ตอนที่ 3

"ทำไมล่ะ มันออกจะสวยนะ"มองรูปในมือถือแล้วยิ้ม

"จะบ้าหรือไง! ขอร้องละอย่าปล่อยรูปนั้นเลยนะ"ผมได้แต่พนมมือขึ้นไหว้แล้วขอร้อง ทำไรไม่ได้แล้วตอนนี้นอกจากยอมทำตามที่มันขอ คอยดูเถอะเพลอเมื่อไหร่กูลบแน่!

"หืมม งั้นนายก็ยอมให้ผมรับผิดชอบสิ ผมอยากรับผิดชอบนะ"พูดพลางทำหน้าหงอย

"กะ ก็ได้แต่มึงต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับนะ"ผมเอ่ยอย่างจำยอมแต่ก็ยังไม่ลืมที่จะต่อลองเพื่อให้ผมไม่เป็นต่อมากที่สุด

"ก็ได้ แต่นายต้องอยู่ในการดูแลของผมทุกอย่างผมจะไปรับ-ส่งนายเอง แล้วนายก็ต้องย้ายมานอนที่คอนโดของผมตกลงไหม"เอ่ยเสียงแกมบังคับ

ผมที่ทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่สบทในใจ จะอะไรนักหนาวะแม่งยอมเป็นเมียก็แล้วยังจะเรื่องเยอะอีก

"ตกลงไหม"คราวนี้เอ่ยเสียงเข้มขึ้น เห็นแก่หน้าสวยๆหรอกนะจะยอมอยู่ด้วยก็ได้

"เออๆ ก็ได้วะ"ผมตอบตกลงอย่างเลี่ยงไม่ได้ตอนนี้มันมีรูปเป็นตัวต่อลองอยู่ ผมต้องทนไปก่อนจนกว่ามันจะเพลอแล้วลบรูปพวกนั้นออก

"อ่อ แล้วก็อย่าคิดจะลบละ เพราะรูปนี้ผมมีเยอะมากเลยนะ"เหมือนอ่านใจผมได้มันพูดเอ่ยดักผมก่อนที่จะได้คิดแผนการไปไกล ไอ้เหี้ยเอ้ยย แล้วต้องทนไปอีกนานแค่ไหนวะ 

เนื่องจากผมไม่สามารถเดินเองได้หวาน(ที่ถามชื่ออีกครั้งแล้วก็ได้รับจูบแสนดุเดือดมาเป็นรางวัลมา)ก็พาอุ้มผมเข้ามาอาบน้ำด้วยท่าเจ้าหญิง ตอนนี้เราสองคนเลยกำลังยืนช่วยกันอาบน้ำอยู่ มันก็ตอดเล็กตอดน้อยกับผมไม่หยุด ไอ้เหี้ยอาบดีๆไม่ได้หรือไงเดี๋ยวก็ได้อยู่ด้วยกันอีกนานไหมวะ

"อ่ะ เดี๋ยว"ผมร้องปราบเนื่องจากเราอาบน้ำเสร็จแล้วกำลังจะแต่งตัวตอนนี้หวานกำลังทายาที่...ตรงนั้นแหละเออใช่ๆตรงนั้นแหละ ทาเฉยๆดูท่าจะสงบเกินไป มันถึงได้ล้วงเข้ามาไอ้ห่าก็รู้อยู่หรอกว่าต้องทาข้างในด้วยแต่กูทาเองก็ได้ไหมวะ

"อื้อออ เจ็บอย่าดันเข้ามา แฮ่ก"ผมได้แต่ดิ้นพยายามหลบแต่หวานก็ล็อคเอวผมไว้ไม่ให้หนีได้ ถ้าไม่อยากให้หนีก็ทาเฉยๆสิวะ จะเพิ่มนิ้วแล้วขยับทำไม!!

"เฉยๆน่า เดี๋ยวก็ได้ทำมากกว่าทายาหรอกฮึ่มม"หวานว่าพลางทำหน้าเหมือนกำลังอดกลั้นเหมือนกัน ไอ้คนที่ต้องอดกลั้นคือผมไม่ใช่หรอมันเจ็บนะเว้ยย

"เจ็บพอแล้ว! จะทาอีกนานไหม!"

ผลั๊กก!

ผมถีบเข้าที่กลางอกของมันเมื่อเริ่มทนไม่ไหว ถึงจะเจ็บหน่อยแต่ก็ต้องทนในเมื่อมันไม่ยอมหยุดสักที

"โอ๊ยย เจ็บนะถีบมาได้!"

"กูก็เจ็บ! กระแทกอยู่ได้!"ผมตะโกน แต่ก็ต้องหน้าแดงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าพูดอะไรออกไป แม่งงบ้าชิบแค่ล้วงเฉยๆก็ได้ไหมต้องกระแทกนิ้วเข้าออกด้วย

"เอ้าใส่กางเกงเร็ว! เดี๋ยวจะพาไปกินข้าว"มันเร่งผม ใครใช้ให้มึงมัวแต่เล่นหล่ะ!

"กินที่ไหน กูเดินไม่ได้นะ"

"ห้องครัวไงเดี๋ยวอุ้มไป"พูดด้วยท่าทางชิลๆ

"ทำเป็นหรอ จะกินได้ไหม"ผมพูดพลางทำหน้าแหยง ไม่รู้หรอกว่าทำเป็นไหมแต่ก็ไม่อยากหิวตายเหมือนกัน

"ได้สิฉันทำเก่งมากเลยนะ"ว่าจบก็อุ้มผมขึ้นด้วยท่าเจ้าหญิงแล้วพาออกมานั่งที่โต๊ะกินข้าวอย่างเบามือ แล้วก็เดินไปเปิดเย็นตู้หยิบของมาทำอะไรสักอย่าง จนผ่านไปสักพักก็ได้กลิ่นหอมของอาหาร

"หอมจัง"ผมเอ่ยเสียงแผ่วเบาเพราะมันหอมมากจนทำให้ท้องผมร้องใหญ่แล้ว สักพักหวานก็เอาจานข้าวผัดไข่มาวางอยู่ข้างหน้าผม อาหารง่ายๆที่ดูน่าอร่อยนี่ทำให้ผมต้องรีบลงมือกิน ไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว แถมยังต้องมาเสียพลังงานให้กับไอ้หื่นนี่อีก

"ค่อยๆกินสิ ยังมีอีกไม่ต้องกลัวว่าจะแย่งหรอก"หวานพูดพลางเทน้ำใส่แก้วแล้ววางให้ผมกับตัวเองก่อนจะนั่งแล้วมองผมด้วยรอยยิ้ม ผมเหล่ตามันนิดหน่อย นิดหน่อยเท่านั้นแหละ! แล้วรีบกินต่อเพราะความหิว 

"เออนี่ มีเรื่องจะถาม"ผมพูดขณะที่แก้มก็ยังเต็มไปด้วยข้าวผัด

"เคี้ยวให้หมดก่อนค่อยพูด"มันพูดเสียงดุใส่ เอ้าเอาเข้าไปทำตัวเป็นแม่อีกคนแล้ว!

"หมดแล้ว งั้นถามนะทำไมมึงถึงอยากรับผิดชอบกูนักวะ"ผมเอ่ยถามหลังจากเคี้ยวจนหมดปาก แต่พอเอ่ยจบก็ตักเข้าปากอีก

"ไม่รู้สิ แค่ถูกใจละมั้ง"มันพูดจบแล้วเอื้อมมือมาเช็ดข้าวที่ติดปากผมออกก่อนจะเอาเข้าปากตัวเอง ส่วนผมก็ได้แต่นั่งหน้าแดงกับการกระทำของมัน

"หึหึ..."ไม่ต้องมาขำเลยมึง ผมถลึงตาใส่อย่างโมโหที่มันแกล้งผม

"ขอถามอีก หน้ามึงก็ออกจะหวานหรือว่าสวยวะชั่งเถอะแต่ทำไมมึงถึงไม่เป็นรับวะ เสียดายของ"ผมเอ่ยถามสิ่งที่ค้างคาใจ เพราะถ้ามันเป็นรับนะผมรับรองว่าผู้ชายต้องต่อคิวรอมันยาวเหยียดแน่

"ถ้ากูรับแล้วจะได้เป็นผัวมึงหรอ ปกติกูไม่รับผิดชอบใครนะ"

"แค่ก แค่ก"สำลักเลยครับท่านมันกล้าพูดมาได้ไงถ้าไม่โดนมันมอมเหล้านะผมก็ไม่เป็นรับหรอก!

"ค่อยๆกินสิ"เอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงแล้วยื่นแก้วน้ำให้

"อึก อึก พูดเหี้ยไรของมึงเนี่ย!"พอเริ่มดีขึ้นผมก็ด่ามันทันที ไอ้หน้าไม่อาย! ฟ้องแม่แน่!

"ก็มันเรื่องจริงนี่ ตอนแรกผมก็คิดไว้อยู่ถ้ายังหาเมียไม่ได้ก็คงต้องเป็นรับจริงๆ แต่ตอนนี้หาได้แล้วเพราะแบบนั้นเตรียมรับมือให้ดีเลยนะครับ เมีย..."