1

หนังสือหย่านี่ข้าลงนามให้ท่าน!

ยามซื่อ [1] ภายในห้องทำงานเรือนว่านโซ่วจวี๋ [2]

บุรุษหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งในอาภรณ์ยาวสีฟ้าอ่อน เรือนผมสีน้ำตาลเข้มจนเกือบดำที่บางส่วนปล่อยยาว บางส่วนเกล้าขึ้นแล้วปักด้วยปิ่นสีเงิน เจ้าของใบหน้าขาวมนดั่งหยกเนื้อดี คิ้วที่โค้งขึ้นเล็กน้อย แสดงถึงความอ่อนโยน อันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัว จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากสีแดงที่รับกับรูปหน้า ทุกอย่างราวกับผลงานศิลปะที่ทางสวรรค์ได้สรรค์สร้างมาอย่างลงตัว

นามของเขาคือ ‘ซือหยวนซา’ ผู้เป็นบุตรชายคนสุดท้องในบรรดาบุตรชายทั้งสามคนของ ‘ซือห้าวโจว’ และฮูหยินเพียงหนึ่งเดียว ‘ซือเหลียนฮวา’ ที่ล้วนเก่งกาจกันไปคนละด้าน

หนึ่ง... กระบี่ระบือนาม คุณชายใหญ่ซือหยางซี แม่ทัพชายแดนบูรพาผู้เก่งกาจ...

สอง... เสื้อแพรล่องหน คุณชายรองซือหยินซู องครักษ์หน่วยเสื้อแพรผู้ว่องไว…

สาม... พู่กันฟ้าประทาน คุณชายสามซือหยวนซา อัจฉริยะด้านการวาดภาพ ที่ฉายแววออกมาตั้งแต่เริ่มหัดเดินเตาะแตะ ก็สามารถใช้นิ้วเขี่ยดินหน้าเรือนให้กลายเป็นภาพผีเสื้อได้!

แม้ชื่อเสียงของทั้งสามคนจะลือลั่นไปทั่วสารทิศ แต่น้อยคนที่จะเคยพบเจอตัวจริงของพวกเขา ซึ่งผู้ที่เข้าหาง่าย มีความเป็นมิตร และทุกคนรู้จักหน้าค่าตามากที่สุดในบรรดาพี่น้องก็คือคุณชายสามนั่นเอง!

ตอนนี้ร่างสูงกำลังนั่งทำงานด้วยท่วงท่าสบายๆ ที่ให้ความรู้สึกเรียบง่าย หากแต่แฝงไปด้วยเสน่ห์ที่ผู้ใดมาเห็นก็ยากจะละสายตาไปได้ โดยเฉพาะนัยน์ตาเรียวสีนิลที่ดูมีชีวิตชีวาคู่นั้น

มุมปากทั้งสองข้างยกยิ้มอย่างอารมณ์ดี ขณะที่กำลังใช้พู่กันจุ่มหมึกแล้วตวัดลายเส้นลงไปยังกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งจะถูกนำไปเย็บรวมกับภาพอื่นๆ ที่กองอยู่ทางขวา กะด้วยสายตาแล้วมีประมาณสิบกว่าแผ่น อันเป็นงานที่ลูกค้าจ้างให้วาด เพื่อจะนำไปเก็บสะสม

โดยมีบ่าวชายคนสนิทยืนอยู่ข้างๆ คอยรับใช้ เผื่อคุณชายของตนขาดเหลือสิ่งใด อีกนัยหนึ่งคืออยากดูสิ่งที่คุณชายของตนกำลังวาดด้วย

‘คุณชายสามท่านช่างสุดยอดจริงๆ เพียงแค่ตวัดพู่กันไปมาไม่กี่ที ก็กลายเป็นมังกรตัวใหญ่แล้ว แถมนับวันฝีมือก็ยิ่งพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ สมกับเป็นศิลปินที่ใครๆ ต่างต้องการตัว แม้แต่วังหลวงยังเคยเชิญให้ไปเป็นอาจารย์ขององค์หญิงองค์ชาย แต่คุณชายก็ปฏิเสธด้วยชอบรับงานแบบอิสระ ทุกอย่างในชีวิตคุณชายสามนับว่าสมบูรณ์แบบยิ่ง ทั้งความสามารถ หน้าตา ฐานะทั้งการเงินและทางสังคม

เสียอย่างเดียว...’

“คารวะท่านพี่เจ้าค่ะ” เสียงหวานใสของร่างบางในอาภรณ์ผ้าโปร่งสีเปลือกไข่ เรือนผมสีดำสลวยดุจไม้มะเกลือที่ถูกเกล้าขึ้นแล้วปักด้วยปิ่นสีทอง ใบหน้ารูปไข่งดงามหมดจดเอ่ยพร้อมกับย่อตัวลง โดยมีบ่าวคนสนิทของนางเดินตามมาข้างหลัง

สวรรค์! นึกถึงคุณหนูผู้นี้ก็มาเลย...

สตรีผู้ที่คุณชายสามรังเกียจถึงขั้นที่ว่าเปลี่ยนชื่อเรือนหนี เพื่อไม่ให้ใกล้เคียงกับเรือนของนาง แถมยังพ่วงด้วยชื่อเสียงด้านความร้ายกาจและเจ้ามารยาที่ลือลั่นกันไปทั่วเมืองเป่ยพู

(เดิมเรือนว่านโซ่วจวี๋มีชื่อว่าหวงหลาน [3] ส่วนเรือนของสตรีนางนั้นชื่อไป๋หลานฮวา [4] )

ถึงข้าจะไม่รู้ว่าสมญานามเหล่านั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่จากการที่ทำให้คุณชายสามผู้อ่อนโยนของข้าบันดาลโทสะได้ เห็นทีคงจะจริงกระมัง

การมาของสตรีตรงหน้าทำให้อารมณ์สุนทรีย์ของซือหยวนซามลายหายไปทันที แววตาร่าเริงเมื่อครู่แปรเปลี่ยนไปเป็นเย็นชาราวกับเป็นคนละคน

“ออกไปจากเรือนของข้า!” ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระด้างที่แสดงถึงความเกลียดชังออกมาชัดเจน ในใจนึกคาดโทษบ่าวที่เป็นเวรเฝ้าประตูเรือน ทั้งที่เขากำชับนักหนาแล้วว่าห้ามให้สตรีตรงหน้าเข้ามาใกล้เรือน ไยวันนี้จึงปล่อยให้นางเดินเข้ามาถึงในห้องทำงานของเขาได้

ข้าไม่รู้หรอกว่าวันนี้เวรใคร แต่เจ้าโดนตัดเบี้ยหวัดแน่!

ร่างบางเดินเข้ามาหาซือหยวนซาราวกับไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูดเมื่อครู่ พร้อมกับวางหนังสือฉบับหนึ่งลงตรงหน้าเขา

ปึก!

เมื่อเห็นว่ามันคืออะไร คิ้วกระบี่ของซือหยวนซาก็เลิกขึ้นด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะคว้าเข็มเงินขึ้นมาทดสอบพิษเบื้องต้นเพื่อความปลอดภัย รอกระทั่งผลออกมาไม่พบอะไร เขาจึงกล้าคว้ามันขึ้นมาเปิดดู…

หนังสือหย่าที่มีลายมือของนางเขียนอยู่!!

ของจริงเสียด้วย!!!

Writer:เงิบไปสิ!  //ปรบมือให้นางเอกรัวๆ นี่ยังแค่ 40% ของตอนนะคะ ถ้า 100% จะเป็นยังไงน้อ

ขอบคุณพี่เมษา พี่สาวใจดีที่คอยดูการบรรยายตัวละครตลอด เพราะทักษะการบรรยายของไรท์ไม่ค่อยจะได้เรื่อง

ตามมาพูดคุยกันได้ที่เพจ Han Yu หานยวี่ นะคะ ทักมาคุยเล่น เม้าท์มอยเนื้อเรื่องที่อัพลงไปแล้วได้หมดยกเว้นขอสปอยล์!

ปล.ขอฝากนิยายไว้เผื่ออ่านฆ่าเวลาน้าคะ >< เป็นแนวกำลังภายในที่มีความสลับซับซ้อนกว่า ถ้าใครสนใจไปส่องได้นะคะ แหะๆ ยุทธภพไร้ใจ แต่ตัวข้าไม่ไร้รัก