บทนำ

รักกัน              อยู่ขอบฟ้า        เขาเขียว

 เสมออยู่           หอแห่งเดียว       ร่วมห้อง

 ชังกัน              บ่แลเหลียว      ตาต่อกันนา

         เหมือนขอบฟ้า    มาป้อง        ป่าไม้มาบัง         

หากจะยกกลอนบทนี้ [1] มากล่าวอ้าง

ระหว่างข้ากับท่าน…

คงเป็นอย่างหลัง...

แต่…

ไม่ว่าจะเป็นขอบฟ้า…

หรือป่าไม้…

ที่กั้นระหว่างสองเรา...

ข้า ‘เซียวหลินหลิง’ ก็หาได้หวั่นไม่...

จะขอลุยฝ่าเข้าไป...

เพื่อให้ได้มาซึ่งหัวใจของท่าน

สักวันท่านจะต้องเห็น! สักวันท่านจะต้องเปิดใจ!

สักวันท่านจะได้รู้ว่าการมีข้าอยู่ข้างกายนั้นดีแค่ไหน!

คอยดูเถิด ‘ซือหยวนซา’

“ข้ารู้ว่าท่านพี่ชอบกินของเผ็ด หั่วกัว [2] หม้อนี้จึงใส่พริกฮวาเจียว [3] เยอะเป็นพิเศษเจ้าค่ะ”

“ข้าเททิ้งไปแล้ว!”

“ขนมที่ข้าทำให้เมื่อวันก่อนเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ”

“ข้าให้สุนัขกินแล้ว!”

“ถุงหอมที่ข้าเย็บให้คราวก่อน ท่านพี่ชอบหรือไม่”

“ข้าโยนทิ้งไปแล้ว!”

“ข้าไปร้านหนังสือมา เห็นเล่มรวมบทกวีคิดว่าท่านพี่น่าจะชอบจึงซื้อมาให้เจ้าค่ะ ตอนนี้ฝากไว้ที่จุ้นเผิง มิทราบว่าท่านพี่ได้รับ...”

“ข้าผ… เผา…”

ฮึ่ย... ของดีเช่นนี้ข้าทำใจเผาทิ้งมิได้จริงๆ แต่สตรีผู้นี้ก็ช่างหน้าด้านหน้าทนนัก

หวังจะให้ข้าใจอ่อนหรือ! ?

คิดว่าทุกอย่างที่เจ้าทำ จะลบล้างเรื่องต่ำช้าที่เจ้าทำกับข้าได้หรือ! ?

หึ! ไม่มีวัน!!

“เซียวหลินหลิง...”

“เจ้าคะ?”

“เลิกทำทุกอย่างให้ข้าเสียที เพราะสิ่งที่ข้าต้องการจากเจ้ามีเพียงอย่างเดียว...”

“อะไรหรือเจ้าคะ?”

ดูทำหน้าเข้าสิ... แววตากลมโตใสซื่อนั่นมันอะไรกัน

หากมิรู้ถึงกิตติศัพท์ความเสแสร้งของเจ้า และได้ประสบพบมากับตัว

ข้าคงเชื่อสนิทใจว่าเจ้าไม่รู้ความจริงๆ

“ลงนามในหนังสือหย่าให้ข้า...ส่วนอย่างอื่นข้าไม่ต้องการ!”

“หากเป็นสิ่งนี้ข้าให้มิได้หรอกเจ้าค่ะ!”

เซียวหลินหลิงพูดพลางจ้องหน้าเขา พยายามส่งความจริงใจที่นางมีให้ผ่านแววตา

แต่นั่นยิ่งทำให้ซือหยวนซาเพิ่มความชิงชังที่มีต่อนางมากขึ้นเป็นทวีคูณ

“หากมิใช่เพราะแผนสกปรกของเจ้า มีหรือข้าจะยอมแต่งเจ้าเข้าจวน”

“หากท่านพี่จะยอมปล่อยวางเรื่องในอดีต แล้วเริ่มต้นปัจจุบันไปพร้อมกับข้า ท่านพี่ก็จะเห็นเองเจ้าค่ะ!”

กระทั่งเวลาผ่านไปสามปี...

ตอนนี้ข้าเชื่อแล้ว…

ไม่ว่าข้าจะมีขวานที่คมขนาดไหน…

มีปีกที่บินทะลุเมฆาได้เร็วเท่าใด...

ท่านก็ยังสร้างป่าเสกฟ้ามากั้นข้าอยู่ดี

ไหนๆ ตอนนี้สิ่งที่ข้าตั้งใจไว้ก็ทำสำเร็จแล้ว

และข้าก็เหนื่อยมาก...

เหนื่อยกับการที่ต้องพยายามอยู่ฝ่ายเดียว...

หนังสือหย่านี่ข้าลงนามให้ท่าน...

แต่ก่อนที่ข้าจะจากไป ข้าจะทำให้ท่านได้รู้ถึงข้อดีในตัวข้า!

เมื่อถึงเวลานั้น… ต่อให้ท่านคิดได้ไม่อยากหย่า

ข้าก็ไม่หวนกลับไปคืนดี

จะสะบัดชายกระโปรงจากไปแบบสวยๆ ให้ท่านเสียดายเล่น!!

คอยดูเถิด!!