หลินเสี่ยวมองไปรอบๆและพบว่าตัวเองรายล้อมได้วยความเขียวขจีอันสดชื่น  อากาศสดชื่อ สะอาดและเป็นธรรมชาติ  มันรู้สึกปลอดมลพิษจากอุตสาหกรรมที่ทันสมัย

แม้ว่ามันเป็นแค่หญ้ารอบๆ ตัวเธอ  การได้เห็นทะเลสีเขียวชอุ่มทำให้อารมณ์ของเธอสดใจขึ้นมาก

เธอพยายามตะเกียกตะกายอยู่พักหนึ่งและในที่สุดก็ลุกขึ้นยืนก่อนที่จะลื่นไถลและล้มอีกครั้งอย่างไม่ตั้งใจ

เธอรู้สึกว่าปากของเธออ้าปากค้างและฟันแหลมคมของเธอดูเหมือนจะทะลุผ่านบางสิ่งบางอย่าง  เธอผวาเมื่อเธอมองเห็นมันอย่างชัดเจน  และดึงฟันของเธอออกทันทีเพื่อลุกขึ้นนั่ง

'โอ้ มาย!'  มีคนอยู่ข้างเธอ  คนที่ติดเชื่อ  ซึ่งเธอเคยเห็นเขามาก่อนหน้านี้  เธอก้มตัวงและ....ดูเหมือนว่าจะกัดเขา

ทำไมชายคนนี้ถึงอยู่กับเธอ?  นอกจากนี้สถานที่นี้คืออะไร?  เธอมาที่นี่ได้อย่างไร?

เธอเงยหน้าขึ้นมองฟ้าสีขาว  แต่ไม่เห็นดวงอาทิตย์

จากนั้นเธอหมุนหัวของเธอเพื่อมองไปรอบๆ และพบว่าในความเป็นจริงแล้ว  มันเป็นทุ่งหญ้าเล็กๆ ทะเลสาบที่ส่องประกาย  เธอดีใจที่ได้เห็นทะเลสาบขณะที่เธอก้าวไปหนึ่งก้าวและเริ่มเคลื่อนไปที่ทะเลสาบ

มันเป็นฤดูร้อนครั้งสุดท้ายที่เธอตื่นขึ้นมา  แม้ว่าเธอจะไม่รู้สึกถึงความร้อนอีกต่อไป  ตั้งแต่กลายเป็นซอมบี้  แต่เธอก็ไม่สามารถทนร่างกายที่พังและสกปรกได้

อย่างไรก็ตาม  หลินเสี่ยวไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงแปลกๆ  ซึ่งเกิดขึ้นบนใบหน้าของชายที่กำลงจะตาย  ซึ่งมีไวรัสแพร่่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา  ผิวสีซีดของเขาค่อยๆ กลับมาเป็นสีปรกติและฟ้าจางๆจากริมฝีปากของเขา  เห็นได้ชัดว่านี่หมายความว่าไวรัสกำลังออกจากร่างกายของเขา  แม้ว่าในอัตราที่ช้ามาก  มันจะค่อยๆ หายไปเมื่อเวลาผ่านไป

ในความเป็นจริง  ตอนนี้  ไวรัสกำลังจางหายไปอย่างรวดเร็วที่สุดจากหน้าอกซึ่งถูกหลินเสี่ยวกัดโดยบังเอิญ

หลินเสี่ยวไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งนี้เพราะเธอเดนไปที่ทะเลสาบเล็กๆ อย่างตื่นเต้น  ทะเลสาบดูเหมือนจะใกล้แต่มันก็ดูเหมือนจะถึงตลอดเวลาแต่ไม่ถึงซักที

ในที่สุดเธอก็มาถึง  เธอนอนคว่ำหน้าริมทะเลสาบและจับกรงเล็บของเธอเข้าด้วยกัน  เพื่อจะดื่มน้ำไม่กี่คำ  จากนั้นเธอก็ถอดชุดที่ใช้ความพยายามจริงจังที่จะสวมใส่  เมื่อมองดูร่างกายที่เสียหายนี้  เธอจินตนาการได้ว่าการโจมตีของลวี่เถียนหยี่นั้นโหดร้ายเพียงใด  และความเจ็บปวดที่เธอได้รับก่อนที่จะเสียชีวิตนั้นมากขนาดไหน

หลินเสี่ยวถอดเสื้อผ้าและกางเกงขาดของเธอออกแล้วก้มตัวลงและล้างตัวในทะเลสาบ  ใช้เวลาในการทำความสะอาดเสื้อผ้าและกางเกงเหล่านั้น  เธอเป็นคนค่อนข้างสะอาด  ดังนั้นเธอจึงรู้สึกอึดอัดมากเมื่อเห็นร่างกายของเธอ

ขณะที่เธอก้มตัวลง  ไส้ของเธอก็หลุดออกมา

หลังจากนั้น  เธอนั่งลงในทะเลสาบและทำความสะอาดลำไส้ด้วยมือของเธอก่อนที่จะจับยัดพวกมันกลับเข้าไปในท้องของตัวเอง  เธอทำความสะอาดเสื้อผ้าที่ขาดของเธออีกครั้งและพันหน้าท้องของเธอไว้

ในฐานะผู้ป่วย OCD (โรคย้ำคิดย้ำทำ)  เธอใช้เวลานานในการห่อตัวและทำให้ตัวเองดูสะอาดและเป็นระเบียบที่สุด

เธอไม่รู้สึกอะไรเลยขณะทำสิ่งนี้แม้ว่าเธอจะรู้ว่ามันต้องดูแปลกมากสำหรับคนอื่น

หลังจากพันหน้าท้องของตัวเอง  เธอเริ่มล้างแขนและขาของเธอซึ่งถูกทำลายอย่างรุนแรง  อาบไปด้วยเลือดและชิ้นเนื้อหายไปบางส่วน

ในขณะที่ทำเช่นนั้น  หลินเสี่ยวไม่รู้สึกถึงพลังงานที่ค่อยๆซึมผ่านเลือกของเธอ  ผ่านบาดแผลที่เปียกโชคด้วยน้ำในทะเลสาบ  พลังงานนี้ทำให้เลือดดำของเธอแข็งตัวเริ่มไหลเวียนได้อีกครั้ง  ในขณะที่บาดแผลของเธอได้รับการรักษาโดยตัวมันเอง  ไม่มีเนื้อใหม่งอกออกมาแต่บาดแผลเริ่มเชื่อมต่อกัน  ตกสะเก็ดเร็วกว่าเดิมและไวรัสก็หายไปจากร่างเธอโดยสิ้นเชิง

เธอยังอยู่ในรูปของซอมบี้  แม้ว่าหน้าซีดและฟันแหลมคนยื่นออกมาจากปากของเธอ

เธอไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงใดๆ  เหล่านี้เหมือนกับที่เธอไม่ได้สังเกตเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับชายคนนั้นเวลานี้เธอก็เริ่มรู้สึกง่วงนอนในขณะอาบน้ำ  ก่อนที่เธอจะรู้อะไรเป็นอะไร  ตาเธอก็ปิดลงและหลับไป

จากนั้นเธอนอนหลับตลอดสามวัน

ในที่สุดเธอตื่นขึ้นมา  เธอพบว่าตัวเองยังเปียกอยู่ในน้ำ  เธอขยับเล็กน้อยแล้วหันหลังกลับ  คลานไปที่ฝั่ง

ณ จุดนี้  ทันใดนั้น  เธอก็ตระหนักว่าขาของเธอค่อนข้างว่องไว

เธอยืนอยู่ข้างทะเลสาบ  ยกเท้าขึ้นและวางลง  จากนั้นเธอก็ยกมันขึ้นมาอีกแล้ววางมันลงอีกครั้ง....หลังจากนั้น  เธอเตะเท้าออกไป!  ขาของเธอนั้นยืดหยุ่นเหมือนมนุษย์ที่แข็งแรง!

เธอปิดตาสีดำบริสุทธิ์ของเธอกว้างและมองที่มือแล้วมองที่ขา  เธอสั่นแขนขาของเธอแล้วงอเอวในทิศทางที่แตกต่างกัน

เธอดูเหมือนเมื่อก่อน  แต่รู้สึกดีขึ้นมาก

ด้วยความสุขใจ  ทันใดนั้น  เธอก็กำมือเข้าและพยายามต่อย  ทำมันอย่างจริงจัง!  หมัดของเธอขาดความแข็งแกร่ง  แต่ก็เร็วพอ

เธอสงสัยว่าเสียงของเธอดีขึ้นหรือไม่

เธอครุ่นคิดเรื่องนี้ซักพักแล้วเปิดปากพูดว่า 'สวัสดี'

"อ๊าาาาส์  อ๊าาาาส์!"

เหงื่อหยดลงมาจากหน้าผากของเธอเมื่อเธอได้ยินเสียงคำรามอย่างเคย  เสียงเธอดูดเหมือนจะไม่หาย

เธอถอนหายใจขณะที่เงยหน้าขึ้นแล้วมองไปรอบๆ  และเห็นชายคนนั้นอีกครั้ง  เธอไม่รู้ว่าเธอนอนนานเท่าไหร่ในน้ำนั่น  แต่ชายคนนั้นก็ยังไม่ตื่น

เธอเดินไปหาเขาและพบว่าเธอสามารถย่อตัวลงได้อย่างง่ายดาย  กลิ่นหอมของเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมากจนทำให้เธอรู้สึกหิว  เธอเกาคอของเขาด้วยเล็บสีดำของเธอจากนั้นเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าด้วยความสับสน

สถานที่นี้อยู่บนโลกอะไร? พวกเขามาที่นี่ได้อย่างไร? เธอจะออกไปได้อย่างไร? ‘ออกไป....’

แสงสว่างวาบเข้ามาในดวงตาของเธอทันทีที่เธอเริ่มคิดว่าจะออกไป  ต่อมา เธอเสียสมดุลและล้มลงกับพื้น

“อ้าาาาส์!”

‘ฉิบหาย! นรกอะไร?’ ในเวลาที่หลินเสี่ยวสามารถตอบสนองได้ เธอก็รายล้อมไปด้วยความมืดมิดอย่างสมบูรณ์

‘อะไร....เกิดอะไรขึ้น?’ เธออยู่ภายใต้ท้องฟ้าสีขาวเมื่อครู่ก่อน แล้วเธอจะตกอยู่ในความมืดมิดได้อย่างไร?

โชคดีที่เธอยังมีดวงตาที่หลักแหลมและสามารถมองเห็นได้ชัดเจนแม้ในความมืด อย่างไรก็ตามสิ่งที่เธอเห็นก็เหมือนภาพขาวดำ  เธอมองไปรอบ ๆ และอย่างที่เธอคาดไว้ชายผู้นั้นก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน

‘เดี๋ยวนะ! สถานที่นี้ทำไมมันดูคุ้นๆ’

เธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้งแล้วมองไปรอบๆ เธอจำได้ว่าอยู่ที่ไหน นี่ไม่ใช่คลังสินค้าที่เธอพังประตูเข้าไปข้างในแล้วพบชายคนนั้นเหรอ? ทำไมเธอกลับมาที่นี่? ทุ่งหญ้าและทะเลสาบเล็กๆนั่นอยู่ที่ไหน? พวกมันไปไหนแล้ว?

เธอยืนขึ้นแล้วหันกลับมามองนอกประตู  ข้างนอกว่างเปล่าไม่มีซอมบี้หรืออะไรอย่างอื่น

เธอไม่เข้าใจสถานการณ์ของเธอ เธอเคยอยู่ในที่ที่แตกต่างออกไปดังนั้นเธอจะกลับมาที่นี่ในทันทีได้อย่างไร?

เธอคิดซ้ำในสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นโดยสงสัยว่ารายละเอียดใดผิดพลาด ซึ่งพาเธอกลับมาที่เดิม

ใช่แล้ว! ก่อนหน้านี้ในสถานที่นั้นเธอเคยคิดว่าจะไปที่นั่นได้อย่างไรและเธอจะจากไปได้อย่างไร จากนั้นเธอก็กลับมาที่นี่

‘ออก’? ใช่’ นี่หมายถึง ‘ออก’ หรือไม่’

หลินเสี่ยวมีความรู้สึกที่คลุมเครือดังนั้นเธอจึงยกมือขึ้นแตะหน้าผากตัวเอง

เธอจะกลับไปได้ไหม?

ทันทีที่ความคิดนี้ส่งประกายผ่านความคิดของเธอ  แสงอันสดใสอีกดวงทำให้ตาของเธอพร่ามัว   เมื่อเธอกลับมาถึงความรู้สึกของเธอ เธอเห็นทุ่งหญ้าสีเขียวและทะเลสาบเล็ก ๆ แห่งเดียวกันต่อหน้าเธออีกครั้ง

สถานที่นี้กลายเป็นพื้นที่ลึกลับจริงๆ! นี่หมายความว่าเธอเป็นคนมีพลังพิเศษด้วยหรือไม่?  เธอมีพลังอวกาศใช่ไหม?

หลินเสี่ยวคิดถึงเรื่องนี้อย่างไม่สบายใจเมื่อเธอสัมผัสหน้าผากด้วยเล็บที่แหลมคมของเธออีกครั้ง  ครั้งนี้เธอรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างระหว่างคิ้วของเธอ สิ่งที่ดูเหมือนจะเชื่อมต่อกับพื้นที่นี้

นิวเคลียสมหาอำนาจของเธออยู่ข้างในหน้าผากของเธอหรือไม่? หลินเสี่ยวพยายามคิดที่จะหาคำตอบถึงสิ่งต่างๆ