ซูมู่เก๋อ หญิงสาวที่พระเจ้าโปรดปรานในวงการแพทย์ กลายเป็นเด็กสาวน่าเกลียด จากการเดินทางข้ามเวลา พ่อของเธอเกลียดเธอ และแม่ของเธอก็ขี้ขลาดเกินกว่าที่จะปกป้องเธอ! เซี่ยโฮวโม่ หมาป่าผู้โดดเดี่ยว ผู้หยิ่งผยองและเคยมีชัยชนะในสนามรบถูกจักรพรรดิขอให้แต่งงานกับหญิงสาวที่ไร้ประโยชน์และอัปลักษณ์! ชีวิตของนางจะเป็นเช่นไร เมื่อตัวนางไม่สวยและไม่มีอำนาจใดทั้งสิ้น แต่นางมีแสงสีทองและมือวิเศษ
“มีมือสังหาร จับมัน!” ทหารรีบวิ่งไปหาชายชุดดำที่สนามหญ้า
ชายชุดดำเห็นทหารจำนวนมากกำลังกรูมาหาเขา และเขาคว้าเอาตัวซูมู่เก๋อ นางหลบเลี่ยงเขาแต่ก็สายเกินไปที่จะหลบหนีได้ ในที่สุด นางก็ถูกชายชุดดำจับตัวไว้ เขารัดตัวนางมาไว้ด้านหน้าเป็นโล่กำบัง และใช้ปลายดาบแหลมจ่อที่คอของนาง
“อย่าเข้ามา ไม่งั้นข้าจะฆ่านางซะ!”
ซูมู่เก๋อหลับตาและหายใจเข้าลึกๆ นางบอกตัวเองว่าใจเย็นๆ!
ทหารลังเลอยู่พักหนึ่ง เมื่อเห็นซูมู่เก๋อถูกจับเป็นตัวประกัน แต่พวกเขาก็สบายๆลงในทันที
สำหรับพวกเขาการช่วยชีวิตคนทั่วไปนั้นสำคัญน้อยกว่าการจับมือสังหารที่พุ่งเป้าไปที่องค์หญิง!
“จับมัน และต้องให้มันยังมีลมหายใจอยู่!”
พวกเลว!
ซูมู่เก๋อไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะช่วยนาง แต่นางก็ยังคงโกรธเมื่อได้ยินเช่นนั้น นางกัดมือชายชุดดำเมื่อเขาไม่ได้สนใจนาง
“โอ้ย!” ชายชุดดำร้องด้วยความเจ็บ มู่เก๋อฟันศอกเข้าที่หน้าเขาและผลักเขาออกไปเพื่อหลบหนี
ชายชุดดำไม่ได้ไล่ล่านาง แต่กระโดดเหาะออกไปจากโรงเตี๊ยมทันที
ซูมู่เก๋อเห็นภาพเงาสีแดงเข้มกระพริบต่อหน้านางทันทีที่นางยืนได้อย่างมั่นคง เร็วมากจนนางมองไม่ชัดว่าร่างนั้นเป็นหญิงหรือชาย!
ชายในชุดดำพุ่งตัวสลับไปมาหนีไปตามถนน เมื่อเขารู้สึกได้ว่าอยู่ห่างไกลออกมาจากคนพวกนั้นแล้ว เขาถูกโจมตีด้วยพลังที่น่ากลัว
เขาเริ่มตึงเครียดและกำลังจะเร่งความเร็ว อย่างไรก็ตาม หลังจากเสียง “ปัง” เขาก็ถูกเหวี่ยงออกไปไม่กี่เมตร
“อัก อ๊วก!” ชายในชุดดำกระอักเลือดออกมา
เขาเบิกตากว้างมองคนที่มาใกล้เขา ด้วยความตื่นตระหนก
“อึก!” เขาตั้งใจจะกัดพิษที่ซ่อนอยู่ระหว่างฟันของเขา แต่ทันใดนั้นขากรรไกรของเขาก็บิดเบี้ยว
เขาจ้องมองชายในความมืดด้วยความกลัว
“พาเขาไปและทำให้เขาสารภาพให้ได้” เซี่ยโฮวโม่ กล่าวอย่างสงบนิ่ง
“ขอรับ” จั้วฉือ จับยกชายคนนั้นขึ้นและหายไปในความมืดของถนน
...............................
ซูมู่เก๋อซ่อนตัวอยู่ในห้องครัวของโรงเตี๊ยม เสียงในโรงเตี๊ยมค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆและทหารก็พากันกำลังดับไฟ
เมื่อถึงรุ่งเช้า มู่เก๋อเดินออกมาจากครัวหลังจากมั่นใจว่าปลอดภัยดีแล้ว
นางสังเกตเห็นว่าไฟเริ่มจากห้องบนชั้นสอง โชคดีที่พวกเขาค้นพบไฟเร็ว จึงไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายมากนัก
ซูมู่เก๋อไม่ได้วางแผนที่จะอยู่ต่อนานนัก นางจึงเก็บกระเป๋าพร้อมออกเดินทาง
นางมาที่ส่วนต้อนรับของโรงเตี๊ยม มีทหารคอยดูแลสถานที่อย่างแน่นหนา นางอยากรู้ว่าใครที่จองห้องพักทั้งโรงแรมเมื่อวานนี้
เมื่อนางเดินเข้ามา ทหารทุกนายจ้องมองมาที่นางอย่างตื่นตัว
“เจ้าเป็นใคร?”
“ลูกค้าของโรงเตี๊ยม”
หัวหน้าทหารขมวดคิ้ว “ลูกค้าทั้งหมดออกไปเมื่อวานนี้หมดแล้ว จะมีคนอื่นอยู่ได้อย่างไร! นางต้องสงสัย จับนาง!”
ทหารหลายนายก้าวเข้ามาและล้อมรอบตัวนาง
“ช้าก่อนขอรับ นายท่าน นางอาศัยอยู่ที่นี่เมื่อวานนี้ ได้โปรดปล่อยนางด้วยขอรับ” เถ้าแก่เดินเข้ามาจากสวนด้านหลังและพูดด้วยรอยยิ้มประจบ
ทหารหยุดการกระทำของพวกเขา
“ขอบคุณขอรับ นายท่าน” จากนั้นซูมู่เก๋อกำลังเดินจากไป
นางเพียงแค่ก้าวเดินได้สองก้าว และเห็นว่ามีร่างสง่างามกำลังเดินลงบันไดมา โดยมีสาวใช้คอยช่วยให้นางจับแขนไว้
“ฝ่าบาท เรื่องเมื่อคืนนี้มันคงทำให้พระองค์กลัว”
“ไฟไหม้กะทันหันเป็นเรื่องที่น่ากลัวจริงๆ องค์หญิงทรงเป็นเช่นไรเพค่ะ?”
ซูมู่เก๋อชะงักไปเล็กน้อย แต่ไม่หันกลับไป เมื่อนางกำลังจะเดินต่อไปนางรู้สึกว่ามีบางอย่างบังแสงแดดอยู่ด้านข้างนาง มองขึ้นไปนางเห็นร่างสูงเพรียวกำลังเดินเข้ามา
เขายืนอยู่ตรงนั้นกับแสงราวกับว่าเขามาพร้อมกับแสงแดดยามเช้า
แสงแดดสีทองอ่อนๆ เปล่งประกายบนใบหน้าด้านข้างที่สลักเสลาของเขา ทำให้ผู้คนหลงระเริง
ซูมู่เก๋อเคยพบกับผู้ชายที่หล่อเหลามากมายในชีวิตก่อนหน้านี้ของนาง แต่ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ดึงดูดมาก!
