บทที่ 06 ; ขนมผิงอกหักแล้ว

สองอาทิตย์แล้วที่ขนมผิงเฝ้ารอการติดต่อกลับมาของพี่อาร์คแต่ไม่มีเลย ข้อความที่ส่งไปก็ไม่ถูกเปิดอ่าน เบอร์มือถือที่ติดต่อไปก็ได้ยินเสียงตอบกลับมาว่าสายไม่ว่าง ขนมผิงกระวนกระวายใจเมื่อติดต่อพี่อาร์คไม่ได้ ครั้นพอไปนั่งรอที่หน้าห้องสมุดก็ไม่เคยได้เจอ

"พี่อาร์คทิ้งเราไปแล้วสินะ" พูดเย้ยหยันตัวเอง ขนมผิงรู้ว่าพี่อาร์คคิดจะทิ้งเขาเพียงแค่เขายังไม่อยากยอมรับความจริง

เรื่องระหว่างเรามันเป็นแค่เรื่องสนุกสำหรับพี่อาร์คแค่นั้นเองเหรอ

วันนั้นเขาน่าจะใจแข็งให้หนักแน่นกว่านั้น จะได้ไม่ต้องถล้ำลึกและรู้สึกมากเกินไปอยู่ฝ่ายเดียว 

"จะทิ้งกันไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ" คนอดทนมานานไม่ร้องไห้เผลอหลั่งน้ำตาลงเผาะ ขนมผิงเช็ดน้ำตาแล้วสูดลมหายใจเข้าเพื่อฮึดแรงสู้ เขาจะไม่ร้องไห้เพราะคนแบบพี่อาร์คเด็ดขาด

จนกระทั่งวันนี้ที่บังเอิญเจอพี่อาร์คที่ร้านขนมหวานร่างสูงเดินควงแขนกับผู้หญิงคนใหม่ ขนมผิงไม่ทันได้พูดอะไรพี่อาร์คก็ลากเขามาคุยส่วนตัว

"พี่อาร์ค" คนดีใจที่ได้เจอเผลอตื่นเต้น เขาไม่ควรดีใจแต่ทำไมหัวใจถึงได้ตื่นเต้นที่เราได้เจอกันอีกก็ไม่รู้

"เลิกยุ่งกับพี่ได้แล้วนะคะคนเก่ง เรื่องของเราสองคนก็แค่เรื่องสนุก ๆ กันชั่วคราวเอง" องศาชักสีหน้าไม่พอใจเมื่อต้องมาเจอกับคนช่างตื้อไม่จบกันด้วยดี

ถึงน้องขนมจะทำให้เขามีความสุขขนาดไหนเวลาที่เราอยู่ด้วยกันแต่มันก็แค่ความสนุกชั่วคราว เขาไม่ได้คิดจริงจังกับใครอยู่แล้ว คนได้ยินรู้สึกหน้าชาเหมือนโดนต่อย พอรับรู้จากการกระทำจากพี่อาร์คมาแล้ว ขนมผิงไม่คิดว่าพอโดนอีกฝ่ายไล่แล้วมันเจ็บปวดยิ่งกว่า

"แต่ผมไม่คิดแบบนั้น" น้ำตาใสเริ่มคลอเบ้าตา ขนมผิงพยายามข่มความขมฝืดไว้ในลำคอ เขาต้องไม่ร้องไห้ให้คนตัวโตสมเพชสิ

"พี่ว่าน้องขนมอย่าทำตัวน่ารำคาญดีกว่านะคะ น้องขนมน่าจะรู้ว่าที่พี่ไม่ยอมตอบไลน์ ไม่ตอบข้อความไปนั้นพี่กำลังสื่อถึงอะไร"

"..." ขนมผิงรู้ แต่เมื่อยังไม่ได้ยินคำบอกลาจากปากพี่อาร์ค ขนมผิงก็คิดว่าตัวเองพอมีสิทธิ์เป็นคนสำคัญของพี่อาร์ค อีกอย่างก็จะได้ไม่ต้องคิดเอาเองว่าอีกฝ่ายอยากจะจบกันจริง ๆ

"ต่อไปห้ามติดต่อหาพี่อีกนะคะพี่ไม่ชอบกินของเก่าที่เคยชิมมาแล้ว" ร่างสูงบอกให้เขาเลิกติดต่อมาได้แล้วเพราะมันน่ารำคาญ ขนมผิงยืนอึ้ง ไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดใจร้ายจากพี่อาร์ค เขาแค่อยากรู้ว่าพี่อาร์คสบายดีไหมก็เท่านั้นเอง

"ฮึก" ร่างเล็กนั่งร้องไห้หน้าร้านขนมด้วยหัวใจแตกสลาย ขนมผิงก้าวเดินไปยังรถไม่ไหว ประจวบเหมาะกับฝนที่ตกลงหนัก คนกลัวฟ้าร้องปิดหูปิดตาตัวเอง มารู้สึกตัวก็ตอนมีคนมากอดตัวเขาเอาไว้

พี่อาร์คงั้นเหรอ แต่ขนมผิงก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่กอดไม่ใช่พี่อาร์คแต่เป็นผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง

"หนูกลัวหรือลูก ไม่ต้องกลัวน่า ฉันจะปลอบหนูเอง" พอได้รับคำพูดปลอบโยนขนมผิงก็ร้องไห้หนักกว่าเดิม เธอคนนั้นพาขนมผิงมานั่งในร้านพร้อมให้พนักงานเอาน้ำกับขนมหวานมาให้เขาได้ทาน

"ขอบคุณครับ" ขนมผิงพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลอีก

"ยินดีจ๊ะ หนูชอบขนมหวานไหม" คนใจดีถามด้วยรอยยิ้มเอ็นดู เพราะถูกชะตากับหนูน้อยหน้าหวานที่บังเอิญไปเจอเข้า เธอไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กน้อยตรงหน้าจะเป็นผู้ชาย เพราะเสื้อผ้าหน้าผมที่หนูน้อยสวมดูหวานแววราวกับคุณหนูตัวน้อย ๆ หากว่ามีใครบอกว่าเป็นเด็กผู้หญิงเธอก็เชื่อ

"ชอบครับ ถ้าไม่อ่านหนังสือผมก็เข้าครัวทำขนมกินเอง" บอกเสียงเบาและเงยหน้ามองคนใจดี ขนมผิงเช็ดน้ำมูกและน้ำตาด้วยผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กที่พกพา

"อย่างนั้นเหรอ ฉันเปิดคอร์สเรียนทำขนมอยู่พอดีเลยจ๊ะ ถ้าหนูสนใจก็มาเรียนด้วยกันไหม" เธอเอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงสดใสและแววตาคาดหวัง ขนมผิงไม่กล้าไปกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธให้เธอเสียน้ำใจ

"ที่ไหนเหรอครับ" ถามไปแล้วคนใจดีก็เปิดกระเป๋าแล้วหยิบนามบัตรมาให้ขนมผิง เธอเป็นเจ้าของร้านขนมแห่งนี้แต่เพิ่งจะเปิดคอร์สทำขนม หากมีหนูน้อยที่เธอถูกชะตามาเรียนด้วยก็คงสนุกดี

"นี่จ๊ะสถานที่เรียน ตอนนี้มีคนสมัครเรียนแล้วสองคน ถ้าหนูว่างก็มาได้นะจ๊ะ" เธออยากให้หนูน้อยได้ไปเรียนทำขนม หากหนูน้อยว่างและยินดีมาเรียน "สำหรับหนูฉันให้เรียนฟรีเลยจ๊ะ"

"จะไม่รบกวนใช่ไหมครับ" ขนมผิงมองดูนามบัตรที่เธอยื่นมาให้ก็รู้สึกตกใจ เพราะรู้ว่าเธอคือเจ้าของร้านขนมแสนอร่อยแห่งนี้ด้วยมันช่างเหลือเชื่อที่วันนี้ได้เจอกับเจ้าของร้านตัวเป็น ๆ

"ไม่เลยจ๊ะ ฉันชอบซะอีกเวลามีคนที่มาเรียนเพราะใจรักนะจ๊ะ"

"ได้ครับ" เจ้าของร้านแสนใจดีฉีกยิ้มกว้างกว่าเดิมเมื่อได้ยินคำตอบรับจากหนูน้อยของเธอ ขนมผิงพยายามยิ้มแม้ว่าหัวใจเขากำลังเศร้าเรื่องของพี่อาร์ค

"ฉันเริ่มสอนวันพุธนี้จ๊ะ ว่าแต่หนูชื่ออะไรคะฉันยังไม่รู้จักชื่อของหนูเลย"

"ขนมผิงครับ" เอ่ยบอกเสียงเบา 

"ชื่อขนมซะด้วย" เธอยิ้มให้หนูน้อยที่มีชื่อขนมและพลางนึกถึงลูกชายคนเล็กที่ชอบคนที่ชื่อขนมทุกคน ก็หวังว่าหนูน้อยคนนี้น่าจะยังไม่ได้รู้จักลูกชายของเธอ 

"ส่วนฉันชื่อแอรินจ๊ะ"

"ฮึก ฮือ ๆๆ" เสียงร้องสะอื้นดังอยู่ในห้องนอนส่วนตัว ขนมผิงกลับมาบ้านแล้วนั่งซึมยิ่งกว่าเดิม เขาไม่กินนอนไม่หลับแล้วเอาแต่คิดถึงคำพูดร้าย ๆ ของพี่อาร์ค คนคนนั้นใจร้ายกับเขา ทั้งที่ขนมผิงเตรียมใจไว้แล้วว่าอาจจะถูกบอกเลิกกันแต่พอเจอคำพูดอย่างนั้นเข้าก็ยิ่งทำให้รู้สึกเสียใจมาก

"ร้องไห้ให้คนแบบนั้นทำไม" ขนมผิงได้ยินเสียงสัญญาณมือถือก็รีบรับสายเพราะคุณแม่โทรเข้ามา คนเช็ดน้ำตายิ้มให้คุณแม่ เห็นลูกตาแดงและสูดน้ำมูกอย่างนั้นคนเป็นแม่ก็เกิดเป็นห่วงลูกขึ้นมา

(ร้องไห้อยู่เหรอลูก) ขนมผิงพยักหน้าแล้วเผลอหลั่งน้ำตาอีก เขาเหนื่อยเกินกว่าจะเก็บซ่อนความเสียใจแล้ว อยากถูกคุณแม่โอบกอดในยามนี้ที่สุด

"ครับแม่ ผิงว่าผิงอกหักแล้ว" ได้ยินลูกพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าคนเป็นแม่ก็พลอยเป็นห่วง ขนมผิงปรึกษาแม่เกี่ยวกับเรื่องพี่อาร์คตลอด แต่ลูกของเธอดันเจอแต่รักที่ไม่สมหวังเข้าแล้ว 

(จากพี่คนนั้นใช่ไหมลูก)

"ครับ ผิงผิดเองที่รู้สึกมากไป" ขนมผิงเช็ดน้ำตาอีก เขาจะร้องไห้ทำไมเยอะแยะนักนะ ไม่ชอบตัวเองเลย 

(ไม่เป็นไรค่ะ แม่เข้าใจลูก แม่อยู่เคียงข้างลูกเสมอนะคะ) 

"ขอบคุณครับ" หลังปล่อยให้ลูกร้องไห้จนพอใจคุณแม่ก็ถามถึงเรื่องสุขภาพของลูกชายทันที 

(แล้ววันนี้ลูกกินอะไรหรือยังคะ) เพราะหากอยู่ใกล้กันเธอจะดูแลลูกอย่างดี ขนมผิงส่ายหน้าเล็กน้อย อยากกอดปลอบลูกเหลือเกินแต่ติดตรงที่ว่าอยู่ไกลกัน  

"อือ ยังครับ ผิงไม่หิว"

(ลองทานขนมเค้กฝีมือแม่ไหมคะ)

"อยากทานครับ ผิงอยากกลับไปหาแม่จัง" คนอ่อนไหวคิดถึงคุณแม่บอกออกไปราวกับกำลังคิดพิจารณาว่าจะกลับบ้านดีไหม ขนมผิงเหนื่อยจนอยากจะหนีให้ห่างไกลจากคนใจร้าย เขาควรกลับดีไหม

(มาสิค่ะ ถ้าลูกเบื่อก็มาอยู่กับแม่ก็ได้) คุณแม่ยินดีต้อนรับกลับบ้านเสมอ ทุกครั้งที่ลูกไปบ้านของพ่อเขาก็มักจะยิ้มแย้มเสมอ ไม่มีครั้งไหนจะร้องไห้เท่าครั้งนี้สงสัยคงจะเจ็บปวดกับความรักครั้งแรกแน่ เธออยากจะกอดลูกให้หายเจ็บปวดเอง

"งั้นผิงขอเวลาคิดดูก่อนนะครับ ไม่แน่ผิงอาจจะกลับไปรักษาแผลใจก็ได้" ขนมผิงขอเวลาทบทวน เขาอาจจะกลับบ้านแม่เพื่อหัวใจที่เข้มแข็งอย่างเดิมก็ได้แต่ตอนนี้เขายังให้คำตอบตัวเองไม่ได้ คุณแม่ยิ้ม ใจอยากจะจองตั๋วให้ลูกบินกลับบ้านซะเดี๋ยวนี้เลย

(มาได้เลยค่ะ อยู่ที่นี่เดี๋ยวแม่หาลูกเขยให้ลูกเลือกสักสิบคนเลย)

"สิบคนเยอะไปครับแม่" ขนมผิงพูดปนขำ แม่จะหาคนมาดามใจเขาตั้งสิบคน มันมากเกินไป แค่พี่อาร์คคนเดียวก็ทำให้เขาเสียใจขนาดนี้หากมีสิบคนเขาอาจจะเสียใจสิบเท่าก็ว่าได้ ดังนั้นใจเขาตอนนี้ควรหยุดพักเรื่องความรักก่อนดีกว่า "งั้นผิงขอสักสองคนก็พอครับ"

(ได้เลยค่ะ สองคนนะคะเดี๋ยวแม่พาเขาให้ลูกได้เลือกเลย)

"ครับ" ก็ถ้าเจอคนใหม่ก็ดี ขนมผิงจะได้ลืมพี่อาร์คได้เร็ว ๆ เขาจะลืมความรักแค่ชั่วคืนครั้งนี้ให้ได้ เมื่อพี่อาร์คไม่ต้องการเขาแล้ว ฝืนติดต่อไปอีกคนก็คงจะรำคาญ

"พอเห็นแม่กินแล้วผิงหิวแล้วครับ"

(ดีเลยค่ะ หนูลงไปหาอะไรทานเดี๋ยวแม่นั่งทานเป็นเพื่อนค่ะ)

"ครับ" ขนมผิงลุกขึ้นแล้วเดินลงไปข้างล่างเพื่อทานอาหารหลังปล่อยให้ท้องว่างหลายชั่วโมง เขาต้องเข้มแข็งให้ไวเพื่อตัวของเขาเอง

"พี่อาร์คจะไม่เข้าบ้านของปังก่อนเหรอครับ" เสียงออดอ้อนของน้องขนมปังทำให้รู้สึกรำคาญใจเล็กน้อย องศาอยากกลับบ้านเมื่อรู้สึกอารมณ์ไม่ดีจนไม่อยากไปไหนกับน้องขนมปังแล้ว แค่บอกเลิกน้องขนมผิงทำไมเขาต้องรู้สึกใจไม่ดีด้วย น้องเขาก็เหมือนขนมทั่วไปนั่นแหละ

"ไม่ละ พี่ไม่ชอบแหกกฏตัวเอง" คนรักษากฏของตัวเองไม่คิดจะกินของซ้ำอีก คู่ควงทุกคนรู้ดีว่าพี่อาร์คไม่เคยมีเวลาให้คนเดิมกับรอบที่สองแล้ว เดทครั้งเดียวก็จบ

"เคร่งจังเลยนะครับ" ขนมปังแอบเสียดายเมื่อชวนแล้วไม่ได้ผล ท่าทีของพี่อาร์คดูรำคาญจนเขาเหนื่อยจะยื้อ

"ว่าแต่เรื่องระหว่างเราจะสานต่อไม่ได้เลยเหรอครับ" องศาหันมองด้วยสายตาไม่พอใจ เขาไม่ชอบคนช่างตื้อ ถ้ายอมรับในความสัมพันธ์นี้ไม่ได้ก็ไม่ต้องติดต่อกันมาแต่แรก

"กฏข้อแรกของพี่ คือไม่ผูกพันกับคู่นอน พี่ว่าพี่พูดชัดแล้วนะ" คนเริ่มหงุดหงิดพูดย้ำอีก องศาไม่ชอบให้ต้องพูดย้ำ เรื่องพวกนี้เขาบอกกับทุกคนที่เขานอนด้วยยกเว้นน้องขนมผิง นั่นซิทำไมเขาถึงได้ไม่บอกน้องขนมผิงอย่างนั้น มีเพียงแค่การกระทำโง่ ๆ ที่ค่อย ๆ หายไปแล้วบอกเลิกเอาดื้อ ๆ ป่านนี้น้องเขาจะโอเคไหมวะ ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องห่วงน้องเขาด้วย

"ก็ได้ครับ ถึงจะเสียดายแต่ก็ดีใจที่ได้รู้จักกันนะครับ" ขนมปังยอมที่จะอ่อนข้อลง ขืนเขาตื้อกว่านี้มีหวังจะไม่ได้ติดต่อกับพี่อาร์คอีกเขาคงต้องใช้ลูกไม้อื่นเพื่อให้ได้พี่คนนี้มาครอบครองแล้ว

"แต่เรายังติดต่อพูดคุยถามสารทุกข์สุขดิบได้ใช่ไหมครับ เผื่อว่าคิดถึงกันบ้าง"

"ทักได้ครับ แต่ถ้าล้ำเส้นพี่คงต้องขอบล็อก" องศาทำอย่างนั้นจริง ๆ เขาไม่ชอบให้ใครมายึดติดและทำตัวเป็นเจ้าของของเขา

"ใจร้ายจังแต่ก็ชัดเจนดีครับ" ขนมปังไม่วายขยับมาหอมแก้มเพื่อบอกลาแต่โดยดี วันนี้พี่อาร์คดูหงุดหงิดหลังจากคุยกับใครบางคน เป็นผู้หญิงด้วย เพราะเธอคนนั้นนั่นแหละที่เป็นสาเหตุทำให้พี่อาร์คไม่ค่อยเอ็นจอยกับเขาเท่าไหร่

"ไปนะครับ ม้วฟ" เมื่อส่งน้องขนมปังเสร็จ คนที่เอาแต่คิดถึงหน้าขนมผิงก็แวะผ่านห้องสมุด และพลันอยากให้เจอขนมผิงขึ้นมา สายตากวาดมองทั่วก็ไม่พบคนที่อยากจะเจอ มือใหญ่เลื่อนดูข้อความแล้วตัดสินใจไม่กดโทรหาเพราะเขาไม่อยากผูกพันกับใคร

"แค่คิดถึงป่ะวะแต่มึงไม่คิดจริงจังสักหน่อย" เมื่อได้คำตอบให้ตัวเอง ร่างสูงก็ตัดสินใจขับรถตรงกลับบ้านทันที

"อ้าว ไอ้อาร์คทำไมเพิ่งจะกลับวะ" คนเดินหงอยเข้ามาในบ้านสบตาเข้ากับพี่ชาย องศาปาเสื้อเจ็ตเก็ตวางบนโซฟาใกล้พี่ชาย แล้วล้มตัวนั่งพิงอย่างเหนื่อยล้า เขาเป็นอะไรไปนะทำไมถึงได้ไม่สนุกทั้งที่น้องขนมปังคือคนที่คุยด้วยสนุกมากคนนึง

"เรื่องของกู แล้วมึงล่ะเปย์น้องนุ่มเสียหายไปกี่ล้านแล้วในแอปนั้น" อชิยุ่งกับการประมูลไลฟ์น้องนุ่มอยู่ เขาไม่มีเวลามาเงยมองน้องชายอีก

"เรื่องของกูครับ"

"ไอ้สัส"

"เออสัสเหมือนกัน" สองคนหยุดคุยกันเมื่อพี่ชายเอาแต่สนใจน้องนุ่มคนสำคัญ องศามองพี่ชายนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจ ทำไมพี่ชายของเขาถึงน้องนุ่มมากขนาดนั้นได้ ในขณะที่เขาเองยังไม่เคยรู้สึกอยากผูกพันกับใครสักคน

"นี่มึง"

"อะไร"

"ตอนมึงรู้ตัวว่าชอบน้องนุ่ม มึงรู้สึกยังไง" องศาถามพี่ชายราวกับปรึกษาหารือ คนเป็นพี่เพียงหันมามองหน้าน้องชายครู่เดียวแล้วก็หันไปคุยแชทกับน้องนุ่มต่อ แปลกที่น้องชายเจ้าชู้ของเขามาถามเรื่องที่ไกลตัวเองขนาดนั้น ตั้งแต่ตอนเด็กเขาก็เห็นว่าน้องก็มีนิสัยนี้ไม่คิดจริงจังกับใคร คบกับใครก็แค่วันสองวันก็เลิก แล้วน้องจะมาถามเขาทำไม

"ก็แค่คิดว่าคนนี้คือคนที่อยากอยู่ด้วยทั้งชีวิต พอรู้ใจตัวเองกูก็มั่นคงต่อน้องคนเดียว" อชิรู้ใจตัวเองได้เร็วดังนั้นเขาจึงได้จริงใจและรอวันที่จะได้อยู่ด้วยกันกับน้อง และเขาเชื่อว่ายังไงเขาและน้องนุ่มก็ใจตรงกัน เราจะเป็นคู่รักที่รักกันและคอยดูแลกันจนแก่เฒ่า

"งั้นเหรอ" องศาแบะปาก รู้สึกอิจฉาพี่ชายไม่น้อย "ทำไมกูไม่มีความรู้สึกแบบนั้นบ้างเลย" คนอยากเจอรักแท้สักครั้งบ่น อชิมุ่นคิ้วมองน้องชาย

"มึงยังไม่เจอจริงเหรอ"

"อะไร"

"ก็ถ้าไม่เจอจริง มึงจะมาถามกูทำไม ไม่ใช่ว่าคนนั้นที่มึงคิดถึงอยู่คือคนที่มึงกำลังสนใจเขาอยู่หรือไง" เพราะปกติน้องชายของเขาก็มั่นใจในตัวเองอยู่แล้ว แสดงว่าคนที่ทำให้ไขว้เขวก็ต้องมีความพิเศษพอสมควรเพียงแต่น้องชายของเขามันโง่เกินกว่าจะยอมรับใจตัวเอง คนฟังรีบประท้วงอย่างไว

"ไม่ใช่เว้ย อย่างกูเหรอจะชอบน้องเขา" เขาไม่ชอบใครง่าย ๆ หรอก น้องขนมผิงก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษสักนิดเดียว แต่เขารู้สึกชอบช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ตอนนั้นเขามีความสุขจริง ๆ

"อ้าว ถามกูก็ไม่ได้คำตอบหรอก มึงต้องถามใจมึงเอง"

"ไม่ถามเว้ย ไปนอนละ มึงก็ไปนอนได้แล้ว" คนมาขอคำปรึกษาลุกขึ้นเมื่อไม่อยากคุยกับพี่ชายแล้ว อชิแตะหน้าแข้งน้องตามประสาพี่น้องที่ชอบทะเลาะกัน และก็โดนองศาแตะกลับบ้าง

"อย่าลืมปิดไฟด้วยมึง" สั่งพี่ชายเมื่อคิดจะปลีกตัวออกห่างและเตรียมจะขึ้นไปนอน หมอนอิงใบใหญ่ถูกปาโดนคนที่กำลังจะออกไปพอดิบพอดี

"เป็นแม่เหรอถึงได้สั่ง"

"กูเป็นน้องมึงจ้า" ว่าแล้วก็ปาหมอนใส่พี่ชายกลับ สองคนเลิกทะเลาะแล้วแยกย้ายกัน องศาเดินขึ้นไปยังห้องของตัวเอง มองดูมือถือก็ไม่มีข้อความจากน้องขนมผิงอีก

"ปกติต้องทักมาบอกฝันดีทุกคืน แต่คืนนี้คงไม่มีแล้ว" องศาไม่รู้ว่าเขากำลังหวังอะไรอยู่เมื่อเป็นเขาเองที่บอกให้น้องขนมผิงเลิกยุ่งกับตัวเขาเอง