บทที่ 03 ; ขนมผิงโดนหลอกล่อ (nc)

ใช้เวลาร่วมสองชั่วโมง ขนมผิงก็ได้มาอยู่ในร้านเสื้อผ้าชื่อดังที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ขนมผิงยืนหนักใจมองดูพี่อาร์คเลือกชุดมากมายไม่ฟังเสียงห้ามของเขา

"ชุดนี้ก็สวยนะคะ นี่ก็ด้วย นี่ด้วย" องศาเลือกชุดให้ขนมผิงหลายชุด คนไม่อยากได้ชุดใหม่พยายามห้ามพี่อาร์คไม่ให้ซื้อ เขามีเสื้อผ้าหลายชุดแล้ว แต่พี่อาร์คกลับไม่ยอมฟัง ลากคนตัวสูงออกจากร้านเลยดีไหม

"พี่อาร์คครับมันเยอะไปแล้ว เสื้อชุดเดียวก็พอครับ" ขนมผิงพยายามรักษาน้ำใจของคนใจป้ำ หากไม่เกรงใจกันเขาคงหนีออกจากร้านไปแล้ว คนเลือกชุดหันมามองเขา

"เดี๋ยวพี่ตัดสินใจให้เองค่ะ เราไปลองชุดกันถ้าผ่านพี่ก็จะซื้อหมดทุกตัว" พี่อาร์คยังดื้อดึงจะซื้อให้เขา

"ไม่ต้องหรอกครับ" ขนมผิงไม่อยากได้จริง ๆ

"ไม่ดื้อนะคะ พี่ซื้อให้ใส่ให้พี่ดู เพราะอย่างนั้นไม่ต้องมาดื้อกันค่ะ" ใครกันแน่ที่ดื้อขนมผิงถูกดึงให้มาลองเสื้ออย่างจำใจ

เขาอุตส่าห์ทำใจลองนับหนึ่งให้อภัยพี่อาร์คแต่ดูสิ่งที่พี่อาร์คทำ จะให้เขาโกรธงอนอีกรอบใช่ไหม 

"ใส่ชุดนี้ก่อนนะคะ" องศายื่นชุดที่อยากให้เขาได้ลองเปลี่ยน ขนมผิงอึดอัดเพราะเขินสายตาที่เอาแต่มองเขา ร่างสูงมายืนกอดอกมองเขาขนาดนี้ใครจะไปเปลี่ยนได้

"พี่อาร์คออกไปรอข้างนอกดีไหมครับ ผมเปลี่ยนเสร็จแล้วจะออกไปให้ดู"

"ไม่เอาค่ะ พี่ไม่อยากให้พนักงานหรือคนอื่นได้ดูเราใส่ชุดสวย ๆ ก่อนพี่อยากเห็นคนแรกค่ะ" ขนมผิงรู้สึกอยากหงายหน้ากับคำหวานที่พี่อาร์คพูดออกมา

"เร็วค่ะ ไม่ยอมใส่ให้ดูวันนี้ก็ไม่ต้องกลับบ้านนะคะ" ขนมผิงหยิบชุดมา เขาเขินที่จะถอดเสื้อที่ตัวเองใส่ ไล่พี่อาร์คแล้วเจ้าตัวก็ยืนยันจะยืนมอง

"ถ้าอย่างนั้นให้พี่ช่วยถอดนะคะ" คนมือไวรีบประชิดค่อย ๆ ถอดเสื้อเขา ขนมผิงเขินหน้าแดงมากระหว่างที่พี่อาร์คถอดเสื้อให้เขาแล้วช่วยลองชุดใหม่ แบบนี้มันไม่ปกติสำหรับคนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันหรือไง

"สวยมาก เห็นไหมพี่คิดไว้แล้วว่าชุดนี้ต้องเหมาะกับน้องขนม" คนถูกชมได้แต่แอบยิ้มเขิน ไม่เคยมีใครชมเขาเหมือนพี่อาร์คมาก่อน 

"ถ่ายรูปกันค่ะ" พี่อาร์คหยิบมือถือมาถ่ายรูปไว้ หลังใส่ชุดนี้ให้พี่อาร์คดูแล้วก็ต้องเปลี่ยนใส่ชุดใหม่ ทำอยู่อย่างนั้นจนครบทุกชุดที่พี่อาร์คหยิบมา ขนมผิงจะใส่ชุดเดิมแต่พี่อาร์คให้ใส่ชุดใหม่ที่ลองสวมล่าสุด พี่อาร์คบอกว่าเขาใส่ชุดเดรสสีหวานแล้วเหมาะกับเขามาก ขนมผิงก็ชอบชุดเดรสหลายดอกเดซี่เหมือนกัน 

"ซื้อเยอะแยะ ผมจะใส่หมดทุกตัวได้ไงครับ" เมื่อพี่อาร์คจ่ายค่าชุดเสื้อผ้าเรียบร้อย มือใหญ่ก็จับมือเขาเดินออกมา ขนมผิงยังคงเขินที่ถูกมือใหญ่จับมือทั้งวัน

"ก็ใส่วันละชุดให้พี่เห็นค่ะ" คนปากหวานบอก ขนมผิงเผลอดีใจคิดว่าต่อจากนี้เขาจะได้เจอกับพี่อาร์คทุกวัน สองคนใช้เวลาไม่นานในการเข้าร้านไอศกรีม ส่วนใหญ่พี่อาร์คจะชวนคุยแล้วถ่ายรูปกัน ขนมผิงรู้สึกชอบการใส่ใจของพี่อาร์คมาก

"แล้วนี่เราจะไปไหนกันครับ" พอเดินออกมาสักพักขนมผิงไม่รู้ว่าพี่อาร์คจะพาเขาไปไหนอีก แค่นี้เขาก็สนุกมากกว่าทุกวัน เพราะปกติชีวิตเขาก็จะเรียบง่ายมีแต่หนังสือเป็นเพื่อนเท่านั้น 

"ไปเดินเล่นกันค่ะ" องศสบอกแค่นั้น ขนมผิงดีใจมากเมื่อพี่อาร์คพามาเดินเล่นที่โลกใต้ทะเล เขาอยากจะมาเที่ยวกรุงเทพ ฯ มานานแล้วแต่คุณพ่อไม่มีเวลาให้ พอพี่อาร์คพามาก็ยิ่งปลื้มพี่อาร์คเข้าไปใหญ่ สองคนเข้าไปเดินดูสัตว์ทะเลมากมายได้ถ่ายรูปคุยกัน กอดกันเหมือนแฟน ขนมผิงมีความสุขมาก และพี่อาร์คก็ดูแลเขาได้ดีสุด ๆ

"สนุกไหมคะ"

"สนุกดีครับแต่เมื่อยขา" ระหว่างเดินจนสุดทางจะออกขนมผิงนั่งลงเพราะเมื่อยขา พี่อาร์คใจดีนั่งลงนวดขาให้เขา คนถูกปรนนิบัติเอ่ยขอบคุณด้วยหัวใจเต้นรัว

พี่อาร์คน่ารักที่สุด

"มันจะมืดแล้วกลับบ้านทันเหรอครับพี่อาร์ค" ขนมผิงมองดูท้องฟ้าที่เริ่มมืดครึ้มด้วยใจหวั่น เขาบอกคุณพ่อจะกลับดึกแต่ไม่คิดว่าจะกลับดึกมาก ไม่รู้ว่าคุณพ่อจะโกรธไหมหากรู้ว่าเขาแอบมาเที่ยวกรุงเทพ ฯ 

"แค่ท้องฟ้ามืดจะฝนตกค่ะขับรถไปถึงบ้านปลอดภัยแน่นอน รับรองพ่อน้องขนมไม่รู้แน่ว่าเราแอบหนีเที่ยวมาถึงนี่" พี่อาร์คเริ่มสตาร์ครถออกเพื่อกลับบ้านแต่ระหว่างทางเกิดฝนตกหนักจนต้องจอดรถข้างทางเพราะน้ำมันหมด

ขนมผิงเกิดกลัวขึ้นมา เขาจะหาข้อแก้ตัวกับพ่อยังไงดี

"ไม่เป็นไรนะคะ ไม่ต้องกลัว" ขนมผิงกอดพี่อาร์คแน่นเมื่อฟ้าร้องดังขึ้นราวกับกำลังโกรธและลงโทษใครอยู่ เขาไม่ชอบเสียงน่ากลัวนี้ยิ่งต้องอยู่คนเดียวบ่อย ๆ ก็ยิ่งกลัว

"เสียงมันดังน่ากลัว" คนขี้กลัวปิดตาแน่และยกมือปิดหูตัวเอง ตัวก็สั่นกลัว พี่อาร์คก็ใจดีกอดเขาแน่น ขนมผิงรู้สึกปลอดภัยขึ้นเมื่อมีคนอยู่ข้างกาย เขาเกลียดเวลาฟ้าร้องที่สุด

"พี่กอดเราแล้ว ไม่มีอะไรต้องกลัวนะคะ" องศาปลอบ มือที่โอบตบกล่อมแผ่นหลังอย่างแผ่วเบา

"พี่นี่แบบแย่จริงออกมาก็ไม่เช็คน้ำมันรถให้ดี เราเลยต้องติดฝนหนักเลย"

"มันมาอีกแล้ว" เสียงฟ้าร้องดังขึ้น ขนมผิงเอาแต่ปิดหูตัวเอง น้ำตาก็ไหลโดยไม่รู้ตัว พอได้ไออุ่นจากพี่อาร์คก็ทำให้เริ่มหายใจได้คล่อง เขาไม่ชอบเวลาฟ้าร้องดัง คนกลัวเริ่มตัวสั่นหากอยู่คนเดียวขนมผิงมักจะหลบใต้ผ้าห่ม ซ่อนในห้องน้ำหรือหลบในตู้เสื้อผ้าเขาก็เคยทำมาแล้ว 

เริ่มเข้าฤดูฝนแล้วสินะเขาคงจะไปไหนมาไหนคนเดียวไม่ได้แล้ว 

"ใจเย็นนะคะ" คนปลอบโยนเชยคางน้องให้ได้สบตาเขา ขนมผิงเหมือนถูกต้องมนตร์สะกดให้มองเพียงแค่คนตรงหน้าอย่างเดียว วินาทีนี้พี่อาร์คเป็นเหมือนพระอาทิตย์แสนอบอุ่นที่คอยมอบความเข้มแข็งให้เขา ขนมผิงพยายามหายใจเป็นจังหวะ เขากลัวจนเผลอหายใจแรง มือน้อยกำแน่น ริมฝีปากเม้มเข้ากัน สายตาหวั่นมองเพียงพี่อาร์คไม่ได้สนใจอากาศข้างนอกรถ 

"พี่อยู่ตรงนี้แล้วไม่มีอะไรต้องกลัวนะคะ"

ขนมผิงรู้สึกซึ้งใจ ใบหน้าคมค่อย ๆ ชิดใกล้มาเหมือนแลกลมหายใจต่อกัน พี่อาร์คมอบจูบแรกให้คนขี้กลัวเพื่อลองเชิงว่าร่างเล็กจะต่อต้านเขาไหม

"พี่อาร์ค" ขนมผิงก้มหน้าลงไม่กล้าสบตา เขาตอบจูบกับพี่อาร์คอย่างไม่รังเกียจ มันทำไมกันนะหรือเขาจะชอบพี่อาร์คเข้าแล้ว

"พี่ชอบน้องขนม" เสียงของพี่อาร์คดังกลบเกลื่อนเสียงฝนและฟ้าร้องที่แสนน่ากลัว ขนมผิงสบตามองคนตัวสูง เขารู้สึกตื่นเต้นกับคำสารภาพง่าย ๆ ของพี่อาร์ค องศาแจกยิ้มหวานให้น้อง "เราล่ะชอบพี่ไหมคะ"

คำถามเรียบง่ายแต่กลับทำเอาหัวใจดวงน้อยทำงานหนัก ขนมผิงจิกมือที่ชายกระโปรงของชุดเดรส เขารู้ว่าตัวเองไม่ได้เกลียดพี่อาร์ค ถึงจะมีเรื่องผิดใจกันเล็กน้อยแต่เขาก็สามารถให้อภัยกันได้ง่ายเพราะไม่อยากถูกผลักไสจากคนที่รู้สึกดี 

หากจะบอกว่าพี่อาร์คเป็นรักแรกของขนมผิงก็ว่าได้ ขนมผิงผู้ต้องการความรักจากใครสักคนอย่างจริงใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีกับคำพูดของพี่อาร์ค 

ร่างเล็กเผลอหลบตา เมื่อขนมผิงรู้ดีว่าตัวเองมีความรู้สึกดีเล็ก ๆ กับพี่อาร์ค 

"ว่าไงคะ" คนรอคำตอบถามอีกครั้ง ขนมผิงรู้สึกเขินเมื่อพยักหน้าแทนคำตอบ เห็นปฏิกิริยาของอีกฝ่ายแล้ว เสืออย่างองศาก็ยกยิ้ม ไม่ว่าจะกี่ร้ายก็หลอกล่อได้ง่าย วันนี้เขาแค่ง้อด้วยการพาไปซื้อเสื้อผ้า พาไปเดินเล่นกันก็ทำให้อีกฝ่ายหายโกรธแล้ว

ทุกคนก็แค่ขนมหวานที่ผ่านมาให้เชยชิม พอให้ลิ้มลองแล้วมันก็หมดความยาก ก็แค่นั้น เป็นแบบนั้นมาตลอด มือใหญ่ขยับปรับเบาะรถให้คนหน้าแดง

"พี่ขอได้ไหม คืนนี้พี่จะมอบความอบอุ่นให้น้องขนมเอง"

"ครับ" ก็เหมือน ๆ ทุกราย ยังไงขนมหวานก็เป็นแค่ของทานเล่นให้ชิมเล่นเมื่อยามต้องการ

"พี่อาร์คผิงเจ็บ เบาหน่อย อะ" ร่างกายเล็กสั่นสะท้านไปทั่วรถยนต์ ขนมผิงรู้สึกภายในตัวถูกฉีกเป็นชิ้นเมื่อถูกแกนกายพี่อาร์คเข้ามาสำรวจร่างกาย เขาก็เคยช่วยตัวเองมาก่อนแต่ไม่คิดว่าเวลามีเซ็กส์กันมันจะให้ความรู้สึกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แม้ภายนอกรถจะมีฝนกระหน่ำฉ่ำเย็นแต่ภายในรถกลับร้อนระอุจนขนมผิงไม่รู้สึกถึงความเย็นของเครื่องปรับอากาศ

ความแคบของรถทำให้พี่อาร์คยิ่งคึกคะนอง ขนมผิงทำให้เขารู้สึกแตกต่างจากคนอื่นที่ผ่านมา ร่างเล็กครางได้หวาน กลิ่นตัวก็หอมเล่นเอาเขาเสพติดเผลอดูดเม้มสร้างรอยรักไปหลายจุด เป็นขนมที่ได้ชิมแล้วอยากชิมอีกจนกว่าจะอิ่มท้อง

"อะอ่าห์ หอมมากเลยค่ะน้องขนม" คนปากหวานเอ่ยชมเมื่อถึงฝั่ง ขนมผิงนอนหอบเมื่อได้ปล่อยปลดเหมือนกัน พี่อาร์คถอนแกนกายออกมาน้ำรักมากมายในถุงยางถูกเขาถอดมาอย่างระมัดระวังแล้วทิ้งลงถังขยะในรถ สภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยอวดช่วงไหล่สวยและก้นกลมที่มีรอยแดงจากการบีบด้วยน้ำมือของเขาเหมือนเชื้อเชิญให้เขาได้ลองชิมอีกครั้ง

องศาหันไปหยิบกล่องถุงยางอนามัยอีกกล่อง มันเป็นกล่องสุดท้ายที่เขามี ขนมผิงหันหน้ามามองเขาสวมมันเมื่อได้ยินเสียงแกะถุง มือเล็กยันตัวเองกับเบาะรถเพื่อขยับหนี

"พี่อาร์ค อืออ" ร่างเล็กขยับตัวได้ก้าวเดียวเท้าก็ถูกตรึงด้วยมือใหญ่ ร่างสูงขยับมาแนบชิด เปิดกระจกออก ลมเย็นและเม็ดฝนสาดเข้ามาทำให้ทั้งคู่ได้มีอากาศหายใจ มือใหญ่ยกชายกระโปรงของชุดเดรสให้ขึ้นอยู่บนเอวบางพร้อมจัดการใส่แกนกายเข้ามาในตัวของน้องอีกครั้ง ขนมผิงปิดปากครางอือเมื่อรู้สึกจุกแน่น ทำไมพี่อาร์คถึงได้กินดุไม่เหมือนอย่างคนใจดีที่แสนอ่อนโยนเมื่อตอนบ่ายนะ

ขนมผิงถูกเชยชิมจนพี่อาร์คหนำใจถึงจะถูกปล่อยให้เขาได้พักหายใจ ระหว่างกำลังนั่งพักหายใจก็มีรถขับผ่านเข้ามาช่วยเหลือ พี่อาร์คจูบปากเขาให้รางวัลแล้วหยิบเสื้อหนังสีดำมาคลุมตัวเขาไว้

ความช่วยเหลือจากคนใจดีทำให้พี่อาร์คได้พาเขาออกเดินทางอีกครั้งแต่ไม่ได้ตรงกลับไปบ้าน ขนมผิงถูกพามายังคอนโดแห่งหนึ่ง พี่อาร์คบอกว่าที่นี่เป็นห้องของคุณอา ตอนแรกก็คิดว่าจะได้พักผ่อนแต่ที่ไหนได้ขนมผิงกลับถูกพี่อาร์คชิมครั้งแล้วครั้งเล่าจนเขาแทบละลายไปกับความเผ็ดร้อนของคนตัวโต 

 

...............................................................

**** ถึงคุณนักอ่านที่เฝ้ารอน้องขนม (´ . .̫ . `)

ช่วงนี้อาจจะอัปเดทน้องขนมได้ไม่สม่ำเสมอนะคะ เนื่องจากตั้งแต่ปีใหม่มีงานเสริมเข้ามาเลยทำให้ปลีกตัวมาเขียนนิยายได้ไม่เต็มที่ค่ะ แต่จะพยายามอัปเรื่อย ๆ ไม่หายไปไหนแน่ค่ะ 

ขอโทษที่ทำให้ต้องรอนานนะคะ 

ปล. เมื่อวานเรื่องน้องเจ้าส่งไฟล์เพื่อรวมเล่มเรียบร้อยแล้ว เย่ ๆ ยังไงก็อย่าลืมมาร่วมกิจกรรมแจกไฟล์ E-BOOK เร็ว ๆ นี้นะคะ ****