บทที่ 02 (3/3) : พี่อาร์คมาง้อ 

"ชูว์" องศาเข้ามาในห้องสมุดเดิม วันนี้เขามาหาขนมผิงเพื่อจะตามง้อที่เมื่อวานเผลอทำให้น้องโกรธเข้า แต่พอมารอแล้วก็หาคนใส่เสื้อผู้หญิงหน้าหวานสักคนก็ไม่เจอหรือวันนี้น้องไม่มาอ่านหนังสือที่นี่ จนเข้ามาบริเวณเด็กเล็กถึงได้รู้ว่ามีร่างบางของขนมผิงนอนอยู่ คงเล่นกับเด็กเพลินเผลอหลับ แต่แปลกที่วันนี้เจ้าตัวไม่ใส่ชุดผู้หญิงมา

"ไม่ต้องปลุกพี่เขาครับ" เด็กผู้หญิงตัวน้อยมองพี่ชายแปลกหน้าแล้วไม่ไว้ใจ มือปลุกพี่ใจดีอ่านนิทานให้ตื่นมาอ่านต่อ

"พิ พิ" องศาห้ามยังไงเด็กน้อยก็ไม่ฟัง มือเล็กยังคงปลุกจนขนมผิงตื่น คนเผลอหลับตื่นมายิ้มให้สาวน้อย พี่สาวของเธอฝากให้ขนมผิงดูแลน้องสักครู่เพราะไปเข้าห้องน้ำแต่ขนมผิงกลับเผลอหลับไปซะงั้น 

"ครับ พี่ผิงตื่นแล้ว" คนไม่รู้ว่าถูกแอบมองได้แต่เล่นกับเด็กน้อย ไม่นานพี่สาวของเธอที่เกิดท้องเสียกะทันหันก็เดินมารับสาวน้อยกลับบ้าน ขนมผิงจึงลุกขึ้นหามุมอ่านหนังสือ องศาแอบเดินตามขนมผิงเงียบ ๆ

ต้องเข้าไปทักว่าอะไรดี

จนเมื่อแอบนั่งดูขนมผิงอ่านหนังสือในมุมอับคนเดียวได้ครึ่งชั่วโมง องศาจึงรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปหาน้องอย่างหมาดมั่น

"น้องขนมคะ" แค่ได้ยินเสียงเรียกที่ไม่ซ้ำใคร ขนมผิงก็รู้แล้วว่าเป็นพี่อาร์คที่เดินมายืนรบกวนสมาธิของเขา

แต่มาทำไม ไม่ได้มีนัดกันสักหน่อย 

"น้องขนมผิงคะ" คนมาตื้อเรียกอีก ขนมผิงถอนหายใจ เขาไม่มีอะไรต้องรู้จักกับพี่คนนี้แล้ว การกระทำเมื่อวานของพี่อาร์คมันทำให้เขาไม่ชอบใจมาก

ไม่พอใจที่พี่อาร์คสนใจเธอคนนั้น หรือไม่พอใจที่พี่อาร์คไม่ให้ความสำคัญกับเขากันแน่ ขนมผิงก็ยังไม่ได้คำตอบให้ตัวเอง 

ก็แค่คนที่เพิ่งมารู้จักกันไม่ใช่หรือไง

ขนมผิงเตรียมลุกจะเดินหนีพี่อาร์คก็สกัดทางไว้ไม่ยอมให้เขาได้ไป

"คุยกับพี่หน่อยนะคะ เดี๋ยวพี่ให้สองพันก็ได้" นี่ก็ชอบยัดเหยียดเงินมาให้ทั้งที่เขาไม่ต้องการ

ขนมผิงผลักคนตัวโตเพื่อให้ออกห่างไปนิด จะมาชิดตัวเขาทำไม

"เราอย่ามาสนิทกันดีกว่าครับ" คนไม่พอใจเอ่ยบอกถึงสิ่งที่คิดมาตลอดคืน

ระหว่างเขากับพี่อาร์คไม่ควรมารู้จักกันเลย 

"ทำไมล่ะคะ พี่อยากรู้จักกับน้องขนมนะ ถ้าเมื่อวานพี่ทำตัวไม่ดีก็ต้องขอโทษนะคะ" องศาอยากง้อน้องให้สำเร็จเพราะคนอย่างเขาไม่เคยทำสถิติของการง้อคนได้นานมาก่อน สงสัยน้องขนมผิงคนนี้คงต้องใช้เวลามากกว่าคนอื่น ๆ ที่ผ่านมา 

"..." 

"ขอโทษจริง ๆ ค่ะ" องศาเข้ามาประชิดพร้อมเอ่ยขอโทษซ้ำ ขนมผิงกลัวคนอื่นมาเห็นแล้วจะเข้าใจผิด

"พี่อาร์ค" 

"หายโกรธกันนะคะ พี่มาง้อแล้ว" คนตื้อยังคงไม่ยอมหมดหวัง ขนมผิงมองไปทั่วห้องสมุดก็เห็นบางคนเริ่มมองมายังพวกเขา 

ไม่อยากรบกวนเวลาอ่านหนังสือของคนอื่น เลย

"พี่อาร์คอย่าทำแบบนี้สิครับ"

"นะคะ" ขนมผิงไม่เคยเจอใครตื้อนานได้เท่านี้มาก่อน ทำไมพี่อาร์คต้องมาทำหน้าอ้อนวอนให้ใจสั่นด้วย 

"ออกห่างหน่อยสิครับ เดี๋ยวมีคนมอง" เขาไม่อยากตกเป็นที่สนใจของใครแต่องศาไม่เคยสนใจสายตาใครอยู่แล้ว 

"ก็ช่างคนอื่นมอง ตอนนี้พี่มองแต่น้องขนมคนเดียว" หยอดคำหวานแล้วยกยิ้มรู้สึกสบายใจเมื่อน้องขนมผิงเริ่มสบตากัน 

"ผมจะอ่านหนังสือ"

"ใจแข็งจังเลยนะคะ" ว่าน้องแล้วฉวยโอกาสจุ๊บปากน้องเล่นเอาขนมผิงตกใจรีบปิดปากตัวเอง "ปากแข็งเหมือนกันด้วย"

มันที่สาธารณะนะพี่อาร์คทำแบบนี้ไปได้ยังไง 

"เราดีกันนะคะ" ขนมผิงยังคงไม่ยอมพูด

"หรือต้องจูบจนกว่าจะคืนดีคะ" คนตัวโตพาน้องหลบเข้าไปตรงล็อกสุดท้ายของชั้นวางหนังสือแล้วจู่โจมจูบน้องอย่างไว สองคนจูบกันอยู่ยาวนาน ขนมผิงเผลอรู้สึกดีกับรสจูบแสนหวาน 

"พี่อาร์ค"

"คะน้องขนม" ขานรับด้วยการพูดหวาน มือเลื่อนปลดกระดุมเสื้อเม็ดบนสุดออก ขนมผิงใจเต้น มองพี่อาร์คไม่วางตา

"พี่เตรียมการง้อแบบพิเศษมาด้วยนะคะ" ขนมผิงยอมนิ่งให้พี่อาร์คได้ขอโทษ เขาถูกถอดเสื้อแล้วปล้ำหัวนมด้วยลิ้น มือยกมาปิดปากตัวเองเมื่อร้องดังไม่ได้

องศาอาศัยช่วงน้องเคลิ้มถอดเสื้อน้องออกจากตัว พอเขาจะยุ่งกับกางเกงที่ใส่มือน้องจึงได้ห้ามไว้ ขนมผิงไม่เคยให้ใครได้แตะตัวเขามากขนาดนี้มาก่อน

"ทำไมวันนี้ใส่ชุดผู้ชายคะ" เขาถามถึงเหตุผลที่น้องไม่ได้ชุดผู้หญิงเหมือนทุกครั้ง 

"ผมทำมันเลอะนะครับเลยถอดมาใส่เสื้อนี้แทน" บอกให้พี่ได้รู้ พี่อาร์คได้ยินก็นึกเอ็นดู

"อยากเห็นตอนใส่ชุดผู้หญิงจังเลยค่ะ ช่วยใส่ให้ดูหน่อยได้ไหมคะ"

ขนมผิงเม้มปากกังวลก่อนจะพยักหน้าตกลง เป็นครั้งแรกที่มีคนชอบในสิ่งที่เขาเป็น มือใหญ่ดึงเสื้อน้องมาใส่ลวก ๆ พร้อมติดกระดุมแค่สองเม็ดให้เขาได้ไปหยิบชุดผู้หญิงในตู้ล็อคเกอร์

สองคนเลยพากันไปเข้าห้องน้ำ ร่างสูงเดินเข้ามาข้างในล็อกประตูพร้อมติดป้ายทำความสะอาดอยู่ ขนมผิงเขินมาก ๆที่ต้องใส่ต่อหน้าพี่อาร์ค คนมองชอบมาก ชุดน้องก็สวยแม้ว่ามันจะมีรอยคราบเล็กน้อย พอลองมองดูนาฬิกาก็ยังไม่สายมากเท่าไหร่ 

"เราไปซื้อเสื้อผ้ากันค่ะ" องศาชวนอย่างดื้อ ๆ 

"ครับ? ไม่เป็นไรดีกว่าครับ" ขนมผิงไม่อยากรบกวน เพิ่งจะได้รู้จักกันจะมาซื้อเสื้อผ้าให้เขาทำไม 

"เข้ากรุงเทพ ฯ กันค่ะ เดี๋ยวพี่พาไปซื้อเสื้อผ้าสวย ๆ ให้น้องขนมเอง"