บทที่ 01 (3/3) : พี่อาร์คเจ้าชู้

"ทำไมรถติดนะ" ทั้งที่ไม่น่าจะเป็นช่วงที่รถจะติด คนขับแอบหงุดหงิดแต่ขนมผิงไม่ได้เร่งรีบขนาดนั้น

"เดี๋ยวก็ไฟเขียวครับ" คนใจเย็นเอ่ยบอก เรียกสติคนบุ่มบ่ามใจร้อนได้ดี องศาหันมายิ้มให้ขนมผิงพร้อมหอมมือที่จับ ขนมผิงตกใจที่ไม่ทันได้ตั้งตัว

พี่อาร์คปากไว มือไวใช่ย่อย

"ขอบคุณครับ พี่หิวเลยหงุดหงิดไปหน่อย" ขนมผิงอยากดึงมือกลับ เขาทั้งเขินและกลัวพี่อาร์ค คนเพิ่งเจอกันเขาจับมือถือแขนกันขนาดนี้หรือไง

เราไม่ได้สนิทกันมาก่อนสักหน่อย

"แล้วพรุ่งนี้น้องขนมจะมาอ่านหนังสืออีกไหมคะ?" หือ พูดคะ ขาเลยเหรอ ขนมผิงรู้สึกจักจี้ที่ได้ยินอย่างนั้น ไม่แปลกใจทำไมคนคนนี้ถึงได้เป็นเสือผู้หญิง

"มาครับ" ขนมผิงก็ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วนอกจากที่นั่น องศาเริ่มขับรถมือเดียวเมื่อขึ้นสัญญาณไฟเขียว ขนมผิงมองแล้วแอบชื่นชม

เขาหลงไหลพวกคนขับรถด้วยมือเดียวมากมันดูเท่และเท่มาก คุณแม่ของเขาก็ขับรถได้เทพเหมือนพี่อาร์ค

"ถ้าอย่างนั้นพี่มารับได้ไหม จะได้แวะไปกินข้าวแบบนี้ไง" ขนมผิงไม่เข้าใจ พี่อาร์คก็มีคนคบหาด้วยตลอดทำไมจึงได้มาชวนเขา

"ทำไมไม่ไปกินข้าวกับคนที่พี่ไปกับเขาล่ะครับ" คนพูดเบาถามขึ้น พี่อาร์คสนใจขับรถไม่ได้หันมามอง

"พี่ไม่ค่อยชอบกินข้าวกับคนที่นัดมากินตับนะครับมันเสียเวลา เจอกันก็เอาเลยเสร็จก็จบ แยกย้ายกันไป" ยิ่งฟังขนมผิงยิ่งรู้สึกหน้าแดง พี่อาร์คจะพูดตรงกันไปไหน

"หรือน้องอยากไปกินตับกับพี่" คนถูกถามตาโต อยากจะเอามือออก พี่อาร์คบ้าไปแล้ว

"..."

"ฮ่า ล้อเล่นนะคะ ตกลงพี่มารับไปกินข้าวด้วยกันได้อีกไหมคะ" องศาวกมาเอาคำตอบ ขนมผิงขบคิดสักครู่ก่อนจะตอบตกลง

"ได้ครับ แค่กินข้าวเป็นเพื่อนผมไปด้วยได้ครับ" ตัวเขาเองก็ไม่มีใครกินข้าวด้วยอยู่แล้ว

"น่ารัก ขอบคุณค่ะ" ชมแล้วดึงมือที่กุมมาหอมอีกหลายฟอด ขนมผิงต้องเอนตัวเข้าใกล้พี่อาร์คอัตโนมัติตามการเคลื่อนไหวของร่างกาย

ทำไมถึงได้หอมมือคนแปลกหน้าได้อย่างง่าย

"หนาวไหมคะ รถพี่แอร์เย็นไปหน่อยพอดีพี่เพิ่งไปเปลี่ยนมานะคะ" ขนมผิงพยักหน้าน้อย ๆ เขาหนาวตั้งแต่ขึ้นรถพี่อาร์คมาแล้ว คนจับมือเปลี่ยนมาโอบกอดไหล่เขาแทน ขนมผิงที่ตกอยู่ในวงแขนของพี่อาร์คได้แต่กะพริบตาถี่ตกใจ

"ถ้าอย่างนั้นพี่จะให้ความอบอุ่นกับน้องขนมเองค่ะ" ขนมผิงพยายามข่มความเขินเอาไว้ พอถูกกอดอย่างนี้แล้วก็อบอุ่นดีเหมือนกัน

นี่เขากลัวพี่อาร์คจริงหรือเปล่า ทำไมถึงได้ยอมให้พี่เขากอดและหอมมือได้โดยไม่รังเกียจ

"หนาวอีกไหมคะ" ขนมผิงแอบเกร็งแต่ก็รู้สึกอบอุ่นกับคำถามของคนที่กอดเขา

"ไม่แล้วครับ อุ่นแล้ว" องศายกยิ้มให้คนที่ซบอกเขา เป็นคนน่ารักเกินไปแล้วน้องขนมผิง

ว่าง่าย ไม่โวยวาย แถมยังพูดเพราะจนอยากชิดใกล้เพื่อฟังคนพูดเบาให้ชัด

อยู่ใกล้กันขนาดนี้ค่อยฟังเสียงหวานชัดขึ้น  เมื่อขับรถมายังร้านอาหารจีนร้านหนึ่ง ภายในร้านมีคนนั่งสามโต๊ะ พี่อาร์คจอดรถแล้วเดินมาเปิดประตูให้อย่างน่ารัก เป็นคนสุภาพบุรุษกับทุกคนเหมือนกันสินะขนมผิงไม่อยากรู้สึกตื่นเต้นกับความดีของพี่เขามาก

"ร้านนี้อร่อย เปิดถึงตีสองถ้าน้องขนมไม่รีบกลับเราก็นั่งนานจนร้านปิดก็ได้ค่ะ" ขนมผิงรีบปฏิเสธ เพราะมันตั้งเจ็ดชั่วโมงเลยนะ เขาจะนั่งทำไมนานขนาดนั้น

"นั่งนานขนาดนั้นเจ้าของร้านได้ไล่ออกจากร้านสิครับ" องศาหัวเราะลั่น นึกชอบใจคำตอบของขนมผิง เขาเห็นด้วยกับขนมผิงที่คิดอย่างนั้นแต่นี่มันกิจการร้านของบ้านเขา จะนั่งนาน จะกินเยอะแค่ไหนก็ได้ ไม่มีใครไล่

"โอเคค่ะ เข้าไปกินกัน" คนมือไวโอบเอวขนมผิงอย่างถือวิสาสะ ทันทีที่เข้ามาในร้าน พนักงานในร้านก็ทักทายกันสนิทสนม เด็กเสิร์ฟสาวส่งสายตาให้พี่อาร์คก็พูดหยอดเธอกลับ ขนมผิงได้แต่นิ่งเงียบ มากับคนที่มีเสน่ห์มากล้นนี่มันทำตัวไม่ถูกเอาเลย หันไปทางไหนก็มีแต่คนมองและสนใจ

"พี่อาร์คมาที่นี่บ่อยหรือครับ" หลังจากเงียบสักพักขนมผิงถามขึ้นเมื่อรู้สึกพี่อาร์คน่าจะมาบ่อย อาหารมากมายที่ค่อย ๆ ทยอยมามันน่ากินทุกอย่าง มือหนาหยิบตะเกียบให้ขนมผิงและคอยดูแลอย่างดี

"มาไม่บ่อยค่ะแต่เป็นร้านโปรดร้านหนึ่งของพี่" ตอบขนมผิงแล้วก็หันไปเล่นหูเล่นตากับพนักงานผู้หญิงคนนั้นที่ขยันมาเสิร์ฟบ่อย

ชักจะโมโหแล้วนะ!!

"ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ" ขนมผิงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ นึกหงุดหงิดตัวเองที่กำลังรู้สึกโมโหเวลาเห็นพี่อาร์คหยอกล้อกับเธอคนนั้น

มากับเราทำไมเอาแต่สนใจคนอื่นด้วยเล่า!