ผับแห่งนี้เงียบสงบ ทั้งร้านมีโต๊ะตัวนี้ตั้งเด่นอยู่ตัวเดียว กับหลอดไฟเพดานที่ฉาบฉายแสงลงมาเพียงกระหย่อมหนึ่ง มันแทบจะยิงลงมาที่กลางหัวของพีผู้เป็นเจ้าของเสียงพูด ประโยคเด็ดจากเขาทำให้ทุกอย่างเงียบงัน เขาชี้นิ้วไปที่แพรวพลันพูดออกมาเป็นใจความสั้นๆ ที่สรุปได้ว่า...

.

ลับหลังนิทานพาฝันอันหวานแหววของแพรว ในช่วงกลางดึกของคืนเดียวกันเปรมกับพีนั้นมักจะออกไปมันส์ด้วยกันอยู่บ่อยๆ พีก็เหมือนกับแพรวที่ตอนเป็นเฟรชชี่มักจะไปไหนไม่เป็น เขายังไม่รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง? , คณะอยู่ตรงไหน? , ห้องสมุดอยู่ตรงไหน? , โรงอาหาร? , ชมรม? , โรงพยาบาล? , หรือแม้กระทั่งร้านเหล้า!

.

ในคืนวันพระเมื่อสองปีก่อนพีในวัย 18 เกิดโหยหารสชาติของสุราขึ้นมากลางดึก เขาเกิดอาการเสี้ยนที่ยังไม่ถึงกับเงี่ยน!เพียงแค่ต้องการเหล้าสักกลมหนึ่งมาดื่มย้อมใจเพื่อให้หายคิดถึงบ้าน คิดได้ดังนั้นจึงตัดสินใจแวะไปที่โซนนิ่งที่ทางมหาลัยจัดเอาไว้

.

ลักษณะมันเป็นตรอกถนนเล็กๆเส้นหนึ่ง ที่จะมีห้างร้านมากมายมาจ่ายสัปทานให้แก่สถานศึกษาเพื่อแลกกับการขายสุราและสันทนาการโลกีย์ ว่ากันว่าร้านเหล้าและผับตรงนี้สร้างรายได้ให้แก่สถาบันมากกว่าค่าเทอมที่พวกเด็กๆจ่ายซะอีก ทว่ามีได้ก็ต้องมีเสีย!ทุกสิ่งล้วนต้องแลกมาด้วยกฎระเบียบอันเคร่งครัด มีการควบคุมอาวุธ มีการกำหนดอายุผู้เข้าใช้บริการชัดเจน ซึ่งแน่นอนว่าตุ๊ดอายุ 18 ปีอย่างพีย่อมไม่มีสิทธิ์

.

ครานั้นความเสี้ยนเหล้าก็พาเขาไปถึงไนท์คลับแห่งหนึ่งจนได้ พียืนต่อล้อต่อเถียงอยู่กับการ์ดหน้าประตู จนเกือบจะมีเรื่องกัน!

.

"แสดงบัตรประชาชนด้วยครับน้อง!"

การ์ดหน้าเข้มในชุดซาฟารีทำเสียงดุยิ่งกว่าหมาเห่า

.

"โหพี่....หน้าหนูแก่กว่าพี่ปี 4 ทุกคนรวมกันซะอีก ให้หนูเข้าไปเถอะ... หนูหิว...หนูอยากกรึ๊บ! , ไม่มีใครรู้หรอกน่า ไฟก็ออกจะมืด ให้หนูไปนั่งอยู่หน้าห้องส้วมก็ได้หนูสัญญาว่าจะไม่บอกใคร... น๊าาาน๊าาาา"

กระเทยควายพยายามต่อรอง แล้วนิสัยดังกล่าวก็ยังติดตัวมาจนถึงปัจจุบัน

.

"ไม่ได้!จากคำพูดเมื่อกี้บวกกับการมาคนเดียว แสดงว่าน้องต้องเป็นเด็กปี 1!พี่ให้เข้าไม่ได้!กรุณารักษากฎด้วยครับ!ถ้าไม่ไหวจริงๆก็ไปร้านขายของชำตรงหัวมุมดูสิ กินแบบ "กั๊ก" ก็น่าจะพอแก้ได้อยู่ไม่ใช่เหรอ? , หึๆๆ"

.

แล้วก็เป็นเสียงหัวเราะกับท่าทางเย้ยหยันกึ่งดูถูกนี่แหละ ที่ทำให้เกิดปัญหาขึ้น!เมื่อจู่ๆพีก็รู้สึกโมโหโกธาขึ้นมา!เขาเป็นมนุษย์เพศทางเลือกที่ปกติก็โดนเหยียดอยู่แล้ว พอมาโดนไล่ให้ไปเซ็นเหล้าขาวแดกแบบนี้เข้า มันจะต่างอะไรกับแรงงานพม่า!ไม่รู้อะไรเข้าสิง!ตัดภาพมาอีกทีหมัดขวาตรงก็เหวี่ยงออกไปด้วยพิษสงของการบันดาลโทสะซะแล้ว!!!

.

"ฟิ้วววววววว!!!"

.

การ์ดดึงหลบพ้นอย่างฉิวเฉียด เขาจึงสวนกลับไปด้วยไม้กระบองทั้งดุ้นที่เหน็บอยู่ข้างเอว การง้างฟาดดอกนี้คงไม่แคล้วซัดลงกลางกะบาลเป็นแน่ ทำให้พีถึงกับต้องก้มหลบ โดนชัวร์ๆแต่ขอให้โดนน้อยที่สุด!

.

"หมับบบ!!!!"

.

เดชะบุญที่เสี้ยวอึดใจนั้นดันมีมือข้างหนึ่งโผล่มารับเอาไว้!จากมุมเสยที่มองขึ้นไปพีจำได้แม่นว่านั่นคือมือของเปรมรุ่นพี่ที่คณะ!เสี้ยววินาทีแห่งการหัวร้างข้างแตกที่กระเทยร่างโย่งอยู่ใต้วงแขนของเขา กลิ่นน้ำหอมจางๆ นี่บอกเลยว่าแมนมากๆ กายเนื้อที่สัมผัสกันผ่านความบางของเนื้อผ้า ทำให้พีรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกแมวตัวน้อยๆที่กำลังถูกปกป้อง ท่อนแขนอันกำยำที่ชูขึ้นรับไม้แม่งโคตรเท่ห์!ไม่ไหวแล้ว!พีพ่ายแพ้ต่อสิ่งนี้ในชั่วขณะจิต เลยจงใจเซถลาเข้าไปให้เปรมโอบ ซึ่งเขาเองก็ตอบรับเป็นอย่างดีโดยไม่ว่าสักคำ...

.

เปรมกอดพีไว้ด้วยร่างกายท่อนบนทั้งหมด แล้วใช้กำลังเพียงเศษเสี้ยวดึงกระบองออกจากมือการ์ด พลันจับยัดเสียบเข้าไปในกางเกงตามเดิม ก่อนจะพูดขึ้นว่า

.

"น้องคนนี้มากับผม.... ขอเข้าไปหน่อยนะครับ... โต๊ะเดิมที่บุ๊คไว้"

.

พอการ์ดได้ยินเข้าก็เปลี่ยนท่าทางทันที พลันก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวยิ้มแหยๆ พร้อมกับพยักหน้าให้หนึ่งทีผายมือเป็นสัญญาณว่า "เชิญครับ"

.

บางทีแกอาจจะหมั่นไส้เด็กกลุ่มนี้อยู่ไม่น้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเปรมคือทายาทของร้านยาชื่อดัง กิจการตระกูลเขาควบรวมโรงพยาบาลเอกชนหลายแห่งในประเทศ แล้วโรงพยาบาลพวกนี้ก็เป็นผู้สนับสนุนหลักของมหาลัย กล่าวคือว่ากันว่ารั้วที่ปิดล้อมที่นี่ทั้งหมด , อิฐทุกก้อน , สีที่ทา , แม้กระทั่งช่างที่จ้างมาทำ , ล้วนแต่เป็นเงินที่ตระกูลของเปรมบริจาคให้ทั้งสิ้น

.

ขยายผลไปถึงสถานบริการทั้งหลายในตรอกแห่งนี้ ถ้ามีการต่อยตีกันแล้วมีผู้บาดเจ็บหรือมีอุบัติเหตุบนท้องถนนที่เกิดขึ้นในละแวก รถมูลนิธิทั้งหลายก็จะเป็นอันรู้กันทันทีว่าจะต้องเอาร่างผู้เคราะห์ร้ายไปส่งที่โรงพยาบาลในครือของครอบครัวเปรม

.

ไม่มีตระกูลเขามหาลัยนี้ก็จบเห่!นี่คือเรื่องจริง!การ์ดพวกนี้ก็จะตกงาน!และนั่นแหละคือเหตุผลว่าทำไมน้าแกถึงยอมอ่อนข้อ ถึงแม้ว่าเปรมจะไม่เคยอวดเบ่งแถมยังสุภาพมากๆ แต่ไม่ว่าใครต่อใคร!ร้านเหล้าผับบาร์ไหน!ก็จะต้อนรับเปรมกับเพื่อนราวกับเป็นบุคคล V.I.P. เสมอ ซึ่งแน่นอนว่ากับครั้งนี้เองก็เช่นกัน

.

พีก็เลยเหมือนถูกหวย เขาได้เข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับเปรมทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จบคืนวันพระนั้นทุกอย่างก็เลยเต็มไปด้วยความสับสน ทว่าหลังจากนั้นเป็นต้นมาไม่ว่าพวกเปรมจะกินเหล้ากันครั้งใด พีก็จะถูกชวนไปด้วยตลอด เขาเหมือนแบดแมนที่จะมีตัวตนอยู่แค่ตอนกลางคืนเท่านั้น โฉบเฉี่ยวเป็นเพื่อนกินเพื่อนเที่ยว ใช้เวลาเพียงแค่หน่อยเดียวไม่กี่สัปดาห์พีก็รู้จักย่านโลกีย์รอบมหาลัยทั้งหมด เดินเข้าร้านนั้นออกร้านนี้เป็นว่าเล่น หนักข้อขึ้นก็ถึงกับไปปาตี้ส่วนตัวกับพวกเปรมถึงคอนโดฯ เลยก็มี

.

อาจจะเป็นเพราะพีเป็นคนเอนเตอร์เทนเก่งล่ะมั้ง เป็นกระเทยที่ชอบม้อผู้ชาย ประกอบกับพวกเภสัชตี๋ๆ ขาวๆ ก็มีพวกเก้งกวางกันเยอะ หลายครั้งมากที่พีโดนจับก้น!แต่เขากลับชอบมันซะงั้น!เพื่อนของเปรมสลับผลัดเปลี่ยนไปเรื่อยมากหน้าหลายตา แต่ไม่มีใครรังเกียจพีเลย เขาเป็นน้องปีหนึ่งคนเดียวที่ถูกเชิญเข้าตี้ แล้วก็หวิดจะโดนปี้อยู่หลายทีในตอนที่เมา ถ้าเปรมไม่เข้ามาห้ามเอาไว้ก่อน!

.

"ระวังตัวหน่อยสิ.... พี่ดูอยู่นะ"

โดยไม่ทราบเจตนาแต่น้ำเสียงนี่นิ่งมาก เปรมไม่เมาแน่ๆและดูเหมือนว่าเขาจะเฝ้ามองพีอยู่ตลอด

.

หลังจากนั้นเป็นต้นมาพีก็เริ่มสังเกตเปรมเป็นระยะ ก่อนจะพบว่าทุกครั้งที่ตนเองนัวกับผู้ชายอื่นเปรมจะมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป มีหันหน้าหนีบ้าง , มีการจี่ปากหงุดหงิด , หรือหนักสุดก็ถึงกับลุกหนีไปเลย , เป็นแบบนี้เป็นเดือนเป็นปี ไล่มาตั้งแต่เป็นเด็กเฟรชชี่จนตอนนี้ที่แก่จนจะไล่ปี้เฟรชชี่ได้ทุกคน เปรมก็ยังไม่เลิกพฤติกรรม

.

.

"ไม่จริง!!!แกโกหก!!พี่เปรมไม่ใช่เกย์!!!"

แพรวลุกขึ้นยืนแผดเสียงสูงปรี๊ด!

.

"เขาหึงฉัน!!สายตาฉันนี่แหละหลักฐาน!!!"

พีโต้กลับ พลันลุกขึ้นยืนชี้หน้ากลับคืนไปบ้าง

.

"ไม่! , ฉันไม่เชื่อ!!!"

.

"ก็ตอนที่แกนอนหลับฝันหวานฟังนิทาน พี่เขาก็ออกไปฟันกับฉันตอนกลางคืนไงง่ายๆ แค่นั้นแหละ!"

.

"อีพี!!! , มึงนี่มัน!!!"

.

เกิดการโต้เถียงกันขึ้นอีกหลายยก ต่างคนต่างไม่ยอมกันทั้งที่ต่างก็คิดเองเออเองกันทั้งสองฝ่าย โต๊ะไม้สั่นโครมๆ!ถังน้ำแข็งเทกระจาด!ไม่รวมแก้วเหล้าที่โดนเขวี้ยงใส่กันจนบาด แพรวกับพีเหมือนจะวางมวยกันอีกรอบ จนเด็กเฝ้าร้านที่นั่งอยู่หลังเคาท์เตอร์เริ่มขยับตัว เขาคงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้ทรัพย์สินของทางร้านเสียหายไปมากกว่านี้

.

แต่ทว่ายังไม่ทันจะเดินไปถึงเลย มิวท์ที่นั่งอุดหูดูอยู่ข้างๆก็ชิงลงมือซะก่อน แต่สิ่งที่เธอเลือกทำนั้นชาวบ้านเขาดันไม่ทำกันก็แค่นั้นเอง!

.

"กรี๊ดดดดดด!!!! , หยุดเดี๋ยวนี้นะ...ทั้งสองคนเลย!!!!"

"นี่แหนะ! , นี่แหนะ! "

.

"ฟู่....... , ฟู่......... , ฟุ่ๆๆ, ฟู่ๆๆ"

.

ใครจะเชื่อว่ามิวท์จะกล้า!เมื่อเธอเล่นเอาสเปร์ย์ฆ่าเชื้อฉีดเข้าปากเพื่อนทั้งสองคน!โดยไม่สนคำเตือนในฉลากใดๆทั้งสิ้น!พลางบอกสาเหตุว่าแค่นี้ก็เสี่ยงมากแล้ว social distancing ก็ไม่มี!ยังจะมาตะโกนพ่นน้ำลายใส่กันอีก หน้ากากอุตส่าห์ให้ไปก็ไม่ยอมใส่!โดนซะบ้างจะได้เข็ด!

.

"แค๊ก , แค๊ก , แค๊ก , แค๊ก"

.

"ค๊อก , ค๊อก , ค๊อก , ค๊อก"

.

"ยัยมิวท์นี่คิดจะฆ่ากันหรือไง...... ใครเขาทำกันแบบนี้?!"

แพรวสำลอกถาม น้ำตาแตกขมคอ

.

"ก็ไม่รู้ล่ะ....ถ้ามิวท์ไม่ป้องกันตัวเอง มิวท์ก็อาจจะตายเพราะติดเชื้อ covid ก็ได้!อย่างน้อยมันก็ได้ผล!เห็นไหมว่าพวกเธอหยุดทะเลาะกันแล้ว...^^"

ยิ้มหวานทำตาบ่องแบ้วเช่นเคย พลางลุกขึ้นยืนเปิดทางให้พนักงานร้านเข้ามาปฏิบัติหน้าที่

.

.

เด็กหนุ่มหน้าสิวปรี่เข้ามาเขาแจ้งให้ทั้ง 3 คนทราบว่าขณะนี้เวลา 21.30 น. เหลืออีก 30 นาทีจะถึงกำหนดเคอร์ฟิว ได้โปรดย้ายก้นออกจากที่นี่ตามที่ตกลงกันไว้ด้วย แล้วก็โปรดวางเงินค่าเสียหายพร้อมกับติปสินไหมให้แก่เขาผู้เป็นคนเฝ้าร้าน ตามอัตราก้าวหน้าแบบที่การไฟฟ้าคิดค่าไฟ

.

"รับเป็น wallet นะครับ ผมไม่อยากสัมผัสเงินสดของพวกคุณ มันน่าจะสกปรก"

เด็กหนุ่มกำชับ

.

"แค๊กๆ, แค๊กๆ, ย่ะ!จ่ายเขาไปสิอีแพรวมึงอ่ะตัวก่อเรื่อง!ค๊อกๆ ค๊อกๆ แค๊กๆ"

.

สาวเจ้ามุ่ยหน้ามองบนใส่ เธอชักไม่แน่ใจว่าตัวเองไปตกลงปลงใจคบกระเทยพรรค์นี้เป็นเพื่อนได้ยังไง?เพราะเผลอก้มลงมองสมาร์ทโฟนเข้าแอปแป๊บเดียว พีก็ดันตูดมิวท์ให้กลับออกไปทางช่องทิ้งขยะไปเป็นที่เรียบร้อยโดยไม่รอเธอเลย

.

.

ตัดภาพออกมาข้างนอก , ภายในรถเก๋งบุโรทั่งคันหนึ่งที่เคลื่อนที่ไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุด

.

ฝ่าเท้ากระทุ้งคันเร่งมันส์อย่างกับเล่นเกมตู้ ถนนเมืองกรุงในช่วงโรคระบาดนี่โล่งพอๆกับหยุดสงกรานต์หรือวันปีใหม่ เบรคมันอยู่ที่ใจก่อนใช้เพียงฝ่าเท้าเล้าโลมอารมณ์ตื่นเต้น พีเป็นคนขับ , แพรวนั่งด้านข้าง , ส่วนมิวท์นั่งอยู่ข้างหลัง

.

รู้ว่ายากที่จะเชื่อแต่ได้โปรดเชื่อเถอะว่า การหักพวงมาลัยเข้าโค้งแต่ละครั้งเข็มขัดนิรภัยนี่แทบจะกลายเป็นเชือกรัดคอ!!!

.

"บรื๊นนนนน!!!!"

.

ควันดำยิ่งกว่าท้องฟ้า!มืดขมุกขมัวแถมยังพ่นออกมาเป็นปื้นๆ เพราะกลัวจะไม่ทันเคอร์ฟิว!พีต้องไปส่งมิวท์ , ส่งแพรว , แล้วก็ต้องวกกลับเข้าบ้านตัวเองอีก

.

"บริ้นนนนน!ๆๆ, บรื้นๆๆๆๆ!!! , เอี๊ยดดดด!! , บรื้นนนนน!!"

.

"มึงช้าลงหน่อยเถอะอีพี!กูขอโทษก็ได้!มึงแค้นกูใช่ไหม?มึงจะเนียนฆาตกรรมอำพรางกูใช่หรือไม่!

อีเพื่อนเลว!อร๊ายยยยย!!!ทางโค้งหักศอก!!!!"

.

"แฟร๊บบบบบ!!!!! , ฟิ้ววววว!!!!"

ดริฟท์สไลท์ผ่านสวยงาม สีข้างรถไหลผ่านแท่นแบริเออร์เพียงแค่ 3 มิลลิเมตร!

.

"เฮือกกกก...หัวใจกูจะวาย.... มึงจอดข้างทางให้กูขับแทนก็ได้อีพีเอ๊ยยย!"

แพรวขอร้อง เธอเหงื่อแตกเต็มหน้า แล้วก็ถึงกับต้องดึงเข็มขัดนิรภัยมาพับเป็นสองทบ รัดตัวเองให้แน่นขึ้นกว่าเก่า

.

สวนทางกับมิวท์ที่นั่งอยู่เหมาะหลัง เธอโคตรจะนิ่งแล้วก็ก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์อยู่ตลอดตั้งแต่ขึ้นรถมา

.

"กูจะให้มึงขับได้ยังไงในเมื่อมึงเมาเป็นหมา!แหกด่านเคอร์ฟิวแล้วยังโดนจับเมาแล้วขับ!มึงบ้าหรือมึงปัญญาอ่อน!หุบปากไปเลยแล้วนั่งเฉยๆ ทำตัวให้ได้ครึ่งมิวท์เค้าซิหัดดูเป็นตัวอย่างซะบ้าง!"

.

ไม่แม้แต่จะฟังคำซักค้านใดๆ เวลาไม่เคยคอยท่าเคอร์ฟิวไม่เคยคอยใคร กลัวติดโลกตายมากกว่ากลัวรถคว่ำ ตรรกะโคตรป่วยแต่เชื่อเถอะว่าคนไทยหลายคนแม่งเป็นแบบนี้ ฝ่าเท้าใหญ่เท่าใบพายจากชายผู้แอ๊บตุ๊ดยังคงกระทุ้งแป้นเหยียบ เก๋งบุโรทั่งยังคงพุ่งทะยานขึ้นสะพานกระโดดจั๊มเนิน ราวกับคิดว่าตัวเองเป็นมอเตอร์ไซต์ไต่ถัง

.

ก่อนที่จุดเปลี่ยนของเรื่องจะมาถึง เมื่อพีบึ่งยนตรกรรมคันนี้มาถึงแยกไฟแดงหน้าหมาลัย เขาตีไฟเลี้ยวเตรียมจะเลี้ยวเข้าไปข้างในอยู่แล้ว แต่ก็ไม่แคล้วสังเกตเห็นว่าที่ด้านหน้ามีสัญญาณไฟแดงสว่างโล่อยู่!กฎหมู่ต้องไม่อยู่เหนือกฎหมาย!ต่อให้สามคนบนรถจะรีบแทบตายแต่คนที่ร่างกฎหมายพรบ. การจราจรทางบกก็คือสส. ตัวแทนของประชาชน 67 ล้านคนที่ได้รับการเลือกตั้งเข้าไปในสภา

.

"พี!ไฟแดงเบรคคคคค!!!"

แพรวตะโกนลั่น เกรงว่ามือจะจับไม่มั่นก็เลยใช้ปากงับสายเข็มขัดนิรภัยกันเอาไว้ด้วย!

.

"เอ้อ!!!เห็นแล้วน่ะ!จะเบรคเดี๋ยวนี้แหละ!"

.

"เอี๊ยดดดดดดดด!!!!!"

.

ถ้าเป็นรถแดร็กที่แข่งวัดความเร็วทางตรงจะไม่ว่าเลย แต่นี่อะไร!สภาพรถอย่างกับเศษเหล็กแถมเบิร์นยางซะจนควันขึ้นเป็นรอยไหม้ ตัวมิวท์ถึงกับถลำทะลุออกมาคร่อมคันเกียร์ ในขณะที่แพรวนั้นกลายเป็นพรีเซ็นเตอร์ยาสระผมไปเป็นที่เรียบร้อย! Head & shoulder ไหมละมึง!หัวโขกกระจก ไหล่โขกคอนโซล แพรผมนี่สะบัดพริ้วรังแคกระจาย!ซึ่งคนเดียวที่ไม่เป็นอะไรเลยก็คือพีที่ตัวใหญ่เป็นควายป่าเก็กหน้าอยู่หลังพวงมาลัยรถ

.

เขาได้แต่นั่งอึ้ง!

.

"มึงชนคนหรอ....?"

แพรวถาม ส่วนมิวท์เองก็กระท่อนกระแท่นตัวเองขึ้นมาจัดแต่งทรงผม โทรศัพท์เธอกระเด็นไปไหนแล้วก็ไม่รู้?

.

"เปล่าหรอก....รถคันนั้นต่างหาก!เขาวิ่งฝ่าไฟแดงตัดหน้าฉันไป!"

.

"อูยยยยย.....คงรีบเหมือนเราล่ะมั้ง... อีกแค่ 10 นาทีจะเคอร์ฟิว ด่านก็อยู่แถวนี้นี่เอง.... โอย...เจ็บๆๆ"

เพื่อนสาวผมส้มตั้งข้อสังเกต

.

พียกมือขึ้นเท้าคางเขากำลังคิดอะไรบางอย่างระหว่างรอให้สัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียว ก่อนจะโพล่งคำออกมาว่า!

.

"ไม่แพรว.....ฉันว่านั่นมันรถ Honda Civic IVTEC TURBO ปี 2019 สีดำ รถพี่เปรมชัดๆ!แกจะไปไหน?แล้วในเวลาแบบนี้เนี่ยะนะ!!?"

.

.

แน่นอนว่าสีหน้าแพรวเปลี่ยนไป แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม?เพราะจู่ๆมิวท์ก็รีบควานหาสมาร์ทโฟนที่ทำหล่นเป็นการใหญ่!