พอมุดช่องขยะหมาลอดเข้ามาได้ กลุ่มแก๊งค์เพื่อนสาวก็เจอโต๊ะกลมตัวหนึ่งที่มีเก้าอี้วางรอบอยู่ 3 ด้าน เหล้า , โซดา , น้ำแข็งวางให้พร้อม ท่ามกลางกลุ่มโต๊ะตัวอื่นๆที่ถูกลากไปกองไว้ริมห้อง มีการนำเชือกฟางมาขึงกั้นบริเวณ พร้อมกับป้ายกระดาษที่มีข้อความเขียนไว้ว่า "ห้ามเคลื่อนย้าย รอการฆ่าเชื้อ" ตอกย้ำว่าโต๊ะตัวนี้เป็นอะไรที่พิเศษจริงๆ ถ้ามิวท์ไม่มาอ่อยเด็กเฝ้าร้านหน้าง่อยก็คงไม่ยอมทำให้ขนาดนี้

.

ชายคนดังกล่าวมูล์ฟตัวเองไปหลบอยู่หลังเคาเตอร์ เขาจ้องมองนาฬิกาดิจิตอลที่ติดไว้บนฝาตลอด ประมาณว่าใกล้ถึงเวลาเคอร์ฟิวเมื่อไหร่ จะไล่ 3 คนนี้ออกไปทันทีโดยไม่สนหน้าอินน์หน้าพรหม!

.

"เชิญครับ! , ผมจัดทุกอย่างไว้ให้แล้ว ขอติปพิเศษด้วยล่ะ ตามที่ตกลงกันไว้!"

.

"ย่ะ!!!รู้แล้วๆ!เหล้าก็เหล้าฉัน!เต๊ะท่าอย่างกับตัวเองเป็นเจ้าของกิจการ... ไอ้บ้านนอก!"

พีมองบนใส่พลางใช้ฝ่ามือปัดตามตัว เอาคราบสกปรกจากเศษขยะออก

.

ทำให้มิวท์ต้องรีบเข้ามาฉุดกระชากแขน เธอช่างแสนดีเหลือเกิน บอกตามตรงว่าถ้าวัดกันแค่ไม่กี่ตอนที่ผ่านมา มิวท์ยังเหมาะจะเป็นนางเอกมากกว่าแพรวซะอีก เธอดุนหลังเพื่อนให้รีบไปนั่งที่โต๊ะขณะเดียวกันก็หันมาโค้งศีรษะให้เด็กเฝ้าร้านคนเดิม

.

บรรยากาศมาคุเกิดขึ้นในชั่วขณะจิต เมื่อแพรวผมแดงใช้หลังเท้าเกี่ยวเอาขาเก้าอี้เข้ามานั่ง หล่อนตวัดทีเดียวก้นงอนๆก็ประจำจุด เท้าแขนทุบโต๊ะโครมๆจนถังน้ำแข็งกระเพื่อม!

.

"มันสารเลวจริงๆนะ!ไอ้พี่เปรมเนี่ยะ!พวกแกรู้ไหมว่าก่อนหน้านี้มันทำอะไรกับฉันบ้าง!"

"หึ....ฮือ....ฮือ....อ...อ....อ...อ"

"กรอดๆๆๆ"

พูดไปพลางน้ำตาหยดติ๋งๆ แต่ก็ยังคงกัดกรามแน่น

.

"แกก็เว่อร์เกินไป...บางทีแกอาจจะคิดเองเออเองก็ได้... พี่เขาอาจจะไม่ได้คิดอะไรกับแกตั้งแต่แรก ยังไม่นับว่าอกหักหรอก"

พีพูดพลางพยายามจะหย่อนตูดลงตรงเก้าอี้

.

ทว่ากลับโดนมิวท์ห้ามเอาไว้!

.

หล่อนพ่นสเปร์ยแอลกอฮอล์อีกที แล้วก็ฉีดพ่นใส่ตามโต๊ะเก้าอี้รวมไปถึงฝ่ามือของทุกคนด้วย ไม่เว้นแม้กระทั่งหน้ากากอนามัยที่มีการตรวจเช็ดซ้ำอีกรอบ ด้วยการบีบเหล็กตรงสันจมูกให้แน่นๆ

.

"ยิ่งนั่งร่วมโต๊ะกันยิ่งต้องระวัง กันไว้ดีกว่าแก้เน๊อะทุกคน^^"

.

ยิ้มตาหยีน่ารักเช่นเดิมก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตัวสุดท้าย จัดแจงรินโซดาเทเหล้าแล้วก็ผสมจ่ายแจกเพื่อนๆ ทำให้พีเกิดความประทับใจจนต้องพูดบางอย่างออกมา...

.

"เนี่ยะเห็นไหม!ก็เพราะแกไม่หัดทำตัวดีๆเหมือนมิวท์เขาไง วันๆ แกเอาแต่กระแทกแดกดันคนอื่น พอมีคนมาทำดีด้วยก็คิดว่าเขาแอบชอบ... หลงตัวเองชะมัด!"

.

"อีพี!!!นี่ฉันให้แกมาปลอบฉันนะ!แกจะมาวิจารณ์ฉันเพื่อ?!"

.

"พรวดดดดด!"

"อึก! , อึก! , อึก! , อึก!"

กระดกซดพรวดเดียวหมดแก้ว สุรานี่ไหลอาบหน้าหยาดลงเต็มหน้าอก

.

"ช้าๆ ก็ได้แพรว... มิวท์เป็นห่วง..."

เพื่อนตัวเล็กยกมือขึ้นปราม

.

"ไม่เป็นไรหรอก~~ แค่นี้สบายมาก มันต้องดื่มเยอะๆ จะได้เล่าสนุกๆ, ขออีกแก้ว!"

.

"อึกๆๆ.... อึกๆๆๆ...."

.

ความมุมมามลามปามไปถึงผู้อื่นที่ต้องเดือดร้อน มิวท์ลงทุนควักกระเป๋าอีกทีคราวนี้ได้เป็นกระดาษทิชชู่ห่อหนึ่ง ก่อนจะนำมาเช็ดทำความสะอาดเสื้อที่เปื้อนให้

.

"ใจเย็นๆนะ.... จะระบายหรือพูดอะไรก็ปลดปล่อยออกมาเถอะ.. มีมิวท์อยู่ทั้งคน.. มิวท์จะเป็นกำลังใจให้แพรวเอง.. สู้สู้ ^^"

.

"อืม... ขอบใจจ่ะ"

พยักหน้าให้เพื่อนสาวแต่หันไปเบ้ปากใส่กระเทยคิงคองแทน!ต่อด้วยการเเล่าเรื่องจริงที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเปรมรุ่นพี่ที่คณะออกมา...

.

ซึ่งพอสรุปเป็นใจความสั้นๆได้ว่า แพรวคิดว่าเปรมกำลังจีบเธอ!สิ่งที่ทำให้คิดก็คือพฤติกรรมของเขาที่ทำมาตลอดหลายเดือนหลัง นับตั้งแต่ตอนต้อนรับน้องใหม่ ตอนนั้นแพรวยังเป็นเฟรชชี่แล้วก็ยังมีเพื่อนแค่ไม่กี่คน ประกอบกับทุกคนที่เรียนสาขาวิชานี้ก็เหมือนจะเป็นคนที่มีบุคลิกโลกส่วนตัวสูงกันหมด แต่ละคนคงง่วนกับการท่องจำสูตรยาหรือผลิตแคปซูลสมุนไพรอะไรเทือกนั้น แพรวเองก็เช่นกัน!เธอแทบไม่มีเรื่องรักๆ ใคร่ๆ อยู่ในหัวสมองเลย

.

จนกระทั่งเปรมปรากฏตัวขึ้น เขาเป็นรุ่นพี่ปี 3 ที่เต็มไปด้วยสเน่ห์อันน่าหลงใหล แพรวปลื้มเขาตั้งแต่แรกเห็น แค่สบตากันในแถวระเบียบเชียร์ใจเธอก็เต้นแรงผิดปกติ เธอรู้เลยว่าฮอร์โมนตัวเองกำลังปั่นป่วน มันครั่นเนื้อครั่นตัวราวกับได้เห็น Idol เกาหลีกระโดดออกมาจากจอไอแพด เปรมคือสเปคผู้ชายที่เธอชอบ ตัวสูงผิวขาวหน้าตาคมกริบ แถมยังฉลาดเป็นกรด แต่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านั้น ได้แต่ปล่อยให้ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นในใจ พลางอธิษฐานว่าวันไหนๆ ก็ขอให้ได้เจอพี่คนนี้อีกเรื่อยๆ

.

แต่ที่ไหนได้คำขอนั้นกลับมากกว่าสัมฤทธิ์ผล!เมื่อจู่ๆเปรมก็ตรงเข้าหาเธอเอง เขาทักทายอย่างมีมารยาทแถมยังอาสาไปรับไปส่งแพรวแทบจะทุกวัน ทุกคืนเขาจะต้องโทรหาแพรวทุกครั้งพร้อมกับเล่านิทานให้ฟังอย่างกับเด็กๆ ตอนเช้าเวลาแพรวตื่นจะมีขนมจำพวกเค้กหรือเบเกอรี่ที่ชอบมาแขวนไว้ตรงหน้าห้องเสมอ พร้อมกับกระดาษโน๊ตที่มีข้อความเขียนไว้ว่า "ส่งจากรุ่นพี่ที่อยากเป็นมากกว่าพี่ชาย"

.

สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นต่อเนื่องมามากกว่า 3 เดือนนับตั้งแต่ที่แพรวเข้ามาใช้ชีวิตในมหาลัย ไม่สิ!มันเกิดขึ้นตั้งแต่วันแรกที่เธอพบกับเปรมเลยด้วยซ้ำ!เขาจีบเธอก่อนที่เธอจะรู้จักกับพีแล้วก็มิวท์ซะอีก!แต่ครานั้นเธอก็ยังเล่นตัว!แพรวมักจะบอกว่าเปรมเป็นแค่พี่ชาย , เป็นพี่ที่กินข้าวด้วยกัน , ไปรับไปส่งกันด้วยรถยนต์เก๋ง 4 ประตู , เหลือแค่ไม่ได้นั่งเรียนด้วยกันแล้วก็ยังไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กันเท่านั้นแพรวถึงยังคงกั๊ก!

.

กระทั่งผ่านไปครึ่งปีมันก็สุกงอมเข้าขั้น คิดได้ดังนั้นแพรวก็เลยชิงบอกรักกับเปรมก่อน!แต่ทว่า!สิ่งที่ชายหนุ่มตอบกลับมาดันกลายเป็นคำปฏิเสธที่โคตรจะไร้เยื่อใย "พี่ไม่ได้คิดกับแพรวแบบนั้น" คือสิ่งที่เขาบอก มิหนำซ้ำยังพูดขึ้นมากลางร้านกาแฟ อันเป็นสถานที่ๆมีความสำคัญสำหรับคนทั้งสองอีกต่างหาก

.

แพรว อิสรา ก็เลยเดือดอย่างที่เห็น เธออาละวาดพลางแผดเสียงอย่างไม่ไว้หน้าใคร!ความรักคืออะไร?มันคือตับ , ไต , ไส้ , พุง , หรือกางเกงที่นุ่ง!ให้เธอถอดออกแล้วนอนกับเขาเลยก็ได้ ไม่ใช่มาปฏิเสธและหักหน้ากันแบบนี้ จากรักกลายเป็นเกลียดแพรวรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโง่ ไม่ชอบก็น่าจะบอก!มาหลอกทำดีให้กันทำไม?

.

"พี่เปรมแม่งเป็นคนใจร้าย... เขาไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตาเลย... ฉันมันไม่สวยตรงไหนวะ?!"

กระดกเหล้าลงคอไปอีกแก้ว กลืนแก้วได้ทั้งใบคงทำไปแล้ว แพรวหันมามองหน้ามิวท์ตาแดงก่ำ!

.

"อะ...เอิ่ม..ม..ม"

เพื่อนตัวเล็กถึงกับสะดุ้ง มิวท์เหมือนจะเริ่มกลัว

.

"เฮ่ย!อีดอก!อีเหี้ยแพรว!มึงอย่าพาลใส่เพื่อนดิวะ.... กูว่ามึงอาจจะเข้าใจผิดก็ได้ แบบ...สื่อสารกันผิดพูดกันคนละเรื่อง! "

พีตั้งขอสังเกตก่อนจะกำน้ำแข็งโยนใส่แก้วเพื่อนอีกที สำทับด้วยมิวท์ที่ชงเหล้าลงไปตาม

.

"สำหรับกูนะ...พี่เปรมแม่งไม่ได้แย่อย่างที่มึงว่าสักนิด! "

.

"ไม่จริงอ่ะ!?"

.

"ไม่จริงเหี้ยไร!มึงต่างหากที่ไม่รู้เรื่อง!กูจะบอกมึงก็ได้ว่าสิ่งที่เขาทำให้มึงน่ะจิ๊บจ๊อยมากกกกก เพราะพี่เขาก็ทำให้กูเหมือนกัน!"

.

"ห๊ะ!!!!!"

.

.

คราวนี้ทั้งแพรวทั้งมิวท์ถึงกับอุทานออกมาพร้อมกัน ต่อด้วยการเล่ารายละเอียดของพี ว่าเปรมเข้ามาทำดีด้วยยังไง…