ตั้งแต่นั่งยองๆเหมือนคนฉี่ เปลี่ยนเป็นขัดสะมาด พับเพียบ

 นั่งยองๆก้มๆเงยๆหยิบแก้วเบียร์ รินเติมที่ละแก้วจนครบคน

 น้องหยกก็กลับมานั่งดูน่ารักเร้าใจอีกเหมือนกัน

 อาจเป็นเพราะทั้งสองคนมีความสวยใสปนน่ารักเป็นพื้นฐานอยู่แล้ว

"อาหารอร่อยไหมค่ะอา หยกว่าเข้าท่ากว่าทำกันเองเยอะเลยนะ

 แต่ตอนนี้ชักหน้าตึง ร้อนหน่อยๆแล้วค่ะเนี่ย"

"อยู่ในขั้นอร่อยใช้ได้เลยหยก ส่วนเบียร์ถ้าไม่อยากก็ไม่ต้องดื่มก็ได้นะจ๊ะ"

"เชิญๆๆ คำเป้ย คำเป้ย"

"อะไรคือ.. .คำเป้ย....มาย"

"ก็เชิญดื่มในหนังจีนไง ฮิ ฮิ ฮิ อาก็ห่วงแต่หยก ไม่เห็นห่วงมายเลย

 ใช่ป่าวค่ะไม่เห็นบอกมายให้หยุดดื่มเลยนี่ค่ะ"

"ห่วงซิจ๊ะ แต่เมาคนเดียวอารับมือไหว

 อยากให้มายทำครั้งหนึ่งในชีวิตสำเร็จ

 คนชื่อมายต้องแพ้เป็นคนสุดท้ายไงจ๊ะ ถึงจะห่วง

 แต่ก็อยากให้เป็นมายผู้ชนะสมหวังน่ะจ๊ะ 5 5 5 5"

"ขอบคุณค่ะ....ห่วงได้ดีมากๆเลยค่ะอา ฮิ ฮิ ฮิ"

"ธรรมดาอาก็ต้องห่วงหลานซิจ๊ะมาย คำเป้ย คำเป้ย....ฮิ ฮิ ฮิ

 ยังไม่อยากดูมวยปล้ำ เอาไว้เมาเมื่อไรจะให้อาปล้ำให้เข็ด

 เลิกดื่มเบียร์ตลอดชีวิตเลย ฮิ ฮิ ฮิ"

"มายไม่กลัวอยู่แล้ว ถ้าปล้ำมายจะจับจดทะเบียนเป็นสามีเลยละ ฮิ ฮิ ฮิ"

     ตอนนี้น้องหยกแปรพักตร์มาอยู่ข้างอา รุมวาทะกับน้องมาย

 ก็อย่างว่านั่นแหละ คนชื่อมายต้องไม่ยอมใคร เธอพูดโต้ตอบ

 แบบให้เราต้องคิดหนัก แล้วก็จิบเบียร์ต่อแบบว่า ช่างมัน ฉันไม่กลัว

"ถ้าอาปล้ำมายนะ มายจะมีครั้งหนึ่งในชีวิต

 แต่จริงๆอาไม่ต้องปล้ำมายหรอก

 มากระซิบข้างหูมายจะเดินตามต้อย ๆ ๆ ๆ....ตามไปเลยค่ะ ฮิ ฮิ ฮิ"

     สองคนหน้าตึงแดงกันหมด น้องมายยั่วน้องหยกดูว่าจะหวงอาหรือป่าว 

ส่วนน้องหยกไม่รู้แกล้งเล่นตามบทของน้องมายหรือป่าว

 ทำเป็นหวงอาหรือหวงจริงๆก็ไม่รู้ได้ จิบเบียร์บ้างแล้วโต้ตอบกลับทันที

"มายเธอเข้าสำนักที่หลังหยก ต้องคารวะรุ่นพี่

 เชื่อฟังรุ่นพี่ ถ้ารุ่นพี่ไม่สั่ง ห้ามทำเด็ดขาด จะเดินตามใครต้อย ๆ ๆ 

ก็ได้ แต่กับอาต้องฟังรุ่นพี่นะ.....ไปละ....ไปฉิ้งฉ่องก่อนนะ"

"จ้า....กลัวแล้วจ้าท่านพี่หยก แห่งวังแสนสุข ฮิ ฮิ ฮิ"

     สองสาวปะคารมกัน เพิ่งเห็นน้องมายยอมน้องหยกเป็นครั้งแรก

 เหมือนที่น้องหยกเคยบอก นัยว่ามีเพื่อนรักอยู่คนเดียว

 และแคร์มากกว่าใครๆ แต่เราดันไปสนใจเธอสองคน

 ในส่วนที่เธอเคลื่อนไหวอิริยาบถมากกว่า เพราะความไม่รู้จักอิ่มจริง

 กินแล้วก็อยากกินอีก พอไม่ได้กินก็โหยหา เด็กสาววัยเจริญพันธ์

 สวยไม่มีที่ติ ขาวใสสะอาดไปทั้งตัว แถมสีเลือดจากการดื่มเบียร์

 ช่วยกระพืออารมณ์ มีมุมมองแปลกๆอยู่เสมอ บางครั้งน่ารัก น่าทนุถนอม 

บางครั้งสวยแบบนางฟ้ายังอาย บางครั้งก็น่าจับมาขึงข่มขืน

 ยิ่งเธอตึงในรสชาติของเบียร์มากเท่าไร

 อาการต่างๆทางกายของเธอก็เปลี่ยนรวดเร็วเท่านั้น เราเองก็เปลี่ยน

 กลายเป็นคนเงียบๆ ลักลอบชมความงามของเธอ

 ทั้งๆที่สามารถจะชมได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว แต่การได้ลุ้นบ้างมัน

 มันกว่ากันเยอะเลย ทุกมุม ทุกองศาที่สายตาเราสัมผัส

 เอาสวรรค์มาแลกก็ไม่ยอม

น้องหยกก็กลับเข้ามาพร้อมกับเบียร์ขวดที่สาม เราร้องทักไปว่า

"ไหวเหรอหยก ขวดที่สามแล้วนะจ๊ะ...."

"ไหวค่ะอา วันนี้หยกเป็นเจ้าภาพต้องเต็มที่

 และไม่อยากให้มายเค้าผิดหวังค่ะ"

     พอน้องหยกลงนั่งเท่านั้นเอง

 น้องมายก็ออกอาการเมาขั้นแรกให้เห็น

 เข้าไปโอบกอดรัดน้องหยก แล้วพูดว่า

"หยกเรารักเธอที่สุดในโลกเลยรู้หรือป่าว ถ้าเราไม่มีแม่

 เธอเป็นที่หนึ่งเลยนะหยก อย่าทิ้งมายนะ มายไม่มีใครอีกแล้วนะหยก

 มายตายแทนหยกได้นะ จะบอกให้"

"มายเมาแล้วเหรอ ไหนบอกจะแพ้เป็นคนสุดท้ายไง"

"มายไม่เมา มายพูดจริงๆนะหยก มาเดี๋ยวมายรินเบียร์ให้"

     คนเมาก็พูดได้กินใจเป็นเหมือนกัน เบียร์ขวดที่สามเพิ่งจะริน

 อาการเธอก็เริ่มเป๋กันมากขึ้น เราก็ชื่นตาชื่นใจขึ้น

 อยู่ๆน้องมายก็พูดทำลายบรรยากาศ

 ที่เหมือนกับมีแววว่าจะเงียบลงเรื่อยๆ ให้กลับมามีชีวิตชีวาขึ้นอีก

"หยกเธอเป็นเจ้าภาพฉลองพรหมจารี

 เธอก็ต้องโชว์พรหมจารีหน่อยซิ มีแต่คนกันเองและได้เห็นกันบ้างแล้ว

 แต่ทำให้ดูเป็นทางการหน่อยซิ นะ นะ นะ"

     แค่เราได้ยินคำน้องมายเท่านั้น จิตใจถึงกับฟุ้งซ่านไปเลย

 เห็นมโนภาพเป็นเรื่องเป็นราวล่วงหน้าแบบขวัญกระเจิง

 แต่ก็ทำเงียบกริบรอดูสถานการณ์ต่อไป

"มายบ้าป่าว อยู่ดีๆให้หยกผ่าเต่าควักหัวใจออกมาดู ไม่เอานะ"

     น้องหยกตอบแบบไม่ต้องคิด แสดงให้เห็นว่าเธอ ยังเขินอายเป็นอยู่

 ถึงตัวเธอแดงด้วยฤทธิ์เบียร์หมดแล้ว แต่ก็มีสติดีพอ

"เหอะน่าหยก เต่ามันออกมาเผ่นพ่านตลอดอยู่แล้วนี่

 แค่แหวะอกให้เราดูกันหน่อย ว่านี่คือความภูมิใจของเธอ

 แล้วอาเค้าก็เห็นเป็นคนแรกอยู่แล้ว ไม่ต้องอายหรอก

 เจ้าภาพไม่ออกมา งานกร่อยหมด อยากดูไหมค่ะอา"

     น้องมายแวะมางับเราอีก เรารอลุ้นระทึกอยู่แล้ว มีรึไม่อยากดู

 ได้แต่ทำเงียบๆดูท่าทีต่อไป ส่วนน้องหยก เจอน้องมายกระทุ้งเข้า

 ประกอบกับความคุ้นเคย และเป็นคนพิเศษ

 มีของรักของหวงของลูกผู้หญิง จึงถามกลับมาแบบคนหยั่งเชิง

 วางใจและไม่ถือสา

"อยากดูจริงหรือมาย อยากดูรึป่าวค่ะอา

 หยกเต็มใจให้ดูนะค่ะถ้าอาต้องการ"

     เราอึ้งนิดนึง ไม่พูดอะไร น้องมายพยึกหน้ารับนิดหน่อยพอให้เธอรู้

 เธอจึงชวนไปนั่งที่โซฟาพากันไปดูสิ่งมหัศจรรย์ของโลกกัน

 น้องหยกขึ้นไปนั่งที่โซฟาตัวสั้นก่อนหย่อนก้นลงกับโซฟาแบบเปิดเผย

 เธอยังอายอยู่ แต่เรื่องที่ผ่านมาหลายวัน

 เราเกือบเป็นเนื้อเดียวกันโดยตลอด มันจึงควรจะเหมือนว่า

 น่าจะเป็นเรื่องธรรมดาของพวกเราได้แล้ว แต่มันกับไม่ใช่

"หยกให้อาเป็นคนผ่าเต่า แหวะหัวใจออกดูเองค่ะ อาทำเองนะค่ะ

 หยกอนุญาต และเต็มใจด้วยค่ะ หยกทำเองไม่ได้ค่ะ

 หยกยังเป็นผู้หญิงอยู่นะค่ะ"

     คำของหยกทำให้น้องมายต้องขนลุกทั่วตัว 

ส่วนเราขวัญกระเจิงอีกรอบ ไม่ว่าใครที่เจอแบบนี้ย่อมรู้ได้ทันทีว่า

 น้องหยกรักอาคนนี้มากแค่ไหน เธอพยายามข้ามความอาย

 เพื่อให้เพื่อนและอาได้เห็นสุดยอดความลับของลูกผู้หญิงในตัวเธอ

 ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำได้ยาก เราแทบจะกระโดดเข้าไปกอดเธอ

 แล้วแทรกรวมตัวเป็นหนึ่งเดียวกับเธอในตอนนั้น หัวใจเราสั่นระริก

 อารมณ์ใคร่เราหายไปไหนหมด เหลือแต่ความรู้สึกผิด

 แล้วเราก็บอกเธอว่า

"อาขอโทษนะหยก อาไม่อยากดูแล้ว มาให้อากอดดีกว่านะหยก"

     เราดึงมือเธอขึ้นมาจากโซฟา แล้วกอดเธอด้วยความนุ่มนวล

 เห็นน้องมายหายเมายืนดูน้ำตาซึม พร้อมความรู้สึกผิด ที่ขืนใจเพื่อน

 และน้องหยกเองก็น้ำตาซึมเหมือนกัน ส่วนเรา

 ถามตัวเองว่าทำไมไม่ปกป้องความรู้สึกของหยก

 ทำไมปล่อยให้หยกต้องทำในเรื่องไม่อยากทำ ไม่ควรทำ

 เรารู้สึกผิดเช่นกัน เสียใจกับตัวเอง

 และดีใจที่เห็นหยกบอกรักเราโดยอ้อมด้วยการกระทำนั้น เรามีอาการ

 สะอื้นอยู่ในหัวใจ ไม่มีใครเห็น ทั้งเสียใจดีใจในเวลาเดียวกัน

 เราจูงมือเธอไปนั่งทานอาหารกันต่อไป

"แปลกจังเลยหยก ทำไมเหยื่อพรหมจารีของเธอยังไม่ขาดอีก

 เธอไม่เคยช่วยเหลือตัวเองเลยหรือหยก"

"เคยซิ เวลาอยากเราก็ทำ แต่ไม่เคยเอาอะไรใส่ไป

 โชคดีที่อาเขาก็ไม่เคยเอานิ้วใส่ไป เราคลึงแค่ด้านนอกมันก็สุขแล้ว"

"แล้วว่ายน้ำล่ะหยก มันไม่ทำให้ขาดหรือ"

"ก็มันไม่ได้ออกมาว่ายด้วยนี่ อิ อิ อิ จริงๆเราก็ไม่รู้หรอกมาย

 เพิ่งเห็นของตัวเองครั้งแรก"

     สองสาวกลับมานั่งก๊งกันต่อ ซักไซ้ร์กันไปมา

 แต่เที่ยวนี้เธอดื่มเร็วและถี่ขึ้น แบบมั่นใจว่าปลอดภัยแน่นอน

 แต่เราดื่มน้อยเพราะไม่ชอบดื่มเท่าไร พร้อมกับยังเสียใจตัวเอง

 ที่ไม่ยอมปกป้องความรู้สึกของน้องหยก ได้แต่ฟังเธอสองคนคุยกัน

 จนเบียร์ขวดที่สี่ที่ห้าหมดไป เข้าห้องน้ำกันถี่ขึ้น เริ่มขวดที่หก

 น้องมายเริ่มออกชีวิตรันทดเหมือนเดิม นั่งกอดเข่าทำหน้าเศร้ารำพึงรำพัน 

ตาเริ่มปรือเหมือนจะลืมไม่ขึ้น น้องหยกก็เช่นกัน

 เราจึงชวนเธอเลิกดื่มไปอาบน้ำ เธอทำอิดออดทั้งคู่

 แถมดื่มเบียร์เข้าปากแบบรวดเดียวจบ

 เราจึงสะกิดน้องหยกไปอาบน้ำก่อน เพื่อจะได้เมาน้อยลง

 น้องหยกก็เห็นด้วยเลยทำท่าลุก เธอลุกได้

 แต่ไปห้องไม่ได้เสียแล้วเธอสูญเสียการทรงตัว ตาปรือแบบจะหลับ

 แข้งขาอ่อนไม่มีแรง เราจึงช่วยพยุงเธอขึ้นไปที่ห้อง

 ปล่อยน้องมายรำพันชีวิตรันทดอยู่คนเดียว

"หยกไม่เมานะอา ตามันลืมไม่ขึ้น แขนขาไม่มีแรงเฉยๆ"