ตอนนี้โผล่หน้าออกมาเต็มภาคภูมิ ไม่มีอะไรต้องอายอีกต่อไป

 มีแต่ต้องทำความสมหวังในอารมณ์ให้สำเร็จเท่านั้น

 มันออกมาเดินเล่นบนตัวเรา ซอกแซกไปตามเรื่อง

 ทุกสายถนนบนตัวเราเกือบจะครบหมด ขณะนี้มาจอดที่อกเราอีก

 เจ้าเต่าน้อยตัวนี้ช่างไม่กลัวชะตาขาดซ๊ะบ้างเลยหนอ

 น้องมายทำเป็นหอบเล็กน้อยพูดว่า

"บอกได้แล้วจ้ะมังกรน้อย ห้ามมีลูกเล่นอีก ไม่งั้นโดนรุม ฮิ ฮิ ฮิ"

"ครับผม มังกรน้อยใช้กระซิบได้ป่ะครับ 

มันพูดไม่ออกครับพี่มายครับ 5 5 5 5"

"มังกรน้อยมีลูกเล่นอีกแล้วหยก ลุยเลย ฮิ ฮิ ฮิ

เธอรุมเล่นจั๊กจี้กับเราอีกครั้ง

"5 5 5 5 5 มังกรน้อยกลัวแล้วคร้าบ พอแล้วคร้าบ บอกแล้วคร้าบ 5 5 5 5"

"ก็บอกมาสักทีสิมังกรน้อย ไม่งั้นพี่มายจะจั๊กจี้ต่อนะค่ะ"

"พี่มายแน่ใจว่าอยากรู้จริงๆนะคร้าบ 

มังกรน้อยบอกจริงๆแล้วนะคร้าบ

 ห้ามโกรธมังกรน้อยนะคร้าบ

 ไม่งั้นมังกรน้อยไม่บอกด้วยนะคร้าบ 5 5 5 5"

     เราแกล้งแหย่ให้เธออยากรู้ยิ่งขึ้น

"พี่มายสัญญาว่าไม่โกรธ บอกมาเร็วๆมังกรน้อย เดี๋ยวนี้เลยนะค่ะ"

"แน่นะคร้าบ งั้นมังกรน้อยบอกนะคร้าบ 5 5 5 5

 พี่มายต้องจับเต่ามาผ่าท้อง

 แล้วแหวะอกเอากระจกส่องดูถึงจะเห็นคำตอบได้นะคร้าบ"

     พอเธอได้ยินว่าจับเต่าผ่าท้องแหวะอกเอากระจกส่องเท่านั้น

 เธอก็หน้าแดงกันขึ้นมาอีกครั้ง

 เราเอามือกอดคอน้องหยกที่นั่งติดเราด้านขวา

 ในขณะที่เรานอนอยู่ ดึงมาเหมือนจะจูบ

 แต่จริงๆแล้วเรากับกระซิบความลับให้เธอฟังว่า

 "หยกมีเหยื่อพรรมจารีนะ รักษาไว้ให้ดีๆ" พอน้องหยกได้ยินดังนั้น

 กับดีใจออกนอกหน้ามาหอมแก้มเราใหญ่เลย

 ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเธอรู้จักมันหรือป่าว

"ใช่แน่เหรออา หยกไม่รู้เรื่องเลยนะเนี่ย มันเป็นยังไงหรอค่ะอา"

"ก็บอกแล้วไง ต้องผ่าท้องเต่าแล้วแหวะอก เอากระจกส่องดู

 แล้วจะเห็นเอง"

     น้องมายนึกว่าเรื่องผ่าเต่าเป็นเรื่องล้อเล่น

 แต่พอเห็นน้องหยกทำท่าจริงจัง หน้าเธอก็ค่อยๆคลายความแดง

 ส่วนน้องหยกวิ่งขึ้นห้องไปดูให้เห็นกะตา

 น้องมายเห็นน้องหยกดีใจวิ่งขึ้นห้อง ทั้งๆที่ยังไม่รู้คำตอบแน่ชัด

 แต่ก็ตามน้องหยกไป

 ก่อนไปน้องหยกมาระดมจูบที่หน้าเราใหญ่ไม่เลือกที่เลย

 เราก็พลอยปลื้มกับเธอ เพราะอย่างน้อยเธอก็ได้รู้จักตัวเอง

 ก่อนที่อารมณ์ จะพาเธอไปทำลายมันโดยไม่รู้ตัว

"หยกขอขึ้นไปดูก่อนนะค่ะอา เดี๋ยวหยกมา...จุ๊บๆๆๆๆ 

ไชโย ไชโย ฮิ ฮิ ฮิ ไชโย"

     น้องหยกหายไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกลับลงมาด้วยใบหน้าที่บานฉ่ำ

 ส่วนน้องมายยังคงเหมือนเดิมแฝงไปด้วยความอิจฉาน้องหยกอยู่ลึกๆ

 พร้อมกับรู้คำตอบที่ตนเองสงสัย

 มั่นใจแล้วว่าอาหลานคู่นี้ยังอยู่ในกติกาสัญญาใจ

 ไม่มีอะไรเกินไปกว่าที่เธอเห็น ไม่ได้ล่วงล้ำบุกถ้ำหลานอย่างที่เธอวิตก

"เดี๋ยววันนี้หยกจะเลี้ยงอาหารเย็น โทรสั่งร้านประจำหน้าปากซอย

 ใครอยากทานอะไรก็เตรียมดูเมนูไว้ได้เลยค่ะ วันนี้หยกถูกหวยค่ะ ฮิ ฮิ ฮิ"

     น้องหยกมากอดเราแบบหลานรักอา

 ให้ความรู้สึกมีความสุขแบบประหลาด

 อารมณ์ที่เคยใคร่ในตัวเธอไม่รู้หายไปไหนหมด

 มีแต่รอยยิ้มที่เห็นเธอมีความสุข

 แล้วเราก็สบายใจลูบไล้ศีรษะเธอแบบเอ็นดู ส่วนน้องมายเงียบผิดปรกติ

 ประมาณว่าตัวเองทำไมไม่เหมือนหยก

 บรรยากาศตอนนั้นสงบเย็นแบบประหลาด ไม่มีใครอยากพูดอะไร

 ต่างคนต่างมีเรื่องขบคิดอยู่ในใจตนเอง

 แต่ที่เห็นชัดๆคือน้องหยกคิดแบบคนมีความสุข

 แล้วความเงียบก็ถูกทำลายลงด้วยน้องมาย

"มายอยากลองทานเบียร์ ได้หรือป่าวค่ะอา"

     เราเห็นเธอไม่ค่อยมีความสุขในตอนนั้นจึงได้อนุญาตเธอไป

"ได้เลยจ้ะ แต่ต้องทานในบ้านเราเท่านั้นนะ น้องหยกว่าไง คนถูกหวย"

"ได้อยู่แล้วอา อิสสระเสรี มีผู้ปกครองดีคุ้มภัยให้

 หยกก็อยากรู้ว่ามันอร่อยยังไง ถึงชอบกันนัก งั้นเราโทรสั่งอาหารกันเลย

 เพราะอีกเกือบชั่วโมงกว่าจะมาส่งนะค่ะ"

     น้องหยกพูดจบก็เดินไปเอาเมนูอาหารในลิ้นชักตู้ พร้อมโทรศัพท์

 มาให้เราดูกันแล้วโทรสั่งไป

"เบียร์ เบียร์ เบียร์อย่าลืมนะหยก สิบขวด วันนี้มายจะลองเมาดู"

     ในขณะน้องหยกคุยโทรศัพท์ใกล้จะจบ น้องมายก็พูดเตือนเรื่องเบียร์

 ในที่สุดเธอก็สั่งไปตามที่น้องมายขอ เราได้แต่ดูและฟัง

 ชวนให้สงใสว่าน้องมายคงชอบทานเบียร์ จึงถามเธอ

"น้องมายชอบทานเบียร์ด้วยหรือ มันอร่อยเหรอจ๊ะ"

"มายไม่เคยทานหลอกค่ะ แต่วันนี้มีคนเลี้ยงและอยากลอง

 เผื่อจะเป็นการเสริมสร้างประสพการชีวิต

 เป็นประวัติศาสตร์ประจำตัวให้เราจดจำ และคุยกับคนอื่นได้บ้างค่ะ

 อาทานหรือป่าวค่ะ"

"เคย ตอนออกงานสังคม สังสรรค์ทั่วไป

 แต่ถ้าอยู่คนเดียวก็ไม่เคยนึกอยาก"

"มาย...เธอสั่งตั้งสิบขวด ทานหมดเหรอ"

"หมดสิค่ะ แค่สิบดีกรี จะเท่าไรเชียว วันนี้อยากรู้จักความเมาจริงๆนะค่ะ"

     น้องมายยืนยันคำตอบเดิมอย่างหนักแน่น เราเองก็ใจอ่อน

 เห็นเธอเหมือนคนมีความในใจมากมาย

 แต่ก็เห็นว่าไม่น่าจะเสียหายอะไรมากนัก

 ไม่มีคนแปลกหน้ามาร่วมวง อยู่ในบ้านตัวเอง ไม่ต้องขับรถ

 ถ้าเมาจริงก็แค่นอนเท่านั้นเอง จึงไม่คิดมากอะไร

 เราจึงขอตัวขึ้นห้องไปแต่งตัวเตรียมเงินจ่ายค่าอาหารตอนมาส่ง

 และแล้วสิ่งที่สั่งไปทั้งหมดก็มาถึง เราออกไปรับที่ประตูรั้วใหญ่หน้าบ้าน

 เอาเข้ามาให้เธอสองคนจัดใส่จาน ใส่ตู้เย็น แล้วเธอก็เอามาตั้งวงกับพื้น

 กลางห้องรับแขก จนทุกอย่างก็พร้อมดังเนรมิต

"ทานได้แล้วค่ะอา พร้อมกับรินเบียร์เย็นๆสามแก้วตั้งไว้ให้

 วันนี้ไม่รู้จักความเมาไม่เลิกรา มายขอคารวะทุกคนหนึ่งจอก ดื่มๆๆ....."

     น้องมายเปิดวงแบบสมหวังที่ตั้งใจ ทำท่าเหมือนหนังจีน

 แล้วเราก็เข้าไปร่วมวงกันหมด สองสาวนั่งขัดสะมาดสบายใจ

 ชายเสื้อตัวเดียวปิดน้องจิ๋มมิดพอดี

 พอให้เห็นเพียงขาอ่อนที่สวยงามเย้ายวนใจ

 หลังจิบเบียร์คำแรกในชีวิตของเธอ หน้าตาเธอเหยเกชนิดบอกบุญไม่รับ 

แล้วบอกขม ไม่เห็นอร่อยเลย ส่ายหัวไปมาแบบว่าคิดผิดหรือป่าวเรา

 ไม่เว้นแม้คนอยากทานแบบน้องมาย

"ไม่น่าเล้ยเรา....."

"เป็นยังไง คนอยากทานเบียร์ สั่งตั้งสิบขวด แพงด้วย"

"เออ...น่า ยังไงมายไม่ให้เสียของแน่นอน มันจะซักเท่าไรกันเชียว"

"5 5 5 5" เราหัวเราะ ที่ เห็นสองสาวบ่น

"ถ้าไม่สู้ก็ถอนตัวยังทันนะจ๊ะ อาขี้เกียจแบกขึ้นห้อง 5 5 5 5"

"น้องมายสู้ตาย ยังไงก็ไม่ถอยหลังแน่

 แต่ใครจะเป็นพวกขี้แพ้ก็ตามใจ คิ คิ คิ คิ"

     น้องมายยังคงเป็นน้องมายคนเดิม สู้ตาย แต่ไม่มีทางยอมใคร

 พรางทำเป็นจิบเบียร์คำที่สองต่อ

 แต่เป็นอาการแบบไม่น่าเล้ยเรา...เช่นเคย แล้ว

 ต่างคนต่างพูดยั่วยุอารมณ์กันและกัน ในที พอให้เกิดสนุก

 และเข้าทำนองว่าอย่าให้ฉันกินคนเดียวนะ นี่แหละมนุษย์

 หัวโขนจึงเป็นความจำเป็นเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

"หยกว่าไม่อร่อยเลย....แต่หยกเป็นเจ้าภาพ

 ถ้าถอยเดี๋ยวจะหาว่าเจ้าภาพไม่มีมารยาท หยกก็ไม่ถอยแน่ค่ะ

 เพื่อเพื่อนที่ชื่อมาย....ดื่ม...."

"ยอมแพ้เถอะ..5 5 5 5...อาว่า...ไปไม่รอดร็อก เชื่ออาดีกว่าน่า 5 5 5 5"

"ยอมไม๊มาย หยกว่าเรายอมเหอะนะ ไม่อร่อยเลย ขมด้วยอ้า"

"ไม่มีทาง น้องมายไม่รู้จักคำว่ายอม 

ถ้าจะยอมก็จะยอมเป็นคนสุดท้าย ถึงจะใช่คนชื่อมาย ฮิ ฮิ ฮิ

 ขอคารวะทุกท่านอีกหนึ่งจอก เที่ยวนี้หมดแก้ว ฮิ ฮิ ฮิ"

     คุยไปคุยมา น้องมายดื่มแก้วแรกหมดก่อนใคร

 ยิ่งคุยมากโอ่มากยิ่งดื่มมาก ส่วนน้องหยกหมดไปครึ่งแก้ว

 แต่ทั้งสองสาวเริ่มหน้า แดงขึ้นๆ อาการทางกายก็เริ่มขยับ

 ปรับเปลี่ยนท่าทางไปตามเรื่อง บางจังหวะก็เปิดหวอให้เห็น

 มากบ้างน้อยบ้างตามท่าสบายของพวกเธอ

 ก็นับเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยให้เราเมาช้ากว่าคนอื่นๆ 

ทั้งๆที่ได้เห็นอยู่ตลอด ทำไมไม่เบื่อก็ไม่รู้

 เราเป็นคนเดียวที่เคยรู้รสเบียร์มา แต่ก็ยังกลัวเมา แล้วน้องมายก็พูดว่า

"เดี๋ยวมายไปเปิดเบียร์ให้ จะไปฉิ้งฉ่องด้วย รอเดี๋ยวนะค่ะ"

     พอดีกับมีเสียงโทรศัพท์เข้ามา เป็นที่รู้กันว่าเป็นพ่อแม่น้องหยก

 น้องหยกไปรับสาย เที่ยวนี้คุยไม่กี่คำแล้วก็ส่งโทรศัพท์มาให้เรา

 พี่ชายก็ถามความเป็นอยู่ทุกข์สุขทั่วไปคามระเบียบ

 ลงท้ายคือฝากดูแลหลานเช่นเคย น้องหยกเดินเอาโทรศัพท์ไปเก็บเข้าที่ 

หลังจากนั้นน้องมายก็กลับมา

"เบียร์มาแล้วข้า....."

     เธอพูดพร้อมเดินมานั่งแล้วรินเบียร์เติมให้กับทุกคน

 แต่มันเร้าใจพิลึกกึกกือ ตั้งแต่เธอเริ่มหย่อนก้นนั่งกับพื้น

 เปิดหวอเต็มจอ น่ารักน่าลุ้นในท่าทางรินเบียร์ของเธอ