จะว่าไปแล้ว เมื่อ 3 วันก่อนมันยังจำได้ดี

 ตอนที่แยกกับวิเวียนที่ตึกพาณิชย์

 ตัวไอ้ตุ๋นเองก็ร้อนใจอยากจะไปช่วยเพื่อนเหมือนกัน

 

 แต่ก็จนใจไม่รู้จะตามไปยังไง

 มึงจึงรีบตรงดิ่งกลับบ้านพ่อแม่มันก่อน

 บ้านหลังนี้ที่พ่อแม่มันยกให้ท่านวิเวียนอยู่ 

 

โดยที่ทั้ง 2 หลบไปอยู่ต่างจังหวัดตามคำสั่งของท่านวิเวียน

 หลังจากรอมานานหลายชั่วโมง 

ร่างของทั้งคู่ก็เหาะมาจากฟ้า

 

 

 นี่เป็นครั้งแรกที่มันได้เห็นร่างเปลือยของวิเวียน

เล่นเอาไอ้ตุ๋นควยลุกขึ้นมาทันที

 แต่มันก็ยังช่วยพยุงร่างไม่ได้สติของนายอาร์ตเข้าบ้าน

 

 ก่อนที่ท่านวิเวียนจะจัดการดูแลนายอาร์ตเองคนเดียว 

นี่ก็ผ่านมา 3 วันแล้ว มันก็ไม่รู้เหมือนกันว่านายอาร์ต จะตื่นมาเมื่อไหร่

 

"อย่า ...... !!"

 

เสียงนายอาร์ตตะโกนดังลั่น พร้อมกับลุกขึ้นนั่งเหงื่อโทรมกาย

 สีหน้าของชายหนุ่มตอนนี้มีแต่ความตื่นกลัว

 ราวกับว่าพึ่งหลุดออกจากฝันร้ายที่ยาวนานยังไงยังงั้น

 

 เล่นเอาไอ้ตุ๋นที่กำลังดูแลเพื่อนรักอยู่พลอยตกใจไปด้วยอีกคน

 แต่เมื่อมันตั้งสติได้แล้วมันก็ตรงเข้าไปปลอบเพื่อนทันที

 

"ไอ้อาร์ต ใจเย็นๆก่อน ไม่มีอะไรแล้วเว้ย มึงใจเย็นๆ"

 

"ไอ้ตุ๋น กูฝันร้าย" นายอาร์ตหันมาละล่ำละลักบอกเพื่อนทันที

 

"เออ มึงไม่ต้องกลัว ตอนนี้มึงอยู่บ้านกู 

มึงปลอดภัยแล้ว .... เอ้า กินน้ำก่อนมึง"

 

 ไอ้ตุ๋นพูดจบก็รีบส่งแก้วน้ำให้เพื่อนทันที

 นายอาร์ตที่กำลังตกใจรีบคว้าแก้วมาดื่มทันที

 แต่ยังไม่ทันที่เขาจะดื่มหมด เสียงหญิงสาวที่เขาคุ้นหูก็ดังขึ้น

 

"ตุ๋น อาร์ตตื่นแล้วเหรอ อาร์ต เป็นไง........."

 วิเวียนที่ยังอยู่ไม่ไกลนักได้ยินเสียงนายอาร์ตร้อง

 หญิงสาวดีใจเป็นอย่างมากที่เขาฟื้นสักที

 

 เธอรีบตรงเข้ามาในห้องเพื่อดูอาการเขา แต่ .... ไม่ทันที่เธอจะพูดจบ

 

"เผล้งงงงงง"

 

แก้วน้ำในมือนายอาร์หล่นแตกกระจาย

 พร้อมๆกับเสียงร้องด้วยความตื่นกลัวของชายหนุ่ม

 เล่นเอาวิเวียนถึงกับหน้าเสียถอยหลังไปติดมุมห้อง

 

 โดยเฉพาะประโยคถัดมาของเขา "ไอ้ตุ๋นช่วยกูด้วย มันจะฆ่ากู"

 

 คำนี้มันบาดเข้าไปในใจเธอ ใช่ .... เธอพยามจะฆ่าเขาจริงๆ

 ก็ไม่แปลกที่เขาจะหวาดกลัวเธอราวกับเป็นปีศาจเช่นนี้

 และเมื่อเธอย้อนนึกกลับไปเธอก็ยิ่งโกรธตัวเองไม่น้อย

 จนน้ำตาของเธอเริ่มเอ่อล้นช้าๆ

 

"ไอ้อาร์ต มึงตั้งสติก่อน มึงใจเย็นๆ ท่านวิเวียนเขาไม่ทำอะไรมึงหรอก"

 ไอ้ตุ๋นพยามปลอบเต็มที่

 แต่เพื่อนรักของมันได้ยินดังนั้นกลับหันมามองมันอย่างไม่เชื่อหู

 

 

"ท่านวิเวียน .......... มึงรู้จักมันเหรอ"

 

"อะ ..... เอ่อ เรื่องมันยาวว่ะ กูว่ามึงนอนพักก่อนดีกว่า"

 

 ไอ้ตุ๋นอึกอักไม่น้อยเมื่อเจอเพื่อนคาดคั้นแบบนี้

 มันพยามเปลี่ยนเรื่องพร้อมกับกดตัวนายอาร์ตให้นอนลง

 แต่เพื่อนของมันก็ขัดขืน

 

"ที่แท้มึงก็พวกเดียวกัน .....มึงไปให้พ้นเลยยยย!"

 

 นายอาร์ตตะวาดดังลั่นพร้อมกับผลักเพื่อนอย่างแรง

 แรงขนาดที่ทำให้ร่างของไอ้ตุ๋นกระเด็นไปไกล

 ก่อนจะล้มนอนจุกลุกไม่ขึ้น

 

 มันไม่อยากเชื่อมาก่อนเลยว่าเพื่อนของมันจะมีแรงมหาศาลขนาดนี้

 

แต่นายอาร์ตก็ไม่สนใจ เขาคว้าเสื้อมาใส่ทันที

 พร้อมกับลุกออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็ว

เพื่อหวังว่าจะหนีจากที่นี่ไปให้พ้นๆ

 

 แต่ไม่ทันที่เขาจะก้าวพ้นห้องมือเล็กๆของหญิงสาวก็มาฉุดเข้าไว้ทันที

 

"อาร์ตจะไปไหน อาร์ตยังไม่หายดีน่ะ ....." ด้วยความเป็นห่วง

 วิเวียนตรงเขารั้งชายหนุ่มไว้ทันที แต่แล้ว

 

"ผลั๊ว !!"

 

ฝ่ามือของนายอาร์ตฟาดเข้าใบหน้าเธอเต็มๆ จนเธอเซไป 2-3 ก้าว

 ความแรงของมันทำเอาใบหน้าเธอแดงก่ำขึ้นมาทันที

 หญิงสาวนิ่งเงียบไปในทันใด ไม่รู้ว่าเพราะเธอตกใจ หรือ

 

 เพราะเธอรู้สึกผิดกันแน่

 

"อย่ามายุ่งกับชั้น" ชายหนุ่มทิ้งคำสุดท้ายไว้ก่อนที่จะเดินจากไป

 โดยที่ไม่สนใจหญิงสาวที่ก้มหน้าเงียบ

พร้อมกับปล่อยน้ำตาที่เอ่อล้นไหลออกมาอยู่ข้างหลัง

 

 ส่วนไอ้ตุ๋นเองเมื่อเห็นเพื่อนเดินออกไปแบบนั้นมันก็รีบลุกจะไปตามทันที 

แต่เพราะยังจุกอยู่มันเลยลุกไม่ขึ้นสักที

 วิเวียนเห็นดังนั้นเธอก็เลยบอกมันเสียงเศร้าๆ

 

"ปล่อยเขาไปเถอะตุ๋น"

 

"โธ่เว้ยยยยยย"

 

นายอาร์ตร้องออกมาดังลั่น

 เพื่อที่จะหวังให้ความรู้สึกที่มันอัดอั้นในอกได้ระบายออก 

 

 

แต่น่าเสียดาย ที่ถึงแม้เขาจะตะโกนจนดังลั่นกว่านี้อีกเป็น 100 เท่า

 แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้เขาดีขึ้นมาได้เลย

 

ตอนนี้สิ่งเดียวที่เขารู้สึกภายในจิตใจตอนนี้มีเพียงความเจ็บช้ำเท่านั้น

 ความเจ็บช้ำแต่ไม่ใช่เรื่องที่เขาโดนตามฆ่า

 หรือเรื่องที่เขาตกอยู่ในอุ้งมือของพวกปีศาจ

 

 ความเจ็บช้ำที่เกิดจากความหลอกลวง หญิงสาวที่เขามีใจ

 หญิงสาวที่เขาทุ่มเทความรักทั้งหมดให้ไป

 

 แต่สุดท้ายเธอก็กลับมาหลอกลวงเขา 

หลอกลวงให้เขาหลงรัก หลอกลวงเพื่อจะมาอยู่ใกล้ๆ

 หลอกลวงเพื่อจะทำร้ายเขาในภายหลัง

 

วิเวียน ..... เธอมันก็ไม่ต่างอะไรกับพี่ใบเตยเลย

 

บรรยากาศรอบกายเริ่มเย็นลง

 สายลมแผ่วเบาลอยมาสัมผัสร่างเขาช้าๆ บรรยากาศแบบนี้

 ศาลากลางน้ำที่เดิมแห่งนี้

 

 มันทำให้เขานึกถึงวันที่ได้เจอกับวิเวียนครั้ง

 มันช่างเหมือนกันไม่มีผิด

 

 เขาไม่เข้าใจตัวเองเลยทำไมสุดท้ายเขาต้องมาหยุดตรงที่นี่ด้วย

 ที่ที่เป็นจุดเริ่มของความทรงจำที่ปวดร้าว

 

ชายหนุ่มหันมองไปรอบๆตัวพร้อมกับคำถามมากมายในใจ

 แต่อยู่ๆสายตาเขาก็จับไปที่ของสิ่งหนึ่ง

 นาฬิกาข้อมือสายหนังสีน้ำตาล ของที่วิเวียนมอบให้เขาในวันเดท

 

 นาฬิกาที่เขาทั้งรักทั้งทะนุถนอมมันอย่างดี

 นาฬิกาที่เขาใส่ติดมือทุกวันไม่ยอมให้ห่างกาย

 นาฬิกาที่เขาคิดเสมอว่ามันคือตัวแทนแห่งความรักเขาและเธอ

 

 

หลอกลวงทั้งนั้น

 

 

นาฬิกาเรือนนี้มันก็เหมือนเรื่องอื่นๆ

 เธอให้เขามาไม่ใช่เพราะรักอย่างที่เขาเฟ้อฝัน

 เธอให้เขาก็เพื่อให้เขาตายใจ หลงไว้ใจเธอโดยไม่ทันระวังตัว

 

 ไอ้หน้าโง่เอ๊ย .......... ชายหนุ่มบาดน้ำตาช้าๆ

 ตอนนี้เขาตัดสินใจแน่วแน่แล้ว

 ในเมื่อนาฬิกาเรือนนี้มันคือความหลอกลวงที่เธอมอบให้มา

 

 ดังนั้นมันก็ป่วยการที่เขาจะทนเก็บมันไว้ต่อไป

 เมื่อคิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็ถอดมันออกอย่างรวดเร็ว

 พร้อมกับเงื้อมือสุดแขน เพื่อหวังจะเหวี่ยงมันไปให้ไกลสุดสายตา

 

 

โดยที่เขาไม่รู้เลยว่า ....

 ทุกการกระทำของเขาถูกจับตามองโดยนกกาตัวหนึ่งอยู่ไม่ห่าง

 

"อือ อืออออออ"

 เสียงร้องครางแผ่วเบาของแวมไพร์สาวบ่งบอกว่า

ตอนนี้เธอกำลังอ่อนล้าเหลือเกิน

 

 แต่สภาพของเธอตอนนี้ก็ยังดูดีกว่าที่เธอกังวลตอนแรกนิดหน่อย

 ร่างเปลือยเปล่าของเธอนอนอยู่บนเก้าอี้แข็งแรงที่ทำมุม 45 องศา

 สองมือของเธอโดนล็อกแน่นอยู่เหนือหัว

 

 สองขาก็ถูกล็อกให้อยู่ในท่าชันเข่า

 ก่อนจะอ้าให้กว้างที่สุดเพื่อโชว์เนินหีอวบอิ่มสะอาดตา

 

 เนินหีที่ถูกเสียบด้วยควยเทียมขนาดใหญ่พอๆกับอีกอันที่เสียบที่ตูด

 และควยเทียมทั้งคู่ก็กำลังทำงานของมันอย่างเต็มกำลัง

 

"อา ...... อ๊า ......" เธอร้องเสียงดังลั่นอีกครั้ง

 สะโพกของเธอบิดไหวไปมาอย่างเสียวซ่าน

 แต่เจ้าควยเทียวทั้งสองกับยึดติดแน่น ไม่มีทีท่าจะหลุดออกมาได้เลย

 

 เวโรนิก้าเองก็เหนื่อยหอบอย่างแรง สายตาเริ่มพร่ามัว

 ร่องหีหีฟิตกระชับเริ่มตอดรัดอย่างรุนแรง

 เป็นสัญญาณว่าเธอใกล้ถึงจุดสุดยอดแล้ว

 

"อ๊ากกกกกกกก" แต่เธอกลับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

 เพราะทันทีที่เซ็นเซอร์ในตัวเจ้าควยเทียมจับได้ว่าเธอใกล้จะเสร็จแล้วนั้น 

มันก็หยุดการทำงานพร้อมกับกระแสไฟฟ้าจำนวนมหาศาลออกมาทันที

 

 รูหีและรูตูดนั้นเป็นจุดที่บอบบางมากที่สุดของร่างกาย

 มันไม่มีอะไรคอยป้องกันตามธรรมชาติอยู่แล้ว

 นี่กลับมาโดนจู่โจมด้วยไฟฟ้าแรงสูงโดยตรงอีก

 

 ทำให้เวโรนิก้าเจ็บปวดอย่างที่สุด

 อารมณ์เงี่ยนที่กำลังจะประทุเมื่อครู่โดนทำลายทิ้งอย่างรวดเร็ว

 

 และเมื่อเจ้าควยเทียมจับได้ว่าเธอโดนทำลายความเงี่ยนไปแล้ว

 มันก็เริ่มกระบวนการทำงานใหม่ทันที

 

นี่คือสิ่งที่เธอโดนมาตลอด 3 วัน 3 คืน

 โดนทำให้เงี่ยนแล้วก็ช็อตด้วยไฟฟ้า

 เป็นแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาไม่มีพัก

 

 จนแม้แต่ตัวเธอเองก็จำไม่ได้ว่าโดนแบบนี้ไปกี่รอบแล้ว

 ทำให้หญิงสาวที่ไม่ได้กินไม่นอนตลอด 3 วัน เหนื่อยล้าอย่างหนัก

 

"เป็นไงล่ะนังตัวดี เจอควยไฟฟ้าแบบนี้สะใจมากไหม ฮ่าๆๆ"

 เสียงของโจทย์ใหญ่ของเธอ 'แวมไพร์เบลลิค' ดังลั่น

 มันก้าวเข้ามาในห้องในสภาพเปลือยเปล่า

 

 

 มือของมันก็รูดควยใหญ่ยักษ์ช้าๆ

 สภาพอิดโรยของเวโรนิก้าสร้างความสะใจให้มันไม่น้อย