ทวีปชางเสวียน – บริเวณนอกป่าปีศาจ

หยุนเซี่ยย่อตัวลงกับพื้น ชุดแดงของนางเปื้อนเลือด ดวงตาทอประกายแห่งความหลงใหลและคลั่งไคล้จ้องมองรากวิญญาณที่เพิ่งขุดออกมาจาก หยุนซ่วงซวี มันเปล่งประกายสีทองจาง ๆ ราวกับสมบัติล้ำค่า

"นี่คือรากวิญญาณศักดิ์สิทธิ์... แน่นอนว่ามันแตกต่างจากรากวิญญาณทั่วไปจริง ๆ"

หยุนซ่วงซวีมองหยุนเซี่ยด้วยแววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความไม่อยากเชื่อ "ทำไมกัน ข้าดูแลเจ้าราวกับเป็นน้องสาวแท้ ๆ แล้วเหตุใดเจ้าถึงทำร้ายข้า!?"

คำพูดนั้นทำให้สีหน้าของหยุนเซี่ยเปลี่ยนไปทันที นางแค่นหัวเราะก่อนเอ่ยอย่างเย้ยหยัน: "น้องสาว? เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้หรือว่าคนในตระกูลหยุนของเจ้า ไม่เคยเห็นค่าข้าเลย!"

"ข้ารอมานานแล้วที่จะฉีกหน้ากากจอมปลอมของเจ้า! ทุกครั้งที่เจ้าส่งโอสถมาให้ ข้ารู้สึกขยะแขยงที่สุด ข้าไม่ต้องการความสงสารและความเวทนาจากเจ้า!"

ในดวงตาของหญิงสาวในชุดแดงฉายแววโหดเหี้ยม นางหัวเราะเสียงต่ำก่อนกล่าวเสียงเย้ยหยัน "แม้ว่าข้าจะมีเพียงรากวิญญาณธาตุไฟธรรมดา แล้วอย่างไร? เจ้าที่เป็นที่รักของสวรรค์ ก็ยังต้องตกอยู่ในกำมือของข้าอยู่ดี!"

"จากนี้ไป ข้าคือผู้ครอบครองรากวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ดาวดวงใหม่ที่สว่างไสวที่สุดแห่งแคว้นชางหลง!"

ในขณะเดียวกัน…หยุนซู ซึ่งเพิ่งเดินทางข้ามภพมา กลับต้องพบกับฉากโศกนาฏกรรมทันทีที่มาถึง

เดิมที หยุนซูเป็นสายลับจากมิติเก่า นางอาศัยอยู่ในโลกที่พลังวิญญาณแห้งเหือด แต่สามารถเอาตัวรอดได้ด้วย ไฟโลกันตร์นรก ที่สถิตอยู่ในดวงจิตของนาง

วันหนึ่ง นางได้รับรู้ว่า ดวงจิตของตนเองไม่สมบูรณ์ และจำเป็นต้องเดินทางมายังโลกใหม่เพื่อหลอมรวมดวงวิญญาณ ไม่เช่นนั้น นางจะต้องตาย! และแล้ว หยุนซูได้ข้ามภพมาเพื่อรวมดวงวิญญาณและฟื้นฟูความทรงจำที่หายไป

ในโลกนี้ ดวงวิญญาณถูกแบ่งเป็นสองส่วน หยุนซูเป็นดวงจิตหลัก ส่วนผู้ที่ถูกฆ่าตายไป คือ หยุนซ่วงซวี เจ้าของจิตวิญญาณฝ่ายดี

เมื่อหยุนเซี่ยจากไปแล้ว นี่เป็นโอกาสดีที่สุดในการรวมดวงวิญญาณกลับเข้าด้วยกัน

ทันทีที่ดวงวิญญาณของหยุนซูหลอมรวมเข้ากับร่างของหยุนซ่วงซวี ร่างที่บอบช้ำของหญิงสาวก็เปล่งประกายแสงสีเลือดอ่อน ๆ

ภายใต้แสงสีแดง บาดแผลฉกรรจ์ของร่างกายเริ่มสมานตัว แม้แต่รูกลวงในตันเถียนก็เริ่มฟื้นคืนสภาพ

"หืม... นี่มันแตกต่างจากโลกเก่าของข้าจริง ๆ"

เมื่อแสงจางลง หยุนซูยกศีรษะที่ปวดร้าวขึ้นมา และเริ่มซึมซับความทรงจำของร่างนี้

นี่คือโลกแห่งการบำเพ็ญตบะ

หยุนซ่วงซวี เดิมทีเป็นบุตรสาวคนโตของตระกูลหยุน หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของแคว้นชางหลง

ตอนอายุสามขวบ นางตื่นขึ้นพร้อมกับรากวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน ต่อมานางถูกหมั้นหมายกับองค์รัชทายาทของแคว้นชางหลง สามารถกล่าวได้ว่าชีวิตของนางรุ่งโรจน์เหนือใคร แต่ทั้งหมดจบลงในวันนี้…

หยุนเซี่ย เดิมเป็นขอทานที่อาศัยอยู่ข้างถนนในแคว้นชางหลง หยุนซ่วงซวีมีเมตตา นางจึงรับหยุนเซี่ยมาเลี้ยงดูเป็นนางกำนัล

แต่ถึงแม้จะเรียกว่านางกำนัล นางกลับได้รับทรัพยากรการบำเพ็ญเพียรและสิทธิพิเศษ ไม่ต่างจากบุตรสาวของตระกูลหยุนเลย

สองคนวางแผนเดินทางไปฝึกฝนในแดนลับป่ามารเหวลึกที่เพิ่งเปิดออก แต่หยุนเซี่ยกลับทรยศหักหลัง ขุดรากวิญญาณของหยุนซ่วงซวีออกมา และโยนนางลงจากหน้าผา

ในใจหยุนซูเดือดพล่านด้วยความโกรธแค้น แต่ตอนนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือ… "หน้าผานี้ลึกแค่ไหนกันแน่ ทำไมข้ายังไม่ถึงพื้นสักที?"

หวังว่านางจะไม่ตายก่อนที่จะได้แก้แค้น!

ตูม!

ร่างของหยุนซูตกลงไปในน้ำ กระแสน้ำอุ่นแทรกซึมเข้ามาในจมูกและปากของนาง รีบตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำ หยุนซูพ่นน้ำออกจากปากทันที

"หืม?"

ชางเจว๋ รับรู้ถึงความผิดปกติด้านหลัง เขาคิดว่าเป็นเพียงสัตว์ตัวเล็กที่เผลอหลงเข้ามา

แต่กลับพบว่ามี หญิงสาวร่างเล็กคนหนึ่งจมอยู่กลางบ่อน้ำพุร้อน

เป็นไปไม่ได้ ไม่มีใครสามารถทะลุผ่านม่านพลังที่ข้าตั้งไว้ได้

ในหมอกไอร้อนกลางบ่อน้ำพุ

หญิงสาวมีใบหน้าหวานละมุน ผิวขาวราวหิมะ สวมชุดแดงที่ขาดรุ่งริ่ง ผมยาวกระเซอะกระเซิง และดวงตาที่ดูพร่าเลือนคล้ายกลีบดอกท้อบานกลางหมอกน้ำ

"เจ้าเป็นใคร"

ชางเจว๋ขมวดคิ้ว รัศมีสังหารแผ่กระจาย นี่เป็นช่วงเวลาสำคัญที่เขากำลังฟื้นฟูบาดแผล เขาไม่อาจทนให้ใครเข้ามารบกวนได้!

"ข้าชื่อหยุนซู"

แม้สัมผัสได้ถึงเจตนาสังหารจากอีกฝ่าย หยุนซูกลับยิ้มหวาน เผยให้เห็นฟันขาวเรียงกันเป็นระเบียบ

น่าสนใจจริง ๆ

กลิ่นอายของชายหนุ่มผู้นี้ไม่มั่นคง เขาบาดเจ็บหนักแน่ ๆ

"เจ้าเจ็บหนักไม่น้อยเลยสินะ" หยุนซูยิ้ม "เช่นนั้น เรามาตกลงกันดีไหม"

ชางเจว๋นิ่งไป หยุนซูกล่าวต่อ"แผลของเจ้าไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะรักษาได้ เจ้าทำได้แค่กดมันไว้เท่านั้น"

นางเว้นจังหวะก่อนกล่าวต่อ "แต่ข้าต่างออกไป ข้าสามารถช่วยเจ้ารักษาแผลได้ แลกกับสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่เปิดรากวิญญาณให้ข้าและให้เสื้อผ้าสักชุด"

"ตกลงตามนี้หรือไม่"

ชางเจว๋จ้องมองนางด้วยแววตาลึกล้ำ…

หากนางโกหก เขาจะทำให้นางรู้ว่าความตายเป็นเช่นไร!