"พ่อช้างจะมาสู่ของลูกพิมใช่ไหมจ๊ะ"ขุนช้างสะดุ้งเฮือก ปากคอสั่น ลนลานตอบ

"คุณน้า รู้ได้งายคับเนี่ย ครือ ผมตั้งใจจะมาสู่ขอน้อง พ พ พพิม จ จ จริ จริง คะ คะ คะรับ"

นางศรีประจันเห็นดังนั้น ก็ยิ้มอยู่ในหน้า ในใจก็วางแผนจะจัดการกับเจ้าหมูที่วิ่งมารอบนเขียงนี้อย่างเต็มที่

"ยังงี้นะ พ่อช้าง น้าก็มีลูกสาวเพียงคนเดียว สามีของน้าก็เสียไปแล้ว น้าอยู่ตัวคนเดียว ก็ได้น้องพิมนี่แหละดูแล ถ้าน้าขาดน้องพิมไปคงจะแย่นะ ตอนนี้น้าก็แก่ลงทุกวัน น้าก็อยากจะให้มีลูกสาวคอยดูแล"

ขุนช้างฟังแล้ว ก็หลงกลทันทีอย่างง่ายดาย เข้าใจว่า นางศรีประจันจะไม่ยกลูกสาวให้ตน ก็รีบลุกขึ้นตะโกนเรียกบ่าวให้ยกหีบของข้างล่างขึ้นมาทันที

สักพักใหญ่บ่าวก็ยกหีบเหล็กใบใหญ่ขึ้นเรือนมา ทุกก้าวที่เหยียบลงบนกระดาน ลั่นเอี๊ยดอ๊าด แสดงดึงความหนักของหีบ ขุนช้างก็บงการให้บ่าวยกหีบใหญ่มาวางบนพื้นเรือนแล้วให้บ่าวไพร่ออกไป พลางเดินมาที่หีบใหญ่ ล้วงพวงกุญแจพวงใหญ่มา แล้วเลือกอยู่นาน กว่าจะเจอดอกที่ต้องการ แล้วก็ไขหีบออกเมื่อเปิดหีบออก นางศรีประจันก็ลุกขึ้นยืนด้วยความลืมตัว ตาถลนแทบจะหลุดออกมานอกเบ้า น้ำลายไหลย้อยมาจากมุมปาก ด้วยแก้วแหวนเงินทองที่อยู่ในหีบนั้น มันช่างมากมายมหาศาล สวยงามทุกชิ้น น่าลูบคลำทุกส่วน ขุนช้างเมื่อเห็นท่าทีของนางศรีประจันเป็นดั่งนั้น แล้วก็ยิ้มอยู่ในใจ พลางเอ่ยทักไปว่า

"เอ่อ คุณน้าครับ คุณน้าครับ คุณน้าโว้ย"นางศรีประจันก็สะดุ้งรู้สึกตัวได้สติ ก็รีบนั่งลงหยิบผ้ามาเช็ดน้ำลายที่มุมปาก พลางหัวเราะแหะๆ

"คุณน้าครับ คือ ผมคิดว่าถ้าคุณน้ายอมยกน้องพิมพิลาไลยให้ผม ผมจะตอบแทนคุณน้าด้วยหีบใบนี้ ถือเป็นค่าน้ำนม ไม่ทราบว่าคุณน้าคิดว่าอย่างไรครับ" ขุนช้างเริ่มเข้าเรื่องทันทีนางศรีประจันลิงโลดใจ จนแทบจะกระโดดไปจับพิมพิลาไลย มาโยนให้ขุนช้างทันที แต่ด้วยความเก๋าของนาง จึงแสร้งทำเป็นไม่ใยดี พลางกล่าว

"พ่อช้าง เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าจ๊ะ น้าไม่เคยได้คิดจะขายลูกพิมกินนะ"ขุนช้างได้ฟังดังนั้น ก็ติดบ่วงทันที คิดว่านางศรีประจันจะไม่ยกให้จริงๆ ก็รีบลุกขึ้นวิ่งลงจากเรือนไปทันที

สักพักใหญ่ บ่าวไพร่ก็ยกหีบที่ใหญ่กว่านั้น ขึ้นมาอีก 2 หีบ ทีนี้ยกกันจนหลังแอ่นเลยทีเดียว ขุนช้างก็เดินตามขึ้นมา แล้วไล่ให้บ่าวลงเรือนไป พลางล้วงพวงกุญแจพวงเก่าออกมา เลือกอยู่ครึ่งค่อนวัน ค่อยเลือกมาได้ 2 ดอก พลางไขเปิดหีบให้นางศรีประจันดูทันที หีบใบแรกนั้น มีแต่ทองคำแท่งอยู่เต็มหีบ ส่วนหีบใบสองนั้น ก็มีเงินอยู่เต็มหีบเช่นกันนางศรีประจันนั้น เมื่อเห็นดังนั้นก็ ล้มลงเป็นลมด้วยความดีใจ ขุนช้างนั้นเมื่อเห็นนางศรีประจันเป็นลมไปก็ตกใจ ตะโกนเรียกบ่าวไพร่เสียงลั่นๆ ให้มาช่วยแก้ไขถี่ บ่าวไพร่มาช่วยแก้ไขละลายยาหอม จ่อยาดม ปรนนิบัติพัดวีอยู่ครู่หนึ่ง นางศรีประจันก็ได้สติรู้สึกตัว นางก็ลุกขึ้นยืนแล้วพูดเสียงสั่นๆ ว่า

"พ่อช้างเอ้ย เดี๋ยวขอน้าเดินไปห้องน้ำหน่อยนะ เมื่อกี้ตกใจจนฉี่เล็ดเลย"

กล่าวถึงพิมพิลาไลยนั้น ได้ยินเสียงขุนช้างยกขบวนมาแต่แรกแล้ว นางก็ชักชวนสายทอง มาแอบดูอยู่ตรงร่องประตู เพื่อดูว่าขุนช้างมาทำอะไรที่บ้านของนาง เมื่อนางได้ยินขุนช้างจะมาสู่ของนางกับนางศรีประจันนั้น ก็โกรธจนตัวสั่น รอจนนางศรีประจันไปเข้าห้องน้ำ นางก็รีบออกมาด่าขุนช้างทันที

"ไอ้สารเลว มึงกล้าดียังไง มาสู่ขอกู หา ไอ้หัวล้านกบาลใส ไม่เจียมตัว ชาตินี้กูเป็นตายยังไงก็ไม่ยอมเป็นเมียมึงแน่ มึงรีบลงไปจากเรือนกูเดี๋ยวนี้"

พิมพิลาไลยด่าพลางชี้หน้าขุนช้าง ขุนช้างหน้าซีดเผือดไร้สีเลือดทันที รีบก้มหน้ามุดลงจากเรือน พลางร้องบอกบ่าวไพร่ให้ยกหีบทั้ง 3 ใบกลับบ้านด้วยนางศรีประจันนั้น ขณะกำลังปล่อยทุกข์อยู่ในห้องน้ำ ในใจก็คิดอย่างกระหยิ่มถึงสมบัติมากมายที่ขุนช้างจะนำมาประเคนให้อย่างอิ่มเอม เมื่อเดินออกจากห้องน้ำมาถึงห้องโถงนั้น ก็ไม่เห็นตัวขุนช้างแล้ว แถมหีบสมบัติก็หายไปด้วย ด้วยความตกใจ ก็ตะโกนเรียกบ่าวไพร่มาถามไถ่ บ่าวไพร่นั้นได้รับการซักซ้อมมาจากพิมพิลาไลยแล้ว ก็โกหกว่า มีหญิงท้องคนหนึ่งตามขุนช้างมาอาละวาดบนเรือน ทำให้ขุนช้างต้องรีบลงจากเรือนไปอย่างร้อนรน

นางศรีประจันได้ฟังดังนั้นก็นึกตำหนิขุนช้างอยู่ในใจว่าเจ้าชู้ เที่ยวไปมีหญิงอื่นมั่วไปหมด แล้วก็มิได้ติดใจเอาความอะไรอีก พลางบอกไล่บ่าวไพร่ให้กลับไปทำงานดังเดิมพิมพิลาไลย หลังจากเห็นขุนช้างพาบ่าวไพร่กลับไปแล้ว ก็เรียกบ่าวไพร่มากำชับ จากนั้นก็เดินกลับเข้าไปยังห้องพลางบอกกับสายทองว่าให้รีบไปบอกกับสามเณรพลายแก้วทันทีถึงเรื่องที่เกิดขึ้น สายทองเมื่อได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ พลางรีบรับคำแล้วออกเดินทางไปยังวัดป่าเลไลย์ทันที เมื่อมาถึงวัดแล้วก็แอบย่องเข้าไปหายังกุฏิของพลายแก้ว พลางเคาะประตูกุฏิเบาๆ สายตาก็สอดส่ายด้วยกลัวจะมีคนเห็น

สามเณรพลายแก้ว ขณะนั้นกำลังนั่งคิดถึงพิมพิลาไลย ก็สะดุ้งจากภวังค์ พลางคิดในใจบ่นคนที่มารบกวน พลางเดินมาเปิดประตู แล้วก็ตกใจเมื่อเห็นสายทองยืนอยู่หน้ากุฏิ ก็รีบให้สายทองเข้ามาในกุฏิแล้วปิดประตูแนบแน่น

"พี่สายทอง มาหาน้องเณรมีอะไรหรือจ๊ะ" สามเณรพลายแก้วถามเสียงอ่อนหวาน ทำให้หัวใจของสายทองนั้นเต้นไม่เป็นส่ำ

"คือ ยังงี้ค่ะ น้องเณร น้องพิมน่ะ เขาให้พี่สายทองมาหาน้องเณรวันนี้ เพื่อจะมาบอกว่า วันนี้ขุนช้างเขายกขันหมากมาขอน้องพิม แต่ดีที่น้องพิมไล่ไปทัน ก่อนที่คุณป้าศรีประจันจะตอบตกลง น้องพิมไม่สบายใจจึงให้พี่สายทองรีบมาบอกข่าวกับน้องเณรค่ะ"

สายทองพูดให้สามเณรพลายแก้วฟัง พร้อมกับจ้องตาของสามเณรพลายแก้วแล้วรู้สึกสะเทิ้นอาย ตัวบิดไปมาพลายแก้วได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ นิ่งคิดอยู่นานก่อนจะตัดสินใจ เมื่อคิดได้ว่าจะทำอย่างไรแล้วก็ค่อยๆ สบายใจขึ้น จนมีอารมณ์มามองดูสายทอง สายทองนั้นไม่ใคร่จะสะสวยมากนัก เพียงแต่ได้เสน่ห์ตรงเรือนร่างที่อวบอัด เต่งตึงไปทั้งร่าง เวลาเดินนั้น ดุจดั่งนางช้างบิดตูดไปมา น่าขยำขยี้ไปทั้งตัว ผิวนั้นเล่าก็ละเอียดเนียนไปหมดทั้งตัว สามเณรพลายแก้วเห็นแล้วก็รู้สึกอยากขึ้นมา ก็รีบร่ายมนต์มหาละลวย แล้วเป่าไปยังตัวของสายทองทันที

สายทองนั้นเมื่อโดนสามเณรพลายแก้วเป่า คาถามหาละลวยใส่นั้น ก็รู้สึกจิตใจไม่ปกติ ระทดระทวย หมดเรี่ยวแรง รู้สึกว่าสามเณรพลายแก้วตรงหน้านี้ ช่างแมนเหลือเกิน สายทองไม่เคยที่จะมองผู้ชายตั้งแต่ตอนที่นางถูกผู้ชายหลอกลวงหักอก เอาหัวใจของนางไป แต่ตอนนี้นางกำลังรู้สึกอยากจะมีอะไรกับสามเณรพลายแก้วตรงหน้าเหลือเกิน หัวนมในร่มผ้าของนางเริ่มเขม็งตัวตึงเป็นเม็ดแข็งชูชัน ร่องหีนั้นก็ขมิบมุ๊บๆ ปากรูหีเริ่มมีน้ำเงี่ยนไหลหลั่งออกมาข้างฝ่ายสามเณรพลายแก้วนั้น เห็นสายทองหน้าแดง พลางบิดตัวไปมา ชม้ายตามองอย่างยั่วยวน สองขาก็สีกันไปมา เหมือนกำลังคันอะไรอยู่ ก็รู้ได้ทันทีว่า สายทองนั้นต้องมนต์ของตนแล้ว จึงขยับเข้ามานั่งจนชิดกับสายทอง พลางยื่นมือมาโอบที่ไหล่ของสายทองทันที ด้วยจริตมารยาของหญิง สายทองก็ทำเป็นเบี่ยงตัวหลบการโอบของสามเณรพลายแก้ว พลางกระซิบเสียงเบาๆ ว่า

"อย่านะคะ น้องเณร พี่สายทองกลัวน้องเณรจะอาบัตินะคะ อย่าเลยนะคะ ขอพี่เป็นพี่สาวของน้องเณรอย่างนี้ดีกว่าค่ะ"

สามเณรพลายแก้วได้ฟังดังนั้น ก็รีบตั้งสมาธิบริกรรมคาถามหาละลวยอีกครั้ง แล้วเป่าไปที่เรือนผมของสายทองทันที

ทีนี้สายทองสะดุ้งน้อยๆ ตัวอ่อนระทวย ยอมให้สามเณรพลายแก้วกกกอดอยู่ในอ้อมแขนทันที สามเณรพลายแก้วรู้ว่าสายทองนั้นต้องมนต์ตราของตนจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว ก็โอบกอดให้สายทองนั้นขึ้นมานั่งอยู่บนตักของตน สองมือก็ไม่อยู่เฉย ขยำขยี้ไปยังสองเต้าอวบที่เด้งสะเทือนอยู่ในผ้าสไบของสายทองทันที

รสสัมผัสนั้นช่างเยี่ยมยอด สองเต้าของสายทองนั้นอวบหยุ่นสู้มือดีมาก บีบขยำเบาๆ ได้สักพัก ก็ควานมือเข้าไปในผ้ารัดอก พลางหาหัวนมของนางมาบีบบี้อย่างเมามันสายทองเมื่อเจอเข้ากับลีลาของ สามเณรพลายแก้วนั้น ก็ไม่ปิดบังความรู้สึกแล้ว