NC คาถามหาสยิว

กลางดึกคืนนั้น แม่แย้มปลุกคุณหญิงเอิบให้ตื่นขึ้น พวกนางแอบลอบออกจากเรือน มุ่งตรงเข้าไปยังป่าท้ายป่าช้าแห่งหนึ่ง

"วังเวงเสียจริง"

คุณหญิงเอิบชักกลัว นางบีบมือแม่แย้มแน่น พอมาถึงสำนักหมอผี กลิ่นควันธูปคลุ้ง เสียงสวดคาถาอะไรสักอย่างยิ่งทำให้นางขนลุก

"ผู้ใดมาหาข้าเสียดึกดื่น"

หมอผีถีบประตูออกมาจนคุณหญิงเอิบสะดุ้ง แต่พ่อหมอนั้นดูเหมือนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นนาง

หมอผีหนุ่มมีชื่อว่าไกร เขาเป็นชายหนุ่มรูปงาม รูปร่างกำยำ สักยันต์ที่แขนและลำตัว ดวงตาเขาดูเย้ายวนจนคุณหญิงเอิบต้องหลบสายตา

"ว่าอย่างไร ข้าถามทำไม่ตอบ?"

"เอ่อ พ่อหมอ ข้าชื่อแย้ม ส่วนนี่คือนายของข้า คุณหญิงเอิบเจ้าค่ะ" แม่แย้มลนลานรีบตอบ

"เข้ามา"

หมอผีไกรพาทั้งสองเข้ามาด้านใน ภายในนั้นมีแต่ของน่าขนหัวลุก กลิ่นยากลิ่นธูปก็คละคลุ้งจนคุณหญิงเอิบต้องเอามือปิดจมูกไว้

"เจ้าว่ามา มีสิ่งใดให้ข้าช่วย"

พ่อหมอนั่งลง ทั้งสองก็นั่งตาม

"คืออย่างนี้นะเจ้าคะ นายของข้าเป็นภรรยาเอกของเจ้าพระยาสุรเดช แต่งงานอยู่กินกันมาสิบปีแล้ว แต่พักหลังๆมานี้ท่านเจ้าคุณทำตัวห่างเหิน แถมยังรับอนุเข้ามา ทั้งรักทั้งหลงนางคนนั้น จนคุณหญิงกลายเป็นหัวหลักหัวตอภายในเรือนเลยเจ้าค่ะ" แม่แย้มเล่าไปกัดฟันไป เพราะโกรธเกลียดคนพวกนั้นเหลือเกิน

"อ่าาา มันก็เรื่องปกติของพวกพระยามิใช่หรือ บางคนมีเมียเป็นร้อย ก็เห็นยังอยู่กันได้ดีมิใช่รึ?" พ่อหมอพูดแหย่คุณหญิง "แต่ถ้ามาอยู่กับหมอผีจนๆ เขาอาจจะรักเจ้าคนเดียวก็ได้นะ...."

"แหม พ่อหมอก็อย่าพูดเล่นไป"

"ถึงจะเป็นเรื่องปกติ แต่คุณหญิงก็อยากเป็นที่หนึ่งในใจสามีนี่เจ้าคะ" แม่แย้มพูดอย่างเข้าอกเข้าใจเจ้านาย

"ข้าอยากได้ยาเสน่ห์ ที่ทำให้ท่านเจ้าคุณกลับมารักข้าดังเดิม" คุณหญิงเอิบสบตาหมอผี ใบหน้างามของนางต้องแสงเทียน ราวกับภาพวาดงดงามที่มีชีวิต

"เช่นนั้น...นางแย้มเจ้าออกไปก่อน" พ่อหมอไกรสั่ง

"หาาาาา จะให้ข้าไปที่ใด ข้างนอกเงียบวังเวงเช่นนั้น เกิดผีป่าผีไพรมาหักคอข้าตายจะทำเช่นไร" แม่แย้มโวยวาย

"พิธีกรรมต้องมีแต่ข้ากับผู้ที่จะทำยาเสน่ห์" หมอผียืนยัน

"ไปนั่งรอที่ใต้ต้นไทรใหญ่ พอเสร็จพิธีคุณหญิงของเจ้าจะออกไปหาเอง"

คุณหญิงเอิบพยักหน้าให้แม่แย้มออกไปได้ "ต้นไทรอยู่ตั้งไกลนะเจ้าคะ" นางนึกห่วงคุณหญิง แต่ก็ต้องจำใจออกไป...

"เจ้าแน่ใจหรือไม่ที่จะทำพิธีนี้"

"แน่ใจเจ้าค่ะ" คุณหญิงเอิบเสียงสั่น นางอายที่ต้องมองสายตายั่วยวนของพ่อหมอ มันช่างหวานและเย้ายวนเหลือเกิน นางไม่เคยพบชายที่มีนัยน์ตาเช่นนี้มาก่อน....

"ถอดเสื้อผ้าของเจ้าออก" หมอผีไกรออกคำสั่ง "พิธีกรรมจะได้ผลหากเจ้าเชื่อฟังข้า"

"เจ้าค่ะ"

นางตั้งใจแน่วแน่แล้ว ถึงแม้จะรู้สึกว่าเสื่อมเสียเกียรติอยู่บ้าง แต่เพื่อให้ได้หัวใจของเจ้าพระยาสุรเดชกลับคืนมา นางยอมทำทุกอย่าง

นางปลดชุดของตนเองออกช้าๆ เรือนร่างงดงาม ผิวกายนวลเนียนสมกับเป็นผู้รากมากดี

"ขึ้นมานอนบนแท่นพิธี"

หมอผีไกรชี้ไปที่เตียงขนาดพอดีนอนหนึ่งคน ความจริงมันเป็นเตียงนอนเขา ไม่เคยมีใครได้ขึ้นไปนอนมาก่อน!!!

น้ำมันกลิ่นหอมถูกหยดลงบนต้นคอขาว มือหยาบกระด้างลูบไล้ ก่อนที่จะเลื่อนขึ้นมาที่ริมฝีปากนาง

"โอมมมม จงรัก จงจูบ จงเลีย" เขาลูบปากนางไปมา คุณหญิงถึงกับตัวสั่น สองปีแล้วที่ผู้เป็นสามีไม่แตะต้องนางเลย...

เขาหยดน้ำมันลงที่ดอกบัวตูมสองเต้า กลีบดอกแข็งชูชัน มือสากลูบปลอบใจ ถูเคล้นยอดดอกบัวงาม จนคุณหญิงเอิบเม้มปากแน่น ใบหน้านางเหยเก เสียวสยิวจนเก็บอาการไม่อยู่

"โอม ร่างกายนี้จงรัก จงถวิลหา"

มือใหญ่ลูบไล้ลงมาที่หน้าท้อง นางเสียววาบ เหงื่อเริ่มไหลซึม

"เอาเช้า เอาเย็น เอาแต่รูนี้"

ฝ่ามือเลื่อนลงมาที่จุดสยิว สองกลีบถูกแหวกอ้า น้ำมันถูกชโลม นิ้วกลางค่อยๆชำแรกเข้าไปด้านใน

"อะ อ๊าาาาาา"

สองปีแล้วที่สามีไม่สัมผัสนางเลย คุณหญิงเอิบผู้เหงากายเหงาใจ อ้าขาออกกว้าง ควบคุมอาการของตัวเองไม่อยู่

"แทงเช้า แทงบ่าย แทงเย็น แทงทั้งวันทั้งคืน"

นิ้วใหญ่จ้วงแทง กระแทกรูสวาทนางอย่างรุนแรง

"เอาแต่รูนี้ แทงแต่รูนี้" พ่อหมอร่ายมนต์ เพิ่มนิ้วเป็นสาม กระหน่ำแทงเข้าออก น้ำหวานคุณหญิงไหลนอง ขานางสั่นระริก

"อ๊าๆๆๆๆๆ พ่อหมอออ"

นางเสียวใจแทบขาด นี่มันพิธีอะไรกัน ทำไมถึง.... "อูยยยยย" นางตัวสั่น ความปรารถนาที่กักเก็บไว้มานานเริ่มทะลักทลาย

"เพี้ยงงงงงง"

หมอผีไกรอมน้ำแล้วพ่นใส่เนินสวาทนาง เขาชักนิ้วออก ก่อนจะใช้ฝ่ามือบดบี้เม็ดสวรรค์ที่กำลังแข็งเป็นไต

"รักเม็ดนี้ รักรูนี้ ดูดเลียทุกวัน เพี้ยงๆๆๆๆๆ"

ฝ่ามือถูขยี้ เม็ดแข็งถูกเสียดสี คุณหญิงเอิบเอวลอย ความเสียวสุดขีดทำตัวนางกระตุกเฮือกๆ

"อะ อะ อ๊าๆๆๆๆๆๆ"

นางดิ้นตัวบิดตัวงอ พ่อหมอลุกขึ้นก่อนจะเป่าน้ำใส่ทั่วตัวนาง

"เพี้ยงๆๆๆๆๆๆ"

----------------------

"อะ คุณหญิงมาแล้ว"

แม่แย้มที่นั่งตบยุงรออยู่เสียนานรีบวิ่งไปหาผู้เป็นนาย

"เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ"

"อือ พ่อหมอให้ยาเสน่ห์มา เจ้าต้องหาทางผสมใส่อาหารให้คุณพี่กินให้ได้นะ"

"ได้เลยเจ้าค่ะ เชื่อมืออีแย้มได้เลย"