ตอนที่ 27 : มัดใครบางคน
หนี่คงยังรู้สึกว่าเขาเป็นคนแปลก เขาเสียใจเล็กน้อยที่ปล่อยให้เขาไปโดยไม่ถามอะไร บางทีเขาอาจเป็นคนอันตรายจริงๆ ก็ได้
อย่างไรก็ตาม เขาไปไกลแล้ว มันสายเกินไปสําหรับเขาที่จะพูดอะไร
เขาส่ายหัวและยิ้มอีกครั้ง เขาพูดกับกู่หยุนตงและคนอื่นๆ ว่า "ไปกันเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปที่นั่นก่อน"
"ได้"
กู่หยุนตงดึงรถเข็นขึ้นอีกครั้งและเดินตามหลังหนี่คง นางยังคงพูดหัวข้อที่ถูกขัดจังหวะ "ท่านบอกว่าท่านต้องการให้ข้าช่วยบางอย่าง มันคืออะไร"
"อะแฮ่ม" เมื่อพูดถึงเรื่องนี้หนี่คง ก็อดไม่ได้ที่จะไอเบาๆ "มันเป็นแบบนี้ ท่านป้าของข้าชอบเด็ก โดยเฉพาะเด็กหน้าตาดี"
เมื่อเห็นว่ากู่หยุนตงขมวดคิ้วและดูเหมือนจะเข้าใจผิด เขาก็รีบเข้าประเด็น "ข้าอยากให้น้องชายของเจ้าพูดคุยกับท่านป้า เมื่อพวกเขามีเวลาว่าง"
"..." กู่หยุนตงไม่เข้าใจขบวนความคิดของเขา "แค่นั้นเหรอ"
“อืม ที่จริงแล้ว ส่วนใหญ่เป็นเพราะท่านป้าของข้าช่างพูดเล็กน้อย นางจะไม่หยุดเป็นเวลาครึ่งชั่วยาม" หนี่คงก็ทําอะไรไม่ถูกเช่นกัน “มีเด็กไปที่บ้านของนางบ้าง แต่เจ้ารู้ไหมว่าเด็กอายุสี่หรือห้าขวบไม่สามารถทนฟังได้นาน หลังจากนั้นไม่นาน ผู้คนจะหลีกเลี่ยงท่านป้าของข้าเมื่อพวกเขาเห็นนาง"
นั่นค่อนข้างจู้จี้จริงๆ
กู่หยุนตงมองลงไปที่น้องสาวและน้องชายของนางที่กําลังเดินอยู่ เอ่อ มันแค่มาคุยกับป้าของเขาไม่น่าจะมีปัญหา
ดังนั้นนางจึงพยักหน้าอย่างเด็ดขาด "ไม่มีปัญหา"
หนี่คงดีใจมากทันที "ไม่ต้องห่วง ท่านป้าของข้าเป็นคนดี"
นางเป็นคนดี แต่ค่าเช่าก็แพงมาก ถ้าเพียงแต่นางสามารถลดค่าเช่าด้วยการพูดคุยกับนาง
ไม่กี่คนคุยกันขณะที่ถนนทางเข้าเป็นตรอกไม่เล็กไม่ใหญ่ ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาหยุดอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
หนี่คงผลักประตูให้เปิดออกและเข้าไปก่อน กู่หยุนตงรออยู่ที่ประตูกับน้องชายและน้องสาวของนาง
จากนั้นกู่หยุนซูพบโอกาส เขาเอื้อมมือไปดึงแขนเสื้อของพี่สาว เขาถามเบาๆ ว่า " พี่สาว ข้าต้องพูดคุยกับนางใช่หรือไม่? แล้วข้าจะพูดอะไรดี"
"เจ้าสามารถฟังสิ่งที่นางพูดได้" กู่หยุนตงนั่งยองๆ และหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดหน้าน้องชาย พวกเขาอยู่ที่ประตูของผู้อื่นแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงต้องจัดระเบียบโดยธรรมชาติ "หลังจากที่เจ้าฟังสิ่งที่นางพูดแล้ว เจ้าสามารถบอกพี่สาวเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภายหลัง แน่นอน เจ้าสามารถถามคําถามนางได้ คําถามใดก็ได้ไม่เป็นไร"
กู่หยุนตงไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับเมืองซวนเหอ พวกเขาบังเอิญเจอหญิงชราในท้องถิ่นที่ชอบพูดคุย นั่นไม่ใช่แหล่งข้อมูลที่ดีที่สุดหรอ นางทําทุกอย่างที่นางควรใส่ใจพร้อมกับการนินทาที่ไร้ประโยชน์
กู่หยุนซูพยักหน้าไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ ในอีกด้านหนึ่งกู่หยุนเกอยืดศีรษะเล็กๆ ของนางออกไป "พี่สาวเช็ดข้าด้วย"
"เจ้าหนูน้อยไร้ยางอาย" กู่หยุนตงเคาะจมูกเล็กๆ ของน้องสาว "เจ้าต้องอยู่กับพี่ชายและพูดคุยกับหญิงชราด้วย เข้าใจไหม"
"ข้าจะไปกับพี่สาว" นางชอบพี่สาวมากกว่า นางไม่ต้องการไปกับพี่ชายของนาง
"ถ้าเจ้าเชื่อฟัง พี่สาวจะทําของอร่อยๆ ให้เจ้าทีหลัง"
กู่หยุนเกอจับมือของกู่หยุนซูทันที "ข้าจะเชื่อฟัง"
กู่หยุนตงรู้สึกว่าไม่ช้าก็เร็วนางจะถูกลักพาตัวไปถ้าพวกเขาใช้อาหารหลอกล่อนาง นางง่ายเกินไปที่จะโน้มน้าวจิตใจ
ขณะที่นางกําลังคิดอยู่ จู่ๆ นางก็ได้ยินเสียงตะโกน ดูเหมือนว่าจะมาจากทางเข้าตรอก นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
กู่หยุนตงไม่สนใจเรื่องนี้จริงๆ ในตอนนี้ นางรีบขอให้นางหยางพาเด็กสองคนเข้าไปหลังประตู หลังจากปิดประตูแล้ว นางเดินไปที่ทางเข้าตรอกอย่างระมัดระวัง
มีต้นไม้ใหญ่ที่ทางเข้าตรอก มีกลุ่มของผู้คนอยู่ใต้ต้นไม้ชี้ไปที่ตรงกลางและพูดอะไรบางอย่าง
นางยืนอยู่บนก้อนหินและมองเข้าไปข้างใน นางตกตะลึง
นั่นไม่ใช่ชายหนุ่มที่นางเคยเห็นที่ทางเข้าสํานักงานรัฐบาล? เขา...กำลังมัดใครบางคนอยู่?
19/07/202