บทที่ 16 เป้าหมายของเจียงฮ่าว!

ที่ด้านนอกสำนัก หมอคนหนึ่งกำลังนั่งยองๆด้วนท่าทีหวาดกลัวขณะที่ตรวจดูอาการบาดเจ็บของต้าหูอย่างละเอียด

ปกติหมอคนนี้จะรักษาคน แต่นี้เป็นการรักษาเสือเป็นครั้งแรกดังนั้นเขาจึงดูไม่คล่องแคล่วเท่าไหร่

"คุณหมอ ต้าหูเป็นอย่างไรบ้าง?"

เจียงฮ่าวถาม

เมื่อหมอเห็นว่าเป็นเจียงฮ่าวจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกแล้วตอบว่า "นายน้อย ท่านเสือของท่านแค่มีบาดแผลภายนอกนิดหน่อย ส่วนที่เลือดออกข้าก็ห้ามเลือดเอาไว้ให้แล้วดังนั้นจึงน่าจะไม่เป็นอะไรมากแล้วขอรับ"

"งั้นหรือ ขอบคุณคุณหมอมากเลยนะ"

เจียงฮ่าวจ่ายค่ารักษาแล้วหมอก็จากไปด้วยรอยยิ้ม

ต้าหูแลบลิ้นเลียมือเล็กๆของเจียงฮ่าว ส่วนเจียงฮ่าวก็ลูบหัวต้าหูเบาๆแล้วปลอบว่า "ไม่ต้องห่วง ตอนนี้เจ้าไม่เป็นไรแล้วแค่พักผ่อนสักสองสามวันก็หายแล้วล่ะ"

เมื่อกลับถึงจวนเจียง เจียงฮ่าวก็หยิบตำราวิชาหิมะร่ายรำออกมาทันที

เจียงฮ่าวฝึกวิชาขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศอย่าง 'วิชาสายฟ้าฟาด' และ 'วิชาคลื่นพิโรธ' สำเร็จแล้ว ถึงแม้ว่าจะแตกต่างจากวิชาหิมะร่ายรำโดยสิ้นเชิง แต่เจียงฮ่าวก็เริ่มคุ้นเคยกับการฝึกวิชาพลังภายในประเภทนี้เป็นอย่างดี

เพียงแค่เห็นแวบแรกก็รู้ทันทีว่าวิชาหิมะร่ายรำนี้มีพลังมหาศาลและคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะฝึก

แต่แค่สามเดือนก็น่าจะเพียงพอ

เจียงฮ่าวนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้

โดยเฉพาะเรื่องที่ได้พบกับศิษย์ชั้นนอกของสำนักหวงเทียน

นอกจากนี้เขายังลงเอาชนะหลิวเฉวียนได้ในหมัดท่าเดียว

นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เจียงฮ่าวได้ลงมือต่อสู้กับคนจริงๆไม่ใช่แค่ประลองฝีมือกัน

แต่เจียงฮ่าวกลับมีความรู้สึกอย่างหนึ่ง

มันง่ายเกินไป…

การต่อสู้กับหลิวเฉวียนนั้นง่ายเกินไปจริงๆ

แม้ว่าทั้งสองคนต่างก็เป็นนักศิลปะการต่อสู้ขอบเขตพลังภายในเหมือนกันก็ตาม

ยิ่งไปกว่านั้น หลิวเฉวียนที่สามารถเข้าเป็นศิษย์ชั้นนอกของสำนักหวงเทียนได้ก็ไม่น่าจะเป็นคนอ่อนแอ

แต่ทำไมผลลัพธ์ถึงได้กลับเป็นแบบนี้?

อย่าว่าแต่หลิวเฉวียนคนเดียวเลย ต่อให้เป็นหลิวเฉวียนสิบคนเจียงฮ่าวก็ไม่รู้สึกว่าจะแพ้ด้วยซ้ำ

นี่ไม่ใช่เพราะเจียงฮ่าวหยิ่งยโสในพลังของตัวเอง

แต่เพราะพลังของเขาได้ก้าวข้ามนักศิลปะการต่อสู้ขอบเขตเดียวกันไปไกลแล้ว

"ถึงแม้พลังของข้าจะเหนือกว่านักศิลปะการต่อสู้ขอบเขตเดียวกันไปมาก จนแม้แต่ศิษย์ชั้นนอกของสำนักหวงเทียนหลายคนก็คงมีน้อยคนที่เป็นคู่มือของข้าได้ แต่ท่านอาจารย์กลับคิดว่าข้ายังสามารถผ่านหอคอยหวงเทียนไปได้"

"นั่นแสดงว่าบททดสอบในหอคอยหวงเทียนคงจะยากจริงๆ แต่การฝากความหวังไว้ที่วิชาขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศสามวิชาที่ท่านอาจารย์จะหามาให้ก็ยังไม่พอ ถ้าหากว่าวิชาหมัดพยัคฆ์ของข้าฝึกไปถึงขั้น 'เชี่ยวชาญขั้นสูง' ได้ โอกาสที่จะผ่านหอคอยหวงเทียนก็จะยิ่งมีมากขึ้น"

เจียงฮ่าวเริ่มวางแผนการฝึกฝนใหม่

แม้ว่าเขาจะต้องฝึกวิชาหิมะร่ายรำแต่ก็ต้องใส่ใจกับวิชาหมัดพยัคฆ์ด้วย

การไปเฝ้าดูต้าหูล่าเหยื่อที่เขาเฟยอิงครั้งนี้ ทำให้เจียงฮ่าวได้เข้าใจอะไรมากขึ้น

ถ้าหากได้ไปอีกหลายๆครั้ง เขาอาจจะพบโอกาสที่จะทำให้วิชาหมัดพยัคฆ์ไปถึงเชี่ยวชาญขั้นสูงได้

...

ณ สำนักเทียนกัง หนึ่งในเจ็ดโรงฝึกใหญ่ของเมืองชางเฉิง วันนี้มีแขกผู้มาเยือนลึกลับคนหนึ่งมาเยือนที่นี่

เจ้าสำนักเฮ่อเทียนกังเป็นผู้ออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง

"จ้าวเฮยถ่า ลมอะไรหอบเจ้ามาถึงที่นี่งั้นรึ?"

เฮ่อเทียนกังเอ่ยถาม

เขารู้จักจ้าวเฮยถ่าเป็นอย่างดี

จ้าวเฮยถ่าจะไม่มาหาเขาโดยไม่มีธุระแน่นอน ดังนั้นครั้งนี้จ้าวเฮยถ่าจะต้องมีเรื่องอะไรให้เขาช่วยแน่ๆ

จ้าวเฮยถ่าสนิทกับเฮ่อเทียนกังมาก ดังนั้นเขาจึงนั่งลงทันทีโดยไม่เกรงใจแล้วถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า "เฮ่อเทียนกัง ศิษย์ของเจ้า ทู่ฝูเทียนนั้นมีพลังในขอบเขตพลังหยินแล้ว แต่เจ้ายังไม่ได้มอบสิทธิ์แนะนำของสำนักหวงเทียนอีกงั้นรึ?"

เมื่อพูดถึงทู่ฝูเทียน สีหน้าของเฮ่อเทียนกังจึงหม่นลง

นี่เป็นความเจ็บปวดในใจของเขา

ก่อนหน้าเจียงฮ่าว ทู่ฝูเทียนคืออัจฉริยะอันดับหนึ่งของเมืองชางเฉิง

เฮ่อเทียนกังฝากความหวังเอาไว้กับทู่ฝูเทียนมาก ตั้งแต่ตอนที่ทู่ฝูเทียนมีพลังในขอบเขตพลังภายใน เขาก็อยากจะส่งทู่ฝูเทียนไปที่สำนักหวงเทียนแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้มอบสิทธิ์แนะนำจนปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาจนถึงตอนนี้

ก่อนหน้านี้ เฮ่อเทียนกังเคยไปหาจ้าวเฮยถ่าเพื่อขอสิทธิ์แนะนำของสำนักหวงเทียนที่จ้าวเฮยถ่าครองอยู่แต่ก็ถูกปฏิเสธ

"จ้าวเฮยถ่า เจ้ามาเพื่อเยาะเย้ยข้าโดยเฉพาะเลยหรือ?"

เฮ่อเทียนกังถามกลับด้วยรอยยิ้มเย็น

"เฮ่อเทียนกัง อย่าได้มองความหวังดีของข้าเป็นอื่น ครั้งนี้ข้ามาเพื่อมอบสิทธิ์แนะนำของสำนักหวงเทียนให้เจ้า เจ้าจะรับเอาไว้ไหม?"

"อะไรนะ? สิทธิ์แนะนำของสำนักหวงเทียนรึ? จ้าวเฮยถ่า นี่เจ้ายินดีมอบสิทธิ์แนะนำของเจ้าให้กับข้าจริงๆงั้นรึ?"

เฮ่อเทียนกังตื่นเต้นขึ้นมาทันที

"สิทธิ์แนะนำของข้า แน่นอนว่าข้ามอบให้เจ้าไม่ได้"

"จ้าวเฮยถ่า ถ้าเจ้าไม่ให้สิทธิ์แนะนำแก่ข้า แล้วเจ้ามาที่นี่ทำไม?"

"แม้สิทธิ์แนะนำของข้าจะมอบให้เจ้าไม่ได้ แต่ข้ามีตราของตระกูลเซี่ยแห่งเมืองชิงหยาง ถ้าหากมีตรานี้ก็เทียบเท่ากับสิทธิ์แนะนำการได้เป็นศิษย์ชั้นนอกของสำนักหวงเทียนแล้ว เจ้าจะรับไว้ไหม?"

จ้าวเฮยถ่าพลิกมือพร้อมกับตราตระกูลเซี่ยที่ปรากฏขึ้นในมือของเขา

"ตราตระกูลเซี่ยแห่งเมืองชิงหยางรึ?"

เฮ่อเทียนกังเองก็เป็นคนที่มีความรู้ เขาพิจารณาตรานั้นอย่างละเอียดพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง

มันเป็นของจริง!

ตราของตระกูลเซี่ยแห่งเมืองชิงหยางเทียบเท่ากับสิทธิ์แนะนำการได้เป็นศิษย์ชั้นนอกของสำนักหวงเทียนหนึ่งที่

ทู่ฝูเทียนในตอนนี้มีความหวังที่จะได้เข้าสำนักหวงเทียนแล้ว!

"จ้าวเฮยถ่า บอกข้ามาว่าเจ้าต้องการอะไร?"

เฮ่อเทียนกังค่อยๆสงบสติอารมณ์ลง เขาคิดในใจว่าจ้าวเฮยถ่าคงไม่มีทางมอบตรานี้ให้เขาโดยไม่มีเหตุผลเป็นแน่

“หึๆ เจ้าเหยี่ยวขาว เจ้าเองก็รู้เป้าหมายของข้างั้นรึ? แต่ครั้งนี้ข้าต้องการเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเพราะเห็นแก่ที่พวกเราคบหากันมาหลายสิบปี ข้าถึงได้มอบโอกาสนี้ให้กับเจ้า”

“ว่ามาเลยว่าเจ้าต้องการอะไร?”

“ข้าต้องการเพียงวิชาในขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศสามวิชาเท่านั้น!”

เฮ่อเทียนกังขมวดคิ้ว เพราะวิชาในขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศสามวิชาไม่ใช่จำนวนที่น้อยเลย!

"ข้าไม่มีมากถึงขนาดนั้นหรอก วิชาในขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศในเมืองชางเฉิงไม่ใช่ว่าจะหากันได้ง่ายๆ"

"แม้แต่ข้าเองก็มีแค่สองวิชาเท่านั้น..."

"ฮึๆๆ ถ้าเช่นนั้นข้าจะให้เวลาเจ้าสิบวันในการหาวิชาในขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศให้ครบทั้งสามวิชา ไม่เช่นนั้นข้าจะไปสำนักอื่นหรือไปที่จวนเจ้าเมือง ข้าเชื่อว่าจะต้องมีสักแห่งที่มอบวิชาในขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศสามวิชาให้กับข้าได้"

เมื่อได้ยินว่าจ้าวเฮยถ่าจะไปสำนักอื่น เฮ่อเทียนกังจึงรีบร้อนขึ้นมาทันที

"เดี๋ยวก่อนๆ เจ้าอย่าพึ่งไปสำนักอื่นเลย เจ้าให้เวลาข้าสิบวันใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นภายในสิบวันนี้ข้าจะหาวิชาในขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศสามวิชาให้กับเจ้าเอง!"

เฮ่อเทียนกังกัดฟันพูด

"ย่อมได้ ถ้าอย่างงั้นข้าจะรอเจ้าสิบวัน แต่ว่าวิชาในขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศสามวิชานั้นต้องเป็นวิชาชั้นเลิศเท่านั้น เจ้าคงเข้าใจความหมายที่ข้าพูดใช่ไหม?"

"เข้าใจแล้ว เจ้าน่ะวางใจเถอะ"

จ้าวเฮยถ่าพยักหน้า หลังจากนั้นเขาก็ออกไปจากสำนักเทียนกังไป

ขณะที่มองดูแผ่นหลังของจ้าวเฮยถ่าที่ค่อยๆหายลับไป เฮ่อเทียนกังก็แทบจะเก็บความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่

"ตราของตระกูลเซี่ยรึ? จ้าวเฮยถ่าไปเอาตรานั่นมาจากที่ไหนกัน?"

"ช่างเถอะ ไม่ว่าจ้าวเฮยถ่าจะไปได้มาจากไหน แต่ตรานี้คือสิทธิ์แนะนำเพื่อได้เป็นศิษย์นอกสำนักหวงเทียน หากมีตรานี้ฝูเทียนก็จะเข้าสำนักหวงเทียนได้ ดังนั้นข้าจะต้องคว้าโอกาสนี้เอาไว้ให้ได้!"

"แต่ตอนนี้ข้ายังขาดวิชาในขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศอีกหนึ่งวิชา... เอาเถอะ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรข้าก็ต้องหาวิชาในขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศมาให้ครบสามวิชาให้ได้!"

เฮ่อเทียนกังรู้ดีถึงพรสวรรค์ของทู่ฝูเทียนซึ่งเทียบเท่ากับอัจฉริยะของสำนักหวงเทียน

เมื่อทู่ฝูเทียนได้เข้าสำนักหวงเทียน เขาจะเก่งกาจขึ้นอย่างก้าวกระโดด!

เขาจะพลาดไปไม่ได้โดยเด็ดขาด

ไม่กี่วันต่อมา เฮ่อเทียนกังจึงไปที่สำนักเฮยถ่า

ตอนเขาที่ออกมาจากสำนักเฮยถ่า เฮ่อเทียนกังมีรอยยิ้มบนใบหน้าที่ดูมีความสุขมาก

อีกไม่กี่วันต่อมา ก็มีข่าวลือสะเทือนไปทั้งเมืองชางเฉิง

สำนักเทียนกังได้รับสิทธิ์แนะนำศิษย์ให้กับสำนักหวงเทียน ซึ่งเจ้าสำนักเฮ่อเทียนกังได้มอบสิทธิ์ให้กับทู่ฝูเทียนและพาทู่ฝูเทียนไปที่สำนักหวงเทียนด้วยตัวเอง จนทำให้ทู่ฝูเทียนได้เข้าสู่สำนักหวงเทียนและกลายเป็นศิษย์ชั้นนอกของสำนักหวงเทียนทันที

ข่าวนี้ทำให้เมืองชางเฉิงถึงกับแตกตื่น

โดยเฉพาะสำนักต่างๆต่างก็สืบถามว่าสำนักเทียนกังไปหาสิทธิ์แนะนำเข้าสำนักหวงเทียนมาได้อย่างไร?

แต่เฮ่อเทียนกังปิดปากเงียบและไม่เปิดเผยข้อมูลใดๆ

ส่วนเจียงฮ่าวและเหวินเซียงนั้นพอจะคาดเดาได้

เพราะทั้งสองรู้เรื่อง "ตราตระกูลเซี่ย"

เพราะการที่สำนักเทียนกังได้รับสิทธิ์แนะนำศิษย์เข้าสำนักหวงเทียนในตอนนี้มันเป็นเรื่องบังเอิญเกินไป

วันหนึ่ง จ้าวเฮยถ่าได้เรียกเจียงฮ่าวเข้าไปหา

"เจียงฮ่าว ตราตระกูลเซี่ยของเจ้าข้าเอาไปแลกกับวิชาในขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศครบทั้งสามวิชาแล้ว ซึ่งก็คือ วิชากระเรียนขาว, วิชาหมัดหยก และ วิชาสายธารสีชาด"

จ้าวเฮยถ่าหยิบตำราวิชาชั้นเลิศทั้งสามเล่มออกมา

"สำนักเทียนกังรึ?"

เจียงฮ่าวตกใจ

เขารู้ว่าสำนักเทียนกังมีวิชาขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศหนึ่งวิชาที่ชื่อว่า “วิชากระเรียนขาว”

เมื่อนึกถึงเรื่องที่สำนักเทียนกังได้รับสิทธิ์แนะนำศิษย์เข้าสำนักหวงเทียนแล้ว เจียงฮ่าวจึงพอจะเดาเรื่องราวได้

"ท่านอาจารย์ ท่านไปแลกเปลี่ยนวิชาทั้งสามนี้กับสำนักเทียนกังหรือขอรับ?"

เจียงฮ่าวถามขึ้น

"ใช่ วิชาทั้งสามนี้ล้วนมาจากสำนักเทียนกัง"

"ข้ากับเฮ่อเทียนกังคบหากันมาหลายสิบปี ครั้งหนึ่งเขาเคยช่วยข้าไว้มากมาย ดังนั้นข้าจึงมอบโอกาสนี้ให้กับเฮ่อเทียนกัง"

แม้จะเป็นการแลกเปลี่ยน แต่ทั้งเฮ่อเทียนกังและจ้าวเฮยถ่าต่างก็รู้ดีว่าเรื่องนี้จ้าวเฮยถ่าเป็นฝ่ายที่ให้ความช่วยเหลือเฮ่อเทียนกัง

ไม่เช่นนั้น จ้าวเฮยถ่าก็คงสามารถได้รับผลประโยชน์ที่มากกว่านี้ได้

"เจียงฮ่าว ข้ามีเรื่องอยากขอร้องเจ้า"

"ท่านอาจารย์ มีอะไรก็สั่งศิษย์ได้เลยขอรับ"

จ้าวเฮยถ่าหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดช้าๆว่า "ด้วยเหตุผลบางอย่าง ข้าอยากให้เจ้าเข้าสำนักหวงเทียนให้ได้"

"ศิษย์พี่ของเจ้าบางคน อันที่จริงก็มีพรสวรรค์ที่ไม่เลว ถ้าข้าใช้สิทธิ์แนะนำพวกเขาก็เข้าสำนักหวงเทียนและได้เป็นศิษย์นอกสำนักได้ ถ้าหากพยายามอีกหน่อยก็อาจเป็นศิษย์ชั้นในได้เลยด้วยซ้ำ เพียงแต่ ข้าไม่ได้มอบสิทธิ์ให้กับพวกเขาแต่เก็บมันไว้มาตลอดจนสุดท้ายข้าได้ตัดสินใจมอบมันให้กับเจ้า"

"ถึงแม้ว่าพรสวรรค์ของพวกเขาจะไม่ถึงตามที่ข้าต้องการ แต่เรื่องนี้ก็ถือว่าข้าติดค้างพวกเขาอยู่บ้าง"

"ถ้าในอนาคตเจ้าได้เป็นศิษย์หลักของสำนักหวงเทียนเจ้าก็จะมีสิทธิ์รับผู้ติดตาม ข้าหวังว่าเจ้าจะพิจารณาให้สิทธิ์ผู้ติดตามแก่ศิษย์พี่ของเจ้าบ้าง ซึ่งสิทธิ์ผู้ติดตามของศิษย์หลักนั้นมีสวัสดิการดีกว่าศิษย์ชั้นนอกมาก!"

เจียงฮ่าวทำเพียงแค่ฟังแต่ยังไม่ได้ตอบตกลงทันที

หนึ่งก็คือเขาไม่รู้ว่าสิทธิ์ผู้ติดตามคืออะไร และสองคือเขาไม่ค่อยสนิทกับศิษย์พี่หลายคน

คนที่เขาสนิทที่สุดก็คือเหวินเซียงศิษย์พี่หญิงรองเท่านั้น

เมื่อเห็นความกังวลของเจียงฮ่าว จ้าวเฮยถ่าจึงยิ้มแล้วพูดว่า "เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก ข้าแค่ติดค้างพวกเขาอยู่บ้างจึงอยากให้พวกเขาได้มีหนทางที่ก้าวหน้าเท่านั้น ยังไงเสีย สิทธิ์ผู้ติดตามมันก็เป็นของเจ้า เมื่อถึงตอนนั้นเจ้าจะมอบให้ใครเจ้าก็ต้องตัดสินใจเอง"

"ข้าจะไม่พูดเรื่องนี้กับศิษย์พี่ของเจ้า และเมื่อถึงตอนนั้นเจ้าก็มอบสิทธิ์ผู้ติดตามแก่ศิษย์พี่ที่เจ้าสนิทก็พอ"

"ส่วนคนที่ไม่สนิทกับเจ้าหรือแม้แต่อิจฉาเจ้า คนพวกนั้นเจ้าไม่ต้องไปยุ่งหรอก"

จ้าวเฮยถ่าเข้าใจดีและไม่บังคับให้เจียงฮ่าวต้อง "ดูแล" ศิษย์พี่ทุกคน

แค่ดูแลศิษย์พี่ศิษย์ที่สนิทและมีความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดเท่านั้นก็พอแล้ว

อย่างเช่น ศิษย์พี่หญิงรองเหวินเซียงนั้นก็เป็นคนดี

ถ้าหากมีโอกาส เจียงฮ่าวก็จะพาเหวินเซียงเข้าสำนักหวงเทียนตามเขาไปด้วย

"ศิษย์เข้าใจแล้วขอรับ ขอให้ท่านอาจารย์วางใจได้ เมื่อถึงตอนนั้นศิษย์จะนึกถึงเหล่าศิษย์พี่ก่อนขอรับ"

"ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ไปได้แล้ว การฝึกวิชานั้นเจ้าไม่ต้องรีบร้อนมากเกินไปนัก ค่อยๆฝึกอย่างค่อยเป็นค่อยไป ถ้าหากร่างกายของเจ้าไม่เข้ากับวิชาไหนก็อย่าฝืนตัวเองก็พอแล้ว"

"ขอรับท่านอาจารย์"

เจียงฮ่าวกลับไปที่ห้องฝึกอันเงียบสงบ

เขาต้องวางแผนการฝึกของเขาต่อไป

ด้วยพรสวรรค์ของเขาในตอนนี้ การฝึกวิชาในขอบเขตพลังภายในชั้นเลิศเหล่านี้ไม่น่าจะมีปัญหาใดๆ

แต่การจะฝึกวิชาหมัดพยัคฆ์ให้ไปถึงระดับเชี่ยวชาญขั้นสูงหรือขั้นสมบูรณ์แบบได้นั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก

เพราะความเข้าใจของเขายังไม่มากพอ

ดังนั้น หลังจากนี้เจียงฮ่าวจะฝึกฝนอย่างเต็มที่และการทำสมาธิเพ่งมองพระจันทร์สีเลือดเพื่อเพิ่มความเข้าใจ!

เจียงฮ่าวคาดว่าเวลาหนึ่งหรือสองปีก็น่าจะเพียงพอแล้ว

"ข้าจะต้องมีเป้าหมายเสียก่อน"

"ก่อนที่ข้าจะอายุสิบขวบ ข้าจะต้องได้เข้าสำนักหวงเทียนแล้วได้เป็นศิษย์ชั้นในให้ได้!"

เจียงฮ่าวมั่นใจมาก

แค่เขาพยายามให้มาก ก็น่าจะบรรลุเป้าหมายที่กำหนดเอาไว้ได้ไม่ยาก