Your Wishlist

ภรรยาของผมเป็นผู้หญิงบ้างาน (Chapter 2 – ใครคือไข่แตงดิบ? Part 2)

Author: Panthera

เผด็จการ ตรงไปตรงมาและประธานบริษัทหญิงผู้บ้างาน VS พ่อครัว สามี และบอสหมาป่า

จำนวนตอน : 38 Chapters

Chapter 2 – ใครคือไข่แตงดิบ? Part 2

  • 03/07/2567

ตามแสงไฟของการจราจรที่เคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุดในตอนกลางคืน เธอก็เห็นชายคนนั้นยังคงเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคงอยู่ข้างถนน

 

ซู่จินถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอยังคงสวมรองเท้าส้นสูง และเธออาจจะตามไม่ทันหากระยะทางนั้นไกลเกินไป

 

แต่โชคดีที่เธอเดินตามเงียบๆ สักพัก ผู้ชายคนนั้นก็หยุดที่จุดจอดรถเล็กๆ

 

เธอเร่งฝีเท้าขึ้นเล็กน้อย ขณะที่เธอถามตัวเองว่า : มันผิดวิสัยเกินไปไหมที่จะทำแบบนี้?

 

แต่มีอีกเสียงในหัวของเธอดังขึ้นพร้อมๆ กัน

 

หลายปีผ่านไป หัวใจของหญิงสาวคนนี้ก็สั่นไหวในที่สุด!

 

หากเธอพลาดโอกาสนี้ไป เธออาจจะเป็นวัยหมดประจำเดือนเมื่อได้พบกับคนต่อไป!

 

ว่าแต่เธอคิดจะทำอะไรกับผู้ชายคนนั้น?

 

ความรักโรแมนติกใช้เพื่อสร้างสมดุลให้กับชีวิตและเป็นความสุขช่วงสั้นๆ

 

หากปราศจากความสุขนี้ ผู้ชายที่สูญเสียกำลังใจจะกลายเป็นต้นตอของปัญหาทั้งหมด!

 

เด็กเท่านั้นที่สบายใจที่สุดในวัยชรา

 

ด้วยความจริงข้อนี้ ซู่จิ่นจึงยิ่งมั่นคงมากขึ้นเมื่อเธอโตขึ้น

 

ท้ายที่สุด เธอมีเงินมากจนไม่อยากรอจนต้องแต่งงานและมีลูกแล้วค่อยหาผู้ชายที่มีฐานะคล้ายๆกันมาใช้ชีวิตสบายๆ

 

แล้วเธอมีอะไรให้ลังเลอีกล่ะ?

 

ไป!

 

ผู้ชายคนนั้นขึ้นรถไปแล้ว อย่างไรก็ตาม การจราจรติดขัดมาก เขาจึงจอดรถในที่เดิมและยังไม่ขับออกไป

 

เมื่อซู่จิ่นเดินมาถึงข้างรถ เธอก็แอบถอนหายใจ จากนั้นเธอก็เคาะกระจกที่นั่งคนขับเบาๆ สองครั้ง

 

'ก๊อก ก๊อก'

 

กระจกรถเลื่อนลงมา จากแสงไฟบนท้องถนน ดวงตาที่กลมโตของชายผู้นั้นดูเหมือนจะสะท้อนแสงจันทร์จางๆ ทำให้เขาดูอ่อนโยนและนิ่งสงบมากจนซู่จิ่นต้องการจับเขาและนวดเขาด้วยมือของเธอ

 

‘ก๊อก……ก๊อก……ก๊อก……’

 

ซู่จิ่นรู้สึกผิดและเอามือปิดหน้าอกที่กำลังเต้นอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นเธอก็ยกมืออีกข้างขึ้นและจับผมที่ปลิวไปตามลมตอนกลางคืนทัดหูไว้

 

“สวัสดีครับ?”

 

“สวัสดีค่ะ”

 

เสียงของเขาทุ้มลึก

 

ซู่จิ่นยิ้มเล็กน้อย “ฉันขอโทษที่รบกวนคุณนะคะ รถของฉันดูเหมือนจะมีปัญหาและไม่สามารถสตาร์ทได้ แล้วฉันเห็นคุณ…ฉันขอติดรถคุณไปด้วยได้ไหมคะ?”

 

ซู่จิ่นพยายามทำให้คำพูดสุดท้ายของเธอฟังดูนุ่มนวลที่สุด  เธอเข้าหาชายผู้นี้โดยไม่คาดคิดและไม่ต้องการทำให้เขาตกใจ

 

แต่หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็อยากทุบกะโหลกตัวเองจริงๆ

 

ข้ออ้างเสร่อๆ แบบนี้หลุดออกมาจากปากเธอได้ยังไง!

 

ถ้าเธอทำไม่สำเร็จ คืนนี้คงเป็นคืนที่มืดมนที่สุดในชีวิตของเธอ....

 

วินาทีนั้นเอง!

 

ใครจะคิดว่าหลังจากที่ชายคนนั้นฟังเธอพูดจบ เขาไม่ลังเลเลยแม้แต่วินาทีเดียวที่จะเปิดประตูและลงจากรถ

 

“รถของคุณอยู่ไหนครับ? ผมมีอุปกรณ์อยู่ ผมไปดูรถให้คุณได้นะ”

 

ขณะที่เขาพูด เขาทำท่าทางเพื่อเปิดท้ายรถเอากล่องเครื่องมือ

 

เขาดูเหมือนคนโบราณใจดีที่มีจิตใจอบอุ่น

 

ซู่จิ่นรีบขวางทางเขา “เมื่อกี้ฉันคงกังวลเกินไป ไม่อย่างนั้น ฉันอาจจะมองผิดไป บางทีรถอาจแค่น้ำมันหมด ไว้พรุ่งนี้ฉันจะหาคนมาตรวจสอบ ขอบคุณค่ะ"

 

หลังจากพูดแล้ว ซู่จิ่นก็มองไปที่เขา ดวงตามีร่องรอยเก้อเขิน และเธอก็ยิ้มอีกครั้ง  

 

ระยะห่างที่น้อยกว่าหนึ่งเมตร เธอเห็นใบหน้าที่เงียบขรึมของเขา ทันใดนั้นหัวใจของเธอก็รู้สึกไม่มั่นใจ

 

แต่หลังจากที่พวกเขามองหน้ากันไม่กี่วินาที ผู้ชายคนนั้นก็พยักหน้าให้เธอ จากนั้นเขาก็เปิดประตูเบาะหลังให้เธอ

 

“คงไม่ง่ายที่จะเรียกแท็กซี่จากตรงนี้ ผมจะไปส่งคุณเอง เชิญครับ”

 

ซู่จิ่นยกชายกระโปรงขึ้น เธอโน้มตัวลงและขึ้นรถด้วยรอยยิ้ม

 

การจราจรยังคงเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้าๆ เขาสตาร์ทรถและเปิดสัญญาณไฟเลี้ยว จากนั้นเขามองไปที่กระจกมองหลังเพื่อหาโอกาสที่จะตัดเข้าไป

 

ขณะที่ซู่จินนั่งอยู่ด้านหลัง เธอมองไปรอบๆ ภายในรถอย่างรวดเร็ว

 

เธอไม่เห็นเครื่องประดับเล็กๆ น้อยๆ ที่เกี่ยวข้องกับผู้หญิง

 

แม้แต่กลิ่นก็ยังเป็นเพียงกลิ่นเย็นจางๆ ของตัวรถเท่านั้น

 

หลังจากยืนยันข้อมูลสำคัญๆ อย่างคร่าวๆ ซู่จิ่นก็คลายความกังวลไปกว่าครึ่ง 

 

“คุณก็เพิ่งกลับจากงานเลี้ยงการกุศลเหมือนกันใช่ไหมคะ? ดูเหมือนว่าฉันจะเห็นคุณในงานเลี้ยง”

 

“ครับ ผมแวะมาเข้าสังคมนิดหน่อย” ชายคนนั้นตอบเบาๆ

 

“ฉันชื่อซู่จิ่นค่ะ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ?”

 

ซู่จิ่นหยิบนามบัตรจากกระเป๋าใบเล็กของเธอแล้วยื่นให้เขาที่ด้านหน้า

 

เขารับนามบัตรไป อย่างไรก็ตาม เขามองดูเพียงสองวินาทีก่อนจะยัดมันเข้าไปในลิ้นชักด้านหน้ารถ

 

ทันทีหลังจากนั้น เขาก็หยิบนามบัตรแล้วยื่นให้เธอที่อยู่ด้านหลัง

 

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมแซ่หยวน ชื่อเต็มคือหยวนหลิน

 

นามบัตรของเขาไม่มีข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับตัวตนทางอาชีพของเขา มีเพียงชื่อและหมายเลขโทรศัพท์มือถือของเขาเท่านั้น

 

นามบัตรสีขาวล้วนดูเรียบง่ายเหมือนกับตัวเขาเอง

 

ซู่จิ่นไม่ใช่ผู้หญิงที่ไร้เดียงสา ผู้ชายที่สามารถปรากฏตัวที่งานเลี้ยงคืนนี้ย่อมไม่ต่ำต้อย

 

เธอรู้สึกว่าผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเธอต้องเป็นของเธออย่างแน่นอน!

 

พรหมลิขิตมาถึงแล้ว บางคนก็รู้สึกได้

 

ผู้ชายคนนี้ให้ความรู้สึกใกล้ชิดกับเธอมาก

 

ไม่เหมือนความรู้สึกของคนแปลกหน้าเลยสักนิด

 

คืนนี้เหมือนคนสองคนกลับมาพบกันอีกครั้งหลังจากห่างหายกันไปนาน

 

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า ตอนถัดไป