คืนใต้เงาจันทร์

ในค่ำคืนที่พระจันทร์เต็มดวงส่องสว่างกลางท้องฟ้า หิมะตกหนักปกคลุมเมืองเซียงหยางจนขาวโพลน ท่ามกลางความเงียบสงบของราตรี หอนางโลมฟู่กุ้ยฮวาเป็นสถานที่เดียวที่ยังคงคึกคัก เสียงหัวเราะรื่นเริงและดนตรีบรรเลงสร้างบรรยากาศที่อบอุ่นท่ามกลางความหนาวเหน็บ

ในห้องโถงหลักของหอนางโลม เหล่าคณิกาน้อยใหญ่ต่างส่งเสียงขับกล่อมลูกค้าในห้องที่หรูหราและอบอุ่น แต่ไม่มีใครจะโดดเด่นไปกว่าคณิกาชายที่งดงามราวบุปผาท่ามกลางหิมะโปรยปราย เสวียนหลง ผู้มีรูปร่างบอบบางและงดงาม เขาสวมเสื้อคลุมผ้าไหมสีขาวบริสุทธิ์ที่ยิ่งทำให้ใบหน้าสวยงามของเขาเปล่งประกายเสมือนเทพธิดา

ในขณะเดียวกัน ภายนอกหอนางโลม มีชายหนุ่มในเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง สภาพเหมือนขอทาน กำลังเดินเข้ามาด้วยความยากลำบากท่ามกลางหิมะที่หนาวเหน็บ เขาคือแม่ทัพอู๋เหวิน ผู้ปลอมตัวเป็นยาจกเพื่อสืบหาความจริงและทำภารกิจลับของเขา แต่ในคืนที่หนาวเย็นนี้ เขากลับถูกดึงดูดโดยความงดงามของเสวียนหลง

อู๋เหวินก้าวเข้ามาในหอนางโลม แววตาของเขาจ้องมองไปยังเสวียนหลงที่กำลังบรรเลงพิณอยู่ เขาตัดสินใจเดินตรงไปยังหญิงวัยกลางคนผู้มีอำนาจควบคุมความเรียบร้อย เฉินอี้ แม่เล้าผู้มีอำนาจในหอนางโลมนี้

"ข้าอยากขอซื้อบริการของเสวียนหลง" อู๋เหวินกล่าวพร้อมยื่นถุงเงินให้เฉินอี้

เฉินอี้มองชายหนุ่มด้วยสายตาดูถูก "เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครถึงกล้ามาขอคณิกาอันดับหนึ่งของที่นี่ เจ้าก็แค่ยาจก!"

อู๋เหวินไม่ตอบอะไร เพียงยิ้มเล็กน้อยและยื่นถุงเงินให้นาง "เงินของข้าคงเพียงพอ"

เฉินอี้กำลังจะไล่เขาออกไป แต่เสวียนหลงหันมาและยิ้มให้ "ข้ายินดีรับใช้เขา"

เสียงกรีดร้องของเฉินอี้ดังขึ้น "เสวียนหลง! เจ้าไม่รู้หรือว่าเขาเป็นใคร เขาแค่ยาจก!"

เสวียนหลงยิ้มอย่างอ่อนโยนและกล่าวด้วยเสียงนุ่มนวล "ท่านแม่ ข้าเลือกเองได้ และข้าเลือกเขา"

เฉินอี้ถึงกับพูดไม่ออก นางเพียงมองดูเสวียนหลงลากอู๋เหวินขึ้นไปยังห้องส่วนตัว เสียงกรีดร้องของนางยังคงดังในห้องโถง แต่ก็ไม่กล้าขัดใจคณิกาอันดับหนึ่งของที่นี่

เมื่อทั้งสองขึ้นมาถึงห้องส่วนตัว เสวียนหลงปิดประตูและหันมามองอู๋เหวินด้วยแววตาใคร่รู้ "จริงๆ เจ้าเป็นใครกันแน่?"

อู๋เหวินยิ้มเบาๆ "ข้าเป็นเพียงชายคนหนึ่งที่หลงใหลในความงดงามของเจ้า"

เสวียนหลงหัวเราะเบาๆ "ข้าสัมผัสได้ว่าเจ้าไม่ใช่ยาจกธรรมดา เจ้าคงมีเหตุผลที่ต้องปลอมตัวเช่นนี้"

อู๋เหวินมองเสวียนหลงด้วยความชื่นชม "บางที...ข้าอาจมีภารกิจลับ แต่ในคืนนี้ ข้าขอเพียงแค่ได้อยู่กับเจ้า ได้รู้จักเจ้า"

เสวียนหลงพยักหน้าและเชิญให้อู๋เหวินนั่งลงที่โต๊ะ "เช่นนั้น เรามาใช้เวลานี้ให้คุ้มค่า ท่ามกลางคืนที่หนาวเหน็บ และแสงจันทร์ที่ส่องสว่าง" เสวียนหลงพูดหยอกเย้า

ในขณะที่หิมะยังคงตกลงมาอย่างหนักที่ภายนอก ความอบอุ่นและความหลงใหลเริ่มก่อตัวขึ้นในห้องนั้น ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวความรักและภารกิจลับที่แสนลึกล้ำในคืนใต้เงาจันทร์