เมื่อการบุกของทหารราบเข้ายึดค่ายของพวกหุบเขาเถื่อนเริ่มต้น

 

 

 

   ชุน 2 ห้อตะบึงม้ามาได้ถึงแค่หน้าประตูค่าย ก็ต้องลงจากหลังม้า เพราะเศษหินจากกำแพงกองระเกะระกะไปหมด ยากต่อการใช้ม้าบุกเข้าไป

 

 

 

   ชุน 2 ชักกระบี่ มาไว้ในมือข้างขวา แล้วดึงหน้าไม้อินทรีเวหา 30 ไว้ในมือซ้าย จากนั้นเขาพุ่งเข้าสู่ ประตูค่ายไปในทันที 

 

 

 

   ท่านอารอง ถือหอกและโล่ พุ่งไปเคียงข้างชุน 2 โดยมี นายกองอารักษ์ขาอีก 5 นาย ล้อมชุน 2 ไว้  

 

 

 

   ชุน 1 สั่งผ่านชุน 2

 

 

 

   กระบวนรบกงจักร 

 

 

 

   นายกองทั้ง 5 นาย ล้อมเป็นวงกลมรอบตัวของชุน 2 กับท่านอารอง ในทันที

 

 

 

   หน้าประตูค่ายใหญ่ของหุบเขาเถื่อน มีกำลังพลของพวกมันประมาณ 200 คน แต่พวกมันตั้งรับ พวกมันย่อมได้เปรียบ

 

 

 

   กระบวนรบกงจักรของชุน 2 พุ่งเข้าไปใกล้ โดยมีนายกองอารักษ์ขาต้องตกตายจากการโดนธนูเจาะเกราะยิงไป 1 นาย

 

 

 

    ชุน 2 จึงสั่งการให้ทหารทุกนาย แปรขบวน เป็นขบวนรูปแบบหัวลูกศร

 

 

 

     ชุน 2 ต้องการเป็นหัวลูกศร

 

 แต่ก็ถูกท่านอารอง ผลักให้ถอยออกไป

 

 

 

     ท่านอารองจะเป็นหัวลูกศรเอง เป็นนายกองทะลวงฟัน

 

 

 

     ท่านอารอง นำกำลังพลทหารเข้าตีค่าย ท่านอารองใช้หอกแทง ใช้โล่กัน ไล่ล่าสังหารเพื่อต้อนให้พวกหุบเขาเถื่อนถอยร่นไปยังกำแพงด้านทิศเหนือ ซึ่งยังมิได้ถูกยิงทำลายไป

 

 

 

    --ทุกคนบุก--

 

 

 

   ชุน 2 ใช้กระบี่แทง ใช้โล่เกราะปลายแขนกัน

 

 

 

   ส่วนชุน 1 ก็ยิงหน้าไม้หัวระเบิดและหัวเจาะเกราะ ไปจนนับไม่ถ้วน

 

 

 

 

 

   ฝ่ายกองพลทหารไล่ล่าสังหารฝ่ายหุบเขาเถื่อน ไปจนถึงกำแพงด้านทิศเหนือ

 

 

 

   ชุน 2 จึงสั่งการออกมาอีกครั้ง

 

 

 

   --ทหารทุกนาย ทุกหน่วย ถอยออกมาจากบริเวณกำแพงทิศเหนือเดี๋ยวนี้--

 

 

 

   เมื่อทหารถอยออกมาจากบริเวณพื้นที่สังหารแล้ว

 

 

 

   ชุน 2 ก็สั่งการอีกว่า

 

 

 

   --ปืนใหญ่พลังปราณ และหน้าไม้ยักษ์ บนแนวเทือกเขาทั้ง 2 ฝั่ง ยิงถล่มพวกมันได้--

 

 

 

   ตู๊มๆๆๆๆๆๆ...!!!!! ตู๊มๆๆๆๆๆ...!!!!! เสียงระเบิดพลังปราณ ดังสนั่นจนกลบเสียงร้องโหยหวนก่อนตายของพวกหุบเขาเถื่อนไปจนหมดสิ้น

 

 

 

 

 

  

 

 

 

   สงครามการบุกเข้าทำลายค่ายผ่านมาเป็นเวลา 3 ยามแล้ว

 

 

 

   หมดเเรงแล้ว ชุน 2 หมดแรงแล้ว แค่ยังพอยืนอยู่ได้ 

 

 

 

   การรบจบแล้ว ศัตรูตายหมดแล้ว

 

 

 

   คนตายไปนับ 1,000 คน ทั้งฝั่งศัตรู และฝั่งทหาร เลือดนองเต็มพื้นดิน มีแต่กลิ่นคาวเลือด  

 

 

 

   ท่านอารอง พาชุน 2 ขึ้นไปนั่งบนหลังม้า ให้ทั้ง 2 ชุน ได้นั่งพัก

 

 

 

     

 

 

 

    --ทหารหน่วยพลรบพิเศษ รายงานมา--

 

 

 

    ชุน 1 ซึ่งเข้ามาควบคุมร่าง ถามออกมา

 

 

 

    --จับได้ 31 คน จาก 7 อุโมงค์ขอรับ--

 

 

 

    --มีผู้ชาย 25 คน มีผู้หญิง 6คนขอรับ--

 

 

 

 

 

    --ระเบิดกลบปากทางออกอุโมงค์ให้หมด-- ชุน 1 สั่งการออกไป

 

 

 

    --ขอรับ-- ทหารหน่วยพลรบพิเศษ รีบไปทำตามคำสั่งของชุน 1

 

 

 

    --ทหารทุกนาย ให้ทำการเข้าตรวจค้นค่ายแห่งนี้ให้ละเอียด ทุกซอกทุกมุม โดยเฉพาะในฐานใต้ดินของพวกมัน-- ชุน 1 สั่งการออกไปอีก

 

 

 

    --เจอใครก็ให้จับตัวมัดเอาไว้ให้หมด ทั้งผู้หญิงผู้ชาย--

 

 

 

 

 

   แล้วเวลาก็ผ่านไป ตอนนี้เป็นเวลายามเย็นแล้ว

 

 

 

   บริเวณลานท่าเรือของพวกหุบเขาเถื่อน มีบรรดาผู้คนที่รอดชีวิตจากการบุกของกองพลทหาร ถูกมัดรวมกันอยู่ยังลานแห่งนี้

 

 

 

   มีผู้ชาย 56 คน และผู้หญิง 74 คน

 

 

 

   ชุน 1 เดินดูผู้หญิงทั้ง 74 คนนี้ ทีละคนอย่างพินิจพิจารณา

 

 

 

   เมื่อเขาเดินดูผู้หญิงจนครบหมดทุกคนแล้ว

 

 

 

   เขาก็กล่าวขึ้นมาว่า "จับตัวนางคนนั้นเอาไว้ นางคือหัวหน้าที่คอยสั่งการ ในการรบของพวกหุบเขาเถื่อน"

 

 

 

   บรรดานายทหาร แม้กระทั่งท่านขุนพลอี้ก็ยังแปลกใจ เพราะนางคนนั้นที่ชุน 1 กล่าวถึงเป็นเพียงสาวน้อยอายุประมาณ 20 ปี ผิวขาว หน้าตาสะสวย 

 

 

 

   มิได้เหมือนกับในรูปที่ถ่ายได้เลย ในรูปนั้นเป็นผู้หญิงผิวคล้ำ อายุประมาณ 30 ถึง 35 ปี หน้าตาธรรมดา

 

 

 

   แล้วชุน 1 ก็ค่อยๆอธิบายให้นายทหารทุกนาย รวมถึงท่านขุนพลอี้ฟังว่า

 

 

 

   "ที่ข้ากล้าสั่งให้ปืนใหญ่พลังปราณและหน้าไม้ยักษ์ ยิงถล่มค่ายใหญ่ของพวกมันก็เพราะข้ารู้ว่า พวกตัวประกันผู้หญิงจะมิตกตาย"

 

 

 

   "พวกนางจะได้อยู่ในส่วนที่ปลอดภัยที่สุดในฐานใต้ดินของค่ายแห่งนี้"

 

 

 

   "เพราะเหล่าตัวประกันผู้หญิงเหล่านี้ ก็คือทางหนีสำรองสุดท้าย หากอุโมงค์หลบหนีถูกพวกเราค้นพบ"

 

 

 

   "เพราะหัวหน้าในการสั่งการในการรบของพวกมันเป็นผู้หญิง นางจึงแอบปะปนอยู่กับกลุ่มตัวประกันได้อย่างง่ายดาย"

 

 

 

   บรรดานายทหาร รวมถึง ชุน 2 เหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ยังไม่เข้าใจ

 

 

 

   "นางใช้ผงดินนิลกาฬ ทาปกปิดผิวของนางไว้ยามออกมาเจอผู้คน ตลอดจนสวมหน้ากากหนังปกปิด ใบหน้าไว้อีกเช่นเดียวกัน"

 

 

 

   จากนั้นชุน 1 ก็ชี้ให้ดูรอยทาผงดินนิลกาฬ ที่บริเวณหลังใบหูของหญิงสาวคนนั้น ตลอดจนรอยกาวใต้คางของนาง

 

 

 

   หญิงสาวคนนั้นถึงกับตกใจหน้าซีด

 

 

 

   "มิใช่เจ้าคะใต้เท้า ข้าน้อยถูกพวกมันจับตัวมาเป็นทาสรับใช้ ข้าน้อยมิใช่หัวหน้าของพวกมันเจ้าคะใต้เท้า"

 

 

 

   "เอาเถอะ.. วันนี้ข้าเหนื่อยมากแล้ว ยังมีเวลาสอบสวนเจ้าอีกนาน"

 

 

 

   "หญิงสาวที่โดดเด่นทั้งรูปโฉมและสติปัญญาเช่นเจ้า ข้าคิดว่าคงสืบหาที่มาของเจ้าได้มิยากเย็นนัก"

 

 

 

   แล้วชุน 1 ก็ขอตัวขึ้นไปพักผ่อนบนเรือรบ ปล่อยให้ทหารคุมตัวนางไปคุมขังเอาไว้

 

 

 

 

 

   ทั้ง 2 ชุน เหนื่อยมากจริงๆ เขาต้องการหลับยาวๆสักหนึ่งตื่น