ทั้ง 2 ชุน ใช้เวลาไปกลับ จากภารกิจ สืบหาแหล่งกบดานลัทธิมารโลหิตทั้งหมด 12 วัน

   ทั้ง 2 ชุนและศิษย์พี่เตีย มิได้แวะพักยังเมืองจิวไห่ พวกเขาตรงไปยังเมืองอันซุยในทันที

   วันนี้เมื่อชุน 2 เดินอยู่บริเวณท่าเรือของเมืองอันซุย ไม่นานนักเขาก็ได้รับข่าวดี

   จางลู่คง อดีตทหารเเกะรอยของกองทัพมณฑลภาคกลาง และเคยเป็นโจรลักพาตัว เจอตัว พ่อค้าซูเข่อ แล้ว

   พ่อค้าซูเข่อ ผู้ล่อลวงท่านพี่หลิวกวน ให้ทำสัญญาเช่าโกดังสินค้าของตระกูลหลิวที่ไม่เป็นธรรม

   หลบหนีไปยังเขตอำเภอห่างไกล ของเมืองอันซุย พ่อค้าซูได้รับเงินจากตระกูลลั่วและตระกูลเย่ จนเขาสามารถอยู่ได้อย่างมิขัดสน

    ชุน 2 มิใช้เครื่องกลไกสื่อสาร เขาเดินเข้าไปยังจวนเจ้าเมืองอันซุย พร้อมกับศิษย์พี่เตีย ท่านแม่ทัพฟาง ท่านอารอง และทหารหน่วยสืบหาลัทธิมารโลหิต

   เมื่อพบเจอท่านเจ้าเมือง ชุน 2 เอ่ยขึ้นว่า

   "ท่านเจ้าเมืองสือขอรับ ข้าต้องขอให้ท่านไปเชิญตัว ไอ้บ้าซูเข่อ มาพบข้าด้วยขอรับ"

    ท่านเจ้าเมืองสือ ย่อมทราบว่า คนที่ยืนข้างๆ ชุน 2 คือ ท่านอ๋องน้อยลำดับที่ 4 แห่งมณฑลภาคเหนือ ส่วนอีกท่านก็สวมเครื่องแบบแม่ทัพ นอกนั้นก็เป็นทหารระดับขุนศึก นายกองทั้งสิ้น

   จึงกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า

   "ท่านผู้ตรวจราชการหลิวชุน ข้ารับทราบข้อมูลของพ่อค้าซูเข่อ มาจาก คุณชายหลิวกวนแล้วขอรับ"

   "ข้าจะรีบไปเชิญตัว พ่อค้าซูเข่อ มาภายในวันนี้ขอรับ"

   ที่ต้องใช้คำว่า เชิญตัว มิใช่ จับกุมตัว ก็เพราะ พ่อค้าซูเข่อมิได้ทำอะไรผิดตัวบทกฏหมา

   สัญญาเช่าโกดังถูกต้อง ตามตัวบทกฏหมายของอาณาจักรต้าเหมิงทุกประการ

   "แล้วนี่มัน 12 วันแล้ว การรวบรวมหลักฐาน เรื่องตลาดมืดของตระกลูลั่วกับตระกูลเย่ ไปถึงไหนแล้วขอรับ"

   "ใกล้เสร็จแล้วขอรับ ท่านผู้ตรวจราชการหลิว" ท่านเจ้าเมืองสือเริ่มเหงื่อตก เพราะชุน 2 เริ่มใช้คำพูดจาแบบมะนาวไม่มีน้ำแล้ว ชุน 2 เริ่มพูดจาคาดคั้น

   เพราะถึงอย่างไร การปราบปรามตลาดมืดก็เป็นหน้าที่โดยตรงของท่านเจ้าเมืออันซุย ท่านเจ้าเมืองจะบ่ายเบี่ยงมิได้

   โดยเฉพาะเมื่ออยู่ต่อหน้า ท่านอ๋องน้อยลำดับที่ 4 แห่งมณฑลภาคเหนือ

    "พรุ่งนี้ ข้าจะเดินเรือไปถล่มตลาดมืด ที่อำเภออันจง เอาหลักฐานตามมาให้ทันก็แล้วกันนะขอรับ ท่านเจ้าเมืองสือ"

   ความจริงแล้ว ข้อตกลงเก่า คือ 15 วัน ในการรวบรวมหลักฐาน แต่ชุน 2 จะเอาพรุ่งนี้

   ซึ่ง ชุน 1 ก็มิได้เอ่ยห้าม ชุน 2 แต่ประการใด

   คืนนั้น หลิวชุน ท่านบิดา ท่านอารอง และท่านพี่หลิวกวน ก็ได้พบปะสังสรรค์กัน ในเรือนรับรองของทางการเมืองอันซุย 

    ส่วนศิษย์พี่เตีย และเหล่านายทหาร ก็ขอตัวกลับไปพักผ่อนบนเรือรบ 

  เช้าวันใหม่ พ่อค้าซูเข่อ มารอพบชุน 1 อยู่ในโถงรับรองเรียบร้อยแล้ว

   หลังจากชุน 1 ฝึกฝนวรยุทธ์ และทำกิจส่วนตัวเสร็จแล้ว เขาก็ออกไปพบกับพ่อค้าซูเข่อ

   พ่อค้าซูเข่อ พอเห็นชุน 1 ก็หวาดกลัวจนลนลาน พลางคุกเข่าลงทั้ง 2 ข้าง แล้วกล่าวขึ้นว่า

   "ท่านผู้ตรวจราชการหลิวชุน ข้าน้อยผิดไปแล้ว ข้าน้อยจะทำการยกเลิกสัญญาเช่าโกดังสินค้าของตระกูลหลิว ในตอนนี้เลยขอรับ"

   "มิต้องรีบ.. มิต้องรีบ.. ท่านพ่อค้าซู ข้าว่าจะชวนท่านไปเที่ยวยังอำเภออันจงเสียหน่อย"

   "ไปดูโกดังของตระกูลหลิวทั้ง 12 โกดัง ที่ท่านพ่อค้าซูเข่อ เช่าไว้ในราคาโกดังละ 1 เหรียญเงินต่อปี อย่างไรเล่า"

   "ข้าน้อยมิกล้า.. ข้าน้อยมิกล้า.. ข้าน้อย ผิดไปแล้ว"

   "ท่านพี่กวน ท่านช่วยดูแลผู้เช่าของเราหน่อย จะได้เดินทางไปพร้อมกัน"

   ตุ๊บๆๆ.. !!! เสียงเท้าของ ท่านพี่กวน ผู้เป็นนักยุทธ์ขั้นผสานกายา ระดับที่ 9 เตะเข้าหน้าท้องของ พ่อค้าซูเข่ออย่างแรง 3 ครั้งซ้อน

   พ่อค้าซูเข่อ จุก.. จนพูดไม่ออก แล้วถูกท่านพี่กวนลากคอ เดินผ่านถนน จากจวนเจ้าเมืองไปขึ้นเรือรบของท่านอ๋องน้อย

   แล้วเรือรบของท่านอ๋องน้อยก็ออกเดินทางไปยังอำเภออันจง

  "ศิษย์พี่เตีย เดินหน้าเรือเต็มกำลังได้ไหมขอรับ"

   "ได้สิ.. ฮ่าๆๆ แล้วเจ้าจะตลึง ศิษย์น้อง" ศิษย์พี่เตียตอบ

    เรือทั่วไปใช้เวลา 5 วัน จากเมืองอันซุยไปอำเภออันจง

    ถ้ารีบก็ 3 วัน

    แต่เรือรบ ใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งวัน ความเร็วของเรือรบต่างจากเรือธรรมดามาก

   ชุน 1 มิคิดจะรอท่านเจ้าเมือง หรือกองกำลังของท่านเจ้าเมือง คนที่เขามีอยู่ในตอนนี้ ถล่มทั้งอำเภอก็ยังได้

   และแน่นอนทุกอย่างได้รับการสนับสนุนจาก ศิษย์พี่เตีย ผู้มีอุปการคุณ

   ผลงานของหลิวชุน ในการวิเคราะห์ หาแหล่งกบดานของพวกลัทธิมารโลหิต

   ทำให้ทหารทุกนายบนเรือ ได้รับเบี้ยหวัด และเบี้ยพิเศษเพิ่มเป็นอันมาก

   แค่นี้ จิ๊บๆ