แล้วท่านอ๋องน้อย ก็เริ่มการประชุมเพื่อสืบหาที่หลบซ่อนตัวของพวกลัทธิมารโลหิต

 

 

 

   มณฑลภาคเหนือ แบ่งออกเป็น 3 ภูมิภาคคือ

 

 

 

1.มณฑลภาคเหนือตอนบน

 

2.มณฑลภาคเหนือตอนกลาง

 

3.มณฑลภาคเหนือตอนล่าง

 

 

 

   มณฑลภาคเหนือตอนล่างอยู่ติดกับมณฑลภาคกลาง เมืองอันซุย และเมืองจิวไห่ ก็อยู่ในมณฑลภาคเหนือตอนล่างนี้

 

 

 

   "เอาละ.. เมื่อพวกท่านมารวมกันครบแล้ว ข้าจะทำการเริ่มประชุม ณ.บัดนี้" ท่านอ๋องน้อยกล่าวออกมาอย่างเป็นทางการ

 

 

 

   "ก่อนอื่นข้าขอแนะนำ ท่านผู้นี้คือท่านแม่ทัพฟาง ผู้ได้รับการแต่งตั้งจากท่านเป่ยอ๋องเป็นกรณีพิเศษ ให้ดำรงค์ตำแหน่งแม่ทัพในการทำภารกิจนี้"

 

 

 

   "พวกท่านต้องเข้าใจว่า การที่พวกลัทธิมารโลหิตสามารถจับตัวผู้มีวรยุทธ์ขั้นปราณวารีขั้นต้น ไปได้นั้น แสดงว่าพวกมันต้องมีขั้นปราณวารี ขึ้นกลางขึ้นไป ที่คอยดำเนินการอยู่"

 

 

 

   "ที่ท่านเป่ยอ๋องบิดาของข้า แต่งตั้งท่านแม่ทัพฟาง มาช่วยในการสืบหาที่หลบซ่อนของพวกมัน ก็เพื่อความปลอดภัยของพวกเราทุกคน"

 

 

 

   "เนื่องจากท่านแม่ทัพฟางเป็นนักยุทธ์ขั้นปราณวารีขั้นกลาง ระดับที่ 6 และมีความสามารถในการสืบสวน สอบสวน"

 

 

 

   "ท่านแม่ทัพฟาง เคยเป็นขุนนางมือปราบมาก่อน และยังเป็นมือขวาคนสนิทของ ท่านอดีตรองเสนาบดีกรมการตุลาการ ท่านจ้าวฟูหยาง ผู้เป็นท่านอาจารย์ของข้า และศิษย์น้องผู้ตรวจราชการหลิวชุน"

 

 

 

 

 

   "อันดับต่อไปเชิญท่านแม่ทัพฟาง กล่าวถึงข้อมูลภารกิจในครั้งนี้"

 

 

 

   ท่านอ๋องน้อยให้แม่ทัพฟาง หรือที่หลิวชุนคุ้นเคยอย่างดีในฐานะท่านพ่อบ้านฟาง พ่อบ้านคนสนิทของท่านอาจารย์ของเขา

 

 

 

   ท่านแม่ทัพฟางกล่าวว่า "จากข้อมูลเบื้องต้นของหน่วยข่าวกรอง ลัทธิมารโลหิตปรากฏตัวขึ้นทั่ว มณฑลภาคเหนือเมื่อประมาณ 1 ปีก่อน"

 

 

 

   "พวกมันจงใจจับนักยุทธ์ขั้นปราณวารี ไปเพื่อดูดซับพลังปราณจากจุดตันเถียน อันเป็นจุดที่ใช้ในการรวบรวมพลังปราณ"

 

 

 

   "และเมื่อพลังปราณหมดไปจากจุดตันเถียน ก็จะทำให้นักยุทธ์ผู้นั้นตกตายลง โดยมิอาจช่วยเหลือใดๆได้"

 

 

 

  "ส่วนวิธีที่พวกมันใช้ดูดซับพลังปราณจากจุดตันเถียนได้โดยตรงนั้น ทางหน่วยข่าวกรองยังมิอาจสืบทราบได้ว่าพวกมันใช้วิธีการใด"

 

         

 

   "หน่วยข่าวกรองยังแจ้งมาอีกด้วยว่า มีความเป็นไปได้ถึง 7 ใน 10 ส่วน ที่พวกลัทธิมารโลหิตนี้ จะได้รับการสนับสนุนจากอาณาจักรต้าซิน ซึ่งเป็นอาณาจักรศัตรูคู่แค้นของเรา"

 

 

 

   อนึ่งอาณาจักรต้าซิน มีเขตดินแดนอยู่ติดกับภูมิภาคมณฑลภาคเหนือตอนบน ของราชอาณาจักรต้าเหมิง

 

 

 

   ทั้ง 2 ราชอาณาจักรทำการรบพุ่งกันมากว่า 50 ปีแล้ว แม้ช่วงเวลานี้จะอยู่ในช่วงสงบศึกชั่วคราว

 

 

 

   แต่ก็มีการปะทะกันเล็กๆน้อยๆของหน่วยลาดตระเวณของทั้ง 2 ฝ่าย ตามบริเวณชายแดนอยู่เสมอ มิอาจมีผู้ใดยืนยันได้ว่า สงครามจะไม่ประทุขึ้นมาอีก ในวันใดวันหนึ่ง

 

 

 

 

 

   "การที่พวกลัทธิมารโลหิต ทำการดูดซับพลังปราณของขั้นปราณวารีขั้นต้น ไปเสริมความแข็งแกร่งให้กับตนเองและพรรคพวก จึงเป็นภัยต่อความมั่นคงของราชอาณาจักรต้าเหมิงอย่างแท้จริง"

 

 

 

   "หากว่าพวกลัทธิมารโลหิตนี้เป็นกลุ่มคนที่อาณาจักรต้าซิน ส่งเข้ามาปั่นทอนกำลัง และจำนวนของผู้มีวรยุทธ์ขั้นปราณวารีขั้นต้น ในกองกำลังอาสาของอาณาจักรต้าเหมิงเรา"

 

 

 

   "อืม.. เรื่องลัทธิมารโลหิตนี้ดูเหมือนจะไม่ง่ายเสียแล้ว เบื้องลึกเบื้องหลังคงจะสลับซับซ้อนเป็นอย่างยิ่ง"

 

 

 

   "อาจจะบานปลายจนถึงขั้นเกิดสงครามเต็มรูปแบบระหว่างทั้ง 2 อาณาจักรขึ้นมาอีกครั้งได้เลย" ชุน 1 คิดอยู่ในใจตนเอง

 

 

 

   ท่านอ๋องน้อยกล่าวเสริมขึ้นมาอีกว่า

 

   "ในขณะที่พวกเราทำการสืบหาที่หลบซ่อน และเตรียมทำลายลัทธิมารโลหิตอยู่นี้"

 

 

 

   "ทางด้านชายแดนมณฑลภาคเหนือตอนบน ท่านเป่ยอ๋องบิดาของข้าได้สั่งการให้ท่านอ๋องน้อยอีก 3 คน ผู้เป็นพี่ชายทั้ง 3 ของข้า"

 

 

 

  "นำกำลังกองทัพของมณฑลภาคเหนือบางส่วน ไปตรึงกำลังไว้ยังชายแดนทั้ง 3 ด้าน ที่ติดกับอาณาจักรต้าซินไว้แล้ว"

 

 

 

    "ดังนั้นท่านทั้งหลายคงทราบดีว่าภารกิจในคราวนี้ของพวกเรานั้นสำคัญมากแค่ไหน"

 

 

 

   "เอาละ.. การที่ข้ามาตรวจงานก่อสร้างเขื่อนนั้นเป็นเพียงข้ออ้าง"

 

   "หน่วยข่าวกรองรายงานมาว่า ในบริเวณเขตปกครองของเมืองจิวไห่ ใกล้ๆกับสถานที่ก่อสร้างเขื่อนนั้นมีพวกลัทธิมารโลหิตกลุ่มหนึ่งหลบซ่อนตัวอยู่ พวกมันลงมือในเขตพื้นที่นี้มาหลายครั้งแล้ว"

 

 

 

   "แต่ข่าวกรองก็ยังคงมิชัดเจนนัก พวกเราต้องทำการตรวจสอบข้อมูลข่าวกรองนี้ต่อไป" ท่านอ๋องน้อยกล่าวบอกออกมา

 

 

 

    แล้วการประชุมก็ดำเนินการต่อเนื่องไปอีกเป็นเวลาพอสมควร โดยชุน 2 ให้ชุน 1 เข้ามาควบคุมร่างในการประชุม

 

 

 

   เมื่อการประชุมจบลงแล้ว ศิษย์พี่เตียก็กล่าวกับหลิวชุนว่า "ศิษย์น้องท่านอาจารย์ของพวกเรา ได้รับการแต่งตั้งจากท่านบิดาของข้าให้ดำรงค์ตำแหน่ง ผู้บัญชาการหน่วยข่าวกรองแห่งมณฑลภาคเหนือ เป็นการชั่วคราว จนกว่าจะคลี่คลายเรื่องของพวกลัทธิมารโลหิตลุล่วงไป"

 

 

 

   "ดีแล้วขอรับ.. ดีแล้วขอรับ.. ถ้าหากได้ท่านอาจารย์คอยควบคุมอยู่เบื้องหลัง พวกเราจะสามารถทำภารกิจได้อย่างมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น" ชุน 1 กล่าวบอกศิษย์พี่เตีย

 

 

 

    "อืม.. ท่านบิดาของข้าและท่านอาจารย์ เป็นสหายสนิทกันมาตั้งแต่ครั้งยังเป็นหนุ่ม ท่านอาจารย์ย่อมยินดีช่วยท่านเป่ยอ๋องบิดาของข้าแน่นอน" ท่านอ๋องน้อยกล่าวออกมาเบาๆ

 

 

 

   หลังจากนั้นทั้ง 2 ชุน ก็อยู่คุยกับท่านอารองของพวกเขา จนแทบจะไม่หลับไม่นอนตลอดทั้งคืน

 

          

 

 

 

  ในเมืองเป่ยจิน เมืองหลักแห่งมณฑลภาคเหนือ

 

 

 

   ท่านเป่ยอ๋อง กับท่านจ้าวฟูหยาง กำลังประลองเดินกลหมากรุกกันอยู่

 

 

 

 

 

   "เสี่ยวจ้าว ที่เจ้าให้เจ้าอ๋องน้อย 4 ไปรับหลิวชุนมาช่วย จะแก้ปัญหานี้ได้จริงๆหรือ"

 

 

 

   "เสี่ยวเตีย หลิวชุน ลูกศิษย์คนที่ 3 ของข้านี้ ถึงแม้จะมิได้ร่ำเรียนศึกษามายาวนานนัก แต่เชาว์ปัญญาของเขา ก็สูงส่งมาก"

 

 

 

   "อืม. ข้าเชื่อเจ้า เขาคงมีเชาว์ปัญญาที่สูงจริง จนเจ้ากล่าวชื่นชมเขาถึงขนาดนี้"

 

 

 

   "นี่ไง.."  

 

 

 

   

 

   แล้วท่านจ้าวฟูหยางก็เดินตัวหมากเพียง 1 ตัว 

 

 

 

   แล้วเสี่ยวเตีย ผู้เป็น เป่ยอ๋อง หรือก็คือ ท่านอ๋องแห่งมณฑลภาคเหนือ ก็พ่ายแพ้ไปทันที

 

 

 

   "หมากรุกที่เจ้าแพ้ข้าในคราเดียวนี้ ข้าใช้กลหมากของ ชุน 1 ที่เคยเดินกลหมากกับข้าทั้งสิ้น"

 

 

 

 

 

 

 

   "ผลไม้ยังมิสุกงอม เจ้าจะเร่งให้มันสุกไปทำไม เสี่ยวจ้าว"

 

 

 

 

 

   "เฮ้อ.. ลูกศิษย์คนแรกของข้า กำลังจะก่อการกบฏ"

 

 

 

   "เจ้าว่าเยี่ยงไรนะ องค์รัชทายาท จะก่อการกบฏ"

 

 

 

   ท่านอาจารย์จ้าวฟูหยางมิตอบ ท่านเป่ยอ๋อง ก็มิได้ถามต่อ

 

 

 

 

 

 

 

   ( เป่ย ในภาษาจีนแปลว่า ทิศเหนือ เป่ยอ๋อง ก็คือ อ๋องแห่งทิศเหนือนั่นเอง )