ตำแหน่งคุณชายแห่งตระกูล

มีได้เพียงแค่ 1 คน

   คือผู้ที่จะเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งประมุขตระกูลรุ่นต่อไป ส่วนนายน้อยของตระกูลมีได้หลายคน ดั่งเช่นนายน้อยหลิวชุน นายน้อยหลิวจงฉาน และอีกหลายๆนายน้อย

    "หลิวกวน เจ้าๆๆ.. ไปทำสัญญาเยี่ยงนี้ได้อย่างไรกัน"

   ประมุขตระกูลหลิวรุ่นที่ 2 ด่าว่า หลิวกวน คุณชายแห่งตระกูลหลิวบุตรชายคนโตของเขา ซึ่งขณะนี้มีอายุ 20 ปี ด้วยความโมโหมากที่สุด จนแทบจะฆ่าลูกชายของเขาไปเลย

   "ข้ายอมรับผิดต่อตระกูลขอรับ ข้าขอใช้ชีวิตเพื่อทดแทนความเสียหาย ที่เกิดขึ้นต่อตระกูลหลิวของเราขอรับ"

   กล่าวเสร็จหลิวกวนก็ดึงดาบข้างเอวออกมา แล้วจะเฉือนคอตัวเอง

   แต่ท่านปู่ ผู้เป็นประมุขตระกูลหลิวรุ่นที่ 1 ก็ใช้พลังปราณผลักดาบเล่มนั้นกระเด็นออกไป

   "เอาละ.. เหตุการณ์มันก็ได้เกิดขึ้นแล้ว พวกเราคงต้องหาทางแก้ไขโดยไว เทียนหมิงเจ้าจงส่งข้อความผ่านเครื่องกลไกสื่อสารระยะใกล้ ติดต่อไปยังหลิวชุน"

   "ครานี้ทางตระกูลหลิวของเราคงต้องพึ่งพาตำแหน่ง ผู้ตรวจราชการแห่งมณฑลภาคเหนือ ของหลิวชุนแล้ว" ท่านปู่กล่าว

   "ขอรับท่านพ่อ" หลิวเทียนหมิงประมุขรุ่นที่ 2 จึงรีบติดต่อไปหาหลิวชุนในทันที

   เครื่องกลไกสื่อสารนี้แบ่งออกเป็น 3 ระยะ คือเครื่องกลไกสื่อสารระยะใกล้ ระยะกลาง และระยะไกล

   ซึ่งรัศมีครอบคลุมในการสื่อสารนั้นยกตัวอย่างคร่าวๆได้ดังนี้

   ระยะใกล้ ใช้ในรัศมีครอบคลุมระดับ เมือง

   ระยะกลาง ใช้ในรัศมีครอบคลุมระดับ มณฑล

   ระยะไกล ใช้ในรัศมีครอบคลุมระดับ ราชอาณาจักร

   ขณะนี้ชุน 2 กำลังต่อสู้อยู่กับหมีศิลาสีเทาตัวมหึมา ที่ลงมากินน้ำริมลำธาร

   ตู๊ม..!!! ร่างของชุน 2 กระเด็นหวือเข้าปะทะกับต้นไม้อย่างจัง

   "ฮืม.. ไอ้เจ้าหมีบ้า บังอาจตะปบข้าจนกระเด็น เดี๋ยวข้าจะเอาคืนเจ้าจนสาสมเลยคอยดูเถอะ"

   แล้วชุน 2 ก็กระโจนเข้าปล่อยหมัดจากเพลงหมัดทลายฟ้า เข้าสู่ลำตัวของหมีศิลาสีเทาตัวนั้น

   ในการต่อสู้ครั้งนี้ชุน 2 ใใด้ใช้พลังปราณในการโจมตีออกจากร่างกาย เขาใช้พลังปราณเพียงแค่สนับสุนร่างกายให้แข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น

   หมีศิลาสีเทา ถึงแม้ว่ามันจะมีพละกำลังทางร่างกายเทียบได้กับผู้เป็นนักยุทธ์ขั้นผสานลมปราณขั้นกลาง

   แต่มันก็ยังคงเป็ยแค่สัตว์ร้าย มิใช่สัตว์อสูรที่จะใช้พลังปราณโจมตีออกจากร่างกายได้

   ดังนั้นชุน 2 จึงมิได้เาเปรียบมันในการต่อสู้ครั้งนี้

   หมีศิลาสีเทา เมื่อถูกหมัดของชุน 2 เข้าที่ลำตัว มันก็มิได้สะทกสะท้านอัดใด มันใช้อุ้งมือทั้ง 2 ข้างตะบบลงมาพร้อมกัน หมายจะตะบบศีรษะของชุน 2 ให้แหลกเหลว

   ชุน 2 จึงต้องใช้ท่าเท้าเหยียบสายลม กระโดดถอยหลังออกมาจากระยะโจมตีของหมีศิลาสีเทา

   แล้วสัญญานเตือน ก็ส่งออกมาจากเครื่องกลไกสื่อสารระยะใกล้ของชุน 2

   เขาจึงกล่าวกับหมีศิลาสีเทาว่า

   "เดี๋ยวก่อนเจ้าหมี ข้าขอพักการต่อสู้สักครู่ ข้าจะอ่านข้อความก่อน"

   แน่นอนว่าหมีศิลาสีเทาตัวมหึมาเป็นสัตว์ร้าย ย่อมไม่เข้าใจภาษาของมนุษย์ มันจึงยังคงจู่โจมเข้าใส่ชุน 2 อย่างบ้าคลั่ง

   "ไอ้หมีบ้าพูดไม่ฟังงั้นรึ ก็ข้าบอกว่าพักก่อน หยุดก่อน"

    หมีศิลาสีเทากำลังจะตะปบอุ้งมือที่แข็งแกร่งพร้อมกรงเล็บ เข้าหาลำตัวของชุน 2 ด้วยความรุนแรง

   แต่ชุน 2 ก็มิได้ถอยหนีแต่ประการใด 

   เขาใช้พลังปราณถ่ายทอดไปที่เท้าแล้วเตะเข้าไปที่ต้นขาของหมีศิลาสีเทาตัวมหึมาตัวนั้น

   ได้ผล..ตุ๊บ..!! หมีสีเทาทรุดตัวลงทันที ทำให้อุ้งมือพร้อมด้วยกรงเล็บอันแหลมคมของมันพลาดเป้า คว้าได้แต่อากาศที่ว่างปล่าว

   โอกๆๆ.. มันร้องออกมาเป็นภาษาหมี ด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับสบัดหน้าไปมา

    มันได้รับความเจ็บปวดเป็นอย่างมากที่บริเวณต้นขาซ้าย ทำให้มันไม่คิดจะสู้ต่อ  

   มันจึงก้มลงวิ่งด้วย 3 ขาที่เหลือหนีเข้าป่าไป

   ชุน 2 บ่นเบาๆว่า "บอกแล้วไม่ฟังขอพักก่อนก็ไม่ยอมเชื่อ เป็นไงละขาเจ็บไปอีกหลายวันเลยนะไอ้เจ้าหมีบ้า ฮ่าๆๆ.."

   แล้วชุน 2 ก็หยิบเครื่อกลไกระยะใกล้ออกมาเปิดอ่านข้อความ โดยมีชุน 1 ร่วมรับรู้อยู่ในร่างด้วย

   ข้อความนั้นส่งมาจากท่านประมุขตระกลูหลิวรุ่นที่ 2

   ขอให้หลิวชุนกลับมายังตระกูลด่วน เพราะหลิวกวนในฐานะคุณชายของตระกูลหลิว

   ได้ถูกล่อลวงให้ไปทำสัญญาให้เช่าโกดังของตระกูล ด้วยความไม่เป็นธรรม

   ชุน 2 จึงส่งข้อความกลับไปว่า เขาจะรีบกลับไปยังตระกูลคาดว่าอีก 2 วัน จะกลับไปถึง

   แล้วชุน 2 กับนายพรานก็พากันเดินทางกลับไปยังเหมืองแร่เหล็กสีชาดของตระกูลหลิว เพิ่อที่จะเดินทางกลับไปยังตระกูลต่อไป

   ชุน 1 คิดในใจว่า ไม่น่าเชื่อด้วยอิทธิพลของตระกูลหลิวแม้มิใช่ตระกูลอันดับ 1 ของอำเภออันจง

   แต่ก็ติดอยู่ 1 ใน 5 ของตระกูลใหญ่ของในอำเภอ ตลอดจนตำแหน่งผู้ตรวจราชการแห่งมณฑลภาคเหนือของข้า

  เหตุไฉนจึงยังคงมีผู้ที่จะคิดลองดี ล่อลวงท่านพี่หลิวกวนอีก คงต้องมีเบื้องหลังอะไรอยู่แน่ๆ

   "นี่ชุน 1 ข้าว่าพวกเราต้องหาวิชายุทธ์เพลงเตะมาฝึกบ้างเเล้ว"

    "เจ้าถือหน้าไม้ในมือซ้าย ส่วนข้าถือกระบี่ในมือขวา"

   "หากพวกเราร่วมมือกันสู้ จะโยนอาวุธชิ้นใดทิ้งก็มิได้ ดังนั้นเราจึงควรมีวิชายุทธ์เพลงเตะ มาช่วยสนับสนุนการต่อสู้ของพวกเรานะ" ชุน 2 สื่อจิตถึงชุน 1

    "ข้าเห็นด้วย ว่าแต่เจ้ามิเป็นห่วงเรื่องของท่านพี่หลิวกวนเลยหรือ" ชุน 1 ตอบกลับ

   "จะห่วงไปทำไม เดี๋ยวเจ้ากับบรรดาผู้นำตระกูล ก็ช่วยกันคิดแก้ปัญหากันได้เอง แต่ถ้าจะลุยเมื่อไร ก็บอกข้ามาก็แล้วกัน"

   "ข้าพร้อมลุยเต็มที่แล้ว ฮ่าๆๆ.." ชุน 1 ตอบกลับแบบอารมณ์ดี