แล้วหลิวชุน ก็เดินทางกับท่านอาจารย์จ้าวและศิษย์พี่เตีย มาครบ 5 ปี

 

 

   ทางด้านบู๊ ทั้ง 2 ชุนได้รับการถ่ายทอดสุดยอดวิชายุทธ์ของท่านอาจารย์จ้าว มาอย่างครบถ้วนสมบูรณ์แล้ว

 

 

 

   ทั้งวิชายุทธ์ท่าร่างการเคลื่อนไหว ท่าเท้าเหยียบสายลม

 

 

 

   และวิชายุทธ์เพลงกระบี่ปลายนภา

 

 

 

   ซึ่งวิชายุทธ์ทั้ง 2 วิชานี้ ทำให้นามของท่านจ้าวฟูหยาง ระบือไปทั่วทั้งอาณาจักรต้าเหมิง ในฐานะนักยุทธ์ระดับต้นๆของอาณาจักร

 

 

 

   ส่วนในด้านการศึกษาด้านบุ๋น ท่านอาจารย์จ้าว ก็ได้ถ่ายทอดความรู้ในเรื่อง วิชาภูมิศาสตร์และแผนที่ เรื่องวิชาตัวบทกฏหมาย วิชาการคำนวนตัวเลข ตลอดจนวิชาพิชัยสงครามเบื้องต้นให้กับ ทั้ง 2 ชุน แม้ชุน 2 จะมิค่อยสนใจ แต่ก็รับรู้ไปพร้อมๆกันกับชุน 1 ด้วย

 

 

 

   ทั้ง 2 ชุน ผ่านทั้งการทำคดีที่มีความสลับซับซ้อนมาหลากหลายคดี จากการร้องขอของสำนักมือปราบประจำอำเภอหรือเมืองต่างๆ ที่เรือแม่น้ำสวรรค์เดินทางไปถึง

 

 

 

   หากมีคดีไหนน่าสนใจ ท่านอาจารย์จ้าวก็จะให้ทั้ง 2 ชุน และศิษย์พี่เตีย ร่วมกันช่วยเหลือเหล่ามือปราบในการสืบสวน

 

 

 

   และเมื่อไปถึงยังเมืองใด ท่านอาจารย์จ้าว ก็จะให้ทั้ง 2 ชุน ทำการประลองยุทธ์กับศิษย์ของสำนักยุทธ์ของเมืองนั้นๆ โดยที่คู่ประลองจะอยู่ในระดับเดียวกับทั้ง ชุน 1 และ ชุน 2 เสมอมา

 

 

 

   ชุน 2 นั้นประลองชนะมากกว่าแพ้ ส่วนชุน 1 นั้น แพ้มากกว่าชนะ อันเป็นไปตามพื้นฐานพรสวรรค์ทางด้านบู๊ของทั้ง 2 ชุน

 

 

 

 

 

   มีแม้กระทั่ง การที่ทั้ง 2 ชุน ต้องพลัดหลงอยู่ในป่าใหญ่ จนต้องต่อสู้กับสัตว์ป่าดุร้ายหลายชนิด เพื่อนำมากินเป็นอาหาร

 

 

 

   รวมการที่ต้องอยู่ในยุทธการ การรบทางน้ำ ที่รบกันระหว่างเรือแม่น้ำสวรรค์ 1 ลำ กับกองเรือโจรสลัด 3 ลำ ในทะเลสาปขนาดใหญ่

 

 

 

   ทั้ง 2 ชุน ต้องต่อสู้กับผู้มีวรยุทธ์มาแล้วมากมายหลายคน

 

 

 

   รวมถึงกระทั่งการที่พวกเขาต้องสังหารคนเป็นครั้งแรกในชีวิต จากการบุกข้ามเรือไปยึดเรือธงของพวกโจรสลัด

 

 

 

   หลิวชุน ขณะนี้เขาอายุ 15 กำลังจะย่างเข้า 16 ปี

 

 

 

 

 

   วันนี้หลิวชุนเดินทางมาบนเรือโดยสารขนาดเล็ก ที่มีผู้โดยสารไม่มากนักลำหนึ่ง เพื่อมุ่งสู่อำเภออันจง บ้านเกิดของเขาอย่างช้าๆ

 

 

 

  เขาเดินทางแต่เพียงลำพังผู้เดียว มุ่งกลับสู่บ้านตระกูลหลิวของเขา

 

 

 

   เมื่อเขาเหยียบเท้าก้าวขี้นฝั่งยังท่าเรืออันจง เขาดีใจมาก บ้านตระกูลหลิวของเขาก็อยู่ติดกับท่าเรืออันจงนี่เอง

 

 

 

  เขารีบเดินไปยังบ้านตระกูลหลิวพร้อมกระเป๋าสะพายหลัง

 

 

 

  แต่ที่แปลกจากคนทั่วไปคือ เขามีหน้าไม้รุ่นนกเหยี่ยว 30 ห้อยแขวนอยู่ข้างเอวขวา และมีกระบี่อย่างดีพร้อมฝัก ที่ได้รับมาจากท่านอาจารย์จ้าว ห้อยแขวนอยู่ข้างเอวซ้าย

 

 

 

 

 

   นิสัยของกรรมกรท่าเรืออันจง ที่ท่านประมุขตระกูลหลิวรุ่นที่ 2 คอยดูแลควบคุม มิใช่นิสัยของพวกนักเลงอัธพาล ทุกคนล้วนเป็นคนทำมาหากิน ใช้แรงกายแลกเงิน

 

 

 

   กรรมกรท่าเรือวัยประมาณ 25 ปี ผู้หนึ่ง เมื่อเห็นหลิวชุนเดินมา ก็ทักทายว่า 

 

 

 

  "ไง..เจ้าหนุ่มจะเจ้าจะไปยังที่ใดละ"

 

 

 

   "ท่านพี่จื่อฮง ท่านจำข้ามิได้หรือขอรับ ข้ากลับมาแล้ว ข้ากลับมาบ้านแล้ว ฮ่าๆๆๆ.."

 

 

 

   "ข้าหลิวชุน กลับมาบ้านแล้ว กลับมาแล้ว ฮ่าๆๆๆ.."

 

 

 

  ผู้นี้คือชุน 2 ที่ใช้ร่างในวันนี้

 

 

 

  "ข้ากลับไปเรือนของข้าก่อนนะขอรับท่านพี่จื่อฮง แล้วข้าจะมาแย่งพวกท่านขนสินค้าอีก"

 

 

 

   ว่าแล้วชุน 2 ก็วิ่งเข้าไปยังบ้านตระกูลหลิว

 

 

 

   บ้านตระกูลหลิวดูทรุดโทรมไปไม่น้อย นี่จะอาจเนื่องด้วยกาลเวลา

 

 

 

   สำหรับเด็กอย่างหลิวชุน การจากบ้านไป 5 ปี เวลาเช่นนี้ 

 

มันก็นานมากแล้ว

 

   ระยะเวลา 5 ปี ในความรู้สึกของผู้ใหญ่กับเด็กอาจจะแตกต่างกัน

 

 

 

   หลิวชุน เข้าไปยังเรือนของผู้อาวุโสลำดับที่ 1 หลิวหยวนบิดาของเขา

 

 

 

   เขามิได้พบกับบิดา แต่เขาก็พบกับมารดาและหลิวชิงชิง น้องสาวเด็กน้อยวัย 10 ปี ของเขา

 

 

 

  เขานำขนมจากกระเป๋าสะพายหลังมาให้ ชิงชิง ตามสัญญา น้องสาวของเขา นางยิ้มอย่างมีความสุข พูดจาคล้ายง่วงนอน แล้วหลับไปคาขนมที่หลิวชุนให้เป็นของฝาก ชิงชิงก็ยังดูเหมือนเด็กหญิงตัวน้อยๆเช่นเดิม

 

 

 

   เมื่อมารดาของหลิวชุน จัดการลูกสาวชิงชิงตัวน้อยเสร็จแล้ว นางจึงกล่าวกับหลิวชุนว่า

 

 

 

   "ชุน 2 เจ้าเติบโตขึ้นมาก เจ้าสูงขึ้น เกือบจะสูงเท่าบิดาเจ้าแล้ว ตอนนี้เจ้าอยู่ในขั้นนักยุทธ์ระดับใดกันละ"

 

 

 

 

 

   "ข้านั้นเป็นนักยุทธ์ขั้นผสานลมปราณขั้นต้น ระดับที่ 3 ขอรับท่านแม่"

 

 

 

   "อะไรนะ เจ้าๆๆ.. ช่างดีจริงๆ ช่างดีจริงๆ" มารดาของหลิวชุนกล่าวออกมาอย่าง ติดๆขัดๆ ด้วยความดีใจ

 

 

 

    ต้องรู้ไว้ว่าอาจารย์ยุทธ์ที่ถ่ายทอดวิชายุทธ์กระบวนท่าหมัดสะท้านปฐพีให้หลิวชุน เมื่อ 5 ปีก่อน

 

 

 

   ในตอนนั้นอาจารย์ยุทธ์ท่านนั้นเป็นนักยุทธ์ขั้นผสานลมปราณขั้นต้น ระดับที่ 1

 

   ซึ่งอยู่ต่ำกว่าชุน 2 ในตอนนี้ไป 2 ระดับ

 

  แต่ท่านอาจารย์ยุทธ์ท่านนั้น ก็ได้เป็นถึงอาจารย์ยุทธ์ของสำนักยุทธ์หมัดทลายฟ้าแล้ว

 

 

 

   นั่นก็เป็นเพราะ เคล็ดดูดซับพลังปราณกลืนเมฆา ของท่านอาจารย์จ้าว ที่เข้ากันได้กับกายาธาตุลมของหลิวชุน จึงทำให้หลิวชุนเลื่อนระดับขึ้นได้ไวมาก

 

 

 

 

 

 

 

   "แล้วชุน 1 ละ เจ้าสบายดีไหม มารดาถามอีกด้วยความเป็นห่วง"

 

 

 

   "สบายดีขอรับท่านแม่" ชุน 1 ตอบผ่านชุน 2

 

 

 

   "ดีๆๆ พวกเจ้ากลับมาบ้าน นี่ดีที่สุดแล้ว ฮือๆๆ.."

 

   นางซึ่งเป็นผู้หญิงที่เข้มเเข็ง ถึงกับร้องให้ออกมา

 

 

 

   หลังจาก ทั้ง 2 ชุน ปลอบมารดาให้หยุดร้องให้ได้แล้ว 

 

   ชุน 2 จึงเอ่ยถามมารดาว่า

 

 

 

   "แล้วท่านพ่อละขอรับ อยู่ที่ไหน ขอรัยบท่านแม่" 

 

 

 

   มารดาตอบว่า "ท่านพ่อของเจ้าไปที่เหมืองใหม่ ที่ตระกูลเรากำลังจะขุด ต้องจัดการธุระมากมาย คงมิได้กลับมาจากเหมืองใหม่ในคืนนี้"

 

 

 

   เมื่อรู้ว่าบิดา มารดาและน้องสาว สบายดีแล้ว

 

 

 

   หลิวชุน ก็อยู่พูดคุยกับมารดาอีกพักใหญ่ๆ เขาเล่าถึงประสบการณ์การเดินทางของเขา ให้มารดาฟังอย่างสนุกสนาน ซึ่งชุน 2 ทำได้ดีในเรื่องเล่าให้ผู้ฟังสนุกสนาน

 

 

 

   แล้วก็ถึงเวลายามเย็น ชุน 2 จึงบอกลามารดา เขารีบวิ่งไปยังร้านอาหารของเฉินเป่า สหายตัวโตหุ่นหมีของเขาในทันที

 

 

 

   เมื่อมาถึงยังหน้าร้านอาหารของบิดาเฉินเป่า

 

 

 

   ชุน 2 ก็เห็นเฉินเป่า สหายตัวโตหุ่นหมีของเขา ยืนจังก้า ถือบังตอ ห้ามมิให้ผู้ใดเข้าร้านอาหารเป็นอันขาด

 

 

 

   นิสัยของชุน 2 มิซับซ้อนอยู่แล้ว เขาจึงเดินแหวกฝูงคน เข้าไปยืนต่อหน้าเฉินเป่า แล้วบอกว่า

 

 

 

  "ข้าหิวข้าว"

 

 

 

  เฉินเป่า เมื่อเห็นชุน 2 เขาทั้งตกใจและดีใจมาก

 

 

 

  "เข้ามาเลยชุน 2 เจ้ากลับมาแล้วก็ดี 5 ปีแล้วสินะ ดีๆๆๆ ดีๆๆๆ"

 

 

 

   เฉินเป่าระล่ำระลัก กล่าวคำว่าดี ออกมาซ้ำๆกัน หลายๆครั้ง เฉินเป่าดีใจมาก จนพูดอะไรไม่ถูก

 

 

 

  ถึงเฉินเป่า จะดีใจมาก แต่เฉินเป่าก็ยังคงยืนจังก้า ถือบังตอ ขวางประตูร้านอาหารของบิดาเขา ห้ามมิให้ผู้ใดเข้าสู่ร้านอาหารได้นอกจากชุน 2

 

 

 

   ชุน 2 มิต้องคาดเดา มันคือเรื่องของตระกูลเย่ ซึ่งต้องการยึดครองร้านอาหารที่อยู่ในทำเลทองของครอบครัวเฉินเป่า

 

 

 

   เรื่องนี้ชุน 2 รับรู้มาตั้งแต่ก่อนขึ้นเรือแม่น้ำสวรรค์ ไปกับท่านอาจารย์จ้าวแล้ว

 

 

 

   ชุน 2 ยังเคยแอบขอให้ท่านประมุขตระกูลหลิว รุ่นที่ 2 ช่วยดูแลร้านของบิดาเฉินเป่า แบบลับๆ ก่อนที่เขา จะออกเดินทาง 5 ปี ไปกับท่านอาจารย์จ้าวด้วย

 

 

 

  จึงทำให้ ตระกูลเย่ มิสามารถ ยึดร้านอาหารของบิดาเฉินเป่า มาได้จนถึงทุกวันนี้

 

 

 

  ชุน 2 สื่อจิตกับชุน 1 ว่า

 

 

 

   "เอาไงดี"

 

 

 

   ชุน 1 ตอบมาว่า "สั่งสอนมันให้หวาดกลัวจนมิกล้ากลับมาหาเรื่องได้อีก"

 

 

 

   เรื่องความเหี้ยมโหด ชุน 1 โหดกว่า ชุน 2 มาก

 

 

 

   รอไม่นาน คนตระกูลเย่ ก็มาถึงตามคาด 

 

 

 

    "เฉินเป่า เจ้าหลบไป เจ้ากระจอก ฮ่าๆๆๆ.."

 

 

 

    คุณชายเย่ชิว กล่าวออกมา

 

 

 

 

 

    ฉัว..!! เสียงกระบี่กวาดผ่านอากาศ ไปยังหัวไหล่ของคุณชายเย่ชิว

 

 

 

    คุณชายเย่ชิว ยังมิรู้ตัวเลยว่าโดน ปลายกระบี่เฉือนเข้าที่หัวไหล่ จนเศษเนื้อหลุดกระเด็นออกไป

 

    แม้เป็นแผลไม่ลึกนัก แต่เลือดก็ออกเป็นจำนวนมาก

 

 

 

   เพราะชุน 2 ตั้งใจใช้ปลายกระบี่ ตัดไปยังเส้นเลือดใหญ่ บริเวณหัวไหล่ของคุณชายเย่ชิว

 

 

 

 

 

 

 

   จากนั้น ชุน 2 ก็ชูกระบี่ขึ้น แล้วประกาศว่า

 

 

 

 

 

 

 

    "พวกเจ้าผู้ใดก็ได้จงไปตาม ท่านนายอำเภอมาพบข้าเดี๋ยวนี้"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    "ข้าหลิวชุน *ผู้ตรวจราชการแห่งมณฑลภาคเหนือ* ผู้เป็นตัวแทนของท่านเป่ยอ๋อง ผู้ปกครองสูงสุดในมณฑลภาคเหนือแห่งนี้"