เมื่อทั้งหมดเดินมาถึงจุดที่ชุน 2 ยืนอยู่ หลังจากการต่อสู้กับชายหนุ่มแปลกหน้าจบลง

    จ้าวฟูหยางก็กล่าวออกมาว่า "ชุน 2 และชุน 1 ตัวข้านั้นต้องขออภัยเจ้าทั้งสองเป็นอย่างยิ่ง ที่ได้กระทำการการทดสอบทักษะวิชายุทธ์ของชุน 2 โดยมิบอกกล่าวล่วงหน้า"

   "ข้าจะจ่ายค่าทำขวัญให้พวกเจ้าทั้งสอง เป็นจำนวน 100 เหรียญเงิน หวังว่าเจ้าทั้งสองจะพึงพอใจ และอภัยในการกระทำอันอุกอาจเช่นนี้กับเจ้าทั้งสอง"

    "มิเป็นไรขอรับท่านจ้าว ชุน 1 สื่อจิตมาบอกข้าว่า รู้แล้วว่าเป็นการทดสอบตั้งแต่เห็น ท่านปู่ ท่านบิดาและท่านอาประมุขแล้วขอรับ"

    "ส่วนข้านั้น พอได้รับเงินจะเรื่องอะไร ข้าก็ลืมได้ในทันทีขอรับ"

    ชุน 2 ย่อมรู้จักท่านจ้าวอยู่แล้ว เมื่อตอนสนทนาเรื่องหนึ่งร่างสองวิญญาณ เขาก็ได้ตอบคำถามของท่านจ้าวในส่วนของเขาไปหลายข้อเช่นกัน

    "ฮ่าๆๆๆๆ.. ดีแล้ว ดีแล้ว ที่พวกเจ้าทั้งสองเข้าใจ ก่อนจะอธิบายความต่อไป ข้าขอเชิญพวกท่านตระกูลหลิวทั้งหมด ขึ้นไปพูดคุยปรึกษากันบนเรือของข้าเถิด"

    ว่าแล้วทั้งหมดก็เดินไปขึ้นเรือรุ่นแม่น้ำ 48 ของจ้าวฟูหยางในทันที

    เมื่อมาถึงโถงรับรองเรือลำนี้แล้ว ชุน 2 ก็ต้องตื่นตะลึงในความหรูหราโอ่อ่าของโถงนี้ แม้เขาจะเคยเข้าไปยังโถงรับรองของที่ว่าการอำเภออันจงมาแล้ว

    โถงของอำเภออันจงก็มิอาจเปรียบได้กับโถงของเรือลำนี้ แม้แต่น้อย

    เมื่อเจ้าบ้านและผู้มาเยือนนั่งลง พร้อมกับได้รับเครื่องดื่มต้อนรับแล้ว ท่านจ้าวก็กล่าวว่า "ข้าขอเข้าเรื่องเลยก็แล้วกันหลิวชุน เจ้าพอคาดเดาได้หรือไม่ว่าข้าคือผู้ใด"

    ท่านจ้าวกล่าวหยั่งเชิงออกมา

    "ชุน 2 จึงตอบออกมาเรียบๆว่า ท่านคือใต้เท้าจ้าวฟูหยาง อดีตรองเสนาบดีกรมตุลาการ ออกจากราชการเมื่อประมาณ 5 ปี ก่อน"

    "และยังเคยเป็นจอหงวนบู๊ของราชสำนักต้าเหมิง แต่ในประวัติของท่านถูกบันทึกไว้ว่า ท่านเชี่ยวชาญทั้งบุ๋นและบู๊"

    ตู๊ม..! คราวนี้เหมือนระเบิดลงในจิตใจทุกคนในที่นั้น โดยเฉพาะจ้าวฟูหยาง

    เขามิคิดว่าเด็กน้อยผู้นี้จะค้นประวัติของเขา ส่วนคนตระกูลหลิวทั้งสามคนนั้น ย่อมรู้ล่วงหน้าแล้วว่าจ้าวฟูหยางคือใคร จากการ *แอบ* นัดคุยกันอย่างลับๆเมื่อวานนี้ เพื่อที่จะทำการทดสอบทักษะวิชายุทธ์ของชุน 2

    และจ้าวฟูเหยา ก็มิเคยจะทำตัวลับๆล่อๆปกปิดตัวเอง ดังนั้นท่านนายอำเภอจึงคอยติดสอยห้อยตามเขา ยามที่เขามีธุระต้องจัดการ

    ชุน 2 กล่าวออกมาอีกว่า "ใต้เท้าจ้าว ท่านให้ท่านพ่อบ้านไปสืบเสาะหาความเป็นอยู่ของข้า จากผู้คนหลากหลาย ท่านคิดว่าข้าจะมิรู้ข่าวบ้างหรือไร"

    "บุคคลที่ทำให้ท่านนายอำเภอปฏิบัติด้วยดีเช่นนี้ ถ้ามิใช่เชื้อพระวงศ์ ก็คงเป็นขุนนางระดับสูงของราชสำนัก"

     "เมื่อวานนี้ชุน 1 จึงไปค้นประวัติของท่านที่ห้องสมุดของที่ว่าการอำเภอ จากระเบียนผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลาย แล้วก็พบชื่อท่าน พร้อมประวัติรูปภาพลักษณะของท่าน"

    ได้ยินดังนั้นทุกคนก็เข้าใจว่า เหตุไฉนหลิวชุน จึงทราบว่าจ้าวฟูหยางคือผู้ใด

    "แล้วเจ้ารู้ไหมเหตุไฉนข้าจึงทำเช่นนี้" จ้าวฟูหยางกล่าวถามต่อ

    ชุน 2 นิ่งเงียบไปสักครู่ แล้วเขาก็ตอบออกมาว่า

    "ชุน 1 บอกว่าเขาพอคาดเดาได้ 6 ถึง 7 ส่วน แต่เขาจะไม่พูดออกมา"

    "ฮ่าๆๆๆ.. อดทนอดกลั้น เก็บเปรี้ยวไว้กินหวาน ดีมาก" จ้าวฟูหยางกล่าวชม

    "ข้าจะเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน หลินชุนเจ้าจะมาเป็นศิษย์ของข้าไหม

     แต่ถ้าเจ้ามาเป็นศิษย์ของข้า เจ้าจะต้องเดินทางไปยังที่ต่างๆกับข้าเป็นเวลา 5 ปี เจ้าจะต้องจากตระกูลไป"

    ชุน 2 มิทันคิดอะไรก็ตอบออกมาแบบลืมตัวว่า

    "ชุน 1 บอกว่าตกลง"

    แล้วเขาก็โวยวายออกมากับตัวเอง แต่ก็ยังคงได้ยินกันไปทั้งห้องว่า

    "ไอ้อ่อนชุน 1 ใต้เท้าจ้าวเขาถามข้า วันนี้เป็นวันของข้า เจ้ามาแย่งข้าตอบก่อนได้อย่างไรกัน"

    ทำเอาทุกคนอดอมยิ้มไม่ได้

    "แล้วคำตอบของเจ้าละชุน 2"

    จ้าวฟูหยางถามชุน 2

    ชุน 2 ถามกลับไปว่า "แล้วข้าจะได้อะไรในการเป็นศิษย์ของท่าน"

    คำถามนี้ของชุน 2 ทำเอาคนตระกูลหลิวทั้งสามเหงื่อตก

    "ฮ่าๆๆ.. เจ้าจะได้เบี้ยเลี้ยงประจำเดือน ได้อุปกรณ์ฝึกยุทธ์ที่มีคุณภาพสูง ได้ฝึกวิชายุทธ์ที่มีพลังขั้นสูง ที่สำคัญเจ้าจะได้รับการถ่ายทอดเคล็ดรวบรวมพลังปราณจากตัวข้าเอง"

    "เท่าไหร ?"

    ชุน 2 ถามออกมาทำให้ทุกคนงุนงง

    "ข้าถามว่าข้าจะได้เบี้ยเลี้ยงเดือนละเท่าไหร ?"

    เวลานี้คนตระกูลหลิวทั้งสาม แทบทรุดตกจากเก้าอี้

    "30 เหรียญเงิน เจ้าว่าพอไหม เดือนละ 30 เหรียญเงิน"

    "ตกลงข้าจะเป็นศิษย์ของท่าน"

    ชุน 2 รีบตอบกลับไปอย่างไว ด้วยกลัวจ้าวฟูหยางเปลี่ยนใจ

    แล้วเขาก็เดินมายืนต่อหน้าจ้าวฟูหยาง ทำตาปริบๆ น่าสงสาร

    พร้อมแบมือออกไปข้างหน้า กล่าวอย่างอายๆว่า

    "ท่านใต้เท้าจ้าว ข้ายังมิได้เงินค่าทำขวัญ 100 เหรียญเงิน จากท่านเลย"

    จบคำกล่าวนี้ คนบ้านตระกูลหลิวทั้งสาม รีบออกจากโถงรับรอง แล้วลงจากเรือ รีบกลับบ้านตระกูลหลิวไปในทันที