ตอนที่ 3 พลังพิเศษที่ติดตัวมา

หลังจากที่หลู่อี้เฉินพูดจบเขาก็ออกไป หลัวเฉียวนอนอยู่บนคังเพียงลำพัง คิดว่าคงจะดีถ้าเธอมีพลังพิเศษของเธอติดตัวมาด้วยทุกอย่างมันคงจะจัดการง่ายขึ้น ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้และต้องถูกผู้อื่นมาดูแล

แค่คิดก็ใจสลายแล้ว เธอต้องรีบแก้ไขปัญหาทะเบียนบ้านของเธอ เธอไม่รู้ว่าหัวหน้าหมู่บ้านชิงซานจะปล่อยให้เธอย้ายทะเบียนบ้านได้ไหม

เมื่อนึกถึงพล็อตเรื่องนองเลือดของหนังสือเล่มนั้น เธอคิดว่ามันควรจะเป็นฤดูใบไม้ผลิของปี 1980 สิบห้าปีที่แล้วจ้าวปู้หลิน ลูกชายคนที่สองของตระกูลจ้าวในหมู่บ้านชิงซาน และลูกสะใภ้ของเขาเกาซูฮวาเขาไปในเมืองเพื่อทำธุระ โดยไม่คาดคิดเกาซูฮวาที่ตั้งครรภ์ได้คลอดลูกก่อนกำหนด

เมื่อรู้ว่าเธอได้ให้กำเนิดบุตรสาวอีกคนเธอก็อดร้องไห้ใต้ผ้าห่มไม่ได้ เธอได้คิดว่าเธอคลอดลูกสาวมาห้าคนแล้ว รู้ได้เลยว่าพ่อแม่สามีของเธอคงไม่พอใจกับเธอแน่นอนที่คลอดลูกสาวอีกคน

เมื่อเธอเห็นผู้หญิงที่นอนหลับอยู่ในวอร์ดเดียวกันที่แต่งตัวดูดี ทันใดนั้นเธอก็เกิดความคิดที่ชั่วร้าย เธอจึงฉวยโอกาสในจังหวะที่ไม่มีใครอยู่ในห้องส่งลูกสาวของเธอสลับตัวกันกับเด็กของผู้ที่กำลังหลับ พอทำแบบนั้นเธอก็รีบทำตามขั้นตอนการโอนแล้วจากไป

ที่ตลกกว่านั้นคือพอเปลี่ยนลูกสาวแล้ว ก่อนที่พวกเขาจะทันได้มีเวลามองดูเด็กหญิงให้ชัด จู่ๆเมื่อคู่สามีภรรยาใหม่ย้ายเข้ามารู้ว่าพวกเขาอยากได้ลูกชายคู่สามีภรรยาจึงเสนอตัวแลกเปลี่ยนเด็กชายกับเด็กสาวของพวกเขา

พวกเขาบอกว่าพวกเขาต้องการบุตรสาวเสื้อแจ็คเก็ตบุนวมตัวเล็กๆ ซึ่งทำให้เกาซูฮวามีความสุขมาก พวกเขาจะหารือเรื่องนี้อีกทีเมื่อสามีของเธอกลับมา

จ้าวปู้หลินและเกาซูฮวาไม่เคยคาดหวังว่าลูกชายของพวกเขาซึ่งพวกเขาเลี้ยงดูมาสิบห้าปีจะติดตามพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเขาเข้าเมืองโดยไม่ลังเล ห้องที่สองของครอบครัวจ้าวของพวกเขากลายเป็นเรื่องตลกของหมู่บ้านชิงซาน

ตอนนี้ภรรยาคนที่สองของตระกูลจ้าวต้องมีภาระเลี้ยงดูลูกสาวถึงห้าคน แน่นอนว่าเธอไม่เต็มใจที่รับหลัวเฉียวที่ถูกส่งกลับมาเพื่อเพิ่มปากทอง ยิ่งไปกว่านั้นเกาซูฮวายังรู้ดีว่าหลัวเฉียวไม่ใช่ลูกสาวทางสายเลือดของเธอทำไมเธอถึงต้องรับเลี้ยงตัวภาระเพิ่ม

ครอบครัวจ้าวยังไม่รู้ว่าครอบครัวหลัวเพียงต้องการค้นหาสถานที่ที่ดีสำหรับลูกชายแรกเกิดของพวกเขาเท่านั้น เพื่อที่เขาจะได้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขาคู่สามีภรรยาข และจะได้ไม่ต้องถูกส่งไปทำงานที่ฟาร์มเพื่อทนทุกข์

ตอนนี้ทั้งคู่ได้พักฟื้นและกลับมาที่เมืองแล้ว พวกเขาอยากจะพาลูกชายกลับมา เลี้ยงดูเขาให้ดี อย่างไรก็ตามหลัวเฉียวที่เติบโตมากับพวกเขาไม่เคยได้รับความรักจากทั้งคู่เลย ดังนั้นพวกเขาจึงโยนเธอกลับไปหาพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอเองทันทีที่พวกเขากลับเมือง

แต่สิ่งที่คู่รักในครอบครัวหลัวไม่รู้ก็คือหลัวเฉียวไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลจ้าวเลย ตอนนี้พวกเขาทั้งคู่เพียงต้องการกลับไปสู่เส้นทางเดิมโดยแต่ละคนจะกลับไปที่บ้านของตนเองและมองหาพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของตน

ดังนั้นเจ้าของเดิมที่น่าสงสารจึงถูกผลักออกไปเมื่อครอบครัวจ้าวครอบครัวหลัวทะเลาะกันเพื่อขอลูกชายของพวกเขาคืน และหัวของเธอก็กระแทกบันไดจนหัวแตกและมีเลือดไหลออกมามากที่ตรงนั้นทันที เมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็กลายเป็นหลัวเฉียวที่ตอนนี้เปลี่ยนวิญญาณของเธอแล้ว

หลัวเฉียวถอนหายใจ เธออดคิดถึงความสัมพันธ์ในครอบครัวอันน่าสมเพชที่เธอมีในชีวิตก่อนไม่ได้ พ่อแม่ของเธอมักจะยุ่งอยู่เสมอและสิ่งที่พวกเขาให้เธอได้ก็คือเงิน เงิน และเงินเท่า ในขณะที่เธอรู้เพียงแค่วิธีตั้วใจเรียนและเป็นที่หนึ่งของชั้นเรียน

เธอคิดเสมอว่าถ้าเธอเก่งพอพ่อและแม่จะหันมาให้ความสนใจกับเธอมากขึ้น แต่ก่อนที่จะได้รับผลลับนันเธอต้องรอจนกระทั่งโลกล่มสลาย ในชีวิตนี้เธอไม่ต้องการคิดถึงภาพลวงตาเหล่านั้นเรื่องที่ไม่มีวันเป็นจริงอีกต่อไป ใช้ชีวิตของตัวเองให้ดีไม่ต้องกังวลอะไรอีกต่อไป

ในระหว่างที่กำลังครุ่นคิดเธอก็เห็นเมล็ดข้าวฟ่างที่อยู่ในรอยแตกของคัง คาดว่าจะเป็นข้าวแห้งของปีที่แล้วที่ตกอยู่บนคัง เธอเลยหยิบมันมาวางไว้ในมือ พลางคิดให้กำเนิดต้นพืช เธอเผลอทำตามนิสัยเดิมของเธอโดยไม่รู้ตัว

เมื่อหลัวเฉียวรู้สึกตัว ต้นกล้าขนาด 2 นิ้วก็เติบโตขึ้นแล้ว หลัวเฉียวตกใจมากจนเธอรีบทำลายและเก็บกวาดไม่ให้เหลือรอยใดๆทิ้งไว้ หลังจากหายตกใจเธอก็ต้องประหลาดใจแมน มันเป็นพลังของเธอเอง ที่ตามเธอมา

หลัวเฉียวอดไม่ได้ที่จะสำรวจร่างกายของเธอ เธอรู้สึกถึงคลื่นพลังงานเหนือธรรมชาติอันคุ้นเคย น่าเสียดายที่ตอนนี้มันอ่อนแอเกินไป และมันเป็นเพียงระดับสองเท่านั้น ซึ่งมันใช้ปลูกพืชได้ แต่ทำอะไรอย่างอื่นไม่ได้

จบบทนี้