" อืม…จะว่าไงดีล่ะ ถ้าตามภูมิลำเนาก็ไม่ใช่ แต่ก็มาอยู่ที่นี่นานแล้วแหละ น่าจะพอเรียกว่าเป็นคนในพื้นที่ได้ละมั้ง ว่าแต่ถาม ทำไม? " ภูตอบ

" พี่ภู แถวนี้มีห้องพักให้เช่าไหมคะ? " จินนี่ถาม

ภูมองไปบริเวณรอบๆ แล้วชี้นิ้วไปยังหอพักที่อยู่บริเวณแถวนั้น

"ตรงนั้น1 ตรงโน้น2 ตรงนั้นก็ใช่ ลองเข้าไปถามเจ้าของหอพักดูนะ ถ้าหมดเรื่องแล้วงั้นไปเลยนะ บ๊าย… " ภูกำลังก้าวขาขึ้นรถ แต่จินนี่ ดึงไว้

"พี่ภู เดี๋ยวก่อนค่ะ"

" อะไร!!! " ภูเริ่มโมโห

" ขอโทษทีค่ะ แต่หอพักแถวนี้หนูสอบถามมาหมดแล้วค่ะไม่มีห้องว่างเลย พอจะแนะนำที่อื่นให้ได้ไหมคะ "

ภูดึงกุญแจออกจากรถแล้วเดิน ไปยังหอพักในละแวกนั้นด้วยท่าทีไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ ภูเป็นคนเชื่อคนยากมากจึงไม่เชื่อที่จินนี่พูดว่าห้องพักเต็มทั้งหมด ในใจภูคือ.. รีบๆ หาให้มันจบๆ ไปดีกว่าจะได้ไปจากที่นี่สักที…

ภูเดินไปสอบถามทุกหอพักในละแวกนั้น แต่ปรากฏว่าไม่มีห้องว่างจริงๆภูเดินกลับมาที่รถด้วยท่าทางเซ็งสุดๆ …

" นี่มันวันอะไรกันวะเนี่ย" ภูครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะหันไปหาจินนี่

" ช่วยไม่ได้แฮะ… ขึ้นรถ "

" อะ อะไรนะคะ? "

" ขึ้นรถ….เดี๋ยวจะพาไปหาหอพัก "

จินนี่ ยังไม่กล้าขึ้นรถของภู เพราะสำหรับเธอตอนนี้ภู ก็เป็นแค่คนแปลกหน้าที่บังเอิญเจอกันเท่านั้น เดิมทีก็คิดแค่จะถามทาง คงไม่ใช่เรื่องแปลกหากจินนี่จะรู้สึกกลัว..

" เอ่อ…. คือ… คือว่า "

" อ่อ..โทษทีลืมไป.. ไม่ไว้ใจฉันอย่างนั้นสินะ งั้นก็โอเค!! เดิมทีมันก็ไม่ใช่เรื่องอะไรของฉันอยู่แล้ว งั้นก็…ไปละ!! " ภูเสียบกุญแจรถ

"พี่คะ เดี๋ยวก่อนค่ะ "

ภูหันไปมองจินนี่ แต่ไม่ได้พูดอะไร…

" หนู…ไปด้วย ก็ ได้ค่ะ " จินนี่ตอบ แต่ลึกๆ เธอยังรู้สึกกังวล ความปลอดภัยของตัวเอง

จินนี่ค่อยๆ ขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายรถของภูช้าๆ …

ภูยื่นถุงใส่ของที่ซื้อทั้งหมดให้จินนี่

" ฝากถือหน่อย " ภูพูด จินนี่ ยื่นมือไปรับแบบงงๆ ภูขับรถออกไป

ออกไปไม่ไกลมากก็มาถึงหอพักแห่งหนึ่ง

" ลงรถ…ถึงแล้ว " ภูบอกจินนี่

" ที่นี่..ที่ไหนคะ? "

" หอพักที่ฉันอยู่ไง "

" หมายความว่ายังไงกันคะ พี่คิดจะ….. " จินนี่ค่อยๆ เดินถอยหลังช้าๆ

" คิดอะไร… ที่ฉันพาเธอมาที่นี่เพราะที่นี่มีห้องว่าง เธอคิดว่าฉันจะพาเธอมาทำอะไรงั้นหรอ? "

ภู พา จินนี่ ไปหาเจ้าของหอพัก  เจ้าของหอพักก็ได้พาจินนี่ ไปดูห้องพัก…

" ตกลงค่ะ หนู จะพักที่นี่ค่ะ "

" งั้นรบกวนวางมัดจำล่วงหน้า 7,000บาท ด้วยนะครับ " เจ้าของหอพักพูด

" เออ… ทำไมแพงจังเลยค่ะช่วยลดให้หน่อยได้ไหมคะ หนูมีเงินติดตัวอยู่แค่ 5,000 บาทเอง"

"ไม่ได้ครับ!! ต้องจ่ายตามเงื่อนไขในสัญญาครับ "

ภูหยิบเงินออกจากกระเป๋ามา 2,000 บาทแล้วยื่นให้จินนี่ แล้วพูดว่า…

" จบเรื่องแล้วนะ งั้นฉันขอตัวก่อนแล้วกัน!! " ภูเดินจาก แล้วขึ้นห้องไป

" ขอบคุณค่ะ เอาไว้หนูจะใช้คืนทีหลังนะคะ " จินนี่พูดตามหลัง ภูไม่ได้สนใจเดินไปต่อ

" นี่เงินค่ามัดจำล่วงหน้าค่ะ " จินนี่ยื่นเงินให้เจ้าของหอพัก

" พี่ค่ะขอถามอีกเรื่องหนึ่งค่ะ พี่คนที่มากับหนู ที่เดินขึ้นบันไดไปเมื่อกี้ อยู่ชั้นไหนห้องเบอร์อะไรคะ เผื่อวันหน้าหนูจะได้เอาเงินไปใช้คืนพี่เขา" จินนี่ถาม

"ออ…คุณเตชินตร์ หรอครับ! อยู่ชั้น 3 ห้องหมายเลข 7 ครับ " เจ้าของหอพักตอบ

" มีอีกเรื่องหนึ่งค่ะ เขาเป็นคนยังไงงั้นหรอค่ะ " จินนี่ถาม เจ้าของหอพักทำหน้างงๆ

" อ้าว! ไม่ใช่ว่ารู้จักกันอยู่แล้ว หรอครับ? " เจ้าของหอพักถาม

" เพิ่งเจอกันวันนี้ วันแรกค่ะ " จินนี่พูด เจ้าของหอพักยังคงทำหน้างงๆ

เจ้าของหอพักทำหน้าครุ่นคิด

"เขาดูเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใครนะครับ ส่วนเรื่องอื่นๆ นอกจากนี้ผมไม่รู้ครับ "

"ขอบคุณค่ะ"

วันถัดมา ณ จิรัตน์ คอฟฟี่...

ผิงกำลังเปิดประตู เตรียมจะเปิดร้าน

" สวัสดีครับพี่ " ภูกล่าวทักทาย

" มาๆภู">แกเข้าร้านไปทำความสะอาดรอเลยนะ เดี๋ยวพี่เปิดประตูเสร็จเดี๋ยวตามเข้าไป

"ครับๆ รู้แล้วน่าก็ทำอยู่ทุกวัน…"

ภูปัดกวาดเช็ดถูร้าน เปิดเครื่องทำกาแฟ และเครื่องใช้อุปกรณ์อื่นๆ ในร้าน เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการทำงาน

ผิง เดินมาที่ด้านหลังภู ใช้นิ้วชี้จิ้มที่หลังเบาๆ

"นี่ๆภู พี่มีเรื่องจะบอก "

" เรื่องอะไรครับ เกี่ยวกับผมหรือเปล่า ถ้าไม่เกี่ยวกับผมไม่ต้องเล่านะเสียเวลา" ภูตอบโดยที่มือยังทำความสะอาดต่อ และ ไม่ได้หันหน้ามาคุยกับผิง

" เกี่ยวกับแกอยู่แล้ว เพราะฉันกำลังจะพูดถึงเรื่อง เพื่อนร่วมงานคนใหม่ของแก "

ภูหันไปมองที่ผิง

" ก่อนหน้านี้ยังเห็นพูดว่าคนเดียวก็ไหวอยู่เลย ทำไมวันนี้ถึงได้รับคนเพิ่มซะแล้วล่ะ"

" ก็ทำงาน 3คน มันก็ต้องเร็วกว่าทำงาน 2คนอยู่แล้วป่ะ " ผิงตอบ

" ก็แล้วแต่พี่นะ ขอแค่คนที่มาทำงานได้ ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ว่าแต่คนที่จะมาเนี่ยเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย"

" ผู้หญิง!!! "

"ออ….โอเค" ภูก้มหน้าทำงานต่อไป

ผิงยิ้มแย้มก่อนถามภูต่อ..

"ไอ้ภู แกมีอะไรจะถามฉันอีกไหม? "

" ไม่มี!!! "

"เฮ้ยย.. ไม่อยากรู้หน่อยหรอว่าคนที่ฉันหามาหน้าตาเป็นไง สวยไหม หุ่นดีหรือเปล่า เรื่องพวกนี้จะไม่อยากรู้หรอ? " ผิงคะยั้นคะยอถาม

" ไม่อยากรู้ " ภูตอบ

" แต่ฉันจะบอก!!!... คนที่ฉันหามา เรียกได้ว่าสวยเลยนะแก ผิวนี่ขาวเนียนมาก หน้าหวาน พูดก็เพราะและ ที่สำคัญ หน้าอกใหญ่มากด้วย ช่วยให้แกลืมมิรินได้แน่นอน" ผิงพูด ภูทำตาขวาง และ มองด้วยหางตา แสดงออกว่าไม่พอใจ

" เป็นอะไรอีกละเนี่ย… ทำหน้าอย่างงี้หมายความว่าไง? " ผิงถาม

" พูดจาคุกคามพนักงานเกินไปแล้วนะ ถ้าเจ้าตัวเขามาได้ยินเขาจะคิดยังไง  นี่ผมกำลังทำงานอยู่ในร้านกาแฟ หรือ ทำงานในซ่อง กันแน่ " ภูพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"โห้…ไอ้นี่!! เดี๋ยวแม่ตบปากซะเลย ว่าร้านกาแฟฉันเป็นซ่องหรอ? " ผิงพูดแต่แล้วหัวเราะ

"หัวเราะบ้า อะไรอีกเนี่ย? " ภูตะคอก

"ภู พี่รู้ว่าแกรักแต่มิรินคนเดียว ผู้ชายที่รักเดียวใจเดียวแบบแกหายากนะ แต่ว่า ถ้ารักเดียวใจเดียวแล้วต้องมาเสียใจแบบนี้ มีความจำเป็นอะไรที่ต้องรักเดียวละ" ผิงอธิบาย

"เรื่องมิรินกับผมน่ะ ผมรู้มันเป็นไปไม่ได้แล้วแหละ แต่ว่า ถ้าไม่ใช่มิริน ผมก็ไม่อยากรักใครทั้งนั้น"ภูตอบ

"โอ้ยยยย!!ฉันละปวดหัวกับความคิดแกจริงๆ แกจะตัดโอกาสตัวเองแบบนี้ ทำไม? " ผิงรู้สึกขัดใจเป็นอย่างมาก

ภูยิ้มมุมปากนิดๆ เพราะรู้สึกตลกเมื่อเห็นท่าทีของผิงที่กำลังหงุดหงิด

"เอาน่าๆ เลิกสนใจเรื่องความรักของผมได้แล้ว ตั้งใจทำงานเถอะ"ภูพูด

"ไอ้ภู!!หยุด…..วางของในมือลงเดี๋ยวนี้…"ผิงตะโกนลั่น

ภูวางมือจากงานทุกอย่างที่ทำตามคำสั่งของผิง ผิงเดินทำหน้าจริงจังเข้ามาใกล้ๆภู และเอื้อมมือทั้ง2ข้างไปจับที่ไหล่ของภู

"ภู แกกล้าพนันกับฉันไหม? "

" ห่ะ!! พนันเรื่องอะไร? "ภูถาม

"พนันว่าแกต้องชอบ และ ในอนาคตแกต้องได้คบกับพนักงานใหม่คนนี้ที่ฉันหามาให้แน่นอน"

"แปลว่าพี่ เป็นคน แนะนำเขามาทำงานที่นี่ใช่ป่ะ? "

"ป่าวเขามาขอสมัครงานเอง เมื่อวันที่แกหยุดไง"

"แต่พี่รู้จักเขา อยู่แล้วใช่ป่ะ? "

"ป่าวพึ่งเจอกันเมื่อวาน"

" ห๊า…พึ่งเจอเมื่อวาน แล้วจะแนะนำให้ผมเนี้ยนะ "

" ใช่แล้ว ภูน้องรัก…แกต้องชอบแน่!! "

" เพิ่งรู้จักกันแค่วันเดียว ไม่กลัวว่าเขาจะมาหักอกน้องรักอีกรอบหรอ? "

ผิงเงียบไป คิดทบทวนอยู่สักพัก…

" เออว่ะ…ลืมคิดเรื่องนี้เลย… แต่ฉันค่อนข้างมั่นใจ ฉันดูคนไม่ผิดแน่ เหมือนที่ฉันได้รู้จักแก กับ มิ…. เออ….ตอนนั้น ทั้งโรงเรียนมองว่าแกหยิ่ง ก็มีแต่ฉันไงที่มองเห็นตัวตนจริงๆ ของแก ว่าแกเป็นคนดีแค่ไหน"

" พูดอะไรยืดยาว ก็ได้ๆ พนัน ก็ พนันสิ ไม่กลัวอยู่แล้ว ถ้าผมชนะพี่จะให้อะไร? " ภูพูด

"ถ้าแกชนะ ฉันจะเพิ่มเงินเดือนให้แก 3เท่า "

"แล้วถ้าผมแพ้ละ พี่อยากได้อะไร? "

"ตอนนี้ฉันยังไม่อยากได้อะไรจากแก แต่ถ้าในอนาคตแกมีลูก ฉันขอเป็นคนตั้งชื่อลูกให้แกนะ" ผิงตอบพร้อมรอยยิ้ม เมื่อภูได้ยินถึงกับหัวเราะ

"ฮ่าๆๆๆ พี่ผิง นี่พี่ได้เรียนสายงานธุรกิจมาจริงหรือเปล่าเนี่ย? ทำไมต้องเดิมพันในสิ่งที่ตัวเองต้องขาดทุนด้วย" ภูพูด

"กับแก ที่ฉันมองเหมือนน้องฉันไม่ ฉันไม่เคยมองเป็นเรื่องธุรกิจอยู่แล้ว"

"ได้!!! ผมรับคำเดิมพัน เขาจะมาเริ่มงานเมื่อไหร่? " ภูถาม

" 2วันนับจากนี้ "

" ทำไมต้อง 2วัน ทำไมพรุ่งนี้ไม่มาเริ่มงานเลย? พี่จะรับคนแบบนี้มาทำงานจริงหรอ? เขาอยากจะทำงานจริงหรือเปล่าเนี่ย "

" ตามจริงก็ตกลงกันว่าจะมาวันนี้แหละ แต่ เมื่อเช้าน้องเขาโทรมาหาตั้งแต่ 6โมงเช้าเลย บอกต้องไปขนของย้ายห้องด่วนอะไร นี่แหละ"

" ไม่มีความรับผิดชอบ เอาซะเลย? มาย้ายอะไรวันทำงาน "

" ภูแกจะโกรธอะไรเนี่ย เขาอาจจะมีธุระเร่งด่วนจริงๆ ก็ได้"