บทที่ 9 ทำไมเธอถึงชอบเขามากขนาดนี้?

“ฉันจะให้โอกาสคุณครั้งสุดท้าย คุณเต็มใจไหม” สตรีผู้มั่งคั่งหมดความอดทนอย่างเห็นได้ชัด

ลู่หยานยังคงส่ายหัว แต่ใบหน้าของเขาเริ่มซีดเซียว

ฉีฮานรู้สึกเป็นทุกข์อย่างอธิบายไม่ถูก ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นเด็กผู้ชายที่เติบโตขึ้นมาดูดีมาก เธอพูดว่า "ฉันต้องการซื้อบ้านจากคุณ"

มีรอยยิ้มที่มองไม่เห็นบนริมฝีปากของลู่หยาน แต่มันหายไปในทันที

สตรีผู้มั่งคั่งถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกดขาซ้ายที่สั่นเทาของเธอ ถ้าเธอไม่แสดงต่อไป เธอคงปาดเหงื่อออกจากใบหน้าแล้ว

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ฉีฮานอีกครั้ง

ฉีฮานยกมือขึ้นช้าๆ แล้วชี้ไปที่ลู่หยาน "คุณ ฉันต้องการซื้อบ้านจากคุณ"

“คุณจะซื้อบ้าน?” หญิงสาวในชุดกระโปรงสีแดงเย้ยหยัน "สาวน้อยอยากเป็นฮีโร่ที่กอบกู้ความงาม และเธอไม่สนใจว่าเธอมีเงินเท่าไหร่ คุณรู้ไหมว่าบ้านที่นี่ราคาต่ำสุดคือห้าล้าน”

“แค่ห้าล้าน มันมากไปหรอ?” ฉีฮานเอียงศีรษะ

ผมของสาวน้อยห้อยอยู่บนไหล่ของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังถามคำถามที่ยั่วยุ แต่เธอเพิ่มความเย่อหยิ่งเล็กน้อยโดยไม่มีเหตุผล

ผู้หญิงในชุดสีแดงรู้สึกรำคาญและโกรธ "คุณไม่สามารถที่จะเสแสร้งได้"

"คุณพูดเสมอว่าฉันไม่สามารถจ่ายได้ และฉันไม่เคยพูดว่าฉันจ่ายไม่ได้"

ฉีฮานหยิบบัตรธนาคารออกมาจากกระเป๋าของเธอ และโบกมือให้ลู่หยาน

ลู่หยานเดินไปหาฉีฮาน จนกระทั่งทั้งสองยืนเผชิญหน้ากัน

ฉีฮาน สูง 1.67 เมตร แต่ลู่หยาน สูงกว่าเธอหนึ่งหัว

ทำไมสูงจัง!

ปลายนิ้วกลมของเธอชี้ไปที่แบบจำลองของวิลล่าขนาดเล็กที่เชิงเขา "ลู่หยานใช่ไหม ฉันต้องการหลังนั้น ราคาเท่าไหร่"

ลู่หยานถอยห่างจากใบหน้าของเธอด้วยความยากลำบาก ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่นิ้วของเธอ และพูดเสียงแหบแห้งว่า "สิบล้าน"

"ฉันอยากได้หลังนี้และจะจ่ายเต็ม" ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมากขึ้น ฉีฮานเงยหน้าขึ้นมองเขา "ลู่หยาน คุณเซ็นสัญญาตอนนี้ได้ไหม"

"ตกลง"

"รูดบัตรก่อนก็ได้" ฉีฮานยิ้มให้เขาและยื่นบัตรให้กับพนักงานขายหญิงที่อยู่ข้างๆ

ชายวัยกลางคนเห็นบัตรนั้นอย่างชัดเจน และรูม่านตาของเขาก็หดลง มันเป็นบัตรธนาคารที่มีการโอนเงินภายในธนาคารได้ไม่จำกัด แต่บัตรของเขามียอดหมุนเวียนเพียงหนึ่งล้านต่อวัน เพียงแค่นี้คนธรรมดาก็ไม่สามารถสมัครได้แล้ว

จนกระทั่งตอนนี้เขาตระหนักได้ว่าตัวตนของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นไม่เรียบง่าย

ชายวัยกลางคนปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก นึกถึงการกระทำของเขาในตอนนั้น และถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากพบว่าไม่มีพฤติกรรมที่อวดดี

เขากำลังคิดว่าจะจากไปอย่างเงียบๆ ได้อย่างไร แต่เขาบังเอิญพบกับสายตาที่เย็นชา

มันเป็นความเยือกเย็นของการดูถูกจากผู้บังคับบัญชา ซึ่งทำให้เขานึกถึงตอนที่เขาเริ่มทำธุรกิจ เขาได้รับพลังแห่งความเป็นและความตายเหมือนกับมด

ขาของชายวัยกลางคนยอมแพ้ และเมื่อเขามองดูอีกครั้ง ลู่หยานก็กลายเป็นพนักงานที่น่าสมเพช

ริมฝีปากของเขาบางมาก เขาก้มหน้าลง มุมปากของเขาลดต่ำลงเล็กน้อย และเห็นได้ชัดว่าเขามีใบหน้าที่สงบนิ่ง แต่ฉีฮานรู้สึกว่าเด็กตรงหน้าเขากำลังรู้สึกผิด

มันดูคล้ายกับหมาป่าตัวน้อยในตำนานมาก

ทำไมเธอถึงชอบเขามากขนาดนี้? ฉีฮานอดไม่ได้ที่จะลอบมองอย่างลับๆ

บรรยากาศระหว่างทั้งสองแปลกประหลาด

ความรู้สึกที่ว่องไวของนักธุรกิจทำให้ชายวัยกลางคนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ และเขาหันศีรษะและต้องการจะหนีไป

แต่ผู้หญิงในชุดกระโปรงสีแดงข้างๆ เขาพูดขึ้นอีกครั้งว่า "ฉันไม่เชื่อว่าคุณที่ใส่ชุดซอมซ่อแบบนี้จะมีเงินสิบล้านอยู่ในมือ และกินซาลาเปาในตอนเช้า ฉันอยากจะดูว่าคุณจะเสแสร้งได้นานแค่ไหน ?”

"คุณฉี จ่ายเงินเรียบร้อยแล้วค่ะ" พนักงานขายหญิงยื่นบัตรให้กับฉีฮาน เอวของเธองอนเล็กน้อย และน้ำเสียงของเธอก็แสดงถึงความเคารพ

“จ่ายแล้ว เป็นไปได้ยังไง!” ผู้หญิงในชุดแดงส่ายหัว สีหน้าของเธอตื่นตระหนก "คุณจะรวยขนาดนี้ได้ยังไง เห็นได้ชัดว่าคุณ..."

ถือซาลาเปาในมือ สวมเสื้อผ้าและรองเท้าราคาถูก เป็นไปได้ยังไงที่จะเอาเงิน 10 ล้านออกมาอย่างง่ายดาย

“คุณอยากคุกเข่าไหม” ฉีฮานถือบัตรธนาคารระหว่างนิ้วของเธอและเขย่ามัน เธอยิ้ม "ฉันจ่ายเต็มจำนวน"