บทที่ 20

ตอน ต้องการอะไร

               การทำงานย่อมมีวันหยุดพัก วันนี้วันได้จัดงานปาร์ตี้ที่บ้าน เขาได้ชวนเพื่อนที่สนิทไม่กี่คนเท่านั้นมาร่วมงาน ลู่เฟยและวาวา ก็อยู่ในงานนี้เช่นกัน ส่วนใหญ่ทุกคนเป็นเพื่อนร่วมห้องกันทั้งหมด ลู่เฟยมองหาทศ

               ลู่เฟยถาม “น้องนายละ”

               วันพูด “คงอยู่ที่ห้องมั่ง”

               ลู่เฟยพูด “นายไม่คิดจะชวนเขามางานปาร์ตี้เหรอ”

               วันถอนหายใจ “ถ้าเขาจะมาก็มาเองแหละ ทำไมต้องชวนด้วย”

               ลู่เฟยพูด “นายนี่นะ”

               วันพูด “ถ้านายอยากให้เขามาก็ไปชวนเอง”

               ลู่เฟยถอนหายใจลุกออกจากงานเดินไปที่ห้องของทศ วันนั่งยิ้ม วาวาเห็นอย่างนั้นจึงเดินเข้ามาหาวัน

                วาวาพูด “ฉันถามอะไรนายหน่อยซิ นายทำอย่างนี้ทำไม”

               วันพูด “เรื่องอะไร”

               วาวาพูด “งานปาร์ตี้นี้นายจัดขึ้นเพื่ออะไร”

               วันยิ้มมุมปาก “วาวา เธอเป็นเพื่อนสนิทฉันจริง ๆ ฉันถามเธอบ้าง เธอกับชุนรักกันมาก การที่ชุนหายตัวไปแบบนี้ แต่เธอกลับตามติดลู่เฟย ไม่ห่าง เพราะอะไร ฉันสงสัย เธอต้องการอะไรกันแน่”

               วาวามีสีหน้าที่เปลี่ยนไปทันที วันพูดต่อ “ก่อนที่เธอจะตอบฉัน ฉันอยากให้เธอคิดให้ดีว่าเธอจะโกหกหรือจะพูดความจริง ครั้งนี้ถ้าเธอใช้ลู่เฟยเพื่อจุดมุ่งหมายบางอย่างฉันคงไม่ให้อภัยเธออีก”

               วาวาหลับตา ก่อนจะพูด “นายหมายความว่าไง นายรู้อะไรมา”

               วันพูดต่อ “ลู่เฟยคงบอกเธอแล้วว่าเราจ้างนักสืบตามหาตัวชุนอยู่ ครั้งสุดท้ายที่ชุนจะหายไป เธออยู่กับเขา”

               วันหยิบมือถือขึ้นมาเปิดภาพที่เขาได้รับมาให้วาวาดู ภาพที่วาวากอดกับชุน ก่อนที่ชุนจะขึ้นรถคันหนึ่งไป เธอกลั้นน้ำตาไว้

               วันพูด “เธอโกหกเรา ทำไม”

               วาวาเงียบเธอไม่ยอมตอบอะไร แล้วเพื่อนของเขาก็เดินเข้ามาขัดจังหวะการสนทนาของทั้งคู่

               เพื่อนพูด “มาเถอะเพื่อนไปกินเหล้ากัน”เขาดึงตัววันออกจากวาวา วาวายิ้ม ก่อนจะพูด “พวกนายไปดื่มกันก่อนเดี๋ยวฉันมา”

               เพื่อนพูด “เร็วละวาวาตัวแสบ”

               เธอพยักหน้ายิ้ม แล้วเดินออกจากงานไป  “ขอโทษ ฉันจะบอกพวกนายยังไงดี”