เตรียมตัวถูกกิน!!

ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วกับชีวิตในโลกใบใหม่ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าผมเอาตัวรอดจากการถูกสามีของร่างนี้จับกดมาได้โดยตลอด ถึงเขาจะหงุดหงิดบ้างแต่ก็ไม่ได้บังคับอะไรผมมากมาย

ก็ขอให้เป็นอย่างนี้ไปตลอดแล้วกัน

ก่อนที่ผมจะหาที่อยู่ใหม่และหนีไปได้

เช้านี้มีจดหมายจากกองทัพมาส่งที่บ้าน ไททันตัวใหญ่ทำหน้าที่ส่งจดหมาย มันฉีกยิ้มกว้าง "อะ" ผมล้มก้นจ้ำเบ้า กลัวจนตัวสั่น สเวนไปไหนเนี่ย ทำไมไม่มาช่วยผม!!

"หมดธุระแล้ว เราไปก่อน" ร่างใหญ่มหึมายังต้องทำงานต่อ มันทำหน้าที่ส่งจดหมายในเมืองนี้ ส่วนพี่ชายของมันมีหน้าที่กินศพที่ถูกประหาร

ไททันที่ซาว่าเห็นครั้งก่อนก็คือพี่ชายมันนี่แหละ

"ชะ โชคดีนะ" ผมลุกขึ้นยืนแต่ขายังสั่นพั่บๆ

"เออ" เขาตอบรับและเดินจากไป

"เฮ้อ!" ผมถอนหายใจ "ยังไม่ชินสักที" พวกเขาไม่ได้โหดเหมือนในอนิเมะที่ผมเคยดูสักหน่อย แต่ผมก็อดกลัวไม่ได้ทุกทีสิน่า

"จดหมายเหรอซาว่า"

"อ่า" ผมพยักหน้ารับ ไม่รู้สเวนไปอยู่ไหนมา ปล่อยให้ผมกลัวจนเนื้อตัวสั่นไปหมด

"อีกสี่วันเราต้องไปโบเวน" สเวนเปิดอ่านจดหมายแล้วบอกผม "อืม" ตั้งแต่ตื่นขึ้นมามีชีวิตใหม่ ผมไม่เคยถามอะไรใครมากความ เขาว่ายังไงผมก็เออออไปด้วย แกล้งทำเป็นรู้เรื่องรู้ราวไปซะหมด

"ศึกที่โบเวนเกิดขึ้นมาอีกแล้ว ไม่รู้ต้องเสียไพร่พลไปเท่าไหร่เรื่องนี้ถึงจะจบ" เขาบ่นกับผม "หน่วยของน้องก็ต้องไปกับพี่ด้วย เป็นครั้งแรกเลยนะที่เราจะร่วมรบด้วยกัน"

เอ๋!!!

ผมต้องไปออกรบเหรอ บ้าน่ะ ผมอะ ใช้ดาบยังไม่เป็นเลยนะ ถึงร่างนี้จะมีสกิลนักดาบเลเวล99ก็เถอะ!!

สเวนเห็นภรรยาทำสีหน้ายุ่งยากใจก็อดเอ็นดูไม่ได้ ซาว่าเป็นนักรบของหน่วยปีกสังหาร ระดับการใช้ดาบของซาว่าเลื่องลือไปทั้งอาณาจักร ต่อให้ศัตรูมีเป็นสิบคนเขาก็ยังล้มลงได้ด้วยตัวคนเดียว

สเวนได้ยินชื่อเสียงของนักรบเผ่าดิร็อกประจำเขตเดฟมากว่าสามปีแล้ว บางคนก็ว่าหล่อเหลา บ้างก็ว่าโหดเหี้ยม เขาเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าอยู่ดีๆจะจับพลัดจับผลูได้แต่งงานกับซาว่าคนนั้นได้

เพราะคำทำนายบ้าๆที่เล่าต่อกันมาเป็นพันปีนั่นแท้ๆ

แล้วถ้าเวลานั้นมาถึงจริงๆ เขาจะกล้าทำมั้ยนะ

ไอ้เรื่องพรรค์นั้นน่ะ....

"นี่ ของขวัญน่ะ เมื่อไหร่จะเปิด"

คืนนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ผมต้องนอนร่วมห้องกับสเวน เขาก็จับนู่นจับนี่ผมทุกคืนนั่นแหละ แต่ผมไม่ยอมมีอะไรด้วยซะอย่าง เขาเลยได้แต่หนีไปช่วยตัวเองในห้องน้ำ ฮ่าๆ ผมรู้เพราะเคยไปแอบดูไง ช่วยไม่ได้นะ ก็เขาไม่ล็อคประตูเองนี่นา

"นี่ เปิดของขวัญดูสักทีสิ ได้มาหลายวันแล้วนะ" ผมคะยั้นคะยอเขา ไม่ได้ปลื้มปริ่มว่าเป็นของขวัญจากราชาหรอกนะ แค่อยากรู้ว่าพระองค์ให้อะไรเป็นของขวัญเราเท่านั้น

"น้องอยากดูเหรอ"

"เออสิ เอามาวางทิ้งไว้อย่างนี้ จะรู้ได้ไงว่ามีอะไร"

สเวนคิดหนักอีกครั้ง กลัวว่าราชาจะให้ของพิเรนทร์ๆอะไรมาน่ะสิ แม้จะเป็นถึงประมุขของอาณาจักร แต่นิสัยจริงๆของพระองค์นั้นเป็นคนจัญไร!!!!

"ไหนๆดูสิ" ซาว่าช่วยเขาแกะห่อของขวัญ "อะ อะไรอยู่ในนี้นะ" ภรรยามีท่าทางซุกซนจนเขาอมยิ้ม พวกเขาช่วยกันแกะ

"อะ เปิดกล่องสิสเวน"

เขาค่อยๆเปิดฝากล่องออก แล้วผงละอองบางอย่างก็ฟุ้งกระจายไปทั้งห้อง

"นี่มันอะไรน่ะสเวน"

"ไม่รู้สิ"

พวกเขาสบตากัน ฝ่ายสามีเริ่มร้อนรุ่ม ส่วนภรรยานั้น จุดนั้นแข็งขึ้นมาจนต้องหันหลังให้สามี