นิยายเรื่องนี้จะเล่าถึงความรักของเทพผู้พิทักษ์กับมนุษย์ เมื่อเทพผู้พิทักษ์เลือดบริสุทธิ์เพียงคนเดียวที่มีพลังแตกต่างจากเทพคนอื่น ๆ พลังนี้แข็งแกร่งช่วยปกป้อง รักษาผู้ที่อ่อนแอได้ เขาเกลียดมนุษย์แต่กลับต้องมาปกป้องมนุษย์ผู้หนึ่งเพราะศิลาเพลิงในตำนานได้ปรากฏขึ้น ความรักได้ก่อกำเนิดพร้อมกับภัยสงครามที่จะกลืนกินโลกมนุษย์ ภัยแห่งปีศาจเงามืดที่กำลังจะถูกปลดปล่อย ความหายนะก่อตัวขึ้นทั่วทุกดินแดน
บทที่ 31
ตอน จะง้ออย่างไร(h.b)
วิวคิดเรื่องอะไรให้นายไปง่าย ๆ ละ เขาเดินเข้าไปกอดเวนจากด้านหลัง คิดในใจ เอาวะ ชีวิตพรุ่งนี้ไม่แน่นอน ขนาดเขายังบอกว่ารักได้หนักแน่น
“คือว่า ..ขอโทษ ที่ทำอย่างนั้นกับอาจารย์ ก็แค่อยากรู้ว่านายยังแคร์กันอยู่หรือเปล่าก็เท่านั้น ก็นายทำให้เข้าใจผิดทำไมละ”
เวนหันกลับมา “แต่นายก็ไม่สมควรทำแบบนั้น” เวนเดินไปที่สระน้ำ
วิวพูด “ผิดไปแล้ว ยกโทษให้ฉันนะ”
แต่เวนกลับไม่สนใจ เดินหายไปที่สระน้ำ
วิวบ่น “ไม่หน้าเลยเรา เป็นเทพงอลเป็นด้วยหรือ แล้วจะง้อเทพอย่างไรละ”
เขาเดินตามไป เขาเห็นเวนนั่งแช่อยู่ในสระน้ำ เวนหลับตานอนไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น เขานั่งลงที่ขอบสระ ตักน้ำรดตัวของเวน
“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะกอดและหอมแก้มของอาจารย์จริง ๆ นะ”
เวนพูด “นายบอกรักซันด้วย”
วิวยิ้ม “ใช่ ก็ฉันรักอาจารย์จริง ๆ นี่หนา”
“เจ้า...” เวนรู้สึกโกรธ
วิวจับแขนเขา “แต่เป็นรักแบบศิษย์เคารพอาจารย์นะ มนุษย์เขาก็บอกรักกันแบบนี้”
เวนมองมือที่วิวจับ “ฉันเคยบอกนายแล้ว ว่าอย่าทำแบบนั้นกับใครอีก”
เขาลุกจากขอบสระแล้วพาตัวเองลงสระนั่งตักของเวน มือทั้งสองประสานที่คอของเขาอย่างอ่อนโยน
เวนตกใจ “นายอย่าทำแบบนี้”
วิวพูด “ขอโทษที่ทำให้นายเสียใจ แต่นายทำให้ฉันเข้าใจผิดเอง”
เวนพูด “วิว..นายต้องเว้นระยะห่างจากฉัน”
วิวพูด “ไม่”
เวนไม่ทันได้พูดอะไร วิวก็ก้มลงจูบเขาทันที ทุกคำพูดที่เวนจะพูดได้หายเงียบไปหมด เมื่อริมฝีปากของวิวประกบที่ปากของเขาอย่างนุ่มนวล มือทั้งสองประคองใบหน้าไม่ให้หันหนีไปไหน เวนจับหน้าวิว เขาขยับหน้าเล็กน้อย ก่อนจะพูด
“ถ้านายไม่หยุด ฉันไม่อาจควบคุมมันได้”
วิวพูด “ฉันไม่ได้บอกให้นายควบคุมมันสักหน่อย”
เวนถาม“นี่คือวิธีที่นายจะทำให้ฉันหาโกรธหรือ”
วิวยิ้ม “นายคิดว่าไง ชอบมันมั้ย”
แววตาที่ที่ยั่วยวนของวิว ทำให้เวนถึงกับกลืนน้ำลาย ลูกกระเดือกขึ้นลงด้วยความอดกลั้น สีหน้าที่พร้อมจู่โจมมองวิวอย่างหิวกระหาย เขาจับร่างของวิว พลิกพิงกับขอบสระ
“นายหาเรื่องเองนะ”
“ฉันกลัวนายจัง”
เวนก้มลงจูบหน้าผาก และไล่มาที่ดวงตา ริมฝีปากที่อุ่น ๆ กระทบใบหน้าของวิวที่เปียกอย่างละมุน วิวแหนหน้ามองเขาราวกับเชื้อเชิญเขา
“นายแน่ใจนะ”
“อื่ม.....”
เวนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะจูบเขาที่ฝีปากเล็ก ๆ นั้น เขาดูดมันอย่างแผ้วเบา ลิ้นที่ชุ่มของทั้งสองสลับแลกเปลี่ยนกันอย่างหอมหวาน มือของเขาจับคอของวิวเพื่อประคองการจูบไม่ให้ขาดรสสวาท
“องค์ชายครับ” แต่แล้วห่วงเวลานั้นก็ได้หายไป เมื่อทันใดนั้นเคาะเสียงประตูก็ดังขึ้น ทั้งสองหยุดได้สติขึ้นมา วิวกับเวน ถอนหายใจทันที
เวนพูด “ฉันยังไม่จบกับนาย”
ก่อนจะเปลี่ยนชุดออกไป วิวถอนหายใจโล่งอกอีกครั้ง
