นิยายเรื่องนี้จะเล่าถึงความรักของเทพผู้พิทักษ์กับมนุษย์ เมื่อเทพผู้พิทักษ์เลือดบริสุทธิ์เพียงคนเดียวที่มีพลังแตกต่างจากเทพคนอื่น ๆ พลังนี้แข็งแกร่งช่วยปกป้อง รักษาผู้ที่อ่อนแอได้ เขาเกลียดมนุษย์แต่กลับต้องมาปกป้องมนุษย์ผู้หนึ่งเพราะศิลาเพลิงในตำนานได้ปรากฏขึ้น ความรักได้ก่อกำเนิดพร้อมกับภัยสงครามที่จะกลืนกินโลกมนุษย์ ภัยแห่งปีศาจเงามืดที่กำลังจะถูกปลดปล่อย ความหายนะก่อตัวขึ้นทั่วทุกดินแดน
บทที่ 26
ตอน ข้อสงสัย
ความเงียบสำหรับวิวมันไม่ใช่คำตอบ เขาคิดถึงเรื่องที่สระคำพูดนั้นทำให้วิวรู้สึกสงสัย การที่เวนเงียบนั้นหมายถึงเขาไม่อยากพูดถึงมัน
วิวพูดต่อ “ ทำไม...เพราะฉันเป็นมนุษย์ใช่มั้ย ที่นายไม่สามารถจูบได้อีก เพราะฉันเป็นมนุษย์ที่นายเกลียดมนุษย์ใช่มั้ย” เวนหันกลับมามองหน้าวิว
เวนพูด “นายต้องพักผ่อนก่อน แล้วเราค่อยคุยกันเรื่องนี้”
เวนจับแขนวิว เขาลากวิวเดินไปที่ห้อง วิวรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกินกับคำถามที่ไร้คำตอบ ทำไมถึงรู้สึกเสียใจแบบนี้นะ ทำไมต้องคิดถึงจูบนั้นด้วย คำว่ารักนั้นจริงหรือมั้ย วิวสะบัดมืออกจากเวน
เขาพูด “ฉันกลับห้องเอง แค่นายบอกฉันว่าทำไม”
เวนพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา “ฉันไม่มีอะไรจะบอก”
วิวยืนมองหน้าเวน ดวงตาเริ่มแดงน้ำใส่ก็ไหลออกมาอาบแก้มของเขาทันที
เขาพูด “นายใจร้าย ฉันแค่สงสัยว่าทำไม ให้เหตุผลฉันหน่อยซิ ฉันจะได้รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร ฉันจะได้รู้ว่าต้องเว้นระยะห่างจากนายมากแค่ไหน อย่าทำให้ฉันคิดไปเองซิ”
เวนพูด “ตอนนี้ฉันอยากให้นายคิดแค่ว่า เมื่อเกิดสงครามนายจะทำอย่างไร ถึงเวลาที่นายต้องเรียนรู้และฝึกฝนพลังในกายนายให้มากกว่านี้”
วิวมองหน้าเวน “แค่นี้เหรอที่นายจะพูด”
เวนถามกลับ “นายต้องการรู้คำตอบอะไร”
“ทำไมนายถึงไม่สามารถจูบฉันได้อีก เพราะอะไร คำถามนี้ที่ฉันต้องการคำตอบ ทำไม”
เวนไม่ตอบอะไรเลยเขาเดินหนีไปจากจุดนั้นทันที
วิวตะโกนออกมา “นายช่วยตอบอะไรให้ฉันบ้างซิ”
“ขอโทษ”เวนพูดแค่ประโยชน์นี้แล้วหายตัวไป
วิวยืนร้องไห้ด้วยความโกรธและเจ็บปวด เขาหายใจแรงขึ้น เอามือจับหน้าอกของตัวเอง เขาเดินกลับห้องไปด้วยหัวใจที่เจ็บและมีข้อสงสัย
องค์ชายกับองครักษ์ลุคยืนมองเขาเดินเข้าห้องไป
ลุคถาม “องค์ชายมันเกิดอะไรขึ้น”
“บางอย่างก็ทำตามใจไม่ได้ เราต้องเพิ่มกำลังคุมกัน สงครามครั้งนี้คงหลีกเลี้ยงไม่ได้”
“ครับ” ลุครับคำสั่ง
องค์ชายยืนมองห้องนอนที่วิวอยู่ เขาครุ่นคิดแววตาที่ดูกังวนนั้นไม่สามารถปกปิดได้เลย ลุคยืนมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูด
“องค์ชายครับ”
“มีอะไรเหรอ”
“ความรักที่องค์ชายมีให้เด็กคนนั้น มันจะไม่ทำร้ายพระองค์ใช้มั้ยครับ”
เขาถอนหายใจ “ทำไมถามเราแบบนั้น”
“ตอนนี้พวกเราทุกคนรู้ดีว่าพระองค์รู้สึกอย่างไร แต่ทุกคนก็กลัวว่า.......” ลุคเงียบไปไม่กล้าพูดคำนั้นออกมา
องค์ชายได้แต่เงียบและคิดกับสิ่งที่องครักษ์พูด
“องค์ชาย”ลุคเรียกพระองค์อีกครั้ง
“ข้ารู้ว่าเจ้าหมายถึงสิ่งใด แต่ข้าไม่รู้ว่าจะอธิบายพวกเจ้าอย่างไร ข้าไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ต้องเจอกับอะไร”
ลุคยืนมองเขาด้วยสายตาที่เป็นห่วง
“ข้ารู้ว่าพวกเจ้าเป็นห่วงข้า แต่ข้าไม่เป็นไร แปลกนะที่พวกเจ้ามองข้าออกว่ารู้สึกอย่างไรกับหมอนั้น แต่หมอนั้นกลับดูไม่ออกและไม่เข้าใจ” แล้วองค์ชายก็เดินจากไป
