นิยายเรื่องนี้จะเล่าถึงความรักของเทพผู้พิทักษ์กับมนุษย์ เมื่อเทพผู้พิทักษ์เลือดบริสุทธิ์เพียงคนเดียวที่มีพลังแตกต่างจากเทพคนอื่น ๆ พลังนี้แข็งแกร่งช่วยปกป้อง รักษาผู้ที่อ่อนแอได้ เขาเกลียดมนุษย์แต่กลับต้องมาปกป้องมนุษย์ผู้หนึ่งเพราะศิลาเพลิงในตำนานได้ปรากฏขึ้น ความรักได้ก่อกำเนิดพร้อมกับภัยสงครามที่จะกลืนกินโลกมนุษย์ ภัยแห่งปีศาจเงามืดที่กำลังจะถูกปลดปล่อย ความหายนะก่อตัวขึ้นทั่วทุกดินแดน
บทที่ 18
ตอน อาบน้ำ
หลายวันมานี้วิวต้องฝึกวิชา อ่านหนังสือตลอดเวลา ไม่มีเวลาได้เจอเวนเลย เวนเองก็ออกไปข้างนอกตลอด ไปครั้งก็หลายวัน ขอไปด้วยก็ไม่ยอม วิวรู้สึกเบื่อ แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้
ณ.ห้องนอน ของเวน ที่โต๊ะหนังสือ ซันกำลังให้วิวอ่านตำราวิชาเวทย์
วิวพูด “อาจารย์ ที่นี่มีห้องสมุดไม่”
ซันถาม “อะไรคือห้องสมุด”
วิวยิ้ม “คือ..ที่เก็บหนังสือ ตำรา วิชา อะไรแบบนี้”
ซันพูด “ออ. หอคัมภีร์เหรอ”
วิวพูด “ใช่ ๆ”
ซันพูด “แต่เจ้าเข้าไปไม่ได้หรอกนะ”
วิวพูด “ทำไม”
ซันพูด “หอคัมภีร์เป็นที่เก็บของสำคัญ ใช่ว่าคนนอกจะเข้าได้ ถ้าไม่มีตราหยกขององค์ชาย ก็เข้าไม่ได้”
วิวพูด “ต้องใช่ตราหยกเหรอ”
ซันพูด “เหตุใดเจ้าอยากไปหอคัมภีร์”
วิวเงียบ เขามีสีหน้าครุ่นคิด จะตอบอย่างไรดี ถ้าบอกความจริงอาจารย์ต้องบอกเวน อย่างแน่นอน
“อาจารย์ 2 วันมานี้ข้าเห็นสีหน้าท่านสดใสมากเลยนะ”
ซันมองหน้าวิว เจ้าเด็กนี้เปลี่ยนเรื่องได้นะ เขาคิด “ข้าก็สีหน้าแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว”
วิวยิ้มเขาลุกขึ้นเดินมาหาซัน“ผมรู้นะว่าท่านอาจารย์ได้เคลียปัญหาหัวใจแล้วใช่หรือไม่”
ซันยิ้ม “เจ้ายังเด็กเหตุใดถึงยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่นัก”
วิวพูด “ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ” วิวยื่นหน้ามาใกล้ซัน ซึ่งในขณะนั้นองค์ชายก็เปิดประตูห้องเข้ามาพอดีทำให้วิวตกใจ มือทั้งสองยันหน้าอกของซัน จนทำให้ทั้งคู่ล้มลงนอนกับพื้น โดยวิวทับอยู่บนร่างของซัน
เขาพูด “นายเข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียง ฉันตกใจหมดเลย เกือบทำอาจารย์หัวแตกแล้วไม่ละ”
ซันพูด “นี่เจ้าเด็กบ้า เจ้าอยากให้ข้าตายนักหรือไง ลุกออกจากร่างข้าได้แล้ว”
ซันลุกโค้งคำนับ “องค์ชาย”
องค์ชายพูด “สอนเจ้าเด็กนี่คงทำให้เจ้าเหนื่อย”
ซันพูด “เหนื่อยจริง ๆ ด้วย”
องค์ชายพูด “เจ้ากลับไปดูแลฟางเถอะ ข้าจะอาบน้ำแล้ว”
ซันยิ้ม เขาโค้งคำนับก่อนจะเดินออกไป
ที่ห้องของฟาง ซันเดินเข้าห้องของฟางด้วยสีหน้าที่ครุ่นคิด
ฟางถาม “ที่รักเป็นอะไรเหรอ”
ซันพูด “ถ้าเจ้าเรียกข้าอย่านั้นอีก ข้าจะไม่มาทำแผลให้เจ้าอีกเลย”
ฟางลุกจากเตียง จับแขนซัน “ขอโทษ แค่เห็นหน้าเจ้าก็รู้แล้วว่าเจ้ากำลังคิด แค่อยากแกล้งเท่านั้น”
ซันจับฟางพยุงร่างนั่งที่เตียง เดินไปเอาผ้าพันแผลมาทำแผลให้ฟาง “ข้าแค่รู้สึกว่าอยู่ใกล้เจ้าเด็กนั้นไม่ปลอดภัย”
ฟางพูด “ยังไง”
ซันพูด “ไม่รู้ซิ แววตาองค์ชายเปลี่ยนไป”
ฟางจับร่างของซันดึงมานั่งบนตักเขา “แล้วแววตาข้าละแปลกไม่”
ซันขยับตัวออก แต่ฟางก็จับเอวเขาไว้แน่น “นี่เจ้าปล่อยนะ ข้ายังทำแผลเจ้าไม่เสร็จเลย”
ฟางพูด “เจ้ายังคงมององค์ชายอยู่เหรอ”
ซันมองหน้าฟาง “ตรงกันข้ามมากกว่า ข้ากลัวองค์ชายจะข้าฆ่าสักวัน”
ฟางงง “..”
ซันพูด “ช่างเถอะ เจ้าไม่เข้าใจหรอก ปล่อยข้า ข้าจะทำแผลให้เจ้า”
ฟางได้แต่สงสัยในสิ่งที่ซันพูด ซึ่งในขณะนั้นซันก็แกล้งทำแผลแรง ๆ บนหลังฟาง เสียงร้อง
“โอ๊ย..เจ็บนะ เจ้าจะฆ่าที่รักได้เหรอ”
ซันพูด“ที่รักใช่ไม่” เขากดแผลแรงกว่าเดิม เสียงดังลั่นไปทั่วบริเวณ
ด้านของเวน องค์ชายเดินเข้าไปจับแขนวิว “เหตุใดเจ้าถึงทำตัวสนิทสนมกับองครักษ์ของข้าขนาดนั้น”
เขาขมวดคิ้วด้วยความเจ็บ “เจ็บนะเวน ปล่อยซิ”
วิวสะบัดมือ เวนมองที่แขนเขา แต่ก็ไร้คำขอโทษ
เขาเดินไปที่สระน้ำทิ้งให้วิวได้แต่ยืน งง กับท่าทีของเวน ในตอนนี้มาก
“เป็นบ้าอะไร อารมณ์ราวกับไปกินแตนมาอย่างนั่นแหละ”
เวนพูด “นายมาอาบให้ฉันหน่อย”
วิวพูด “ทำไม ฉันต้องอาบให้นายด้วยละ”
เวนพูด “ได้”
วิวคิด ได้อะไร แค่ไม่กี่วิเหล่าเทพธิดา 3 คนก็เดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับเสื้อผ้าและเครื่องหอมมากมาย พวกเธอโค้งคำนับวิว ก่อนจะเดินไปที่สระน้ำซึ่งเวนยืนรออยู่ วิวคิด อะไรของเขานะ ทำไมวันนี้ถึงให้พวกนางเข้ามาอาบน้ำให้ละ วิวเดินตามเข้ามา พวกนางกำลังถอดเสื้อผ้าของเวนออกที่ละชิ้น ก่อนเวนลงสระน้ำ พวกเธอถูกตัวให้เวน นวดตามแขนที่เขาวางฟาดขอบสระ เขาดูผ่อนคลาย หลับตาลง วิวได้แต่ยืนดู เขารู้สึกโกรธ ทำไมรู้สึกหงุดหงิดแบบนี้นะ เดินเข้ามายืนข้างเวน
วิวพูดเสียงแข็ง “พวกท่านออกไปเถอะเดี๋ยวผมจัดการเอง” เวนยิ้มเล็กน้อย พวกนางมองมาทางเวน เขาพยักหน้าตกลง เหล่าเทพธิดา โค้งคำนับ แล้วเดินออกไป
วิวถาม “เหตุใดนายถึงได้ดูแคลนพวกนางนัก”
เวนถาม “อย่างไร”
วิวพูด “ก็ให้พวกนางมาอาบน้ำให้”
เวนตอบ “พวกนางทำอย่างนี้ตลอด ตั้งแต่ข้ายังเด็ก”
วิวพูด “แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันนี้ นายโตเป็นผู้ใหญ่แล้วทำไมไม่อาบเอง”
เวนยิ้ม “นายหึงเหรอ”
วิวอึ้ง “หึงบ้าอะไร”
เขาทำตัวไม่ถูก รีบหันหลังกลับเพื่อที่จะเดินหนีออกจากตรงนั้น เขารู้สึกได้ถึงอารมณ์ที่ตัวเองโกรธ หรือว่าเราหึงจริง ๆ นะ ด้วยความอายจึงรีบหลบ แต่ทว่าเวนคว้าข้อแขนข้างที่เจ็บจากเมื่อครู่ไว้แล้วดึงร่างของวิวลงสระน้ำ ร่างอันบอบบางนั่งลงบนตักของเวนอย่างพอดิบพอดี เสียงน้ำตกดัง ก็ไม่เท่าเสียงหัวใจของคนทั้งคู่ที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เวนมองมาที่แขนของวิวที่มีรอยช้ำม่วงอย่างเห็นได้ชัด
เวนพูด “ทำไมนายบอบบางเช่นนี้”
วิวก้มหน้า “ก็นายไม่รู้ไปโกรธอะไรมา แล้วมาลงที่ฉัน จับแขนซะเกือบหัก”
เวนพูด “คงเหมือนนายตอนนี้ที่ไล่เทพธิดาออกไป”
วิวจ้องมองหน้าเวน เขาคิด หรือว่าหึงที่เราอยู่กับอาจารย์
เวนพูด “นายคงต้องถูตัวให้ฉันแล้วละ”
วิวก้มหน้า “นายปล่อยก่อนซิ จะถูตัวให้นายได้อย่างไรถ้านายจับฉันไว้แบบนี้”
เวนยิ่งจับตัวเขาแน่นกว่าเดิมเขาจับใบหน้าของวิว สายตาประสานกันทั้งสองจ้องมอง ทุกอย่างดูเงียบไปหมดในเวลานี้ เขาค่อย ๆ ก้มลงจูบวิว ริมฝีปากที่อุ่น ๆ ประทับลงบนริมฝีปากของวิวอย่างนุ่มนวล รสจุมพิตสัมผัสอุ่นละมุนวนเวียนอยู่บนริมฝีปากของทั้งคู่ วิวรู้สึกดี เขารู้สึกว่าเขากำลังดึงพลังของเวนอยู่ ทันใดนั้นเขาก็ผลักหน้าออกจากเวน เวนมีสีที่หน้าสงสัย
วิวหน้าแดง “นายทำแบบนี้ ฉันอาจทำให้นายแย่ได้”
เวนมอง “..”
วิวพูด “อาจารย์บอกว่าถ้านายถ่ายพลังให้ฉันมากจนเกินไปนายก็จะอ่อนแอ กว่าพลังนายจะฟื้นตัวก็หลายวัน แถมตัวฉันเองก็ดึงพลังจากนายทุกครั้งที่สัมผัสนาย นายเองก็รู้”
เวนยิ้ม “ตั้งแต่นี้ถ้านายให้ใครจับต้องใบหน้าของนายหรือกอดนายอีก ฉันจะให้นายอาบน้ำให้ และถ้านายไม่ยอม ฉันก็จะให้เหล่าเทพธิดาอาบให้เช่นกัน”
วิวขมวดคิ้ว “นายพาล เอ๋...อย่าบอกว่านาย หึงนะ”
เวนมองหน้าวิว “ถูตัวให้ฉันได้แล้ว”
เขาหยิบน้ำหอมให้วิวถูตัว เขาถูไปทั่วแผ่นหลังและหน้าอก ฝ่ามือเล็กของเขาลูบไปที่บริเวณคอของเวน เขาจ้องมองเวนที่ดูผ่อนคลาย สายตาก็มองเห็นข้อมือของตนเอง รอยช้ำได้หายไปแล้ว วิวมองข้อมือตัวเองแล้วยิ้ม เขาคิด แค่คำขอโทษก็ไม่มี แต่กลับใช้วิธีนี้รักษาเรา หึงหน้ากลัวจัง วิวอมยิ้ม
เวนมองเห็นรอยยิ้ม “นายยิ้มอะไร”
วิวพูด “ขอบใจนะ”
เวนพูด “เรื่องอะไร”
วิวยกแขนขึ้น “รอยช้ำหายไปแล้ว”
เวนเงียบแกล้งไม่เห็น เขาหลับตาเพื่อให้วิวถูตัวเขาต่อ เขาคิด นี่คือสิ่งที่พี่สาวบอกหรือ ความรักเป็นแบบนี้เองหรือ
เมื่อวิวเดินออกจากสระน้ำ เขาเดินมาที่หน้าต่าง มือจับที่หน้าอก เขาคิด นี้เราชอบเขาหรือ ทำไม…เขาดูเปลี่ยนไป วิวหันมองไปทางสระน้ำ หรือนายคิดอะไรอยู่ หรือนี่แค่วิธีรักษาฉัน เวนเดินออกมา เขาเปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อย เขาเดินมาทางด้านหลังของวิว
“อากาศหนาวเหตุใดนายไม่เปลี่ยนชุด”
วิวตกใจเขาหันมองเวน “ก็นายทำชุดฉันเปียก แล้วฉันก็ไม่กล้าใส่ชุดนายนี่”
เวนใช้พลังของตัวเองทำชุดของวิวให้แห้งทันที เวนถาม “นายคิดอะไรอยู่”
วิวพูด “ฉันไม่เข้าใจนาย”
เวนพูด “เรื่องอะไร”
วิวก้มหน้าพูด “วันนี้นายแปลก พูดแปลก ๆ มันทำให้ฉันทำตัวไม่ถูก”
เวนพูด “แล้วนายคิดว่าไง”
วิวพูด “ฉันจะรู้ไม่”
เวนพูด “ฉันคิดว่า ฉันกำลังรักนาย”
เขาอึ้ง “..”
เวนถาม “ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
วิวตกใจ เสียงสั่นก่อนจะพูด “นายพูดได้โดยไม่ต้องคิดเลยหรือ”
เวนมองหน้าวิว “ฉันเป็นเทพ ชอบรักเกลียด ฉันสามารถแยกมันได้ง่าย พวกมนุษย์ชอบทำให้เสียเวลา หากเรารู้สึกรัก เหตุใดต้องปิดบัง”
วิวพูด “บางทีนายอาจจะไม่ได้รักฉัน แต่อาจเป็นเพราะนายรู้สึกถึงพี่สาวของนายในตัวฉัน”
เวนเดินหันหลังให้วิว “สิ่งนั้นฉันตัดสินเอง ไม่ต้องให้นายมาตัดสินแทน” แล้วเขาก็เดินหนีไปด้วยความหงุดหงิด
วิวพูด “โกรธอีกแล้ว”
