เมื่อก่อนเทพไทเคยคิดว่าแม่ของลูกควรต้องเป็นคนดีมีศีลธรรม แต่เมื่อได้ผู้หญิงแบบนี้มาเป็นคู่ชีวิตจริง ๆ กลับพบว่ามันช่างทำให้ชีวิตรักของเขาสุดแสนจืดชืดและน่าเบื่อหน่าย แม้นภายนอกเขาจะพยายามสร้างภาพเป็นผู้ชายที่รักครอบครัว แต่อะไรที่ไม่ใช่สันดานจริง สักวันเนื้อแท้ก็ต้องโผล่…
 

ยิ่งลูกของเขาเกิดมาเป็นเด็กพิเศษมีพัฒนาการล่าช้าไม่สมวัย เมียของเขาก็ยิ่งประคบประหงมราวกับไข่ในหิน เธอทำทุกวิถีทางเพื่อให้ลูกสามารถกลับมาใช้ชีวิตร่วมกับคนปกติได้ หากจะบอกว่าทุกลมหายใจของสิตาล้วนมีแต่ลูกก็คงไม่ถือว่าเป็นคำกล่าวที่เกินจริงแต่ประการใด

ความจริงเทพไทไม่ได้อยากมีลูกเลยเพราะเขาเป็นคนรักอิสระไม่ชอบมีบ่วงผูกมัดหรือต้องมานั่งแบกรับภาระความรับผิดชอบใด ๆ หากไม่เพราะสิตาบังเอิญจับได้ว่าเขานอกใจแอบเลี้ยงน้องนักศึกษาเอาไว้นอกบ้าน เขาก็คงไม่ต้องใช้ท่าไม้ตายหลั่งข้างในเพื่อทำให้เธอท้อง ที่เทพไททำอย่างนั้นไม่ใช่เพราะว่ารักสิตามากจนขาดเธอไม่ได้ แต่เป็นเพราะเขาทนไม่ได้ที่จะเป็นฝ่ายถูกบอกเลิก หรือทนไม่ได้ถ้ามีใครหน้าไหนมาพูดว่าเขากับสิตาอยู่กันไม่ทันก้นหม้อข้าวจะดำ ผัวก็คบชู้ทำให้บ้านแตกสาแหรกขาด เรื่องน่าอายที่ทำให้เสียหน้าแบบนี้เขาจะยอมให้เกิดขึ้นไม่ได้โดยเด็ดขาด เขาทนไม่ได้หากภาพลักษณ์อันดีงามที่สั่งสมมาเนิ่นนานต้องถูกทำลายลงไป…

ถ้าไม่เป็นเพราะความหึงหวงของเด็กสาวคนนั้นที่แอบเอาเบอร์โทรศัพท์ของสิตาจากในมือถือตอนที่เขาไปนอนค้างคืนด้วย ถ้าเด็กคนนั้นไม่โทรไปประกาศตัวกับสิตา ความลับมันก็จะยังคงเป็นความลับตลอดไป เหตุการณ์นี้ทำให้สิตาถึงกับบอกเลิกกับเขาและขอแยกทางต่างคนต่างอยู่ แต่เขามีหรือจะยอม… เขาจำเป็นต้องมีเมียที่สามารถส่งเสริมให้ภาพลักษณ์ของเขาดูดีเพราะเขาเรียนน้อยจบมาแค่วุฒิ ปวส. ในขณะที่สิตาเป็นบัณฑิตเกียรตินิยมจบมาจากสถาบันที่มีชื่อเสียง เพื่อความก้าวหน้าและเป็นหน้าเป็นตายามออกสู่สังคม ที่สำคัญสิตาเป็นคนซื่อ เธอให้เกียรติ เธอเชื่อฟังและไว้วางใจในตัวเขา ด้วยเหตุนี้เทพไทจึงยอมลงทุนคุกเข่าอ้อนวอนทั้งน้ำตาจนกระทั่งสิตาใจอ่อนยอมให้อภัย…

“ถ้าวันหนึ่งแกไม่รักฉันแล้ว แกมาบอกเลิกกับฉันดี ๆ นะ เพราะสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือการถูกเมียน้อยมาระราน หากแกมาบอกฉันดี ๆ ฉันก็จะจบกับแกดี ๆ เรื่องลูกเรื่องอื่นเรามาพูดคุยตกลงกันได้” ความที่สิตามีอายุมากกว่าเขาสามปีจึงมักเรียกขานกันคุยกันแบบเพื่อน สิตามีนิสัยใจกว้าง ไม่หยุมหยิม ไม่ขี้หึง สามารถเปิดอกพูดคุยได้ทุกเรื่องอย่างตรงไปตรงมา บางทีเขาก็มีความรู้สึกว่าสิตาเป็นเหมือนเพื่อนมากกว่าภรรยา

แม้สิตาจะเคยพูดเอาไว้ แต่เรื่องมีชู้แล้วให้ยอมรับผิดเลิกฝันไปได้เลย… ใครยอมรับก็โง่สิ! เขาไม่ได้ทำผิดอะไรสักหน่อย ผู้ชายสมัยก่อนยังมีเมียเป็นโขยง ขนาดปู่เขาพ่อเขาก็ยังมีตั้งหลายเมีย ไหนจะเมียซุกเมียเก็บเมียชั่วคราวเมียแค่คืนเดียวอีก หากเขามีเมียแค่คนเดียวก็คงผ่าเหล่าผ่ากอกลายเป็นลูกไม้หล่นไกลต้นไปแล้ว ในเมื่อเกิดมามีท่อนลำอันแข็งแกร่งเป็นอาวุธ เขาก็ต้องใช้ให้มันคุ้มค่าจะได้ไม่เสียเชิงชาย แถมแม่ของเขายังสนับสนุนเห็นดีเห็นงามคอยช่วยสับรางให้เขามาตั้งแต่สมัยวัยละอ่อน ถ้าไม่เพราะมีแม่คอยยุยงส่งเสริมมีหรือที่เขาจะสามารถสะสมเลเวลมาได้ขนาดนี้

ตั้งแต่เล็กจนโตแม่ไม่เคยสอนเขาว่าการมีชู้หรือการมีหลายเมียเป็นสิ่งที่ไม่ดี แม่ไม่เคยสอนให้เขารักษาศีลข้อ 3 เพราะตัวแม่เองก็เป็นเมียน้อยที่ได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นเมียหลวง เนื่องจากเมียคนแรกของพ่อทนรับสภาพสามคนผัวเมียไม่ไหวจึงหอบลูกเต้าเลิกรากับพ่อของเขาไป แม่มักชื่นชมพ่อที่เป็นบุรุษทรงเสน่ห์จนทำให้มีหญิงสาวมาติดพันปรนเปรออย่างมากมาย นอกจากพ่อจะเป็นผู้ชายที่พูดจาไพเราะเจ้าคารมแล้ว เขายังเป็นคนเนี๊ยบและมีกลิ่นกายหอมสะอาดอยู่ตลอดเวลา น่าเสียดายที่พ่อตายจากไปตั้งแต่ตอนเขามีอายุแค่เพียงขวบเดียว ไม่เช่นนั้นตัวเขาคงจะเป็นนักรักที่เจนจัดในสังเวียนยิ่งกว่านี้

ขนาดตอนพ่อตายมีผู้หญิงหลายคนมาร่วมแสดงความเสียใจในงานศพของพ่อ แม่ของเขาก็ยังยิ้มและต้อนรับบรรดาอีหนูของพ่ออย่างหน้าชื่นตาบาน หากสิตาเป็นเมียที่ดีที่รักเขาอย่างจริงใจก็ควรต้องยอมรับให้ได้อย่างที่แม่ของเขายอมรับพ่อเช่นเดียวกัน ไม่เช่นนั้นสิตาก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นเมียของเขาอีกต่อไป

“พ่อคะ… วันนี้ฝนตกหนักมากน้ำท่วมซอยค่ะ พ่อช่วยขี่มอเตอร์ไซด์ไปส่งหนูที่โรงเรียนได้ไหมคะ?” พิชาลูกสาวคนเดียวของเทพไทกับสิตาเดินเข้ามาออดอ้อนปลุกพ่อจากที่นอนแต่เช้า

“ปกติก็เห็นพวกเธอสองแม่ลูกสวมรองเท้าแตะลุยน้ำออกจากซอยไปโรงเรียนกันเองได้ไม่ใช่หรือ ? ในเมื่อไปกันเองได้มาเป็นสิบปี แล้วทำไมวันนี้ถึงเกิดง่อยเปลี้ยเสียขาขึ้นมากันเสียล่ะ ไปกันเองเลยไป๊! กูจะนอน!” เทพไทว่าแดกลูกอย่างอารมณ์เสียที่พิชามาทำลายฝันดีแต่เช้า ทำเอาลูกสาวถึงกับยืนอึ้งน้ำตาคลอเบ้า

“ไม่คิดจะไปส่งก็พูดกับลูกดี ๆ สิ! เห็นไหมว่าลูกเสียใจ ถ้าแกไม่ใช่พ่อ! มันก็คงไม่มาขอร้องแกหรอก” สิตาตวาดใส่สามีอย่างอดรนทนไม่ได้

“ก็คนมันง่วง… ที่สำคัญฉันไม่อยากเปียกไม่ชอบตากฝน เดี๋ยวเป็นหวัด!” เขาบอกเหตุผลอย่างแมน ๆ ก่อนนอนหันหลังให้ลูกกับเมียอย่างตัดบท

“เออดีเนอะ! กลัวแต่ตัวเองจะไม่สบาย กลัวแต่ตัวเองจะเป็นหวัด แต่ไม่เคยนึกห่วงลูกห่วงเมียเลย เห็นแก่ตัวได้โล่จริง ๆ” สิตาพูดจาค่อนขอดอย่างโมโห

“จะห่วงมันทำไม แค่มันเกิดมาไม่สมประกอบฉันก็อับอายคนจะแย่อยู่แล้ว ใครถามอะไรมันก็ตอบไม่ได้ มันพูดอะไรกับใครก็สื่อสารกับเขาไม่รู้เรื่อง ไม่น่าทำให้มันเกิดมาเลย อับอายขายขี้หน้าจริง ๆ” ผู้เป็นสามีสวนกลับอย่างดุเดือด การมีอยู่ของพิชานับเป็นความอัปยศในชีวิตของเขาอย่างแท้จริง เทพไทคิดอย่างโมโหก่อนหลับตานอนต่ออย่างไม่สนใจสองแม่ลูก…

✿⊱┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄⊰✿

ความดำมืดภายในจิตใจ

จะนำพาชีวิตไปในทิศทางใด

ลุ้นจุดจบของแต่ละคน!

และอ่านตอนพิเศษ

E-BOOK

MEB :  https://shorturl.asia/N9iIP