เมื่อเด็กหนุ่มนักเรียนนอกถูกไล่ออก ต้องกลับมาเมืองไทยและถูกพี่ชายดัดนิสัยให้กลายเป็นคนที่ดีขึ้น การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้นำมาซึ่งความรักที่เขาไม่เคยคิดจริงจังมาก่อน สุดท้ายแล้วชีวิตเด็กหนุ่มจะเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางได้ เขาจะเลื่อกความรักหรือชีวิตที่อิสระ
บทที่4
ตอน วุ่นวายตอนเช้า
เริ่มเช้าวันใหม่ เวลา 06.30 น.
นทีตื่นอาบน้ำแต่งตัว วันนี้พวกเขามีเรียน 09.00 น.
“นี่ดิน นายตื่นได้แล้ว เรามีเรียนเช้านะ” นทีจับขาดินลากลงจากเตียง
“ฉันมีสักเป็นรุ่นพี่นายนะ ขอห้านาทีไม่ได้เหรอไง”
“นายจะตื่นดี ๆ หรือให้ฉันอาบน้ำให้นายตรงนี้” พูดเสร็จเขาก็จับตัวดินที่อยู่กึ่งกลางระหว่างเตียงกับพื้นพลิกตัวแล้วจับถอดเสื้อทันที
“นายจะทำอะไรนะ”
“แก้ผ้านาย”
“จะบ้าเหรอ พอเลย ลุกแล้ว”
“ฉันให้เวลานาย ห้านาทีอาบน้ำให้เสร็จ”
“จะให้อาบน้ำหรือวิ่งผ่านน้ำกันแน่”
นทียิ้ม เขานั่งรอจนดินแต่งตัวเสร็จในห้องน้ำ
เช้าแห่งความวุ่นวายก็เริ่มขึ้น ดินเดินเข้ามหาลัย สายตาสาว ๆ จับต้องที่ตัวเขาอย่างเขินอาย
“น้องท่านผอ.หล่อดีนะแก่” เสียงซุบซิบดังไล่หลังมา ดินเดินยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
“นายยิ้มอะไรของนาย”
“ยิ้มในความหล่อของตัวเองผิดเหรอ”
“ให้ตายเถอะ คนแบบนี้ก็มีด้วย”
“นายจะพาฉันไปไหน”ดินถาม
“โรงอาหาร ที่นี่มีโรงอาหารของแต่ละคณะ แล้วแต่ใครจะชอบทานที่ไหน และที่นี่โรงอาหารที่เด็กวิศวะจะมานั่งท่านกัน เพราะใกล้กับห้องเรียนที่สุดแล้ว”
ดินพยักหน้ารับรู้ เมื่อมาถึงโรงอาหาร พวกเขาก็พบกับปอนและครามพอดี
“ดิน ฉันเจอนายสักที” ครามพูด
“เป็นไงบ้าง รูมเมตคนใหม่”ดินถาม
“เจ้าระเบียบสุด ๆ”
“ผมได้ยินนะครับ”ปอนพูดแทรกขึ้นมา
“ปอนนี่ดิน ดินนี่ปอนเพื่อนเราเอง แล้วนี่......”นทีพูด ก่อนจะหยุดแล้วหันมองปอน
“เอิ๊ก...ผมลืมถามว่านายชื่ออะไร”ปอนตอบแบบหน้าตาเฉยมาก
“ไอ้ปอนบ้า แก่อยู่กับเขาทั้งคืน ยังไม่ถามชื่ออีกเหรอวะ” นทีพูด
“ก็ผมลืมนี่”
“เอาจริง ๆ นะ เพื่อนนายนะอยู่กับหนังสือทั้งคืนเลยทำเหมือนฉันเป็นอากาศ”ครามพูดเสริมขึ้นมา
นทียิ้ม
“ปากนายนี่นะ....แล้วตกลงชื่ออะไรหรือครับ”
“เราชื่อคราม ส่วนนายปอน”
“ฝากด้วยนะ ฉันมีเรียนแปดโมงนะ ไปละ ออ.ผมจะมารับนายหลังเรียนเสร็จ ”ปอนพูดแล้วเขาก็จากไป
“จะไปไหนกันเหรอคราม”ดินถาม
“ไปร้าน love coffee” ครามตอบ
“เดี๋ยวพวกเราก็ไปหลังเรียนเสร็จ”นทีพูด
“อ้าวปอนจะไปแล้วเหรอ เป็นอะไรของมันวะ”เมฆเดินเข้ามาพร้อมกับรุ่ง
“นี่หรือรุมเมตใหม่ของพวกนายใช่มั้ย เราชื่อเมฆและนี่รุ่ง”
“เราคราม และนี่ดิน”ครามบอก
“พวกนายหน้าตายังกะดาราเกาหลี หากินได้สบายเลย”เมฆพูด
ทั้งสองยิ้มถูกใจ เมื่อทั้งห้าเดินเข้าโรงอาหาร จุดเด่นคือครามกับดินที่ดูยังไงก็หล่อกระชากใจสาว ๆ ทั้งมอได้เลย
เมื่อทานอาหารเสร็จ ครามถามเพื่อน
“ใครพอจะบอกเราได้บ้างคณะเอกภาษาอยู่ตรงไหน”
“นายเรียนเอกภาษาเหรอ ไปซิเราก็เรียนเอกภาษาเหมือนกัน” เมฆพูด
“ไปนะดินแล้วเจอกันทุกคน”ครามยิ้มแล้วลุกตามเมฆไปทันที
“พวกเราก็ไปเรียนได้แล้ว” รุ่งพูด
วันนี้ทุกคนก็เรียนตามปกติ ดินเรียนไปหลับไป เกี้ยวสาว ๆ ไปตามนิสัยของเขา ครามเองก็เรียนหลับไปเช่นกัน เมื่อเวลาผ่านไป ทุกคนเลิกเรียน ปอนเดินมาที่คณะเอกภาษารอครามที่หน้าตึก
“นายมานานแล้วเหรอ”ครามถาม
“ก็ไม่นานครับ”
“วันนี้ไม่ไปเรียนพิเศษไม่ได้เหรอ”ครามถามขึ้น
“ว่าแต่นายจะไปด้วยมั้ยเมฆ”ปอนมองหน้าเขา
“ไปซิ สาว ๆเยอะดี”เมฆตอบโดยไม่ลังเลเลย
“ส่วนนายไม่ไปไม่ได้ครับ ผมบอกพี่ทศไว้แล้ว”ครามถอนหายใจแบบเซ็ง ๆ ปอนพาครามเดินมาที่ร้านกาแฟของพี่ทศ เมื่อประตูร้านเปิดออกเสียงกระดิ่งดังบอกให้ทุกคนในร้านรู้ว่าลูกค้ากำลังเดินเข้าร้าน เสียงเด็กเสิร์ฟพูดด้วยความเคยชิน”เชิญด้านในก่อนเลยคะ”
“ผมเองครับ”ปอนพูด
“อ้าวน้องปอนสุดหล่อ กับหน้องเมฆนี่เอง รับเหมือนเดิมมั้ยค่ะ”พนักงานสาวพูดขึ้น
“ครับ...พี่ทศอยู่มั้ยครับ”
“นี่ใครคะน้องปอนค่ะหล่อจัง”
“คนที่พี่ทศต้องสอนนะครับ”
“นั่งรอก่อนเลยนะค่ะ ออ.แล้วสุดหล่อดื่มอะไรดีค่ะ”
“ผมเอาลาเต้เย็นครับ”ครามตอบ
“จัดไป”
ปอนพาครามมานั่งรอพี่ทศ ไม่นานนัก กาแฟก็มาเสิร์ฟ พี่ทศเดินออกมา เขาเดินมายืนอยู่ข้างหลังคราม
“โทษทีนะน้องปอนพอดีพี่ติดธุระอยู่นะ” เสียงที่นุ่มนวน พูดขึ้นมา
“ไม่เป็นไรครับ”
ครามหันไปตามเสียงนั้น เขาจ้องมองหน้าของทศด้วยหัวใจที่เต้นแรง หน้าเขาเริ่มร้อน
“พี่ทศนี้ครามครับ ครามนี้พี่ทศ”
ครามยิ้ม “ครับพี่ทศ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“นี่คราม นายเป็นอะไรนะ นี่คุณพี่ครามตื่นครับ”เมฆพูด
ครามสะดุ้ง “นายเรียกฉันว่าพี่เหรอ”
“ก็ไม่อยากจะเรียกสักเท่าไรหรอกครับ แต่นายอายุมากกว่าเรานี่”
“หยุดเลยยิ่งพูดฉันก็ยิ่งอาย นายไม่ต้องเรียกฉันว่าพี่ เข้าใจมั้ย”
“พอเลยนายสองคน ผมฝากด้วยนะครับ หวังว่าคงกลับหอถูกนะ หอปิดเที่ยงคืนอย่าลืมแล้วกัน”
“รู้แล้ว ค่อยมีกำลังใจเรียนหน่อย” ครามบ่นกับตัวเอง
“พี่แพรวคิดเงินด้วยครับ”ปอนพูด “นายจะกลับมั้ยเมฆหรือจะเรียนกับพี่ทศด้วย”
“ไม่ละ ฉันว่าฉันจะไปชมรมหน่อย คิดเงินด้วยครับ”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจ่ายเอง”ครามพูด
“อย่างนั้นก็ขอบใจนะ”แล้วปอนกับเมฆก็เดินออกไป
“ไม่รู้จะรีบไปไหนของเขานะ” ครามพูด
พี่ทศนั่งลงตรงหน้าของคราม “เราจำพี่ไม่ได้จริง ๆ เหรอ”
ครามมองหน้าพี่ทศ หน้าหล่อเหล่าผิวขาว คิ้วเข้มคมสายตามีเสน่ห์เป็นมิตร
“เราเคยเจอกันหรือครับ”ครามยิ้มไปมองหน้าไป
“ไม่บอกครับ คิดออกแล้วค่อยบอกพี่”
“พี่ทศมีแฟนหรือยังครับ”ครามถามขึ้น พี่ทศยิ้ม ใช้ปากกาเคาะไปที่ศีรษะของครามทันที
“ใช่เวลาที่ต้องมาสนใจเรื่องแบบนี้หรือเปล่า”
“ครับ” ครามอมยิ้มแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาติว
ไม่นานนัก ดินกับนที และรุ่งก็เดินเข้ามาในร้าน ทั้งสามเดินมาที่โต๊ะ ยกมือไหว้ที่ทศ
“วันนี้ร้านเรามีหนุ่ม ๆ หล่อ ๆ แวะเวียนกันมาแบบนี้แพรวชอบ”
“น้อย ๆ หน่อย แพรว” พี่ทศพูด
“จะทานอะไรกันละ”
“เหมือนเดิมครับ”ทั้งสองพูดขึ้น
“แล้วดินละ จะทานอะไร”พี่ทศถามขึ้น
“พี่รู้จักผมด้วยเหรอ”
ทศไม่ตอบ “นั่งเรียนในร้านพี่ได้เลยนะ ดูถ้าสาว ๆ จะชอบ” ทศยิ้ม แล้วนทีก็นั่งติวให้ดิน ส่วนรุ่งก็เดินไปที่เคาร์เตอร์เพื่อรอกาแฟก่อนจะกลับห้อง เมื่อรุ่งได้กาแฟ เขาก็เดินหันกลับมา ซึ่งในจังหวะนั้น ภัทรเดินเข้ามาในร้านรอที่จะซื้อกาแฟ อย่างเงียบ ๆ เขายืนรออยู่ด้านหลังของรุ่ง โดยที่รุ่งไม่รู้เลย กาแฟเย็นที่รุ่งถือหกเลอะ เสื้อเชิ้ตสีขาวของภัทรทันที
“ขอโทษครับ”
ทุกคนในร้านหันมองตามเสียงที่ตกใจของรุ่งไป ทศลุกออกจากที่สอนเดินไปที่รุ่ง
“ขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไร”
“แก่มาได้ไง ภัทร”
รุ่งมองหน้า เขาคิดตายแน่เลย
“นักศึกษา เป็นอะไรหรือเปล่า”ภัทรถาม
“เปล่าครับ ผอ.เสื้อคุณ”
“ไม่เป็นไร ฉันขอกาแฟแบบนี้สองแก้วนะ”ภัทรหันไปพูดกับพนักงานชายที่ทำกาแฟในเคาร์เตอร์
ทศพยักหน้าแล้วยิ้ม ภัทรเดินเข้าไปหาดินกับครามที่นั่งเงียบ
“พวกนายสองคนคงไม่สร้างปัญหาให้กับรูมเมตใช่มั้ย”
“ใครจะกล้าละ”ดินพูดสวนขึ้นพร้อมกับชักสีหน้าใส่พี่ชายของตนเองแล้วหันมองหนังสือต่อ
“จริงเหรอ หน้าตาอย่างพวกนายสองคนไม่มีทางจะสงบได้นาน”
“เชื่อเถอะพี่ภัทร พวกผมไม่กล้าหรอก” ครามพูด
“อย่าก่อเรื่องก็แล้วกัน อนาคตนายกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย ฉันขอเตือนไว้”
“นี่กาแฟครับ” รุ่งยื่นกาแฟที่ภัทรสั่งไว้สองแก้วให้เขา ภัทรหันมองเขายิ้มให้รุ่ง ก่อนจะรับกาแฟมาหนึ่งแก้ว
“แล้วอีกแก้วนี้”
“ของนักศึกษา ฉันให้”
“แต่......”
“ก็ฉันทำกาแฟนายหกหมด ซื้อคืนก็ถูกแล้ว”
“แต่เสื้อคุณสกปรกหมดแล้วนะครับ ผมยังไม่ได้”
ภัทรได้ยินอย่างนั้นจึงถอดเสื้อที่ใส่ออก รุ่งมองหุ่นที่ได้สัดสวน ผิวขาวหน้าท้องกล้ามเป็นมัด ๆ
“เอาไปซักให้ผมด้วยนะ แล้วนำไปให้ผมที่ห้องนะ” ภัทรยิ้ม
“เป็นอะไร” ทศเรียกสติรุ่ง
“เปล่าครับ” เขารับเสื้อแล้วหันไปทางนที “นทีเรากลับหอก่อนนะ”
“อึม...แล้วเจอกัน” นทีพูด
ภัทรหันมองรุ่งที่เดินจากไปอย่างรวดเร็ว เขายิ้มด้วยมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะหันไปพูดกับทศที่นั่งสอนครามอยู่
“น้องนายทั้งสองจำฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ”ทศพูดไปก็ยิ้มมองหน้าครามไปเช่นกัน
ดินหันมอง เขาขมวดคิ้วราวกับเค้นความคิดเพื่อจะจำให้ได้แต่สมองก็ไม่ทันได้ทำงานประมวลภาพในอดีต เสียงของครามก็ดังขึ้น
“ผมจำได้แล้ว พี่ทศคนที่เคยช่วยผมตอนผมจมน้ำใช่หรือเปล่า”ครามพูดขึ้นด้วยสายตามีประกายขึ้นมาทันที
“ใช่”พี่ภัทรพูดขึ้น
“จริงด้วย”ดินเสริมขึ้นมา “ผมจำได้ตอนนั้นที่ทศผ่ายปอดให้นายด้วยนะ จูบแรกของนายเลยนะนั้น” ดินแซวขึ้นมา “พี่ทศระวังละ งานนี้ผมว่าพี่ไม่รอดแล้ว” ดินพูดแล้วอมยิ้ม
“อะไรของนายที่ว่าไม่รอดนะ” พี่ภัทรพูดขึ้น
“นายพูดบ้าอะไรของนาย” ครามหันมองดิน
“ไม่มีอะไรผมก็แค่แซวเล่นก็เท่านั้น”
ครามก้มหน้าเรียนต่อเขาแอบอมยิ้ม
“นายมีอะไรอีกมั้ยภัทร ฉันจะได้สอนน้องนายต่อ มั่วแต่คุยกันแบบนี้ จะได้เรียนมั้ย”
“ขอโทษเพื่อน นายมีเสื้อให้ฉันยืมใส่สักตัวมั้ยละ ให้ฉันเดินออกจากร้านนายแบบนี้มีหวัง”
“แล้วที่ยืนโชว์หุ่นตอนนี้ไม่อายเหรอเพื่อน”
“ก็ตอนนี้ร้านนายคนน้อยแล้ว ใครจะมากินกาแฟช่วงนี้กัน”
ทศเดินไปหยิบเสื้อคลุมที่แขวนอยู่หลังร้านมาให้ภัทรทันที
Hanna hb จบตอนที่ 4
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ ช่วงมึน ๆ………….
“ดินอยากได้พี่ทศเป็นผัววะ” ครามพูด
“ก็เอาดิ รุกเลยเพื่อน” ดินพูด
“ถามตูยังอยากได้ ตึงเป็นเมียหรือเปล่า”ทศพูดขึ้น
“ไม่ถาม จะเอา พี่ไม่รอดหรอก55555”
“ไม่โว๊ย… เด็กบ้า”
“ตื้นพวกนาย ตื้น” นทีพูด
ฝันไปเรื่อย.......
............................................................................................................
