เมืองไทย
ณ.มหาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นช่วงที่นักศึกษากำลังเข้าหมวดการสอบวันสุดท้าย ทุกคนต่างพากันอ่านหนังสือตลอดทั้งวันทั้งคืน แม้แต่เวลาจะเข้าห้องสอบยังเปิดอ่านวินาทีสุดท้าย
“เจพี … ฉันถามแกหน่อยเถอะ แต่ไม่คิดจะอ่านหนังสือหรือไง” มะลิถาม เธอมองเจพีที่มัวแต่นั่งพิมพ์นิยายอย่างเมามัน
“เธออ่านไปเถอะ ฉันอ่านแล้ว” เจพีตอบ
“นี่มะลิฉันว่าแกสนใจตัวเองเถอะ อย่าไปสนใจมันเลย แกเคยเห็นมันสอบตกบ้างไม่ มีแต่ฉันกับแกนี้แหละที่สอบตกตลอด 3 ปีมานี้ นี้ปีสุดท้ายแล้ว แกห่วงตัวเองดีกว่า” ฝันพูด พร้อมกับเอกสารการสอบให้มะลิอ่าน
“ก็จริงของแกนะ” มะลิเสริม
เจพีหันมองเพื่อนทั้งสอง ก่อนจะยิ้มชอบใจ แล้วกล่าวคำพูดว่า
“สมองคนเราไม่เท่ากันเพื่อน”
เพื่อนทั้งสองใช้หนังสือตีเจพีทันที พวกเธอหัวเราะจนลืมไปว่าบริเวณโดยรอบมีคนอ่านหนังสืออยู่ ทุกคนหันมองด้วยสายตาที่ตำหนิ ทั้งสามหยุดเล่น แล้วหัวเราะเบา ๆ ออกมา
เมื่อการสอบผ่านไป ทั้งสามและเพื่อน ๆ คนอื่น ต่างนัดกันไปกินที่ร้านหมูกระทะเป็นการเลี้ยงการจบที่ทั้งเศร้าและสนุก เพราะส่วนใหญ่เพื่อน ๆ ต้องกลับบ้านต่างจังหวัด บางคนก็ไปเรียนต่อที่อื่น บรรยายกาศงานเลี้ยงส่งเต็มไปด้วยรอยยิ้มและน้ำตา ทุกคนต่างมีความคิดว่าการจบครั้งนี้ เป็นเส้นทางแห่งการเริ่มชีวิตการทำงานหรือหาเส้นทางที่ตนเองต้องการค้นหาสิ่งใหม่เข้ามาในชีวิต ค่ำคืนแห่งการจากลา ต่างมีคำอวยพรมอบให้กันและกันอย่างมีความสุข ความสุขนี้เต็มไปด้วยความโศกเศร้า แต่ชีวิตต้องเดินหน้าต่อไป
เมื่อเพื่อนทั้งหมดต่างแยกย้ายกลับ เหลือเพียงแต่ มะลิ ฝัน และ เจพี มะลิอาสาขับรถไปส่ง ฝันกับเจพีที่ห่อพัก ทั้งสองก็ตกลง ระหว่างทาง มะลิ ได้ชวนเพื่อนไปเที่ยว ทั้งสองมองหน้ากัน
“จะไปไหนเหรอ” เจพีถาม
“ไปบ้านฉันไม่” ฝันเสนอ “ภูเก็ตช่วงนี้สวยนะ”
“หน้าไปนะ” เจพีเสริม
“ฉันมีที่ดีกว่านั้น” มะลิบอก พร้อมกับอมยิ้ม “เปิดหน้ารถซิ”
ฝันหันมองหน้ารถ เธอเปิดหน้ารถดู สิ่งที่เห็นคือตั๋วคอนเสิร์ตของเฮนรี่ พร้อมตั๋วเครื่องบินไป-กลับ
“นี่มัน” ฝันตกใจ เธอส่งตั๋วคอนเสิร์ตให้เจพีดู
“ใช่ เราจะไปเที่ยวจีนกัน” มะลิพูด
“จะบ้าเหรอมะลิ ฉันไม่ได้รวยเหมือนพวกเธอสองคนนะ”เจพีพูด
มะลิมองเจพี เธอยิ้มด้วยแววตาที่รักเพื่อน ฝันเองก็มองเจพีเช่นกัน
“นี่พวกเธอสองคนไม่ต้องเสียอะไรเลยฉันจัดการทุกอย่างหมดแล้ว แค่แพ็กกระเป๋าเท่านั้นเอง”
“จริงดิ”ฝันพูด
“อือ….”
ฝันพูดกับเจพี “ไปเถอะนะ บัตรคอนเสิร์ตของเฮนรี่ สามีเธอเลยนะ คลั่งเขาจะตายมีโอกาสจะไม่ไปเหรอ”
เจพีคิดอยู่นิดหนึ่ง ก่อนจะตอบเพื่อน “ไปซิ แต่ฉันว่ามันก็มากไปอยู่ดี บัตรก็แพงแถมตั๋วเครื่องบินอีก ”
“ถือว่าเป็นของขวัญอำลาให้เพื่อนที่ฉันรักมากที่สุด”มะลิพูด
“หมายความว่าไง” ฝันถามด้วยความตกใจ
มะลิถอนหายใจ ก่อนที่จะบอกเพื่อนว่า “ฉันคงเรียนต่อที่ไทยไม่ได้แล้วละ ที่นัดกันไว้ว่าจะเรียนต่อด้วยกันนะ พอดีพ่อกับแม่ให้ฉันไปเรียนต่อที่อเมริกา ฉันไม่ชอบเลย” เธอพูดด้วยสีหน้าที่เศร้า
“ฉันว่าโลกกว้างของเธอต่างจากพวกเรา ฉันอยากให้เธอไปนะ อนาคตเราเป็นผู้กำหนด จงคว้าสิ่งที่ดีที่สุด” เจพีพูด
“เธอพูดเหมือนในนิยายของตัวเองเลยเลย”ฝันแซวขึ้นมา “แต่ฉันเห็นด้วยกับเจพีนะ แม้ฉันจะไม่อยากให้วงเราแตกแยกก็ตาม ฉันเองก็ไม่ได้เรียนต่อที่นี่เหมือนกัน”
“พวกกเธอนี้ ทิ้งฉันหมดเลย” เจพีพูด “แต่ก็เอาเถอะ คำว่าเพื่อนไม่ได้หายไปไหนใช่ไม่”
ทั้งสองยิ้มแล้วพยักหน้า ก่อนที่ฝันจะพูดว่า “เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน”
ทั้งสองพูดพร้อมกัน “ใช่”
Hanna hb
