"ช่วยด้วย! คุณหนูรองตกน้ำ!"

เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังไปทั่วบริเวณสวนของวังองค์หญิงเหลียนฮวา ผู้คนที่มารวมตัวกันอยู่ที่สระบัวต่างพากันแสดงสีหน้ากังวลใจ แต่ถ้ามองลึกลงไปกลับเห็นร่องรอยของความยินดีแอบซ่อนเร้นอยู่กันทั่วทุกคน ราวกับว่า หากหญิงผู้นั้นหายไปจากโลกนี้ได้น่าจะเป็นเรื่องที่ควรเฉลิมฉลองหาได้เป็นเรื่องเศร้าโศกไม่

หญิงสาวที่ตกน้ำโบกแขนป่ายเปะปะตีน้ำจนกระจายออกเป็นวงกว้าง

นางพยายามจะถีบตัวขึ้นจากน้ำหากไม่ได้ผล เป็นเพราะเครื่องประดับที่ประโคมไว้บนศีรษะนั้นหนักจนเกินไป แค่ยกคอขึ้นมาได้ชั่วไม่นานก็จมหายไปใต้พื้นน้ำนั่น เรี่ยวแรงของนางเริ่มอ่อนลง ผู้คนที่ยืนเฝ้าดูอยู่ก็พากันนิ่งเฉยไม่มีใครอยากจะขยับตัวไปช่วยนางแม้แต่ผู้เดียว บุรุษหน้าแหลมเสี้ยมกลอกตานึกถึงคำพูดที่มีคนได้สัญญากับเขาเอาไว้ เขากลืนน้ำลายก้าวไปข้างหน้าเอ่ยปากจะอาสาว่า

"คุณหนูรอง.. ข้าจะช่วยท่าน.."

ก่อนจะพูดจบประโยคกลับโดนขัดจังหวะด้วยเสียงหวานใสหากทว่าเย็นชา

"เกิดอะไรขึ้น? "

ผู้ที่เพิ่งมาถึงมีดวงตาหงส์แม้ว่าจะยังเยาว์วัยหากแววตาและท่วงท่ากลับแฝงไว้ด้วยความสง่างาม เมื่อผู้คนเห็นนางเดินมาต่างพากันอ้าปากค้างอย่างตกตะลึงในรูปโฉมที่โดดเด่นของนาง สมแล้วที่มาจากตระกูลพระสนมที่สูงศักดิ์เช่นนี้

ในเวลาเดียวกันก็มีหลายคนแอบลอบถอนหายใจออกมา ไม่รู้ว่าคุณหนูรองที่ตกน้ำไปทำไมถึงได้ต่างกับคุณหนูใหญ่ที่เป็นฝาแฝดด้วยกันแบบหน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้ได้ ถึงแม้ว่าทั้งคู่จะเป็นสตรีที่โดดเด่น และสวยงามจนเป็นที่เลื่องลือในเมืองหลวง คนหนึ่งนั้นทั้งสง่างามและมากไปด้วยความสามารถ ส่วนอีกคนหนึ่งกลับเหมือนโคลนที่ฉาบไม่ติดผนัง แต่เรื่องนี้พวกเขาก็ได้แต่กล้าคิดในใจเท่านั้น

เมื่อเห็นคุณหนูใหญ่ขมวดคิ้วแน่นขึ้น ก็มีคนพูดออกมาว่า

"คุณหนูรองพลัดตกน้ำเจ้าค่ะ "

"แล้วยังไม่มีใครคิดจะช่วยนางอีกหรือ?"...ทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนั้นพากันแปลกใจ นี่คุณหนูใหญ่กับคุณหนูรองไม่ใช่ว่าไม่ถูกกันหรอกหรือ เหตุใดคุณหนูใหญ่ถึงได้คิดช่วยนางเล่า?

"ทำไมยังพากันยืนเฉยอยู่อีกไปหาไม้ไผ่ยาวๆ มาสิ "

ในตอนนั้นเองที่หยิ่นเจียวเพิ่งผ่านมาเข้าร่างของหญิงสาวที่ตกน้ำคนนี้เข้าพอดีนางสำลักน้ำเกือบตาย หากรู้ว่าร่างเดิมนี้จะเป็นที่เกลียดชังของผู้คน ไม่มีใครชอบหน้าถึงตกน้ำยังไม่มีใครคิดจะช่วยแบบนี้ นางคงกลั้นใจตายอีกครั้งจะดีกว่า

"คุณหนูใหญ่ช่วยได้แล้ว!" คนที่ยืนอยู่บนฝั่งพากันอุทานอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นว่าคุณหนูใหญ่ลงไปคว้าเอวของคุณหนูรองเอาไว้ได้ หยิ่นหรูจูคว้าเสาไม้ไผ่ที่มีตนยื่นมาให้ จากนั้นก็ค่อยๆ ประคองเอวของหยิ่นเจียวเอาไว้ แล้วจึงลอยตัวเข้าหาฝั่ง นางไม่ปล่อยเสาไม้ไผ่จนถึงที่ตื้นๆ พอเหยียบเท้าถึง จากนั้นจึงเอาตัวหยิ่นเจียววางลงกับพื้น หยิ่นหรูจูมองหยิ่นเจียวที่หลับตา ใบหน้าซีดขาวจนน่ากลัว สาวใช้ของนางชุ่ยอวี้รีบเอาเสื้อคลุมมาให้นางทันที

หยิ่นหรูจูกลับเอาเสื้อคลุมที่สาวใช้ส่งให้นางไปคลุมตัวน้องสาวของนางเอาไว้ ชุ่ยอวี้ไม่พอใจแทบจะกระทืบเท้าด้วยความโมโห คุณหนูรองใจร้ายกับคุณหนูใหญ่ขนาดนั้น แต่คุณหนูใหญ่ยังทำดีกับนางอยางสม่ำเสมอ เห็นแล้วชุยอวี้ก็ทุกข์ใจเหลือเกิน ชุ่ยอวี้เลยเอาเสื้อคลุมอีกตัวส่งให้คุณหนูใหญ่อีกครั้งคราวนี้นางยอมสวมใส่แต่โดยดี

หยิ่นหรูจูกดหน้าอกหยิ่นเจียวหลายครั้ง หากหญิงสาวก็ไม่ตอบสนอง นางยังคงนอนไม่ไหวติงอยู่อย่างนั้น ผู้คนที่พากันยืนดูเห็นหยิ่นหรูจูผายปอดก็พากันแปลกใจ พวกเขาไม่คุ้นชินกับคุณหนูรองที่นอนแน่นิ่งแบบนี้เลย ปกติแล้วคุณหนูรองมักปรากฏตัวด้วยท่าทีที่แข็งกร้าว หยิ่งจองหองอยู่เสมอ

"หยิ่นเจียวๆ เป็นอะไรไป? " ฮูหยินจงหย่งโหววิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน ผมที่เกล้าไว้อย่างงดงามตอนนี้ถึงกับรุ่ยร่ายแม้แต่ปิ่นก็ทำท่าจะหลุดออกมาหากนางกลับไม่สนใจ ท่าทางนางวิตกและทุกข์ร้อน อย่างเห็นได้ชัด ผู้หญิงคนนี้มีนัยน์ตาหงส์เหมือนหยิ่นหรูจูหากแต่กลับดูมีเสน่ห์มากกว่า ทุกคนพากันถอยหลัง หลีกทางแล้วคุกเข่าเพื่อให้นางเข้ามาดูลูกสาวได้อย่างสะดวก ดวงตาของหลี่อวี้เหยียนเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีเมื่อเห็นลูกสาวของนางนอนไร้สติอยู่ที่พื้น ใบหน้าซีดเซียว อีกทั้งบุตรสาวคนโตยังคงใช้มือกดที่หน้าอกของนางขึ้นลงอยู่ตลอดเวลา โทสะของนางแล่นขึ้นมาทันที หลี่อวี้เหยียนเดินเข้าไปตบที่ใบหน้าของนางอย่างโหดร้ายต่อหน้าผู้คนมากหน้าหลายตา แล้วผลักนางลงกับพื้น

หยิ่นหรูจูตกตะลึงจ้องมองมารดาอย่างตัดพ้อ

"เจ้าเกลียดน้องสาวของเจ้ามากหรือไง? อยากให้นางตายหรือ? " นางชี้หน้าบุตรสาว นิ้วที่สั่นเทาด้วยความโกรธ

ผู้คนที่อยู่ข้างๆ ต่างพากันตกตะลึงกับฉากนี้ ข่าวลือที่ว่า ฮุหยินจวนหยงจงโหวไม่ชอบลูกสาวตนโตนั้นน่าจะเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน แม้คุณหนูใหญ่จะช่วยคุณหนูรองแต่มารดาก็ยังไม่พอใจ ทุกคนจึงได้มองหญิงสาวอย่างเห็นใจมากขึ้น ดวงตาของหยิ่นหรูจูแสบเคืองขึ้นมา หากนางกลับกัดฟันข่ม กลั้นน้ำตาเอาไว้ ไม่ยอมให้ใครเห็น หญิงสาวมีสีหน้าที่สงบ นางลุกขึ้นยืน กวาดตามองหยิ่นเจียวที่นอนแน่นิ่งกับพื้น อย่างนึกเวทนา

"ในเมื่อท่านแม่คิดแบบนั้น ..ข้าคงช่วยอะไรไม่ได้! .." หลังจากกล่าวกับมารดาแล้วนางจงหันไปหาชุ่ยอวี้ให้สาวใช้ช่วยประคองนางเดินจากไป

หลี่อวี้เหยียนยิ่งโกรธมากขึ้น เมื่อเห็นท่าทางที่ห่างเหินไม่แยแสของลูกสาว ฮึ! อวดดีเหลือเกินนะ! เอาไว้ก่อนเถอะ นางยังไม่กล้าทำอะไรมากเพราะห่วงบุตรสาวคนเล็ก

"แค่กๆ" หลี่อวี้เหยียนหันขวับมามองอย่างดีใจเมื่อเห็นหยิ่นเจียวสำลักน้ำออกมา นางน้ำตาไหลออกมาทันทีรีบเข้าไปประคองลูกสาว

"เจียวเจียว ..เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? ดีขึ้นหรือยัง? "

หยิ่นเจียวที่เพิ่งลืมตาขึ้นมากลับสลบไปอีก

"หมอๆ หมอยังไม่มาอีกหรือ? เจ้าอยู่เฉยทำไมรีบไปตามหมอมาให้เร็ว " หลี่อวี้เหยียนตะโกนใส่บ่าวข้างกาย คนอื่นพากันแยกย้ายไปตามหมอรวมถึงรายงานให้พ่อบ้านจวนรับทราบ

"จางมามา เจ้าเอาป้ายหยกของข้าเข้าวังไปเชิญหมอหลวงมาโดยเร็ว "หลี่อวี้เหยียนเริ่มวิตกมากขึ้น นางรวบเสื้อคลุมปิดตัวลูกสาวให้มิดชิดเพราะกลัวว่านางจะจับไข้

"เจ้าค่ะ ฮูหยิน" จางมามาเป็นสาวใช้สินสอดของนางมาตั้งแต่สาวๆ นางเข้าใจฮูหยินโดยไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ

********

"คุณหนูใหญ่เจ้าคะ! ฮูหยินทุบตีท่านต่อหน้าผู้คนมากมายแบบนี้ได้อย่างไรกัน? นางไม่คิดบ้างหรือว่าท่านเองก็เป็นลูกสาวสายตรงของจวนจงหย่งโหวเช่นกัน นางทำเกินไปแล้ว!"ชุยอวี้พูดอย่างขุ่นเคืองเมื่อเห็นใบหน้าที่ช้ำบวมของหยิ่นหรูจูแล้วนางยิ่งปวดใจ

หยิ่นหรูจูชะงักฝีเท้า นางทอดสายตาไปไกล ดวงตาเย็นชาลง

"เจ้ารู้ความหมายชื่อของข้ากับน้องสาวข้าหยิ่นเจียวหรือไม่ "

ชุยอวี้เอียงคอก่อนจะพูดว่า "ชื่อคุณหนูใหญ่หมายถึงไข่มุก ส่วนคุณหนูรองหมายถึงความรัก "

"ใช่ ชื่อของข้าเป็นแค่เครื่องประดับเท่านั้น แต่ไม่ใช่สมบัติล้ำค่าของจวนโหว มีค่าน้อยกว่าผู้ที่พวกเขาประคองไว้ในอุ้งมือเสียอีก!" หยิ่นหรูจูยิ้มราวกับประชดตัวเอง ตอนแรกที่นางกลับมา ครอบครัวก็ได้ให้ความรักกับนางอยู่พักใหญ่เลยทีเดียว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหยิ่นเจียวผู้นั้นแล้ว..ความรักที่มารดามีต่อนางช่างน้อยนิดจนน่าเวทนา

**************************

เวลาไม่เช้าแล้ว : เรื่องนี้มีความยาว 500กว่าตอนนะคะ เพื่อนๆ ชอบก็ขอคอมเม้นท์เอาไว้ด้วยค่ะ เรื่องนี้ไม่ดราม่า นางเอกเป็นสายน้อง ส่วนพระเอกโหดกับคนทั้งโลกยกเว้นนางเอก มีความขำๆ เรี่ยราด กระตุกมุมปาก นางเอกไม่ซู นางเป็นดาราเจ้าน้ำตาพยายามเอาชีวิตให้รอดจากสามีเก่า แต่ที่ไหนได้ สามีใหม่ก็โหดไม่แพ้กัน ...อ่านได้เรื่อยๆ ค่ะ เอาไว้พักสมองตอนทำงานมาเหนื่อยๆ คิดถึงนะคะ มาคุยกันได้ตลอดค่ะ
 

เรื่องนี้เป็นนิยายแปลจีน จะมีรายตอนและอีบุ้ค เพื่อนๆ ก็รออ่านไปเรื่อยๆ ก่อนนะคะ ยังไม่ติดเหรียญอีกนานเลยค่ะ