อักษรเงิน : นิยายออนไลน์

ท่านพ่อกับน้องชาย

วันต่อมา ยามเฉิน[1]

เสื้อขนสัตว์ของหนิงเอ๋อร์กับเครื่องประดับของผิงอันก็ได้มาแล้ว ขาดแต่ดอกซานฉาสีแดงของชิงเอ๋อร์...

ชิงเอ๋อร์นี่ก็ช่างอยากได้อะไรที่มันหายากจริงๆ

แถมยังขออะไรไม่คิดอีกด้วย!

สุ่ยเฉินซวนคิดในใจ ตอนรับปากทุกคน เขาไม่ได้ใส่ใจนำความต้องการของบุตรีคนโตมาคิดคำนวณเวลาการเดินทาง เพิ่งมาระลึกได้ตอนจะเดินทางกลับนี่เอง

ฝนเริ่มฤดูเพาะปลูกเพิ่งจะตกไปเมื่อสัปดาห์ก่อน และเพลานี้ใกล้จะเข้าสู่ฤดูร้อน หมดหน้าของดอกซานฉาแล้ว ดังนั้นหลายวันมานี้เมื่อแวะเวียนไปดูร้านไหนๆ ตามเส้นทางก็เห็นขายแต่ดอกหมู่ตานสูงศักดิ์ ดอกเหมยกุ้ยงามสง่า ส่วนดอกซานฉาสดสวยนั้นไม่มีวางขาย ดีหน่อยก็มีแค่ดอกที่อยู่ในสภาพกลีบขาดไม่สมบูรณ์ซึ่งเขาไม่อาจทำใจซื้อได้ลง

“ข้ากำลังคิดว่าจะซื้อดอกเหมยกุ้ยที่สวยและใหญ่ที่สุดไปให้นางแทน เพราะว่าดูเผินๆ ดอกเหมยกุ้ยกับดอกซานฉาก็คล้ายคลึงกัน” สุ่ยเฉินซวนหันไปพูดกับสุ่ยฝูเฉินพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ

‘ดูเผินๆ ก็คล้ายคลึงกัน…’

คงมีเพียงเด็กอมมือไม่รู้ความกับคนชราตาฝ้าฟางกระมังที่ไม่สามารถจำแนกความแตกต่างได้... สุ่ยฝูเฉินคิดในใจ พลางกล่าวว่า

“ท่านพ่อ ข้าจำได้ว่าตรงป่าที่เราเคยหลงเข้าไปแถวเมืองอี้จูรอบก่อนมีพุ่มซานฉาสีแดงอยู่ขอรับ ตอนนี้ดอกสีแดงบนนั้นคงใกล้จะโรยราแล้ว แต่น่าจะยังสมบูรณ์กว่าที่วางขาย แม้มีขนาดเล็กกว่าแต่ก็นับเป็นดอกซานฉา พี่เหม่ยชิงต้องดีใจมากแน่ๆ ขอรับ”

ถึงจะไม่สนิทชิดเชื้อทั้งยังไม่ค่อยได้พบหน้าพี่สาวคนรอง เพราะภายในจวนสกุลสุ่ยแบ่งฝั่งเรือนบุรุษสตรีชัดเจน แต่ตัวเขาอยากให้พี่สาวได้รับสิ่งที่ต้องการบ้าง เพราะที่ผ่านมาไม่เคยเห็นพี่เหม่ยชิงร้องขอสิ่งใด แม้จะแปลกใจว่าทำไมพี่สาวถึงชื่นชอบดอกไม้ชนิดนั้นก็ตาม

“เจ้าแน่ใจหรือฝูเฉิน?” สุ่ยเฉินซวนถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหูของตน

“ขอรับ มันอาจจะฟังดูเกินจริง แต่ข้าเห็นซานฉาต้นนั้นตั้งเป็นพุ่มโดดๆ ท่ามกลางต้นไม้สูงใหญ่ในป่าเลยขอรับ” สุ่ยฝูเฉินตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำก่อนจะภาวนาให้ท่านพ่อเห็นใจพี่เหม่ยชิงบ้าง

“ไฉนไม่บอกตั้งแต่แรก?” สุ่ยเฉินซวนเอ่ยพร้อมกับหรี่ตา

“ขออภัยขอรับ ข้าเพิ่งนึกได้แล้วก็เห็นว่าปกติพวกเราจะไม่ย้อนกลับตามทางเดิม” สุ่ยฝูเฉินตอบพลางยิ้มแหยๆ

อีกประการก็รู้สึกว่าบิดาออกจะลำเอียงเกินไป ถ้าเป็นของที่เขา พี่เฉิงเหวินหรือน้องเหม่ยหนิงอยากได้ ท่านพ่อจะต้องสรรหามาให้ได้ แต่ของพี่เหม่ยชิง เพียงเพราะนางเชื่อฟังไม่เคยปริปากแย้งอะไรทำให้นางต้องจำใจรับสิ่งที่ไม่ได้ร้องขอไปแทนหรือ?

ออกจะยัดเยียดเกินไปแล้ว!

นอกจากนี้หากว่ากันตามตรง พอเห็นหลายสิ่งที่พี่เหม่ยชิงต้องประสบพบเจอ สุ่ยฝูเฉินคิดว่าพี่เหม่ยชิงคือคนที่สมควรได้รับรางวัลและถูกเอาใจมากที่สุดด้วยซ้ำ นางทั้งขยันทั้งเชื่อฟังเป็นเด็กดีของบิดามารดามาตลอด

อย่างฉินฉีซูฮว่า ที่เขาเรียนนั้นมีไว้เพื่อประดับกายให้พอไปวัดไปวาได้ ทว่าพี่เหม่ยชิงนั้นแตกต่าง นางจะต้องฝึกฝนทุกศาสตร์ให้เก่งกาจ แม้ได้ตำแหน่งบุปผางามอันดับสามของเมืองมาแล้ว แต่ท่านแม่ยังคงให้นางเข้าเรียนทุกอย่างเรื่อยๆ จนกว่าจะถึงวันแต่งงาน ซึ่งดูเหมือนว่าการที่พี่สาวคนรองยังเป็นเช่นนี้ จะทำให้ท่านแม่ยิ่งกดดันและเพิ่มความคาดหวังที่มีต่อนางมากขึ้น ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าไฉนพี่สาวคนรองได้รับการปฏิบัติตรงกันข้าม

เอาเถิด ไหนๆ นางก็ใกล้จะออกเรือนแล้ว หาให้เป็นรางวัลตอบแทนที่นางเป็นเด็กดีมาตลอดละกัน ยอมเสียรายได้รายทางสักนิดไม่นับว่าเป็นปัญหาอันใดมาก

สุ่ยเฉินซวนคิดในใจก่อนตอบไปว่า

“ไหนๆ เราก็ส่งผ้าครบแล้วเช่นนั้นขากลับเราจะใช้ทางเดิมละกัน”

เส้นทางขากลับของเขาคือวกจากฮวาหนิงเม่ยลงใต้มาเรื่อยๆ แวะค้าขายเพิ่มเติมตามรายทางก่อนจะกลับเข้ามาอิ๋นเฉิน ซึ่งตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ลี่หลิง เยื้องไปทางทิศตะวันออกมีเส้นทางกลับไปอี้จูพอดี แต่ต้องใช้เวลาเดินทางเพิ่ม 2-3 วัน

“ขอรับ!” สุ่ยฝูเฉินรับคำด้วยความดีใจพลางมองบิดาของตนเดินไปพูดคุยกับคนอื่นๆ ให้ตีรถกลับ ก่อนจะขึ้นมานั่งบนรถม้าพลางคิดในใจ

ดีใจด้วยนะขอรับพี่เหม่ยชิง

ผิดกับสุ่ยเฉินซวนที่แววตาหม่นลงเมื่อนึกถึงความหลัง

…

“ก่อนที่วิหคจะโผบิน เราต้องชิงตัดขนปีกหลักของมันเสียก่อน…” เสียงฟูเหรินเอกคู่ชีวิตกล่าวขณะที่เขากับนางทอดสายตามองไปยังดรุณีน้อย ที่อาศัยยามว่างเว้นจากการฝึกคัดอักษรมานั่งอ่านตำราจิปาถะในห้องทำงานของตนอย่างลำบากใจ

นกที่ขาดขนปีกหลักแม้มีปีกก็มิอาจทะยานขึ้นไปโบยบินเฉิดฉายบนฟ้าได้ เช่นนี้จะต่างอันใดกับนกปีกหัก!?

“แต่ว่า…” เขาพึมพำอย่างไม่ใคร่เห็นด้วยนัก

“ข้ารู้เจ้าค่ะว่าชิงเอ๋อร์ฉลาดเกินวัย แต่ถ้าพวกเราไม่หาวิธีกำราบนางให้เด็ดขาดเสียตั้งแต่วันนี้ เกรงว่าภายภาคหน้ายามที่นางเติบใหญ่และรู้ความมากขึ้น พวกเราจะควบคุมนางได้ยาก ซึ่งมันจะเป็นผลร้ายกับตัวของนางในอนาคต…ดังนั้นหากมีโอกาสเราต้องรีบทำเช่นที่ข้ากล่าว” สุ่ยเหม่ยฮว๋ากล่าวด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความกังวล…

…

ใช่…เขาเห็นแววของนางมาตั้งแต่เด็ก เหม่ยชิงเป็นเด็กหัวไวและฉลาดกว่าลูกทุกคนทั้งเฉิงเหวิน เหม่ยหนิง เสี่ยวหลิง ผิงอัน แม้กระทั่งฝูเฉิน

ถ้าหาก…นางเป็นเด็กผู้ชายก็คงดีไม่น้อย จะได้ร่วมด้วยช่วยกันกับฝูเฉินสืบทอดกิจการของเขา หรือไม่ก็ไปสอบเคอจวี่ เป็นขุนนางผู้เก่งกาจ

แต่น่าเสียดายที่เป็นเด็กผู้หญิงจึงทำได้เพียงแต่งงานเพื่อเป็นหน้าเป็นตาให้สกุล สุ่ยเฉินซวนกับสุ่ยเหม่ยฮว๋าจึงต้องจัดการเคี่ยวเข็ญกวดขันให้สุ่ยเหม่ยชิงเป็นกุลสตรีที่สมบูรณ์แบบอย่างเข้มงวดและทำให้นางรู้ขอบเขตของตน

โดยบางอย่างก็ให้ ‘สุ่ยเสี่ยวหลิง’ บุตรีคนโตที่เกิดจากน่าอี๋เหนียง กับ ‘สุ่ยผิงอัน’ บุตรีคนที่สามซึ่งเกิดจาก ‘เริ่นอี๋เหนียง’ มาร่วมเรียนด้วย

เพราะสุ่ยเหม่ยฮว๋าถือว่าธิดาของอี๋เหนียงทุกคนที่ถือกำเนิดในจวนสกุลสุ่ยล้วนเป็นครอบครัวและผู้ร่วมลงเรือลำเดียวกัน ดังนั้นควรสามัคคีช่วยเหลือกันมากกว่ามากีดกันชิงดีชิงเด่น ทั้งยังจัดการเรื่องหาคู่ครองที่เหมาะสมให้ เพื่อจะได้แต่งออกไปสร้างสายสัมพันธ์และประโยชน์ให้แก่สกุลสุ่ย

ซึ่งสุ่ยเสี่ยวหลิงได้แต่งออกไปเป็นฟูเหรินรองของบุตรชายเถ้าแก่โรงน้ำชาขนาดกลางเมื่อ 8 ปีก่อน ส่วนสุ่ยเหม่ยชิงก็ได้หมั้นหมายกับปิงอันฉวน ตัวเขาช่างโชคดีนักที่มีฟูเหรินเอกมากความสามารถและใจกว้างเช่นนี้…

ฝ่ายสุ่ยฝูเฉินที่เห็นบิดานิ่งไปจึงกล่าวเรียก เมื่อสุ่ยเฉินซวนยังไม่ตอบจึงเพิ่มระดับเสียงให้ดังกว่าเดิม

“ท่านพ่อขอรับ!”

“หะ…หา!?” ผู้ที่เพิ่งได้สติกลับมากล่าวด้วยความตกใจ

“ข้าแค่จะบอกว่าขอบคุณนะขอรับ…ที่ยอมหาดอกซานฉาให้พี่เหม่ยชิง” คุณชายรองสกุลสุ่ยพูดพร้อมกับยิ้มบางๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่าการกระทำของตนทำให้บิดารู้สึกแย่กว่าเดิม

“อืม” สุ่ยเฉินซวนรับคำเบาๆ กระทั่งรถม้าเคลื่อนตัวออกไปได้สักพัก สุ่ยฝูเฉินก็ง่วงนอนเลยเอนตัวหลับ เขาจึงลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วส่ายหน้าอย่างลำบากใจ

“เฮ้อ…”

ตัวเขากับสุ่ยเหม่ยฮว๋านั้นมีการแบ่งหน้าที่หลักกันชัดเจนสำหรับการใช้ชีวิตร่วมกัน

อำนาจนอกจวนกับการตัดสินใจเกี่ยวกับธุรกิจเป็นของเขา ส่วนอำนาจการควบคุมดูแลเรื่องภายในจวนนั้นมอบให้นาง หากเวลามีอะไรที่ยังหาทางออกไม่ได้หรือไม่มั่นใจก็จะมาปรึกษาหารือ เป็นคู่คิดช่วยกันหาหนทางแก้ปัญหา ซึ่งสุดท้ายอีกฝ่ายจะเลือกกระทำอย่างไรก็ต้องเคารพการตัดสินใจของกันและกัน

เช่นเรื่องการอบรมสั่งสอนเหม่ยชิงที่เป็นเรื่องภายในจวน สาเหตุความนัยนั้นพอคาดเดาได้ แม้บางสิ่งสุ่ยเฉินซวนจะไม่ใคร่เห็นด้วย แต่ไม่อยากขัดแย้งกับฟูเหริน

อีกอย่างเมื่อคิดไปคิดมา การที่บุตรีคนโตเป็นเช่นนี้ก็มีข้อดีหลายประการเช่นที่สุ่ยเหม่ยฮว๋าเคยบอกจริงๆ นับว่าการตัดสินใจของนางถูกต้องแล้ว ผลลัพธ์ที่ออกมาในวันนี้นับว่าน่าพึงพอใจทีเดียว

กระนั้นตัวเขาก็แอบคิดว่าสุ่ยเหม่ยฮว๋าลำเอียงไม่น้อยในเรื่องของสุ่ยเหม่ยหนิง อาจเพราะสุ่ยเหม่ยหนิงถึงจะซุกซน อยากรู้อยากเห็น แต่ก็กระทำตามประสาเด็กไร้เดียงสา ไม่ได้ฝักใฝ่อยากรู้เรื่องนั้นเรื่องนี้เกินวัยเช่นเหม่ยชิง…

[1] ยามเฉิน = ช่วงเวลา 07.00 - 08.59 น. โดยประมาณ

Writer:ถ้าเป็นลูกชายก็คงจะดีเนอะ T^T

ร่วมพูดคุยกันได้ที่ Han Yu หานยวี่ / Meng Li Mao Hu เมิ่งลี่มาวหู น้า

ผลงานเรื่องอื่นๆ ของนักเขียน

แนวรักคอมเมดี้:

+รู้จักกับ 'หานอิงมี่' คุณหนูจอมแก่นที่ต้องถูกจับต่งงานกับคนที่เกลียดขี้หน้าอย่างท่านแม่ทัพ 'เซี่ยเฟยหง' ---> [สามพี่น้องตระกูลหาน] แต่งกับเจ้าแล้วไง! ข้าก็ไม่ได้รักเจ้าเสียหน่อย!

+รู้จักกับพี่ชายคนโตตระกูลหาน ผู้ที่มีศักดิ์เป็นพนักงานที่ได้เงินเดือนเยอะที่สุดในวังหลวง 'หานหมิงเทียน' และ 'จีลู่ฟาง' ฮูหยินตัวแสบ ---> [สามพี่น้องตระกูลหาน] สมรสพระราชทานบันดาลรัก

+รู้จักกับพี่ชายคนกลาง ผู้ที่สุดแสนจะเสเพลยิ่งกว่าน้องเขย 'หานหมิงซาน' แต่กลับต้องมาเสียปณิธานที่ว่าจะไม่ยอมลงให้สตรีหน้าไหนให้แก่หัวหน้าโจรสาวอย่าง 'ซือซิง'

-----> [สามพี่น้องตระกูลหาน] หอบรักมาห่มใจแม่นางโจร

แนวรักดราม่า:

+ต้องการเสพความหน่วงจาก 'เซียวหลินหลิง' สตรีที่เคยหลงรักในตัวของ 'ซือหยวนซา' คุณชายคนสุดท้องของสกุลและทนทำดีกับเขามาตลอดจนทนไม่ไหวเลยยื่นหนังสือหย่า ----> [สามบุพเพสกุลซือ] างใครทางมัน! เราหย่ากันแล้ว!

+ชอบแนวเต๊าะๆ เครียดๆ หวานเยอะสุดในซีรีส์สามบุพเพสกุลซือ ต้องคุณชายรอง 'ซือหยินซู' กับรัชทายาทมาร 'วั่งหลิวเหว่ย' เลยค่ะ

[สามบุพเพสกุลซือ] 18+แผนลับลวงใจ เสื้อแพรล่องหน (ของรัชทายาทมาร)

+ต้องการอ่านแนวสงครามสู้รบปรบมือ นางเอกเก่ง พบกับ 'จิวอวี้' และคุณชายใหญ่ 'ซือหยางซี' ได้ที่

---> [สามบุพเพสกุลซือ] บุปผาไร้งามกับกระบี่ไร้ใจ

+ต้องการเสพความหน่วงระดับฮาร์ดคอร์ ขึ้นไปจุดสูงสุดแล้วปล่อยตัวตกลงมาดังตุบจากเกมส์กระดานแห่งความแค้น ของ 'ฉินซิ่นซื่อ' กับ 'ซู่ซู่'

----->หัวเราะทีหลังดังกว่า

ต้องการเสพความหน่วงแบบจบง่ายไม่ต้องอ่านยาว

----->ห้วงมายา ปักษา ภารมย์