5 อยากมาเจอ

ฟิวไม่เจอราฟเลยนับตั้งแต่วันที่เขาถูกไล่ให้เขากลับไป ตอนแรกตั้งใจจะโกรธที่กล้ามาทำกับเขาอย่างนี้ เขาชะเง้อคอมองหาทุกครั้งที่ได้ไปเซฟเฮ้าพร้อมคณะ แต่ราฟไม่มาให้เขาเห็นอีกเลย แอบเสียใจที่ราฟทำกับเขาเหมือนได้กันแล้วก็ทิ้งให้หมดความหมาย ถึงแม้จะเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่เขาก็มีหัวใจนะ ไม่คิดถึงกันบ้างเลยหรือไง คิดแล้วน่าน้อยใจ ฟิวพยายามหลอกตัวเองว่าที่ตามหาอยู่ทุกวัน เพราะแค่อยากถามหาความจริงเกี่ยวตำนานก็เท่านั้น ที่สำคัญคืนนี้ก็เป็นคืนสุดท้ายที่เขาจะได้อยู่ที่นี่แล้ว ฟิวคิดอย่างเศร้าใจ

"ไอ้ห่าโจ กูให้ไปรับน้องฟิวแค่นี้ ทำไมไปนานจังวะ คนอื่นเขาหิวไส้จะขาดแล้วเนี้ย "

"ก็มาแล้วนี่ไง ....เนอะฟิว “ โจหันมาพยักพเยิดกับฟิวแบบหาพวกแล้วกล่าวขอโทษทุกคน

“ขอโทษทุกคนด้วยนะครับที่ให้รอนาน" 

"พี่โจ คุณราฟเขามากินกับเราด้วยรึครับ" ฟิวกระซิบถามพี่โจที่กำลังนั่งใช้ส้อมฉีกเนื้อบนจานอยู่ข้างๆเขา

"อ๋อ เลี้ยงส่งวันสุดท้ายน่ะ คุณราฟเขาขอเป็นเจ้ามือเอง"

"เดี๋ยวผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ" ฟิวเอ่ยแล้วเดินออกมาจากห้องอาหาร แม้เขาอยากเจอและคอยตามหาราฟมาตลอด แต่พอได้เจอกันราฟกลับเอาแต่นั่งจ้องเขาไม่ละสายตาแบบนี้ มันทำให้เขาประหม่าจนทำตัวไม่ถูก

ในห้องน้ำ

หมับ ราฟสวมกอดฟิวจากด้านหลังขณะที่อีกคนกำลังล้างมืออยู่หน้ากระจก

"เฮ้ย! ปล่อยนะ เล่นอะไร" ฟิวเอ่ยเสียงดุ เมื่อพบว่าคนที่แอบมากอดเขาจากด้านหลังคือราฟ 'ตกใจแทบแย่'  แม้จะรู้สึกดีกับอ้อมกอดของราฟ แต่ลึกๆ ในใจยังรู้สึกโกรธอีกฝ่ายอยู่

 ราฟไม่ได้ทำตามที่ฟิวบอก ซ้ำยังกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นไปอีก

ฟอดด “อื้มมม ชื่นใจจัง" ราฟจรดปลายจมูกกับแก้มนุ่ม สูดกลิ่นหอมจากแก้มแดงๆเข้าเต็มปอด ฟิวใจเต้นระส่ำพยายามเบี่ยงตัวหลบเป็นพัลวัน ทว่าติดลำแขนแกร่งที่อ้อมกอดเขาไว้อย่างแน่นหนา 

"อ๊ะ...อื้อ ปล่อย เดี๋ยวคนมีเห็น"

"อึก..หื้ม   อย่าดิ้นเยอะ ก้นนายมันโดนแท่งเอ็นฉันทั้งลำเลย อ่าาส์..เดี๋ยวงูฉันก็ตื่นขึ้นมาอีกหรอก อื้มส์" ราฟกระซิบเสียงพร่าชิดใบหูขาวสะอาด คอยคลอเคลียพวงแก้มนุ่ม

"......" ร่างกายฟิวหยุดขยับทันที

"เดี๋ยวต้องลำบากพากันจับมันกลับเข้ารูอีก แต่ของฉันมันใหญ่ถ้าแค่จับอาจจะเอาไม่อยู่ ต้องกระแทกแรงๆมันถึงจะเข้าไป" ราฟพูดพร้อมกับสาธิตการกระแทกลงไปชิดก้นนุ่มหลายๆที รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก อารมณ์เริ่มเตลิดไกล

"อ๊ะ คุณ! ผมไม่ดิ้นแล้วคุณกระแทกเข้ามาทำไม"

"อึก ผมไม่ไหวแล้วฟิว แค่ได้กลิ่นนายงูฉันมันก็ตื่นแล้ว ช่วยหน่อย..นะ"

"บ้า! คุณนี่มันห้องน้ำนะ ผมไม่ให้หรอก"

"ข้างนอกก็ได้ นะครับฟิว"

"เฮ้ย!คุณจะมาลากผมเข้าห้องน้ำแบบนี้ไม่ได้นะ"

"มันต้องการนายฟิว ถอดกางเกงให้ฉันหน่อย" ราฟคว้ามือเรียวมาวางที่แท่งเนื้อเพื่อบอกว่ารู้ว่าเขาทรมานจนท่อนเนื้อมันแข็งขึ้นลำตุงอยู่ในกางเกงแล้ว 

"ใช้แค่มือนะ" ฟิวปลดกางเกงราฟออก สัมผัสท่อนเนื้อร้อนที่เด้งออกมาจากกางเกงอย่างคุ้นเคย  

"มือนายนุ่มมาก นุ่มเหมือนก้นนายเลย" ราฟไม่พูดเปล่ายังส่งมือลงไปบีบขยำก้นฟิวเบาๆ เพื่อบอกว่ามันนุ่มจริงๆ

"อ๊ะ ... อย่าบีบก้น ซี๊ดส์" 

"อึก อาส์ โอย... ดีมาก อื้อ... เสียว เสียวทั้งลำเลย อ่าส์... อย่าทำหน้าแบบนั้นได้ไหม อ่าส์... ถ้าไม่อยากถูกจับกระแทกในนี้ ซี๊ดส์" ราฟแอ่นสะโพกเข้าหามือเรียวของฟิวอย่างเป็นจังหวะ 

"อย่านะ" ฟิวไม่รู้ตัวว่าตนเองแสดงสีหน้ายั่วยวนราฟเพียงใด ตากลมเปล่งประกายเมื่อมองท่อนเนื้อหัวบานของอีกฝ่าย ทั้งยังเม้มปากแน่น เหงื่อซึมออกมาตามไรผมเพราะเขาพยายามที่เก็บซ่อนอารมณ์ไว้ให้ลึกที่สุด

"อ้าส์... ฟิว ใกล้แล้ว! อื้มส์ ฟิว... อ่าส์ เสียว อ่าส์ ฟิว! อ้าาส์!!" ราฟโน้มลงไปกอดฟิวแน่นตัวเกร็งกระตุกหลายที พิษงูพุ่งออกจากปลายหัวหยัก หยดเลอะเต็มมือฟิวจนล้นลงพื้นห้องน้ำ 

ฟิวลืมสนิทเรื่องคาใจที่เขาต้องการคำตอบจากราฟ