วันรุ่งขึ้นประมาณยามซื่อ เจียงหลีมาถึงหอโอสถตามเวลานัดพอดิบพอดี

หลังจากที่เข้ามาข้างในห้องเขาก็สัมผัสได้ว่าอุณหภูมิที่นี่ดูเหมือนจะสูงกว่าปกติ แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองคิดไปเองหรือเปล่า

เมื่อเด็กหนุ่มมองไปทางปล่องไฟสูงบนหลังคาของหอโอสถ เขาก็เห็นว่ามันกำลังปล่อยควันหนาออกมาอย่างต่อเนื่อง พลางนึกสงสัยอยู่ในใจว่าอีกหลายพันปีต่อมาในโลกเซียนจะเกิด ‘ภาวะโลกร้อน’ หรือไม่

“ศิษย์พี่ ข้าได้รับภารกิจของห้องปรุงยา” เขาเดินเข้าไปอธิบายจุดประสงค์ที่เขามายังหอโอสถให้คนเป็นศิษย์พี่ทราบอย่างสงบ

ขณะที่เจียงหลีมาถึงจุดหมายก็มีศิษย์นอกสำนักอีก 2-3 คนมาที่นี่เพื่อทดสอบยาเหมือนกับตัวเขาเองด้วย

แต่ไม่มีใครเหมือนเจียงหลีเลย เพราะคนอื่น ๆ มีท่าทีหวาดกลัวและแสดงความไม่สบายใจออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน แม้ว่าค่าตอบแทนของการเป็นศิษย์ทดสอบยานั้นจะสูง แต่ถ้าโชคไม่ดีล่ะก็ พวกเขาอาจจะต้องลงเอยด้วยการนอนเป็นผักอยู่บนเตียงไปสัก 2-3 เดือน

“อืม ขอป้ายประจำตัวของเจ้าหน่อย” ศิษย์คนนั้นรับป้ายประจำตัวของเด็กหนุ่มไปเปรียบเทียบกับข้อมูลในรายชื่อศิษย์ทดลองยา

"โอ้? นานแล้วนะที่เราไม่มีศิษย์ในขอบเขตฝึกจิตกำเนิดปราณรับภารกิจนี้ ผู้อาวุโสชือฟาคงจะมีความสุขมากถ้าได้รู้เรื่องนี้”

“ฮ่า ๆ ศิษย์น้อง เจ้ามีนามว่าเจียงหลีใช่ไหม? ภารกิจของหอโอสถให้ค่าตอบแทนที่คุ้มค่ามากที่สุดในสำนักเราแล้ว คราวหน้าเจ้าต้องมาบ่อย ๆ นะ”

ศิษย์ในสำนักพูดกับเจียงหลีอย่างกระตือรือร้นกว่าคนอื่น แต่เมื่อพิจารณาคำพูดของอีกฝ่ายดี ๆ แล้วเขาก็ถึงกับพูดไม่ออก

ค่าตอบแทนที่ได้รับดีขนาดนี้แต่กลับไม่มีใครมาที่นี่…เขาจะไม่รู้เลยหรือว่าเหตุผลเป็นเพราะอะไร?

แน่นอนว่าเด็กหนุ่มไม่สามารถพูดออกมาตรง ๆ ได้ เขาจึงทำเพียงแค่ยิ้มแล้วตอบกลับว่า “ขอรับ”

“ในเมื่อทุกคนมากันครบแล้ว เราเข้าไปกันเถอะ ห้องปรุงยาอยู่ตรงสุดทางเดินนี้เลย"

หลังจากนั้นศิษย์นอกสำนักทุกคนก็ติดตามผู้เป็นศิษย์พี่ไปตามทางเดินเรื่อย ๆ ในขณะที่เจียงหลีเดินตามศิษย์นอกสำนักสองคนที่ดูเหมือนจะเคยผ่านประสบการณ์การทำภารกิจในห้องปรุงยามาก่อน แล้วไม่นานพวกเขาก็มาถึงหน้าห้องปรุงยาที่ถูกสร้างมาจากหินสีขาว

“เสี่ยวซื่อ! ไปดูซิว่าศิษย์ทดสอบยาพวกนั้นมาถึงหรือยัง!”

จังหวะนั้นพวกเขาเพิ่งมาถึงหน้าห้องเมื่อเสียงทุ้มลึกของผู้ชายคนหนึ่งดังออกมาจากห้อง ตามด้วยเสียงฝีเท้าที่ฟังดูก็รู้ว่าเจ้าของเสียงกำลังตื่นตระหนก

ครู่ต่อมา ประตูห้องปรุงยาก็ถูกผลักเปิดจากด้านใน และศิษย์คนหนึ่งก็กระโดดออกมาราวกับกระต่าย

“ทำไมพวกเจ้ามาช้าจัง? ผู้อาวุโสเริ่มถามหาแล้วนะ เข้ามาเร็ว!” เด็กสาวคนนั้นกล่าวพร้อมกับกวักมือของนางซ้ำ ๆ ส่วนทางด้านศิษย์ทดสอบยาเองก็ไม่มีใครกล้าเถียงนางว่ามาตรงตามเวลานัดจึงเดินตามนางเข้าไปในห้องเงียบ ๆ

ในไม่ช้าเจียงหลีก็เห็นผู้อาวุโสประจำห้องปรุงยา เขามีความสูงประมาณ 6 ฉื่อ* มีเครายาวและผมหยิกฟู ที่แปลกไปกว่านั้นก็คือผมของเขาเป็นสีแดงสด

*1 ฉื่อ ประมาณ 3.33 เดซิเมตร (หนึ่งเดซิเมตร เท่ากับ สิบเซนติเมตร)

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาถูกเรียกว่า ‘ผู้อาวุโสชือฟา*’ ชื่อนี้เหมาะกับเขามากจริง ๆ

*ชือฟา = ผมแดง

“หืม? วันนี้มีแค่นี้เองหรือ? ฮึ่ม! ศิษย์นอกสำนักชักจะเริ่มอาจหาญกันมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว” ผู้อาวุโสผมแดงไม่พอใจอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม สำนักชั่งจิงกู่เป็นสำนักใหญ่ที่มีความชอบธรรม พวกเขาไม่สามารถทำตามอำเภอใจได้ นั่นหมายความว่าพวกเขาจะจับศิษย์ที่ไม่สมัครใจมาทดสอบยาไม่ได้เหมือนกัน

“กฎเดิม แต่ละคนกินยาที่วางอยู่บนโต๊ะคนละเม็ด พอกินเข้าไปแล้วก็บอกความรู้สึกมา แค่นั้นง่าย ๆ”

ระหว่างนั้นศิษย์หญิงที่ถูกเรียกว่า ‘เสี่ยวซื่อ’ เปิดขวดกระเบื้องบนโต๊ะก่อนจะเทยาออกมา 6 เม็ด

“รออะไรอยู่ล่ะ! รีบกินเข้า! ข้าลดปริมาณลงแล้ว พวกเจ้าจะไม่ตายหรอก” เมื่อเห็นว่าเหล่าศิษย์ทดสอบยายังไม่ขยับตัว ผู้อาวุโสผมแดงจึงตะโกนเร่งทุกคนอย่างหมดความอดทน

จากนั้นศิษย์ทั้ง 6 คนรวมถึงเจียงหลีก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่เต็มใจและแต่ละคนก็หยิบเม็ดยาขึ้นมา

เม็ดยานี้มีสีดำสนิทและมีกลิ่นเหมือนก้อนหินที่ถูกไฟไหม้

ขนาดของยาในมือก็เล็กกว่ายาบำรุงปราณหรือยาฟื้นฟูปราณมาก มันมีขนาดประมาณ 1 ใน 4 ของขนาดปกติเท่านั้น ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสคนนี้จะไม่ได้โกหก ปริมาณยาคงถูกลดลงแล้วอย่างแน่นอน

ประเมิน!

[ชื่อ: ไม่มี]

[ประเภท: ยาลูกกลอน]

[ระดับ: ไม่มี]

[หมายเหตุ: ผลิตภัณฑ์ที่ไม่สมบูรณ์มาพร้อมกับเอฟเฟกต์บางอย่าง]

เมื่อเจียงหลีเห็นว่ามันไม่ใช่ยาพิษจริง ๆ เขาก็ใส่ยาเข้าไปในปากของเขาและกลืนมันเข้าไป

พอศิษย์คนอื่นเห็นที่เด็กหนุ่มทำ พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำตามเจียงหลีและกลืนเม็ดยาเข้าไป เพราะถึงยังไงพวกเขาก็เป็นคนตัดสินใจรับภารกิจนี้เอง จะมานึกเสียใจทีหลังตอนนี้คงจะสายเกินไปแล้ว

“เป็นอย่างไรบ้าง? รู้สึกอะไรไหม?”

“ค่อย ๆ สัมผัสมันอย่างระมัดระวัง หากเจ้ามีความรู้สึกที่ผิดแปลกไปจากเดิมให้รีบบอกข้ามา”

เสี่ยวซื่อมัดผมของนางเป็นหางม้าด้วยผ้าผืนหนึ่งอย่างช่ำชอง จากนั้นนางก็ถือสมุดจดและยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาทั้ง 6 คน ในระหว่างนั้นนางก็ถามพลางสังเกตพวกเขาไปด้วย

“ขะ...ข้ารู้สึกเหนื่อย”

“ใช่ ๆ ข้าด้วย ข้าเหนื่อย…”

“และ…ผิวของข้า ผิวของข้าร้อนแล้วก็รู้สึกคันเล็กน้อย มันคันไปทั้งตัวเลย!”

“อ่า ไม่ ข้าหายใจไม่ออก! ศิษย์พี่เสี่ยวซื่อ! ศิษย์พี่เสี่ยวซื่อ ช่วยข้าด้วย!!”

นอกจากเจียงหลีแล้ว หลังจากที่ศิษย์อีก 5 คนกินยาเข้าไปก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ พอเวลาผ่านไปสักพักพวกเขาก็เริ่มกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว

ในบรรดาศิษย์ทดลองยาทั้งหมด 6 คน หากไม่นับรวมเจียงหลีแล้ว มีศิษย์อีก 2 คนที่เคยฝึกวรยุทธ์มาก่อนจึงทำให้ร่างกายของพวกเขาแข็งแรงกว่าคนทั่วไป แต่ตอนนี้ทั้งสองคนแทบจะยืนไม่ไหว ไม่ต้องพูดถึงศิษย์อีก 3 คนที่เหลือที่เป็นแค่คนธรรมดาทั่วไป ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดทรุดตัวลงกับพื้นไปแล้ว

เมื่อมองดูแขนขาที่อ่อนแรงและลมหายใจที่หอบถี่ของศิษย์ทั้ง 5 ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ

เสี่ยวซื่อจึงรีบจดบันทึกทุกอย่างลงบนสมุด ก่อนที่นางจะหยิบยาปฐมพยาบาลออกมาแล้วป้อนให้กับทุกคน

“เฮ้อ! ข้าพลาดอีกแล้วงั้นรึ!”

ในขณะที่ผู้อาวุโสผมแดงมองดูลูกศิษย์ 5 คนที่มีอาการป่วยเหมือนพวกเขาก้าวขาลงโลงไปแล้วหนึ่งข้าง เขาก็แสดงสีหน้าผิดหวังออกมา

จากนั้นเขาหันกลับมาอีกทางแล้วเห็นเจียงหลีที่ยังคงยืนอยู่ได้โดยไม่แสดงอาการว่าจะล้มลงแต่อย่างใด

“เจ้า… ทำไมเจ้าถึงไม่เป็นอะไรเลย”

เด็กหนุ่มที่ถูกถามรู้สึกพูดไม่ออก เขาควรจะเป็นอะไรหรือ?

ไม่ใช่ว่าเขาสบายดีจริง ๆ หรอก เพียงแต่ว่าอาการมันไม่ร้ายแรงต่างหาก

..

[กินยาเม็ดที่ไม่รู้จัก เพิ่มสถานะ: สูญเสียความอึดเล็กน้อย]

[สมรรถภาพร่างกายสูงกว่า 4 แต้ม สถานะสูญเสียความอึดเล็กน้อยถูกลบล้าง!]

..

[กินยาเม็ดที่ไม่รู้จัก เพิ่มสถานะ: ระบบทางเดินหายใจล้มเหลวเฉียบพลัน]

[สมรรถภาพร่างกายสูงกว่า 4 แต้ม ระบบทางเดินหายใจล้มเหลวเฉียบพลันลดลง 70%!]

..

[ระบบทางเดินหายใจล้มเหลวเฉียบพลันเล็กน้อย: หลอดลมบวมขึ้น 5% , ความจุปอดลดลง 7% ระยะเวลา: 30 นาที] (− +)

..

[กินยาเม็ดที่ไม่รู้จัก เพิ่มสถานะ: ผิวแข็งเล็กน้อย]

[ผิวแข็งเล็กน้อย: ผิวแข็งขึ้น 5% ระยะเวลา: 20 นาที] (− +)

เจียงหลีอ่านข้อความจากอินเทอร์เฟซของระบบแล้วรู้สึกหมดหนทาง ยาที่ถูกพัฒนาขึ้นใหม่เม็ดนี้ล้มเหลวอย่างเห็นได้ชัด ผลข้างเคียงนั้นรุนแรงกว่าผลในเชิงบวก ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ไม่ถือว่าเป็นการทดลองที่ประสบความสำเร็จ

“ผู้อาวุโส อาจเป็นเพราะข้าอยู่ขั้นเริ่มต้นของขอบเขตฝึกจิตกำเนิดปราณแล้ว และยังเป็นจอมยุทธ์ผู้ใช้กำลังภายในที่มีร่างกายแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป ผลข้างเคียงของยาที่ข้ากินเข้าไปจึงอ่อนกว่าของพวกเขามาก”

คำตอบที่ตอบด้วยท่าทางสงบของเจียงหลีทำให้ดวงตาของผู้อาวุโสผมแดงเป็นประกาย เขาก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและจ้องมองเด็กหนุ่มด้วยสายตาที่แน่วแน่

"แล้วเจ้ารู้สึกอย่างไร? รีบบอกข้าเร็ว บอกมาให้ละเอียดเลยนะ ข้าไม่อยากพลาดแม้แต่รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ”

ผู้อาวุโสชือฟากล่าวพร้อมกับคว้าสมุดบันทึกจากเสี่ยวซื่อมาจดเองทันที

“เมื่อข้ากินยาเข้าไป ข้ารู้สึกเหนื่อยเช่นเดียวกับพวกเขา แต่มันเล็กน้อยมากและไม่นานก่อนที่ความรู้สึกนั้นจะหายไป” เจียงหลีอธิบายผลข้างเคียงของยาให้อีกฝ่ายทราบไปตามจริง

-------------------------------------------

อากิระ talk: ทรงผมผู้อาวุโสทันสมัยมาก ทรงแอฟโฟรเลยเด้อ หรือเตาหลอมยาระเบิดเลยกลายเป็นทรงนี้ มีความเป็นไปได้!