เมื่อจ้าวซิ่วหลันได้ยินแล้วสะเทือนใจ ลำคอตีบตัน น้องสาวผู้นี้ลำบากมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา

จ้าวซิ่วหลัน วางไข่ไว้ในมือของ จ้าวซิ่วซู่ "กินได้แล้ว ซู่เอ๋อร์ เมื่อพี่สาวอยู่ที่นี่ พี่สาวจะทำให้เธอมีชีวิตที่ดีอย่างแน่นอน ในอนาคตพี่สาวจะทำให้เธอกินจนอิ่มและไม่ลำบากอีก"

"อืม!" เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวซิ่วหลันผู้เป็นพี่สาว จ้าวซิ่วซู่ ก็เชื่อฟังเธออย่างไม่มีเงื่อนไข เธอรู้ว่าพี่สาวสามารถทำได้อย่างที่พูดแน่นอนเพราะพี่สาวไม่เคยโกหกเธอ ในอนาคตตราบใดที่เธออิ่มท้องได้เธอก็ไม่ห่วงอะไรแล้ว

พี่สาวน้องสาวสองคนปอกไข่แล้วกิน ไข่ที่อ่อนนุ่มและนิ่มนั้นเป็นอาหารอันโอชะสำหรับพี่น้องสตรีผู้หิวโหยอย่างไม่ต้องสงสัย

หลังจากรับประทานอาหาร จ้าวซิ่วหลัน จัดให้ จ้าวซิ่วซู่ ทิ้งเปลือกไข่และกำจัดทิ้งอย่างแนบเนียน

เธอนอนลงบนเตียงและพักผ่อนก่อน

เมื่อไม่มีใครอยู่ใกล้ จ้าวซิ่วหลัน แอบเอาแก้วน้ำออกจากพื้นที่และกินยาลดไข้เล็กน้อย

ร่างกายของเธอกำลังร้อนคล้ายเตาเผา ปล่อยไว้ไม่ได้ และเธอเองก็จะต้องทนทุกข์ทรมาน

เมื่อกินไข่ไปแล้วแต่ยังไม่อิ่ม จ้าวซิ่วหลันก็หยิบโจ๊กสีขาวออกมาจากพื้นที่และกินเข้าไปในท้องของเธอ

กระเพาะของเจ้าของเดิมไม่ได้กินอะไรอิ่มท้องมาเป็นเวลานาน ในตอนแรกนี้ไม่สามารถกินมากเกินไป ดังนั้นเธอจึงกินแต่ของเบาๆ เหล่านี้ก่อน

หลังจากทานยาและทานอาหารครบถ้วนแล้ว จ้าวซิ่วหลัน ก็รู้สึกดีขึ้นมาก เธอล้มตัวลงนอนต่ออีกคืน

เช้าวันรุ่งขึ้น ไข้ลดลง เธอรู้สึกมีเรี่ยวแรงขึ้น…

….

จ้าวซิ่วหลัน นอนลงเป็นเวลานานและร่างกายของเธอก็เจ็บเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงลุกจากเตียงและออกไปเคลื่อนไหว

เมื่อเห็นจ้าวซิ่วหลันออกมา หลี่ลี่ฮวน ก็หรี่ตาและพูดอย่างโกรธเคือง "เฮ้ มีคนแอบอู้งาน มีคนแอบซ่อนตัวอยู่ในบ้านและไม่ต้องการทำงานอีกต่อไป!"

จ้าวซิ่วหลัน ไม่สนใจเธอ การพูดคุยกับคนแบบนี้นับว่าเป็นการเสียเวลา

เมื่อถูกจ้าวซิ่วหลัน เพิกเฉยโดยตรง หลี่ลี่ฮวน ก็กัดฟันของเธอมากยิ่งขึ้น

“ซิ่วหลัน เธอรู้สึกดีขึ้นแล้วหรือ?” จ้าวเหว่ยกั๋วผู้เป็นบิดา ออกมาจากห้องเห็น จ้าวซิ่วหลัน จึงถามออกมา

จ้าวซิ่วหลัน ตอบอืมเบาๆ และจ้าวซิ่วหลันคนเก่าและคนใหม่ ก็ไม่ได้มีความประทับใจที่ดีกับพ่อคนนี้เท่าไหร่นัก

จ้าวเหว่ยกั๋วเหลือบมองที่จ้าวซิ่วหลัน และพูดว่า "ซิ่วหลัน ตอนนี้เธอแข็งแรงแล้ว เธอควรดูแลงานบ้านให้มากขึ้น ป้าเหม่ยท้องและไม่สะดวกที่จะเดินไปเดินมา…"

หลังจากฟังคำพูดของจ้าวเหว่ยกั๋วแล้วนั้น จ้าวซิ่วหลันรู้ว่า หม่าหยูเหม่ยต้องเป่าหูจ้าวเหว่ยกั๋ว และฟ้องว่าเธอขี้เกียจและไม่ทำงานเป็นแน่

พ่อของเธอ ทำทุกอย่างเพื่อแม่และลูกสาวของหม่าหยูเหม่ย จ้าวซิ่วหลัน พูดไม่ออกจริงๆ

แต่ตอนนี้ จ้าวซิ่วหลัน ได้เตรียมแผนเอาไว้แล้ว เธอจะต้องให้ จ้าวเหว่ยกั๋ว ยืนเคียงข้างเธอช้าๆ

“ค่ะพ่อ หนูเข้าใจแล้ว แต่หนูมีไข้สูงในช่วงสองวันที่ผ่านมาและรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย ถ้าหนูสามารถช่วยได้ หนูจะช่วยอย่างแน่นอน!” จ้าวซิ่วหลัน เอ่ยออกมา และทำเหมือนว่าอ่อนแอและน่าสงสาร

จ้าวเหว่ยกั๋ว เห็นใบหน้าซีดเผือกและร่างกายที่อ่อนแอของจ้าวซิ่วหลัน จึงรู้สึกว่าตัวเองทำเกินไปเล็กน้อย

ลูกสาวคนนี้เป็นเด็กผู้หญิงที่มีเหตุผลเชื่อฟังและทำงานหนัก เธอไม่สามารถทำงานได้เมื่อเธอป่วยจริงๆใช่ไหม? แต่หม่าหยูเหม่ยบอกว่าลูกสาวของเขาขี้เกียจ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จ้าวเหว่ยกั๋ว จึงมีความรู้สึกไม่ดีเล็กน้อยกับหม่าหยูเหม่ย

“ถ้าไม่สบายก็พักเถอะ! พักผ่อนเสร็จแล้วค่อยทำงาน!” จ้าวเหว่ยกั๋วเอ่ย จากนั้นก็หันไปทาง หลี่ลี่ฮวน แล้วว่า

"ลี่ฮวน เธอต้องดูแลบ้านไปก่อนสองสามวัน และทำอาหารไปก่อน!"

เมื่อหลี่ลี่ฮวนได้ยินคำสั่งของจ้าวเหว่ยกั๋วให้ทำงาน เธอก็รู้สึกไม่มีความสุขในทันทีและทำหน้าบึ้งมาก 

“พ่อเลี้ยงกับซิ่วหลันทำงานครัวมาตลอด ทำเองเถอะ แล้วฉันก็ทำไม่เป็นด้วย?”