โฮวหยวนขมวดคิ้ว “อาอู่ ทำไมอยู่ๆลูกถึงอยากเข้าวงการบันเทิง?”

ปีนี้โฮวอู่อายุสิบเจ็ดปีเรียนอยู่ไฮสคูล เกรดของเธอไม่ดีไม่แย่ โฮวหยวนไมได้กังวลเรื่องเกรดของเธอ ลูกสาวของเขาสมควรได้รับการยกย่องและเอาอกเอาใจ แม้ว่าเธอจะหยิ่งยโสและไร้ความสามารถ แต่เขาและลูกชายคนโตมีความสามารถที่จะทำให้ชีวิตทั้งชีวิตของเธออยู่อย่างสบายและไร้กังวล

โฮวอู่เอียงคอและกระพริบตาอย่างไร้เดียงสา “พ่อคะ หนูจะไม่ทำให้เกรดตก หนูจะเรียนจบและเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ หนูชอบการแสดงจริงๆค่ะ หนูอยากเข้าวงการบันเทิง”

“วงการบันเทิงไม่ได้สวยงามอย่างที่เธอคิด พี่คิดว่ามันไม่ใช่ทางที่เหมาะกับเธอ” โฮวอูเสิ่นพูดเสียงเรียบ

น้ำเสียงของเขาเรียบเฉยมาก ไม่แสดงว่ายอมรับหรือไม่ยอมรับ เป็นเพียงการแสดงความคิดเห็นของเขาเท่านั้น

โฮวอู่รู้ดีว่าพ่อกับพี่ชายคิดว่าเธอเป็นคนที่หยิ่งผยอง อ่านง่าย และไร้เดียงสา เธอไม่เหมาะกับวงการบันเทิงที่โลดโผนและซับซ้อน

แต่ในความคิดของโฮวอู่นั้น เธอไม่มีทางเลือก เธอต้องเข้าวงการบันเทิง

วงการบันเทิงสามารถรับประกันความสะดวกสบายในอนาคตของเธอและครอบครัวที่แท้จริงของเธอ

ตอนนั้นต่อให้นางเอกกลับมา เธอยังมีทางให้ไปและสามารถพึ่งตัวเองได้

โฮวอู่วางช้อนลง เธอใช้แขนสองข้างเท้าคางและมองโฮวอูเสิ่นด้วยรอยยิ้มสว่างไสว “อาอู่รู้ว่าพี่ชายจะต้องปกป้องอาอู่ ใช่ไหมคะ?”

โอวอูเสิ่นหรี่ตา ความประหลาดใจแวบผ่านดวงตาของเขาอย่างรวดเร็ว

นางสาวของเขาน่ารักและตื้อคนอื่นอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? เธอไปเรียนรู้วิธีการทำให้คนอื่นพอใจตอนไหน?

โอวหยวนหัวเราะกับคำพูดของลูกสาว “อาอู่ ลูกคิดดีแล้วใช่ไหม?”

โฮวอู่พยักหน้าทาสีหน้าจริงจังและพูดว่า “ค่ะ หนูคิดดีแล้ว”

“โอเค เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นลูกก็ทำตามที่ลูกอยากทำก็แล้วกัน พี่ชายของลูกและพ่อจะเป็นคนสนับสนุนลูกเอง ลูกสามารถออกจากวงการบันเทิงได้ทุกเมื่อถ้าลูกไม่อยากแสดงละครแล้ว”

คำพูดของโฮวหยวนฟังดูมั่นใจยามที่เขาพูด

โฮวอู่ก้มมองโต๊ะ โฮวหยวนเป็นพ่อที่น่ารักและดีกับลูกสาวของเขาจริงๆ

น่าเสียดายที่เธอไม่ใช่ลูกสาวตัวจริงของเขา

เธอระงับความขุ่นมัวและความเสียใจไว้ในใจ เธอฝืนยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณค่ะพ่อ” หลังจากนั้นเธอก็หันไปหาโฮวอูเสิ่นอีกครั้ง รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอหวานและสดใสกว่าเดิม“ขอบคุณนะคะพี่ชาย ในอนาคตอาอู่จะพึ่งพาพี่แน่ๆ”

โฮวอูเสิ่นเลิกคิ้วและส่งเสียง ‘อืม’ เบาๆอย่างอ่อนโยน

หลังจากอาหารเช้า โฮวหยวนกลับไปทำงาน ตารางงานของเขาค่อนข้างแน่น ถ้าไม่ใช่เพราะลูกชายคนโตกลับมาจากต่างประเทศ บางทีเขาคงไม่กลับมาบ้าน

โฮวอู่เสิ่นไปที่บริษัทของตา เขาเริ่มเข้าไปทำความคุ้นเคย หนึ่งเดือนหลังจากนี้เขาจะได้เข้าครอบครองบริษัทอย่างเป็นทางการจากตาของเขา

ไม่นานหลังจากที่พวกเขาจากไป โอวอู่ก็ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในบ้าน แต่เธอไม่อยู่บ้าน เธอหยิบกระเป๋าสตางค์ของเธอแล้วเดินออกไป

ก่อนเข้านอนเมื่อคืน เธอวางแผนจะไปเจอพ่อแม่ตัวจริงวันนี้

มีรถหลายคนจอดที่โรงรถครอยครัวโฮว มีรถโฟล์คสวาเก้นจำนวนหนึ่งที่มีราคาประมาณหลายแสนดอลลาร์ มีแม้แต่รถหรูจอดอยู่ในโรงรถซึ่งมีราคาหลายสิบล้านดอลลาร์

โฮวอู่ไม่อยากเป็นจุดเด่น เธอจึงเลือกออดี้สีแดง

การหาพ่อแม่ที่แท้จริงไม่ยากสำหรับเธอ เธอรู้ว่าพวกเขาเป็นคนกวาดถนนที่ถนนฟู่ซิน มีเพียงพวกเขาที่กวาดถนน เมื่อเธอไปที่ถนนฟู่ซิน เธอก็เห็นพวกเขา