“อ๊ะ!” ชายชุดดำปิดตาของเขาพร้อมๆ กัน และในขณะที่ร้องอย่างเจ็บปวด เขาก็ถอยกลับ

 กู้เฉิง มักจะหันหลังให้ เยว่หลิงจือ และผงยาไม่สามารถทำร้ายเขาได้ เขาได้กลิ่นพริกผงอีกครั้ง ดังนั้นเขาต้องรู้วิธีหลบเลี่ยง

 เมื่อเห็นว่าคู่ต่อสู้ถูกโจมตี เขาจึงเตะชายชุดดำที่อยู่ใกล้ๆล้มลง หยิบดาบยาวของเขาขึ้นมาแล้วขว้างออกไป กระแทกหลังชายชุดดำอีกคนหนึ่งซึ่งกำลังจะหลบหนี

 ชายชุดดำกรีดร้องและล้มลงกับพื้น และกู่เจิ้งก็เหยียบหน้าอกของชายชุดดำที่ถูกเตะลง

 เยว่หลิงจือ ตกตะลึงกับการกระทำที่โหดเหี้ยมนี้เล็กน้อย

 เขาอายุแค่สิบหกจริงๆเหรอ?

 เป็นแค่นักเรียนจริงหรือ?

 เยว่หลิงจือ ไม่รู้ว่าเมื่อ กู้เฉิง ในชีวิตก่อนหน้านี้ เขาเคยฆ่าคนมาแล้ว

 กู้เฉิง รู้ดีว่า ถ้าเขาไม่โหดร้าย คนชุดดำก็จะโหดร้ายกับพวกเขา

 เขามีประสบการณ์โชคร้ายในชาติที่แล้ว เขาจึงไม่ใจอ่อน

 กู้เฉิง เหยียบเท้าของเขาหนักขึ้น และถามด้วยเสียงหนักๆ “บอกมา พวกเจ้าเป็นใคร แล้วข้าจะไว้ชีวิต!”

 อย่างไรก็ตาม ชายชุดดำไม่พูดอะไร เอียงศีรษะและหายใจไม่ออกน้ำลายฟูมปาก เขากัดยาพิษในปากและฆ่าตัวตาย

 กู้เฉิง ค้นตัวชายชุดดำ แต่ไม่พบหลักฐานใดๆ ดังนั้นเขาจึงกอดเยว่หลิงจือ และวิ่งไปหาชายชุดดำอีกคนที่มีดาบปักอยู่ด้านหลัง และพบว่าชายชุดดำคนนี้ก็ฆ่าตัวตายด้วยการกัดยาพิษด้วยเช่นกัน

 เขายังไม่พบเครื่องหมายใดๆ เกี่ยวกับพวกเขา

 กู้เฉิง หันกลับมาและกอดเยว่หลิงจือไว้แน่น ได้ยินกระทั่งหัวใจที่เต้นแรงของเขา

 โชคดีที่หลิงจือยังสบายดี

 ดีที่นางมีพริกป่น!

 คนที่เลือกที่จะฆ่าตัวตาย มักจะเป็นพวกนักฆ่าแดนตาย ในชาติที่แล้ว อีกฝ่ายก็มักส่งนักฆ่าแดนตาย มาโจมตีเขาหลายครั้ง และการต่อสู้ครั้งสุดท้าย ก็มีคนมากกว่าสิบคนที่เป็นยอดฝีมือ มารุมสังหารเขา และฆ่าเขาได้ในครั้งหลังสุด จนเขาได้กลับมาเกิดใหม่ในร่างตัวเองในอดีตอีกครั้ง เพื่อกลับมาแก้ไขอนาคตที่ทำให้เขาตายอย่างโดดเดี่ยวนั้น…

 โดยไม่ต้องสงสัย คนเหล่านี้อาจจะมาหาเขา

 ชีวิตนี้ต่างจากชาติก่อนอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาพลิกจากโจมตีครอบครัวของเขาก่อน กลับมาโจมตีเขาโดยตรง!

 กู้เฉิง คิดถึงความปลอดภัยของน้องชายและน้องสาวของเขาที่บ้าน และก้มลงทันทีและวางเยว่หลิงจือ ไว้บนหลังของเขา และสั่งนางว่า "จับแน่นๆ!" แล้วเขาก็รีบวิ่งกลับไปที่บ้านกู้ด้วยกำลังภายใน…

 เขาไม่มีเวลาไปสนใจศพทั้งสองที่ตายไปแล้ว…

 ….

 เยว่หลิงจือกอดกู้เฉิงไว้แน่น ตลอดเส้นทาง เขาเร็วมาก จนนางก็กังวลว่า นางจะหล่นลงพื้นบาดเจ็บสาหัสโดยไม่ได้ตั้งใจ นี่มันเร็วพอๆกับขับฮอนด้าเวฟบิดจนมิดไมล์

 ภาพชายชุดดำสองคน พยายามที่จะฝ่าแนวป้องกันของกู้เฉิง แล้ววิ่งตรงมาหานาง และฟันนางด้วยดาบ ภาพนั้นก็กำลังเล่นซ้ำอยู่ในใจของนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า…

 เป็นไปได้หรือไม่ว่า พวกเขาไม่ได้มาเพื่อฆ่ากู้เฉิง แต่มาเพื่อฆ่านาง!

 ไม่อย่างนั้น ก็ไม่มีคำอธิบายที่ว่า ทำไมจู่ๆพวกเขาถึงเลิกสู้กับกู้เฉิง แล้ววิ่งมาหานางทันที ที่นางปรากฏตัว

 กู้เฉิง ไม่รู้ว่ามีคนกำลังจะฆ่านาง ดังนั้นเขาจึงไม่เคยคิดว่าชายชุดดำมาที่นี่เพื่อฆ่านางจริงๆ…

 ….

 หลังจากเข้าไปในบ้าน 

 กู้เฉิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นว่าพี่น้องของเขาทุกคนไม่บุบสลาย

 ไฟในห้องนั่งเล่นถูกจุดขึ้น และพี่น้องสี่คนของกู้เฉิง ต่างก็นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นโดยไม่ได้นอน เห็นได้ชัดว่ากำลังรอพวกเขาอยู่

 เมื่อเห็นว่าพี่ชายกลับมาพร้อมพี่สะใภ้บนหลัง กู้หญิงก็วิ่งไปหา

 “พี่ใหญ่ พี่หลิงจือ พวกท่านกลับมาแล้ว!”

 กู้เฉิง วาง เยว่หลิงจือลง

 เยว่หลิงจือ มองดู กู้เฉิง อย่างชัดเจนผ่านแสงไฟ และไม่มีเลือดบนเสื้อผ้าของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถบอกได้ว่าเขาเพิ่งผ่านการดวลสังหารมา

 กู้เฉิง ยังคงถามอย่างกังวลว่า "มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นที่บ้าน?"

 ทุกคนส่ายศีรษะ

 กู้หมิง จึงกล่าวว่า "ไม่มีอะไรพิเศษเกิดขึ้น แต่มีใครบางคนในหมู่บ้านพาเด็กมาหาหลิงจือ เพื่อขอรับการรักษาโรคพยาธิ"

 “แล้วทำไมไม่นอนกันล่ะ”

 “พวกเขากังวลว่าหลิงจือจะมีปัญหา และพวกเขากังวลว่านางจะถูกรั้งไว้ที่บ้านและไม่กลับมา ดังนั้นพวกเขาทั้งหมด จึงบอกว่า พวกเขาจะนอน จนกว่าท่านจะกลับมา”