Your Wishlist

ชาวบ้านไม่ธรรมดา เล่ม 1 (ข้าจะไม่ขายมัน)

Author: 鲤鱼丸

เกิดใหม่เป็นหญิงใบ้ตัวน้อย ในครอบครัวชนบท เป็นชาวบ้านธรรมดาที่แม่ตายพ่อพิการ มีแม่เลี้ยงใจร้าย ต้องย้ายไปอยู่กับคู่หมั้นที่เป็นเด็กอายุ 16 ที่พ่อตายแม่แต่งงานใหม่ และมีน้องคู่หมั้นอีกหลายคนให้เลี้ยงดู

จำนวนตอน : 200

ข้าจะไม่ขายมัน

  • 14/05/2565

เยว่หลิงจือ ยิ้ม

 

(ข้าไม่ได้คิดมากขนาดนั้น ข้าแค่ไม่อยากเห็นเจ้า กลบฝังพรสวรรค์ของเจ้าไว้)

 

มีหนังสือทุกประเภทในบ้านของเขา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาขยันเรียน และรักการอ่านมากแค่ไหน

 

การประดิษฐ์ตัวอักษร และภาพวาดของเขานั้นยอดเยี่ยมมาก และผลงานของเขาก็โดดเด่น ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขามีความทะเยอทะยานและมีอุดมการณ์

 

สอบรับราชการคงเป็นในอุดมการณ์ของเขา

 

เมื่อได้ยินว่าภรรยาตัวน้อย ยกย่องเขาในความสามารถของเขา กู้เฉิงก็รู้สึกดีขึ้นมาอีกเล็กน้อย เขารับรองกับนางว่า 

 

"พรสวรรค์ของข้าจะไม่ถูกกลับฝัง

 

ในชีวิตที่แล้ว เขาสามารถเป็นที่หนึ่งในโรงเรียนได้ และเขาจะสามารถทำได้ในชีวิตนี้อย่างแน่นอน

 

เขาอธิบายกับ เยว่หลิงจือ ว่า "ข้าแค่ขอลาหยุดเรียน แต่ตราบใดที่ข้าจ่ายค่าเล่าเรียนและชี้แจงให้อาจารย์เข้าใจ ข้าก็สามารถรักษาสถานะนักเรียนได้ และข้าสามารถเข้าสอบ ซิ่วไฉ ได้ในปีหน้า”

 

เขาครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ทั้งคืน และหวนคิดถึงประสบการณ์ชีวิตก่อนหน้านี้ในใจของเขา

 

ผู้ที่ต้องการทำร้ายครอบครัวของเขา มักเกี่ยวข้องกับครอบครัวของเขา ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

 

แต่เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับครอบครัวของเขา เขารู้เพียงว่า ครอบครัวของพวกเขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านกู้เจีย จาก เยว่เฉิง

 

ปู่ทวดของเขาซึ่งน่าจะได้รับบาดเจ็บภายในมีสุขภาพไม่ดีและเสียชีวิตเร็วมากหลังจากนั้น

 

ปู่ของเขามีความสามารถมากและเข้าใจทุกอย่าง แต่เขาไม่สนใจรับราชการระดับสูง

 

ท่านปู่ชอบการประดิษฐ์ตัวอักษร และวาดภาพทิวทัศน์ ภายใต้อิทธิพลของเขา กู้เฉิงก็เลยสืบทอดเคล็ดวิชาและความสามารถ มาจากปู่ไม่น้อย

 

พ่อของกู้เฉิง เป็นคนหยาบกระด้าง เขารักศิลปะการต่อสู้เท่านั้น แต่ไม่ชอบอ่านหนังสือ และเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสอบของจักรพรรดิ แต่เขายังต้องการให้กู้เฉิง เข้าร่วมการสอบของจักรพรรดิและต้องการให้เขาโดดเด่น

 

พอมาถึงรุ่นของกู้เฉิง เงินที่ท่านปู่หามา ก็ใช้ไปหมดแล้ว และเมื่อเขาตระหนักถึงชีวิตของครอบครัวที่ยากจนลง เรื่อยๆ กู้เฉิงก็เริ่มเข้าใจ จะต้องมีคนคอยวางแผนการณ์ทำร้ายครอบครัวของเขา ทุกวิถีทางให้ครอบครัวนี้ล่มจม บ้านแตกสาแหรกขาด ลูกหลานตกตายอนาถ อยู่อย่างอนาถา 

 

และผู้ที่ต้องการทำร้ายครอบครัวของเขา ก็ยังซ่อนตัวอยู่ในความมืด ยังไม่เปิดเผยตัว โดยที่กู้เฉิง ไม่เคยสังเกตเห็นเลย

 

แสดงว่าคนเหล่านั้น คงมีความแค้นใหญ่หลวง และมีแผนการณ์ลึกล้ำ ไม่ต้องการเห็นครอบครัวนี้ได้ดี

 

เขาไม่รู้ว่าเขากังวลเรื่องอะไร แต่เขาแน่ใจว่า มีคนพยายามทำร้ายครอบครัวของเขา และเขาต้องการสอบสวนและเปิดเผยความลับ และจัดการศัตรูโดยเร็ว

 

ครอบครัวของเขาหลายชั่วอายุคนอาศัยอยู่ในหมู่บ้านกู้เจีย ไม่มีอุบัติเหตุใดๆ เมื่อตกถึงรุ่นของเขา กลับมีคนต้องการจะฆ่าพวกเขา มีเพียงเหตุผลเดียว เพราะเขาเข้าร่วมในการสอบขององค์จักรพรรดิ และพวกเขาคงไม่ต้องการให้เขาเป็นจอหงวน

 

คนเหล่านั้นดูกังวลว่าเขาจะยืนอยู่ในเมืองหลวง เมื่อได้รับแต่งตั้งให้เป็นนักปราชญ์ระดับสูง พวกเขาก็เลยโจมตีเขาโดยตรงอย่างโหดเหี้ยม

 

ตราบใดที่เขาไม่ได้ไปที่เมืองหลวง คนเหล่านั้นอาจไม่ลงมืออะไรชั่วคราว

 

ดังนั้น สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือพักการเรียนไว้ก่อน เพื่อสร้างภาพลวงตาว่าเขาจะเลิกสอบแล้ว และดูว่าเขาจะสามารถทำให้คนเหล่านั้นหลงกลได้หรือไม่…

 

….

 

เห็นเงียบไป เยว่หลิงจือถามเขา

 

(เจ้าไม่จำเป็นต้องไปเรียนในโรงเรียน เจ้าก็สอบผ่านได้ด้วยเหรอ)

 

กู้เฉิง พยักหน้าแสดงท่าทางมั่นใจอย่างยิ่งออกมา

 

เยว่หลิงจือ โล่งใจและยิ้ม

 

(ปรากฎว่าเจ้าเป็นนักวิชาการ!)

 

กู้เฉิง ไม่เข้าใจประโยคนี้ เพราะเขาไม่เคยได้ยินคำว่า "นักวิชาการ"

 

เยว่หลิงจือ ยังยิ้มและไม่อธิบาย

 

….

 

หลังจากออกจากโรงเรียน กู้เฉิงก็พาเยว่หลิงจือ ไปซื้อข้าวถุงและหมู 1 ห่อ นอกจากนี้เขายังซื้อขนมมากมายตามความต้องการของเยว่หลิงจือ โดยบอกว่ามันเป็นของฝาก สำหรับน้องชายและน้องสาวของเขา

 

หลังจากซื้อของทั้งหมดที่ต้องซื้อแล้ว ทั้งสองก็ไปที่เฮ่อชุนถังเพื่อรับยาที่ฝากไว้

 

เมื่อไปที่ เฮ่อชุนถัง ก็ได้รับแจ้งว่า ผู้จัดการหวัง ต้องการพบพวกเขา

 

ผู้จัดการหวัง ก็เข้าเรื่อง พูดอย่างตรงไปตรงมา ว่าเขาต้องการซื้อหินงู ที่เอาไว้ดูดพิษของเยว่หลิงจือ

 

เยว่หลิงจือ ไม่ยินดีที่จะขาย ส่ายศีรษะ และลากกู้เฉิงจากไป

 

ผู้จัดการหวัง ขึ้นราคาสูงให้อีกอย่างรวดเร็ว "ข้าขอซื้อห้าร้อยตำลึง!"

 

เยว่หลิงจือ ทำท่าทาง "อ่า... อ่า"

 

(ข้าจะไม่ขายมัน แม้ให้ถึงพันตำลึง!)

 

 

………………

-การประดิษฐ์ตัวอักษร ในที่นี้ หมายถึงการเขียนตัวอักษรแบบหวัดของจีนด้วยพู่กัน ให้ดูขลังๆแบบมีศิลปะ

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า ตอนถัดไป