หัวใจของเซี่ยหยุนจิน พองโตขึ้นๆลงๆด้วยความตกใจ

เมื่อนึกถึงการรักษาขาของหลู่เจียว มันเท่ากับว่าเป็นการให้ชีวิตที่สองแก่เขา

เขารู้สึกว่า แม้ว่าเขาจะดูแลนางไปทั้งชีวิต เขาก็ไม่สามารถถือว่าตอบแทนบุญคุณและความดีของหลู่เจียวได้

แต่เมื่อคิดว่า หลู่เจียวได้ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ด้วยการผ่าตัด แต่นางกลับไม่ได้บอกอะไรเขาเลย เซี่ยหยุนจินรู้สึกเหน็บหนาวอีกครั้ง ทำไมกัน

ใบหน้าที่หล่อเหลาและเหมือนหยกของเขากลายเป็นสีเข้มทันที และหูซานไม่รู้ว่าเขามีปัญหาอะไร ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าพูดอะไรออกมา

อย่างไรก็ตามเซี่ยหยุนจิน ก็สงบลงอย่างรวดเร็ว เขามองขึ้นไปที่หูซาน และพูดว่า "ถ้าเจ้าคิดว่าภรรยาของข้าช่วยภรรยาและลูกชายคนโตของเจ้าไว้จริงๆ ก็ควรอยู่ให้ห่างจากพวกเราในอนาคต"

ความจริงแล้วหูซานไม่ใช่คนไม่ดีจนถึงกลับคบไม่ได้ แต่หูซานผู้นี้นั้นโง่เขลาและเชื่อคนง่ายเกินไป คนแบบนี้คบไว้มีแต่จะทำร้ายตัวเองและครอบครัว

คราวนี้ใบหน้าของหูซาน เปลี่ยนเป็นสีดำ และในที่สุดเขาก็กัดฟันและหันกลับไป "เจ้าคิดว่าข้าอยากอยู่ใกล้เจ้า"

ไม่นานหลังจากที่หูซานเดินออกไป ประตูก็ถูกผลักเปิด และหานตง ก็เข้ามาจากข้างนอก

ทันทีที่เขาเข้ามา เขาเห็นใบหน้าของเซี่ยหยุนจิน เปลี่ยนเป็นสีเข้ม และเขาก็กังวลทันที

"หยุนจินเกิดอะไรขึ้นกับเจ้า? หรือว่าเจ้าป่วย?"

เซี่ยหยุนจินก็เอื้อมมือออกไปและจับมือหานตง "หานตงเจ้ารู้ไหมว่าใครเป็นคนรักษาขาของข้า"

หานตงงุนงง "ไม่ใช่หมอฉีดอกหรือ?"

เซี่ยหยุนจินส่ายหน้า "ไม่ มันเป็นหลู่เจียว นางเป็นคนรักษาขาของข้า"

"อ่า" หานตงอ้าปากด้วยความประหลาดใจ กลายเป็นว่าหลู่เจียวรักษาขาของเซี่ยหยุนจิน

เขารู้ว่าการผ่าตัดของเซี่ยหยุนจิน นั้นอัศจรรย์เพียงใด ก่อนหน้านี้ หมอซือที่ได้รับการยกย่องว่าแพทย์ทหารในกองทัพ ก็ไม่มีทักษะทางการแพทย์ที่ทรงพลังเช่นนี้

ตอนนี้เซี่ยหยุนจินกลับบอกเขาว่า จริงๆแล้วเป็นภรรยาของเขาที่ผ่าตัดให้

หานตงมึนงงเล็กน้อย มองไปที่เซี่ยหยุนจิน และถามทันทีว่า 

"เป็นเช่นนั้นจริงๆหรือ"

เซี่ยหยุนจินส่ายศีรษะ เขาไม่ได้คิดเรื่องนี้มาก่อน แต่ตอนนี้เขาคิดเกี่ยวกับมันแล้ว เขารู้สึกว่า ทักษะทางการแพทย์ของหลู่เจียวนั้นทรงพลังจริงๆ ไม่ต้องพูดถึงถึงว่ามันน่าทึ่งมาก มิเช่นนั้นเปาเหอถัง ถึงได้นับถือนางขนาดนี้ ไม่เพียง พวกเขาแบ่งหุ้นให้เท่านั้น แต่ยังเห็นด้วยกับกฎแปลกๆของนางว่าจะรักษาคนอย่างไร ค่ารักษาบางคนห้าพันตำลึง และบางคนราคาห้าร้อยตำลึง

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมของนาง หากเปาเหอถัง ต้องการให้นางช่วยรักษา ก็คงต้องปฏิบัติตามกฎของนาง

"เป็นนาง ทักษะทางการแพทย์ของนางดีมาก เจ้าลืมไปว่าเป่าเหอถังยังมาหานางกลางดึกเพื่อช่วยดึงลูกศรหนามในตอนดึก และภรรยาของหูซานก็คลอดบุตรยาก"

ยิ่งเขาพูดมากเท่าไหร่ เขาก็คิดว่ามีเหตุผลมากเท่านั้น

"รู้หรือไม่ นางเคยช่วยชีวิตคนที่กระโดดลงไปในแม่น้ำแล้วเสียชีวิต ยังช่วยให้ฟื้นได้ เด็กในหมู่บ้าน ที่เกือบตาย นางบอกว่ามีหนอนอยู่ในท้อง เด็กพวกนั้นก็มีหนอนในท้องจริงๆ อาจารย์เฉินเกือบตายก่อนหน้านี้ และนางก็เป็นคนช่วยเขา"

พอเซี่ยหยุนจินพูดออกมา หัวใจของหานตง ก็เต้นผิดจังหวะ

ทักษะทางการแพทย์ของพี่สะใภ้ก็น่าทึ่งมากจริงๆ

“หมอเทวดาจริงๆ หยุนจิน ทักษะทางการแพทย์ของพี่สะใภ้ดีมาก ถ้าเราป่วยในอนาคตมันก็จะสะดวกมาก เพราะมีหมออยู่ในบ้าน เจ้าควรจะมีความสุข หากข้าป่วยในอนาคตช่วยบอกให้นางช่วยผ่าตัดให้กับข้าด้วย?”

เซี่ยหยุนจินมองหานตงแปลกๆเมื่อได้ยิน หานตงก็รู้ว่าเซี่ยหยุนจิน กำลังรู้สึกยังไง จึงว่า

“บางทีที่นางไม่ได้บอกเจ้า เพราะนางกลัวว่าเจ้าจะไม่เชื่อเรื่องนาง”

เซี่ยหยุนจินเงียบขรึมในทันที ถูกต้อง ถ้าหลู่เจียวบอกเขาว่านางจะทำการผ่าตัดให้เขาในเวลานั้น เขาคงจะไม่ยอมเสี่ยงอย่างแน่นอน

นั่นเป็นเหตุผลที่นางกลัวว่าเขาจะไม่ตกลง ดังนั้นนางจึงยืมมือของหมอฉีทำการผ่าตัดให้เขา และไม่ว่านางจะคิดอย่างไร ความจริงก็มีเพียงหนึ่งเดียว นั่นคือนางได้ผ่าตัดให้เขา

ในห้อง ทันใดนั้นเซี่ยหยุนจิน ก็ลุกขึ้นและต้องการจะออกไปหานตง ถามอย่างรวดเร็วว่า "เจ้าจะไปไหน"

“ข้าจะไปหานาง”

เขาต้องการพบนางตอนนี้

หานตงไม่ได้หยุดเขา เซี่ยหยุนจินนำหลินตงออกจากบ้านเช่าทันที และเดินไปที่ถนนเปาเหอถัง สองถนนถัดไป

ในเปาเหอถัง รวมทั้งหลู่เจียวมีแพทย์ทั้งหมดสี่คน

จ้าวหลิงเฟิงแนะนำหลู่เจียวให้กับหมออีกสองคนและกล่าวว่า 

"ในอนาคต หมอหลู่ จะเป็นหัวหน้าหมอในเปาเหอถัง"

พอจ้าวหลิงเฟิงกล่าว นอกเหนือจากฉีเหล่ย แล้วหมอชราอีกสองคนไม่ค่อยมีความสุขมาก คนหนุ่มสาวขนาดกลายเป็นหัวหน้าแพทย์ของเปาเหอถังได้ยังไง?

ในอีกด้านหนึ่ง ฉีเหล่ยอุทานอย่างมีความสุข “ถูกต้อง อาจารย์ต้องเป็นหัวหน้าหมอ”

หมอชราสองคนที่อยู่ข้างๆ เขามองที่ฉีเหล่ยด้วยความประหลาดใจ คนผู้นี้กลับกลายเป็นอาจารย์ของหมอฉี จริงหรือหลอก?

“หมอฉี นี่คืออาจารย์ของเจ้า”

ฉีเหล่ยพยักหน้าอย่างจริงจัง “ใช่แล้ว ทักษะทางการแพทย์ของอาจารย์ของข้าดีมาก วันนี้ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นความหมายของคำว่าทักษะหมอเทวดา”

หลู่เจียว มองไปที่มันอย่างไม่พูด ฉีเหล่ยเหลือบไปข้างหนึ่ง และจ้าวหลิงเฟิงกล่าวว่า "เอาล่ะ เจ้าพร้อมหรือยัง ศูนย์การแพทย์เป่าเหอถังของเราจะเปิดให้บริการเร็วๆ นี้"

เป่าเหอถังในปัจจุบันมีขนาดใหญ่กว่าเป่าเหอถังในเมืองฉีหลี เป็นร้านค้าขนาดใหญ่สี่คูหา มีลานกว้างด้านหลัง ห้องปีกในแถวซ้ายและขวา และอาคารขนาดเล็กที่ด้านหลัง แต่มันมีขนาดใหญ่กว่าเปาเหอถังดั้งเดิมมาก

นี่คือโรงหมอเก่า แต่เนื่องจากทักษะทางการแพทย์ของเจ้าของเก่าไม่ค่อยดี โรงหมอนี้จึงถูกปิด จ้าวหลิงเฟิงซื้อมาในราคาสูง เพราะทำเลดีแล้วเปลี่ยนเป็นเป่าเหอถัง นอกจากผู้จัดการหลี่ แล้ว ยังมีหมอสี่คนและผู้ช่วยพยาบาลอีก 5 คนอยู่ในร้าน ในเวลานี้ ทุกคนได้ยินคำถามของเจ้าของร้านและตะโกน พร้อมกันทันทีว่า

"พร้อมแล้ว" 

ในห้องโถงเป่าเหอ เมื่อทุกคนได้ยินคำถามของจ้าวหลิงเฟิง พวกเขาก็ตอบพร้อมกัน

จ้าวหลิงเฟิงขอให้ชายคนนั้นเปิดประตูและจุดประทัดทันที

ไม่นานเสียงประทัดก็ดังขึ้นที่หน้าประตูของเปาเหอถัง ผู้จัดการหลี่ ไปที่ประตูเพื่อรักษาคำสั่งและแพทย์และเจ้าหน้าที่ก็เข้ามาแทนที่

ในฐานะหัวหน้าแพทย์ของเป่าเหอถัง หลู่เจียวไม่ต้องจัดการกับการตรวจโรคทั่วไป ดังนั้นนางจึงเป็นคนสบายๆ คนหนึ่งในร้าน

จนกระทั่งชายอ้วนคนหนึ่งเดินเข้ามา ทันทีที่ชายคนนั้นเดินเข้าไปในร้าน กลิ่นเหม็นเน่าก็ตามมาด้วย หลู่เจียวมองไปอย่างรวดเร็วและพบว่ามีกลิ่นเหม็นมาจากเท้าของคนอ้วน

หลายคนในร้านก็พากันวิพากษ์วิจารณ์บ่นว่า 

"ไม่ใช่พ่อค้าผู้นี้ คือหลิวต้าดอกหรือ เขามารักษาเท้าอีกแล้วเหรอ ข้าได้ยินมาว่าไปหาหมอหลายแห่งยังไม่หายดี แต่คราวนี้พวกเขามาที่เป่าเหอถัง เช่นนั้นก็แย่แล้ว ข้าได้ยินมาว่าพ่อค้าหลิวคนนี้มักทุบร้านหมอมามากมาย เพราะรักษาเขาไม่ได้"

"ข้าได้ยินมาว่าเป่าเหอถังมีหมอที่เก่งมาก และว่ากันว่าทักษะทางการแพทย์นั้นทรงพลังมาก พวกเขาจะสามารถรักษาเขาได้หรือเปล่า"

"จริงหรือ มารอดูสถานการณ์กันเถอะ"

ผู้จัดการหลี่ ก็ต้อนรับพ่อค้าที่ชื่อหลิวฟู่ เป็นการส่วนตัวและพาเขาไปหาหลู่เจียว

พอพ่อค้าหลิวเข้ามาห้องตรวจ ก็จ้องไปที่หลู่เจียวหลายครั้ง จากนั้นมองไปที่ผู้จัดการหลี่ อย่างไม่เชื่อสายตาและพูดว่า "นี่คือหมอที่เก่งสุดในเปาเหอถังของเจ้าใช่หรือไม่"

ผู้จัดการหลี่พยักหน้า "ใช่ นายน้อยคนนี้มีฝีมือในด้านการรักษามาก สามารถตรวจรักษาโรคของเจ้าได้”

เจ้าของร้านหลี่มองไปที่หลู่เจียวหลังจากพูด หลู่เจียวก็พยักหน้าตอบรับ และผู้จัดการร้านหลี่ก็วางใจ

อันที่จริง พ่อค้าหลิวไม่เชื่อว่า หลู่เจียวจะสามารถรักษาโรคได้ นับประสาอะไรโรคของเขาที่รักษายาก และวันนี้เขามาเพื่อสร้างความขายหน้าให้กับจ้าวหลิงเฟิง ดังนั้นจึงไม่รอช้าให้ตรวจรักษาไปเลย ดูสิว่าเขาจะพังร้านหมอนี้ยังไง

“ตกลง ข้าจะให้เจ้าแสดงให้ข้าเห็น ว่าเจ้าจะเก่งจริงดังว่าหรือไม่”

อันที่จริง หลู่เจียวก็รู้ว่าคนๆนี้เพียงเป็นโรคกลิ่นเท้าโดยไม่ตรวจก็รู้ ในยุคนี้เรียกว่าโรคเท้าเหม็น โดยการติดเชื้อแบคทีเรียที่ผิวหนังชั้นนอก