หลู่เจียวโจมตีเหลียงซือเหวิน ไม่เพียงเพราะเหลียงซือเหวิน พูดจาสกปรก แต่ยังเพราะเซี่ยหยุนจินทุบตีเหลียงซือเหวินไปแล้ว เขาย่อมต้องตอบโต้ในภายหลังอย่างแน่นอน เมื่อขุ่นเคืองกันแล้ว ดีกว่าที่จะทุบตีเขาอย่างหนัก

และเมื่อได้ฟังเซี่ยหยุนจินกล่าว ว่าเป็นเพราะหูซานพาชายคนนี้มา จนเกิดเรื่องเช่นนี้ ใครจะรู้ว่าเขาเจตนาพาคนมาหาเรื่องหรือเปล่า หลู่เจียวก็มองดูเขาอย่างเย็นชา

ฝั่งตรงข้าม หูซานกำลังจะพูด แต่หลู่เจียวปฏิเสธที่จะให้โอกาสเขาพูดและพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำว่า "ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ ถ้าเหลียงซือเหวิน กลับมาแก้แค้นเรา ข้าจะคุยกับผู้พิพากษาหู อีกทั้งเจ้าเป็นคนเช่นไร เหตุใดจึงตอบแทนความเมตตาด้วยความแค้นเคือง"

คำพูดดังกล่าวทำให้ใบหน้าหูชานเปลี่ยนไป เขามองไปที่หลู่เจียวอย่างรวดเร็ว เดิมทีเขารู้เพียงว่าผู้หญิงคนนี้ดูดีและมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม แต่ตอนนี้เขายังตระหนักได้ว่า นางยังฉลาดมาก

ถ้าหลู่เจียวไปหาพ่อของเขา พ่อของเขาคงจะทุบตีเขา และถ้าภรรยาของเขารู้เรื่องนี้ นางก็จะสร้างปัญหากับเขาอีกด้วย

หูซานตอบอย่างรวดเร็ว "ไม่ต้องกังวล ข้าจะแก้ปัญหานี้"

วันนี้ เรื่องนี้ เกิดจากเขาจริงๆ และเขาจะแก้ไขมัน

หูซานสนับสนุนเหลียงซือเหวินและจากไป และเมื่อเหลียงซือเหวินเดินจากไป เขาก็หันกลับมาและยิ้มอย่างดุร้าย "เซี่ยหยุนจิน ฝากไว้ก่อนเถอะ"

หลู่เจียวเหลือบมองที่ห้องโถง และร้องสั่งเฟิงจื้อและหลินตง "เก็บของทันทีและเตรียมอาหารสำหรับแขกอีกครั้ง"

"ขอรับนายหญิง"

เฝิงจื้อและหลินตงเริ่มทำความสะอาด ส่วนหลินต้าและเฒ่าเหวินที่รีบวิ่งมาจากข้างนอกก็รีบเข้ามาช่วยทำความสะอาด

หลู่เจียวมองดูหลายคนในห้องโถงอย่างเขินอายและพูดว่า "วันนี้ข้าทำให้ทุกคนต้องหัวเราะแล้ว"

ทุกคนรู้สึกตัวตื่นขึ้นและพูดอย่างสุภาพ "พี่สะใภ้ ไม่ต้องเกรงใจ" 

หานตงก็รีบพูด "พี่สะใภ้ ไม่เป็นไร เราทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันและไม่สนใจเรื่องพวกนี้”

หลังจากที่หานตงพูดจบ เขาก็นึกถึงการทะเลาะวิวาทระหว่างเขากับตู้หลานซู่ภรรยาของเขาในวันนี้ เดิมทีเขาต้องการให้ครอบครัวมาที่นี่ แต่เมื่อถึงเวลา ตู้หลานซู่กลับปฏิเสธที่จะมา หานตงโกรธมากจนดุด่าตู้หลานซู่ แต่ยังไงนางก็ยืนกรานที่จะมา หลังจากทะเลาะกับเขา หานตงก็ทำได้เพียงพาลูกชายสองคนของเขาไป 

แต่อย่างไรก็ตาม เขาทะเลาะกันก็แค่ด่ากันเสียงดัง แต่หากเซี่ยหยุนจินทะเลาะกับหลู่เจียว อาจจะโดนทุบตีเหมือนเหลียงซือเหวินจนหน้าบวมเหมือนหัวหมูก็เป็นไปได้

….

หลังจากฟังคำพูดของทุกคนแล้ว หลู่เจียวก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้มและหันหลังกลับเดินจากไป แต่เมื่อนึกถึงเหลียงซือเหวิน นางหันไปมองเซี่ยหยุนจินอีกครั้ง

“แม้ว่าผู้ชายที่ชื่อเหลียงซือเหวิน จะกลับไปแล้ว แต่เขาอาจจะไม่ยอมแพ้ เจ้าต้องระวัง”

ใบหน้าของเซี่ยหยุนจินก็เต็มไปด้วยความเกลียดชังและพยักหน้าเบาๆ 

“ข้ารู้ ข้าจะระวัง”

หลู่เจียวพยักหน้า เขาเรียกจูเป่าจู่ นางเติน นางหลิว และคนอื่นๆ ให้ออกไป

“วันนี้วุ่นวายไปหน่อย ต้องเป็นที่อับอายแล้ว”

จูเป่าจู่พูดอย่างรวดเร็ว “นี่ไม่ได้เป็นเพราะเจ้า แต่เป็นเพราะคนเลวที่มาสร้างปัญหา”

นางนึกถึงหลู่เจียว ที่แข็งแกร่งต่อยตีกับผู้ชายได้ นางก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองนางด้วยความอิจฉา "พี่สาวหลู่ เจ้าแข็งแกร่งและแข็งแรงมาก"

จูเป่าจู่เอื้อมมือออกไปและจับมือหลู่เจียวมองดูมือของนางอย่างระมัดระวังซึ่งเป็นสีขาวและนุ่มนิ่ม ต่อยออกไปชนหน้าเหลียงซือเหวินตั้งหลายครั้ง แต่มีเพียงรอยแดงๆ มือน้อยๆนี้จะมีความแข็งแกร่งขนาดนั้นได้อย่างไร

….

ในเวลาต่อมา หานตง เจิ้งจื้อซิงและคนอื่นๆ เข้ามาและแนะนำ ให้เซี่ยหยุนจินระมัดระวังตัวในอนาคต

“เหลียงซือเหวินเป็นคนดุร้าย หยุนจิน เจ้าต้องระวัง”

"ใช่ เจ้าต้องระวัง แม้ว่าหูซานจะออกมาแก้ปัญหานี้ แต่เหลียงซือเหวินจะไม่ฟังเขา อย่างน้อยเขาจะวางแผนต่อต้านเจ้าในความมืดอย่างแน่นอน"

"หยุนจิน ก็โชคร้ายเช่นกัน ใครจะคิดว่าปัญหาจะมาหาถึงบ้าน"

"ใช่ ก่อนหน้านี้ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากรถม้า ตอนนี้ยังเจอคนอย่างเหลียงซือเหวินอีก ซวยจริงๆ"

"เจ้าพูดถูก เป็นความผิดของหูซานทั้งหมด ถ้าหูซานไม่พาคนอื่นมาด้วย เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น"

“หูซานเองก็ไม่ได้แย่ แต่เขาโง่จริงๆ”

“อย่าว่าแต่หูซาน ข้าคิดว่าพ่อของหูซานก็โง่ไปหน่อย ข้าได้ยินมาว่างานส่วนใหญ่ในสำนักงานเขตชิงเหอ ถูกคนอื่นจัดการ ตอนนี้ท่านหยางกับเผิงจูป๋อเป็นคนควบคุม”

ทันทีที่คำพูดของหลัวซินหวู่จบลง ทุกคนในห้องโถงก็มองมาที่เขา “เจ้ากำลังพูดจริงหรือเท็จ?”

"หยางเซียนเฉิงและเผิงจูป๋อเป็นคนควบคุมเทศมณฑลชิงเหอ? เขาดูเหมือนชายชราใจดี และเขาไม่กินหรู สวมเสื้อผ้าธรรมดา และดูเหมือนว่าเขาไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆเลย"

หลัวซินหวู่เยาะเย้ย "มันแกล้งทำเป็น ข้าเคยได้ยินคนพูด นี่เป็นเพียงการแสแสร้าง"

….

ในสวนหลังบ้าน หลู่เจียวกำลังพูดคุยกับเด็กน้อยทั้งสี่คน เกี่ยวกับสถานการณ์ในสนามหน้าบ้าน "ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว แม่ได้แก้ปัญหาแล้ว พวกเจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องพ่อของพวกเจ้า"

เด็กๆก็นั่งฟังด้วยสีหน้าจริงจัง หลู่เจียวคุ้นเคยกับรูปลักษณ์ที่น่ากังวลของเขา แต่เป็นเรื่องแปลกสำหรับคนอื่นๆที่ไม่เคยเจอเด็กฉลาดแบบนี้

"ลูกของเจ้าฉลาดมาก พวกเขายังรู้วิธีดูแลแม่ห่วงใยพ่อด้วย" 

หลู่เจียวชี้ไปที่เด็กทั้งสี่ด้วยรอยยิ้ม “พวกเขาก็เหมือนผู้ใหญ่ เมื่อพวกเขากังวลเกี่ยวกับเรื่องของพ่อ” 

"เอาล่ะพี่สาว งั้นข้าไปด้านหน้านะ" 

หลู่กุ้ยเอ่ยแล้วหันหลังจากไป ที่นี่เป็นส่วนของสตรี เมื่อเขานำเด็กๆมาส่งแล้วเขาก็กลับไปด้านหน้าเหมือนเดิม 

หลู่เจียวก็เริ่มสร้างความบันเทิงให้แขกหญิงอีกครั้ง แต่ตอนนี้ผู้หญิงสามคนสนใจพลังอันยิ่งใหญ่ของหลู่เจียวมาก โดยนางหลิวภรรยาของหลัวซินหวู่ เป็นคนที่ให้ความสนใจมากที่สุด 

“พี่สาวหลู่ ความแข็งแกร่งของเจ้ามีมาแต่กำเนิดหรือเจ้าฝึกฝนมันในภายหลัง” 

หลู่เจียวเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “โดยกำเนิด” 

นางหลิวรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยและถามว่า “แล้วมีวิธีใดที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งเหมือนเจ้าหรือเปล่า"

หลู่เจียวมองไปที่ นางหลิวอย่างประหลาดใจ และทันใดนั้นก็พบว่านางสวมเสื้อหนาเหมือนเสื้อฤดูใบไม้ร่วง ทั้งๆที่ช่วงนี้ร้อน เสื้อคอปกสูง และแม้แต่แขนก็ปกปิดเอาไว้มิดชิด

หลู่เจียวรู้สึกร้อนเมื่อเห็นมัน ดังนั้นนางจึงอดไม่ได้ที่จะถาม "พี่สาวหลิว เจ้าไม่ร้อนเหรอ ถึงได้สวมผ้าหนาเพียงนี้"

ขณะที่จูเป่าจู่ พูดอย่างรวดเร็วว่า "นางชอบใส่แบบนี้”

นางเตินก็ยังพยักหน้า

นางหลิวดูแข็งทื่อเล็กน้อย หลู่เจียวรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับนาง นางจึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า “พี่สาวหลิว เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า”

นางหลิวส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่เป็นไร ข้าแค่สนใจ ในกำลังของเจ้า" นางหยุดพูดและเงียบเหมือนเมื่อก่อน

ที่ลานหน้าบ้าน เฟิงจื้อ, หลินตงและชายชราเหวิน จัดระเบียบห้องโถง เฟิงจื้อ ไปที่ห้องครัวด้านหลังและร่วมกับป้าชิวและป้าฮัวทำอาหารอีกสองสามจานแล้วส่งไปที่ลานหน้าบ้านอีกครั้ง 

วันนี้ป้าฮัวครัวหลังทำคนเดียวไม่ได้ ป้าชิวจึงมาช่วยป้าฮัวในครัว

ผู้ชายหลายคนที่สนามหน้าบ้านก็เริ่มดื่มกินพูดคุยกันอีกครั้ง ก่อนหน้านี้เหลียงซือเหวิน รบกวนจนพวกเขาไม่มีเวลากิน และตอนนี้พวกเขาก็หิวเช่นกัน

แต่หลายคนก็ไม่ลืมที่จะหยอกล้อเซี่ยหยุนจิน 

"หยุนจินภรรยาของเจ้าแข็งแกร่งเกินไป ถ้าเจ้าทำให้นางขุ่นเคืองในอนาคต เจ้าคงไม่ถูกนางทุบตีใช่ไหม"

"เจ้าควรกล่อมนางให้ดี อนาคตอย่าทำให้นางโกรธ ไม่งั้นเจ้าจะนางทุบตีแน่ๆ"