เซี่ยหยุนจินตัดสินใจว่า ถ้าพ่อค้าทาสไม่มาในวันพรุ่งนี้ เขาจะไปหาด้วยตัวเอง เพื่อซื้อคนมาสองสามคน บ้านใหญ่มากจนต้องการกำลังคนจริงๆ ดังนั้นหลู่เจียวจะได้ไม่ลำบากจนเกินไป

หลู่เจียวกำลังยุ่งอยู่กับการปรับปรุงสวนหน้าบ้าน ปล่อยให้เด็กๆทั้งสี่ เล่นและเรียนหนังสือ

เมื่อคิดถึงการตรวจรักษาผู้คนอีกเรื่องหนึ่ง เซี่ยหยุนจินคิดถึงเปาเหอถัง ในเมืองฉีหลี ซึ่งอยู่ไกลจากที่นี่พอสมควร ในอนาคตอาจจะมีผู้ป่วยที่ป่วยหนักในเปาเหอถัง เช่นนั้นพวกเขาจะต้องพาหลู่เจียวไปที่ฉีหลีหรือเปล่า

เซี่ยหยุนจินรู้สึกไม่สบายใจเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ แต่ลึกๆแล้วเขาก็แอบมีความสุขเล็กน้อยในใจ ถ้าไกลไปหลู่เจียวก็อาจจะไม่ไป นางจะได้ไม่ติดต่อกับหมอฉี และเจ้าของร้านจ้าว

“เจ้าตรวจรักษาคนในเป่าเหอถังในเมืองฉีหลี ตอนนี้เราอาศัยอยู่ในเขตแล้ว เจ้ายังต้องไปที่เป่าเหอถังเพื่อตรวจคนหรือไม่ ดูเหมือนว่ามันจะไม่สะดวกเท่าไหร่ใช่ไหม”

หลู่เจียวพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ไม่เป็นไร ก่อนหน้านี้ข้าได้คุยกับเจ้าของร้านจ้าวแล้วก่อนหน้านี้ เขาบอกว่าเขาจะย้ายเปาเหอถัง มาที่เขตการปกครอง เพื่อที่จะสะดวกมากขึ้นสำหรับข้าที่จะรับผู้ป่วยในอนาคต"

ทันทีที่หลู่เจียวกล่าว เซี่ยหยุนจินเริ่มกัดฟัน เจ้าของร้านจ้าวผู้นี้ ตามมาหลอกหลอนจริงๆ เขายังอุตส่าห์ย้ายเปาเหอถังติดตามมา เพื่อหลู่เจียวโดยเฉพาะ เป็นไปได้ยัง

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่ควร ท้ายที่สุดหลู่เจียวยังคงเป็นภรรยาของเขาอยู่ในตอนนี้ แต่ชายคนนั้นทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

เซี่ยหยุนจินคิดและเยาะเย้ยและพูดว่า "เจ้าของร้านจ้าวช่างห่วงใยจริงๆ" 

ก่อนที่หลู่เจียวจะพูดอะไร หลู่กุ้ยก็ออกมาจากห้องครัวและพูดว่า "พี่สาวน้ำพร้อมแล้ว ข้าไปก่อนนะ"

"เอาล่ะ ไปกันเถอะ ไปอาบน้ำให้เด็กๆทั้งสี่คน"

หลังจากที่หลู่เจียวพูดจบ นางหันไปมองเซี่ยหยุนจินแล้วพูดว่า "เจ้าจะเอาน้ำร้อนมาอาบน้ำด้วยไหม"

เซี่ยหยุนจินส่ายศีรษะแล้วพูด "ไม่ต้องรีบ ข้าจะอาบน้ำในภายหลัง"

ทันทีที่หลู่เจียวได้ยินเขาพูด นางก็หยุดยืนกราน นางไปอาบน้ำให้เด็กน้อยทั้งสี่คนและพาพวกเขาเข้านอนหลังอาบน้ำเสร็จ

หลู่กุ้ยหยิบน้ำที่อาบน้ำออกมาแล้วเททิ้ง จากนั้นหลู่เจียวและเซี่ยหยุนจินก็ไปที่ห้องนอนทางทิศตะวันออก

"นี่คือโฉนดบ้าน ชื่อของเจ้าเขียนไว้บนนี้ ดูสิ"

เซี่ยหยุนจินมอบโฉนดบ้านให้หลู่เจียว หลู่เจียวหยิบมันขึ้นมาและพบว่ามีชื่อของนางเขียนอยู่บนโฉนดบ้านจริงๆ

หลู่เจียวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างมีความสุข เซี่ยหยุนจินทำได้ดีจริงๆ

หลู่เจียวมองดูโฉนดบ้านด้วยรอยยิ้มกว้าง ถ้าเซี่ยหยุนจินไม่อยู่ที่นี่ นางก็อยากจะกอดใครบางคนจริงๆ นี่เป็นทรัพย์สินแรกของนางในยุคนี้ และยังแสดงให้เห็นว่านางได้เริ่มสร้างรากฐานของนางในโลกนี้จริงๆ

ในห้อง เซี่ยหยุนจินเห็นหลู่เจียวมีความสุข และดวงตาของนางเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ผู้หญิงคนนี้ชอบบ้านจริงๆ ในอนาคต เขาจะซื้อบ้านเพิ่มอีกซักหลังสองหลัง เมื่อเขาหาเงินได้มากกว่านี้ และซื้อบ้านที่มีชื่อของนางอยู่บนนั้น

ในขณะนี้ เซี่ยหยุนจินลืมความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองอย่างสมบูรณ์

เมื่อหลู่เจียวรู้สึกตัว นางมองไปที่เซี่ยหยุนจินอย่างเขินอายและพูดว่า "มันดึกแล้ว เจ้าไปที่ลานด้านหน้า อาบน้ำและนอนเถอะ"

เซี่ยหยุนจินรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหลู่เจียว แต่เขาก็เข้าใจและรู้สถานะปัจจุบันของทั้งสองคน เป็นเรื่องปกติที่จะแยกกันอยู่แบบนี้

เซี่ยหยุนจินตอบรับและเดินออกจากประตู แต่ไม่คาดคิด เมื่อเขาเดินไปที่ประตูก็ได้ยินว่ามีอะไรบางอย่างมาแขวนไว้ที่ประตู พอเซี่ยหยุนจินขยับไปมาก็พบความจริงว่าประตูถูกล็อค จากด้านนอก

ในห้อง เซี่ยหยุนจินหันกลับมามองหลู่เจียวโดยไม่รู้ตัว หลู่เจียวก็เดินเข้าไปหา เหยียดมือออกแล้วดึงประตู

ประตูถูกล็อคจากด้านนอกจริงๆ และหลู่เจียวเห็นเด็กน้อยสี่คนยืนอยู่นอกประตูทางช่องว่างประตูที่ปิดอยู่

หลู่เจียวพูดอย่างโกรธเคือง "พวกเจ้ากำลังทำอะไร ล็อคประตูทำไม เร็วเข้ารีบเปิดประตู" 

ต้าเป่ารีบพูดทันทีว่า "แม่ ไม่ใช่ว่าท่านสัญญาว่า เมื่อพวกเรามาอยู่ในเมือง ท่านจะนอนกับพ่อไม่ใช่หรือ ท่านยายยังบอกอีกว่าพ่อกับแม่ควรนอนด้วยกัน"

“ใช่แล้ว พวกเราจะได้มีน้องสาวได้”

“ถ้าท่านมีน้องสาวคนเล็ก แม่จะไม่จากไป นี่คือสิ่งที่ท่านยายบอก”

ในห้องนั้น ใบหน้าของหลู่เจียวเปลี่ยนเป็นสีเข้มโดยไม่ตั้งใจ แม่ของนางสอนอะไรลูกๆทั้งสี่ และเมื่อนางพูดถึงบ้านในมณฑล นางไม่ได้บอกว่านอนกับพ่อของพวกเขาซักหน่อย เอ หรือว่านางเคยพูดหว่า

พอหลู่เจียวครุ่นคิดก็ออกปากเกลี้ยกล่อมเด็กน้อยทั้งสี่ "พ่อกับแม่ยังไม่อาบน้ำ เรายังคงต้องอาบน้ำก่อน" 

นอกประตู เด็กน้อยทั้งสี่คนก็ตะลึง แล้วต้าเป่าก็พูดว่า "ไม่ได้อาบน้ำคืนหนึ่งไม่เป็นไรหรอก คืนนี้ไม่จำเป็นต้องอาบก็ได้"

หลู่เจียวโกรธจนอยากจะสาปแช่ง เป็นเด็กอันธพาลอะไรแบบนี้ 

เซี่ยหยุนจินเดินไปข้างๆนาง และสั่งต้าเป่า "อย่าทำตัวงี่เง่า เจ้าไม่สามารถนอนหลับได้ยังไง ถ้าเจ้าไม่อาบน้ำในตอนกลางคืน"

ทันทีที่เซี่ยหยุนจินกล่าว เด็กชายทั้งสี่ที่อยู่นอกประตูถึงกับร้องออกมาพร้อมกัน "ไม่ใช่ว่าท่านไม่อยากนอนด้วยกันใช่ไหม"

"พ่อ ท่านไม่ชอบแม่หรือไม่"

"ท่านยังต้องการแต่งงานกันอยู่ไหม?”

ซือเป่าน้อยร้องเสียงดังที่สุด “ท่านแม่ ท่านยังต้องการจะจากไปหรือไม่”

ทันทีที่เซี่ยหยุนจินและหลู่เจียวได้ยินเด็กน้อยทั้งสี่ร้องไห้ พวกเขาก็ไม่อยากดุเด็กน้อยทั้งสี่อีกต่อไป จึงทำได้เพียงเกลี้ยกล่อมพวกเขาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

“ไม่มีอะไร อย่าร้องไห้เลย พ่อกับแม่ ไม่ใช่ว่าไม่นอนด้วยกัน แต่ยังไม่ได้อาบน้ำก็เลยยังนอนไม่ได้”

“แล้ว หลังจากอาบน้ำจะนอนด้วยกันใช่ไหม?”

สองคนในห้อง พากันมองหน้ากัน เซี่ยหยุนจินก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็ว พูดกับหลู่เจียวเบาๆ

"ดูเหมือนว่าข้าจำเป็นต้องสัญญากับพวกเขา ไม่ต้องกังวล เรายังคงทำเหมือนบ้านของท่านพ่อตา เจ้านอนบนเตียง ส่วนข้านอนบนพื้น ข้าจะใช้เวลาส่วนใหญ่ ที่สนามหน้าบ้านและบอกเด็กสี่คนว่าข้าต้องการทบทวนหนังสือสำหรับการสอบในปีหน้า เจ้าคิดว่าเป็นไปได้ไหม"

เซี่ยหยุนจินพูดจบและกล่าวเสริม "ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่เอาเปรียบเจ้า"

ถึงเขาจะไม่เอาเปรียบ แค่อยู่กับนาง เขาก็ยังรู้สึกดี

หลังจากฟังคำพูดของเซี่ยหยุนจินแล้ว หลู่เจียวก็นึกถึงเด็กน้อยทั้งสี่ที่อยู่ข้างนอกประตู นางปวดหัวมาก แต่สุดท้ายนางก็ตกลง ก่อนหน้านี้พวกเด็กๆก็งอแงจนขึ้นเขาไปครั้งแล้ว 

“เอาล่ะ เช่นนั้นก็ทำตามที่เจ้าบอก”

หลังจากที่ทั้งสองตกลงกันแล้ว พวกเขาก็พูดกับเด็กสี่คนที่อยู่นอกประตูด้วยกัน

“พ่อกับแม่อาบน้ำด้วยกันเสร็จนอนจะกลับมานอน”

ซือเป่าน้อยมีความสุขเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และถามหลู่เจียว “แม่ จริงหรือเปล่า?”

หลู่เจียวสามารถพูดอะไรก็ได้ แต่ทำได้เพียงตกลงเท่านั้น “ใช่แล้ว”

เด็กทั้งสี่คน ยังคงเชื่อในพ่อแม่ของพวกเขา เพราะสิ่งที่พวกเขาพูดโดยพื้นฐานแล้วทำตามคำที่พูดได้ตลอด

เด็กน้อยทั้งสี่ตะโกนอย่างร่าเริง “เยี่ยมมาก พ่อกับแม่ รอเดี๋ยวก่อน พวกเราจะปลดล็อคให้”

เด็กน้อยทั้งสี่คนวุ่นวายอยู่ข้างนอกประตูอยู่นาน แต่พวกเขาปลดล็อคไม่ได้ ในที่สุดต้าเป่าก็พูดว่า "ไปบอกให้น้าเล็กมาปลดล็อก" เอ้อเป่าหันหลังเดินออกไป ซันเป่าพาเขาออกไปหาน้าเล็กของพวกเขา

ผู้ใหญ่สองคนในห้อง พอได้ยินเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าพอหลู่กุ้ยมาจะหาวิธีปลดล็อคนี้ได้หรือเปล่า ไม่รู้ว่าจะหาลูกกุญแจเจอไหม 

หลู่เจียวคิดถึงน้องชายที่โง่เขลาของนางอยู่ในใจ คนผู้นี้ยังอยากเป็นพ่อบ้านใหญ่ คาดว่าเขายังคงช่วยคนอื่นนับเงินหลังถูกขายออกไป ไม่รู้ว่าจะพึ่งพาได้หรือเปล่า