ก่อนหน้านี้หลู่เจียวบอกเซี่ยฟู่กุ้ยผู้เป็นหัวหน้าหมู่บ้าน ว่าต้องการใช้เกวียนวัวในวันนี้ เขาก็รับปากว่าจะนำเกวียนวัวมาให้

หลู่เจียวขอบคุณเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า หันหลังกลับและกลับบ้านเพื่อทำอาหารเช้า อาหารเช้าเรียบง่ายมาก มีข้าวต้มและแพนเค้กไข่ หลู่เจียวยังหั่นแตงกวาฝอยและห่อไว้ในแพนเค้กไข่เพื่อรับประทาน

เด็กน้อยทั้งสี่ค่อนข้างสนใจวิธีการกินแบบนี้และบอกว่ามันอร่อย

หลังจากที่ครอบครัวรับประทานอาหารเช้าแล้ว รถลากวัวของเซี่ยเถี่ยหนิว ก็มาถึง

หลู่เจียวให้เซี่ยเสี่ยวเป่าดูแลสุนัขของครอบครัว รวมทั้งแพะและกระต่าย และบอกว่านางจะเชิญเขามากินอาหารอร่อยๆ เมื่อนางกลับมา

เซี่ยเสี่ยวเป่าตบหน้าอกของเขารับปากว่าเขาจะดูแลบ้านอย่างดี

หลู่เจียวบรรจุไข่และผักและนำมากับนาง หมูป่าตัวเล็กๆพร้อมไข่และผักเป็นของขวัญมากมาย

รถลากออกจากหมู่บ้านเซี่ยเจีย ไปจนถึงหมู่บ้านซิงหัว

ระหว่างทางเด็กน้อยทั้งสี่จำได้ว่าหลู่เจียวบอกว่าจะทำแปรงสีฟันให้พวกเขาจึงถามด้วยความเป็นห่วงว่า “แม่ครับ ท่านบอกว่าอยากทำแปรงสีฟันไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไม่ทำล่ะ”

หลู่เจียวก็บอกเด็กน้อยทั้งสี่แล้วพูดว่า “แม่มีแผนจะใช้กระดูกหมูและขนหมูทำแปรงสีฟันให้พวกเจ้า ตอนนี้ขนหมูถูกตัดออกแล้ว และกระดูกหมูจะเอาออกมาทีหลัง หลังจากกินเนื้อในวันนี้”

เด็กน้อยทั้งสี่พากันจ้องไปที่หลู่เจียว "ท่านทำแปรงสีฟันด้วยกระดูกหมูได้อย่างไรครับ"

หลู่เจียวอธิบายว่า "กระดูกหมูใช้เป็นด้ามแปรงสีฟัน เจาะรูเล็กๆ ที่ด้านบนแล้วยัดขนหมูลงไป กลายเป็นแปรงสีฟัน เจ้าจะเห็นมันเมื่อแม่ทำเสร็จแล้ว"

หลู่เจียวยังพูดถึงต้นแบบของแปรงสีฟันที่เก่าแก่ที่สุด ยุคนี้ทำได้เพียงแบบนี้เท่านั้น

เด็กน้อยทั้งสี่พูดอย่างมีความสุข "ถ้าอย่างนั้นเราจะช่วยแม่ทำด้วย"

หลู่เจียวเห็นด้วยด้วยรอยยิ้ม "ตกลง"

แม่และลูกชายคุยกันอย่างมีความสุขและเซี่ยเถี่ยหนิว ซึ่งขับรถอยู่ข้างหน้าก็ได้แต่ถอนหายใจและพูดว่า “ป้าสาม ท่านรู้มากจริงๆ”

หลู่เจียวโบกมือของนาง “เรื่องเล็กน้อย”

เซี่ยหยุนจินซึ่งนั่งอยู่ด้านข้างของเกวียนวัว หลับตาลงที่ด้านข้างของเกวียนวัว ทุกคนคิดว่าเขากำลังพักผ่อน แต่ที่จริงแล้ว ดวงตาของเขาให้ความสนใจกับหลู่เจียวที่อยู่ข้างๆ

เมื่อเห็นใบหน้าที่สดใสและสวยงามของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ท่าทางของนางดูเหมือนจะมีแสงสว่างในตัวเอง ดึงดูดผู้คนให้มองไปที่นางโดยไม่ตั้งใจ

แต่ถึงแว่าจะเป็นผู้หญิงที่สวยราวกับดอกไม้และสูงส่ง แต่นางก็โหดเหี้ยมไร้ความปรานีจริงๆเมื่อนางตัดสินใจแล้ว

เซี่ยหยุนจินครุ่นคิดได้ว่าเมื่อนางต้องการหย่านางก็ไม่ลังเลเลยซักนิด ดังนั้นเขาจึงหลับตาด้วยอารมณ์ที่น่าเบื่อหน่ายและไม่อยากมองผู้หญิงคนนี้อีก

เขายังคิดไม่ออกจนถึงตอนนี้ ทำไมผู้หญิงคนนี้จึงต้องการหย่าด้วย นี่หมายความว่านางยอมทนกับความยุ่งยากทุกอย่างดีกว่าอยู่กับเขาหรือเปล่า ชั่วขณะหนึ่ง เซี่ยหยุนจินกำลังจะสูญเสียความมั่นใจ

แต่เขายังเข้าใจด้วยว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างๆผู้นี้ ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นที่เขาเคยมีอะไรมาก่อน และเขาไม่สามารถเดาความคิดของนางได้จริงๆ

พอเซี่ยหยุนจินคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็ปลอบใจตัวเอง ลืมมันไปเถอะ เพราะนางตั้งใจแน่วแน่ที่จะหย่า มันขึ้นอยู่กับนาง

รถลากเกวียนวัวแล่นไปตลอดทางจนถึงหมู่บ้านซิงหัว

ในตอนแรก เด็กทั้งสี่คนสามารถสนทนากับหลู่เจียวอย่างมีความสุข แต่ต่อมาพวกเขาก็ถูกเกวียนโยกไปโยกมาจนผล็อยหลับไป

หลู่เจียวก็หลับตาและพักผ่อนจนกระทั่งเกวียนวัวขับเข้าไปในหมู่บ้านซิงหัว

ก่อนพวกเขาจะถึงบ้านหลู่ พวกเขาถูกหยุดที่ทางเข้าหมู่บ้าน คนหยุดเกวียนวัว คือท่านป้า ที่เคยไปที่หมู่บ้านเซี่ยเจีย เพื่อไปหาหลู่เจียวเพื่อปรึกษาทางการแพทย์

"โอ้ว ทำไมหมออัจฉริยะผู้นี้ถึงได้มาที่หมู่บ้านซิงหัวเล็กๆของเราได้ เราไม่กล้ารับผู้ยิ่งใหญ่อย่างหมออัจฉริยะเข้ามาดอก” บนเกวียนวัว หลู่เจียวและเด็กน้อยทั้งสี่ ทุกคนต่างก็พากันตื่นขึ้นมา หลายคนรีบหันไปมองผู้พูด

หลู่เจียวจำได้ในทันทีว่าเป็นป้าที่เคยไปพบนางมาก่อน

ผู้หญิงคนนี้กำลังสาดโคลนใส่นาง ทำท่าเยาะเย้ยและเย้ยหยันนางกับผู้คนรอบตัวนาง

"นางไม่รู้หรอกว่าหมออัจฉริยะคืออะไร นางเป็นแค่คนโกหก เราไม่รู้นางเป็นอัจฉริยะแบบไหน นางแค่ต้องการล่อลวงผู้ชายจึงแกล้งทำเป็นหมออัจฉริยะ นี่เป็นใบหน้าที่แท้จริงของนาง"

ใบหน้าของหลู่เจียวบูดบึ้ง ดวงตาของนางเย็นชา และนางกำลังจะกระโดดลงจากเกวียนวัว เมื่อเด็กน้อยสี่คนบนเกวียนวัวตะโกนอย่างโกรธเคือง

“เจ้าคนเลว แม่ข้าไม่เคยโกหกเลย ทักษะทางการแพทย์ของนางดีมากจริงๆ”

“ใช่ แม่ของข้ารักษาโรคของใครหลายๆคนได้ ทุกคนต่างก็บอกว่าแม่ข้าเก่งมาก”

“เจ้าเป็นคนโกหก ไร้ยางอาย”

หญิงชราที่อยู่หน้าเกวียนวัวได้ยินสิ่งที่เด็กๆพูด ใบหน้าของนางเปลี่ยนไปทันที นางหันกลับมาชี้ไปที่เด็กน้อยทั้งสี่และด่าว่า “แม่เป็นคนโกหก ลูกก็เป็นคนโกหกทั้งครอบครับเป็นคนโกหก” 

หลู่เจียวรีบกระโดดลงจากเกวียนวัวทันที เอื้อมมือออกไปและคว้าหญิงชราที่พูดจาเลอะเทอะ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ลองด่าอีกสักครั้ง ดูสิ ข้าจะเย็บปากเหม็นๆของเจ้าด้วยเข็มยังไง”

หญิงสาวตกใจกับการปรากฏตัวของหลู่เจียวและลืมที่จะตอบสนองชั่วขณะหนึ่ง

ต่อมา เซี่ยหยุนจินก็ลงจากเกวียนวัว เขาเดินไปหาหญิงชราและมองดูนางอย่างประชดประชันว่า "เจ้าคิดว่าการด่าคนไม่ใช่อาชญากรรมหรือ ผู้ที่ด่าคนและก่อความเดือดร้อนจะถูกส่งไปยังเขตปกครอง ถูกลงโทษด้วยการตบปาก"

ผู้คนในหมู่บ้านซิงหัว ตกใจกับสิ่งที่หลู่เจียวและเซี่ยหยุนจินพากันเอ่ยออกมา และบางคนก็ได้รับการรักษาหลู่เจียวที่หมู่บ้านเซี่ยเจีย เพื่อรับการรักษา ดังนั้นพวกเขาจึงพูดทันทีว่า ป้าผู้นี้เป็นคนไม่ดี

"ยายเฒ่า ปากเหม็นมาก ด่าคนอื่นทำไม"

"นางเฒ่าชอบกวนประสาทคน ถ้ายังไม่เปลี่ยนนิสัยอีก รับรองว่าสักวันต้องเกิดอุบัติเหตุ"

ทุกคนพากันพูดอย่างคึกครื้น และนางเถียนก็พา หลู่ต้าเนียน และลูกสะใภ้สองคนออกมาพอดี พวกนางกำลังทำความสะอาดสนามหญ้าที่บ้าน และมีคนวิ่งไปที่บ้านของนางเพื่อแจ้งข่าว บอกนางว่านางหลินกำลังรังแกลูกสาวและลูกเขยของนาง

นางเถียนจึงรีบนำคนสองสามคนมาช่วยพวกเขาทันที เมื่อเขามาเจอนางหลิน ซึ่งอยู่ห่างจากครอบครัวหลู่ไม่ไกล ถูกนางหลินกลั่นแกล้ง นางเถียนจึงอดไม่ได้

นางรีบวิ่งเข้าไปหานางหลินคนสร้างปัญหา  “นางเฒ่าหลิน นังสารเลว เจ้ากล้าที่จะรังแกลูกสาวและลูกเขยของข้า เจ้ากำลังหาที่ตายอยู่หรือเปล่า” นางหลินถูกนางกดลงกับพื้นและทุบตี

นางหลินนั้นปกติไม่เป็นที่พอใจในหมู่บ้านซิงหัวอยู่แล้ว และเนื่องจากครอบครัวของนางยากจน นางจึงมักไม่ได้รับการต้อนรับของคนในหมู่บ้าน

ก่อนหน้านี้พวกเขาไปที่หมู่บ้านเซี่ยเจีย เพื่อไปหาหลู่เจียวเพื่อตรวจรักษา แต่พวกเขาไปที่นั่นเพราะไม่อยากใช้จ่ายเงิน

โดยไม่คาดคิด นางถูกหลู่เจียวไล่กลับมา อีกทั้งหลู่เจียวก็โกรธมาก จึงเลิกตรวจรักษาคนไปในช่วงนี้ ทันทีที่นางหลินกลับมา นางก็ยังบอกว่า หลู่เจียวเป็นคนโกหกทุกคนในหมู่บ้าน เป็นผลให้ นางเถียน โต้เถียงและทุบตีกับนางอยู่หลายครั้ง

นางเถียนกดนางหลินเอาไว้อยู่เป็นเวลานานแล้วยื่นมือออกจะฉีกปากของนาง หลิน "ถ้าเจ้ากล้าพูดถึงลูกสาวข้าไม่ดีอีกในอนาคต ข้าจะฉีกปากของเจ้าออกเป็นชิ้นๆ ข้าจะดูว่าเจ้ายังกล้าพูดจาเหลวไหลอยู่หรือเปล่า" 

นางหลินดิ้นรน แต่น่าเสียดายที่นางอ่อนแอเกินไป นางร้องเรียกไปทั่ว "ฆ่าคนแล้ว นางจะฆ่าแล้ว ช่วยข้าด้วย"

หลู่เจียวเดินไปดึงแม่ของนางขึ้น นั่นเป็นเพราะนางไม่ต้องการสร้างปัญหาเมื่อ นางกลับมาที่บ้านของแม่ "แม่ ไม่เป็นไร อย่าไปสนใจนาง นางเป็นแค่คนบ้า"

หลู่เจียวหันกลับมาและจ้องที่นางหลิน "ถ้านางยังกล้าสร้างปัญหาอีก ดูสิว่านางจะจัดการนางยังไง"